Στην Αγγλία δεν τα κάνουν αυτά. Δίνουν και πίστωση χρόνου και χρήμα και εμπιστοσύνη και κάνουν υπομονή όση δεν μπορεί πολλές φορές να διανοηθεί ο οπαδός...
Η Λίβερπουλ, από το βράδυ της Πέμπτης έχει μπει σε εποχή Κλοπ. Ο πρώην προπονητής της Μπορούσια Ντόρτμουντ που φάνταζε η ιδανική επιλογή αμέσως μόλις έγινε γνωστή η απόλυση του Μπρένταν Ρότζερς από τον πάγκο του συλλόγου, συμφώνησε για συμβόλαιο τριετούς διάρκειας και αναλαμβάνει δράση τώρα που είναι νωρίς και ... μπορεί να σώσει τη χρονιά και στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά και στο Γιουρόπα Λιγκ.
Η επιλογή της Fenway Sports Group και το γεγονός πως αναζήτησαν έναν προπονητή εγνωσμένης αξίας που είχε καταφέρει να μεταμορφώσει τη Ντόρτμουντ και να γράψει χρυσές σελίδες στην σύγχρονη ιστορία του συλλόγου, ξεκινώντας πραγματικά από το μηδέν και από το χείλος του γκρεμού, αποδεικνύει γιατί το όνομα του 48χρονου κόουτς αποτελεί λόγο για να σκορπίσει ενθουσιασμό.
Είναι η πρώτη φορά που η επιλογή του νέου προπονητή έγινε με γνώμονα την επιστροφή της ομάδας στους τίτλους και με το σκεπτικό πως θα έπρεπε να έρθει ένας προπονητής, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να καταφέρει. Κάθε πρόσληψη με το βλέμμα στους τίτλους γίνεται, αλλά ορισμένες είναι... κάπως διαφορετικές.
Παίρνουμε για παράδειγμα τον Ρόι Χότζον. Οι «κόκκινοι» αποφάσισαν το 2010 να προσλάβουν τον άνθρωπο που είχε οδηγήσει τη Φούλαμ στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, που είχε παρουσιάσει αξιόλογο αποτέλεσμα με μια ομάδα δουλεμένη, συγκροτημένη και αποτελεσματική, αλλά και πάλι, ήταν η Φούλαμ. Πέρα από την τεράστια ευρωπαϊκή της πορεία πριν από μια πενταετία, δεν είχε να επιδείξει κάτι να μπορούσε να συγκριθεί με την πίεση της Πρέμιερ Λιγκ, τις απαιτήσεις ενός τόσο μεγάλου συλλόγου και την αντοχή στη θηλιά που ολοένα και σφίγγει στα δύσκολα αποτελέσματα.
Έφυγε... νύχτα λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2011, έχοντας οδηγήσει την ομάδα στο χειρότερο ξεκίνημά της τον τελευταίο μισό αιώνα, αντικαταστάθηκε προσωρινά από τον θρύλο της Λίβερπουλ, Κένι Νταλγκλίς και μάλιστα, οι «κόκκινοι» πανηγύρισαν την κατάκτηση του Λιγκ Καπ απέναντι στην Κάρντιφ (αν και μεγάλη δυσκολία).
«Μήπως δεν είναι απόλυτα σωστό να ψάχνουμε για προπονητή επιπέδου... Γουίγκαν και Σουόνσι και αντ' αυτού να κοιτάξουμε κάτι καλύτερο;» είχε πει ο εκτελεστικός διευθυντής της Λίβερπουλ, Ίαν Ερ στα αφεντικά της Fenway Sports Group όταν αποφασίστηκε το 2012 να προσληφθεί ο Μπρένταν Ρότζερς. Ο Βορειοϊρλανδός προπονητής, που είχε βρεθεί στο πλευρό και του Ζοσέ Μουρίνιο στην Τσέλσι, είχε να παρουσιάσει στο βιογραφικό του δουλειές σε Γουότφορντ, Ρέντινγκ και τους «κύκνους» σαν πρώτος προπονητής, προτού βρεθεί στο «Άνφιλντ» και ... βουτήξει στα βαθιά. Με τον ουαλικό σύλλογο είχε κατακτήσει και το Λιγκ Καπ, γεγονός που αποτελεί ακόμα και σήμερα αξιοσημείωτη ιστορική στιγμή στην ιστορία της ομάδας, αλλά και πάλι, ήταν πολύ μακριά από αυτό στο οποίο είχε συμφωνήσει στην πρόκληση που του παρουσιάστηκε να πάρει το «τιμόνι» της Λίβερπουλ στα χέρια του μετά από την προσωρινή λύση του πιστού στρατιώτη, Κένι Νταλγκλίς.
Ο
Ρότζερς δεν κατέκτησε τίποτα. Ούτε τον πιο... ασήμαντο τίτλο στην
Αγγλία, που βάσει των δεδομένων που έχουν δημιουργηθεί, το Capital One
Cup δεν κατάφερε να πάρει, έχοντας να θυμάται μονάχα τις μοναδικές
στιγμές της σεζόν 2013-2014, όταν οι «κόκκινοι» θα άξιζαν δικαιωματικά
την κατάκτηση της κορυφής με το ποδόσφαιρο που έπαιζαν και τα
αποτελέσματα που έπαιρναν, αν δεν γλιστρούσε ο Τζέραρντ και δεν έτρωγαν
άπαντες τα μούτρα τους στην έδρα της Κρίσταλ Πάλας κυνηγώντας τα γκολ
της διαφοράς από τη Μάντσεστερ Σίτι...Η πρόσληψη του Γιούργκεν Κλοπ, θεωρείται απόδειξη των βλέψεων και των φιλοδοξιών που υπάρχουν πλέον στην ομάδα. Των στόχων και του πλάνου πάνω στο οποίο θέλουν να πορευτούν στον σύλλογο. Είναι η επιλογή που αρμόζει στο μέγεθος της Λίβερπουλ, εδώ και μια δεκαετία. Για την ακρίβεια, εδώ και 11 χρόνια. Από τότε που προσελήφθη ο Ράφα Μπενίτεθ. Εκείνη η επιλογή έδειχνε πόθο για τίτλους, για μια μεγάλη Λίβερπουλ. Με τον Ισπανό στην άκρη του πάγκου, γράφτηκε ένα από τα ωραιότερα ποδοσφαιρικά παραμύθια, το 2005, στην Κωνσταντινούπουλη. Και μπορεί όπως ενημερώνει στο βιβλίο του ο Στίβεν Τζέραρντ, να μην είχε ποτέ την ιδιαίτερη σχέση με τον Μπενίτεθ, όμως η συνεργασία τους απέφερε καρπούς στα έξι χρόνια που διήρκησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου