Οκτώβρη μήνα, συμπεράσματα δε βγαίνουν!!

Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει τη δίκαιη νίκη του Παναθηναϊκού στο ΣΕΦ, ωστόσο σας θυμίζει πως μένουν ακόμη 65 περίπου παιχνίδια για κάθε μία από τις ομάδες. 

Ο Παναθηναϊκός ήταν λιγότερο κακός από τον Ολυμπιακό και νίκησε δίκαια στο ΣΕΦ. Οι δύο ομάδες δεν έχουν την παραμικρή σχέση με αυτές που θα βλέπουμε σε 3 μήνες ή σε 6 μήνες από τώρα, ωστόσο η φιλοσοφία των δύο προπονητών μοιάζει να είναι ξεκάθαρη.

ADVERTISEMENT

Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς δεν είναι ακόμη σπουδαίος προπονητής, αλλά έχει έναν δικό του (μοναδικό ενδεχομένως) τρόπο να εμπνέει τους παίκτες του. Οι «πράσινοι» στο ΣΕΦ έπαιξαν πολύ «επιθετική» άμυνα και έκλεισαν καλά τους διαδρόμους (μετά το πρώτο πεντάλεπτο της αναμέτρησης) από το pick ‘n’ roll του Ολυμπιακού.
Ο Τζόρτζεβιτς επέλεξε αντιμετώπιση δύο εναντίον δύο, δίνοντας εντολή σ τους άλλους τρεις παίκτες να κλείσουν στη ρακέτα και ρισκάροντας με το ελεύθερο τρίποντο. Εκ του αποτελέσματος δικαιώθηκε αφού οι γηπεδούχοι «έσπασαν» τα καλάθια πίσω από τα 6,75. Ωστόσο θα υπάρξουν και βραδιές που τα τρίποντα θα μπαίνουν και θα έχει ενδιαφέρον να μάθουμε το plan b του Παναθηναϊκού.
Επίσης οι φιλοξενούμενοι έπαιξαν πολύ καλή άμυνα στη διαγώνια πάσα των Πειραιωτών. Μετά το pick ‘n’ roll, η πάσα στις 45 μοίρες της weak side (αδύνατης πλευράς) είναι πολύ σημαντική για την επίθεση, ωστόσο ο Παναθηναϊκός κατάφερε να την αναχαιτίσει.
Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει φτιάξει μία τόσο αμυντικογενή ομάδα η οποία στο πρώτο ματς της χρονιάς είχε τεράστιο επιθετικό πρόβλημα. Δεν πρόκειται να βγάλω κανένα συμπέρασμα μετά από μόλις 40 λεπτά σε μία σεζόν, αλλά κάτι με προβληματίζει στην επίθεση του Ολυμπιακού.
Έχω την εντύπωση πως οι λύσεις στην περιφέρεια σε ό,τι αφορά το μακρινό σουτ δεν είναι πολλές. Ένα ποσοστό γύρω από το 35% στο τρίποντο είναι αναγκαίο στο σύγχρονο μπάσκετ ώστε να ανοίξει η αντίπαλη άμυνα. Στρόμπερι, Χάκετ, Μάντζαρης, Παπαπέτρου δεν είναι αξιόπιστοι στο μακρινό σουτ. Ίσως να αδικώ λίγο τον Μάντζαρη αφού είναι καλός στατικός σουτέρ (spot shooter). Δεν ξέρω… κάτι με προβληματίζει.
Όπως έγραψα και πριν το ματς, το παιχνίδι δεν ήταν αναγνωριστικό ως προς τι θα μας παρουσιάσουν οι δύο ομάδες τη φετινή σεζόν. Απέχουν πολύ από αυτό που οραματίζονται οι προπονητές τους.
Ούτε λοιπόν οι φίλοι του Ολυμπιακού πρέπει να ξεκινήσουν τη γκρίνια και τον μηδενισμό, ούτε φυσικά οι φίλοι του Παναθηναϊκού πρέπει να αρχίσουν να πετούν στα σύννεφα. Σίγουρα αξίζουν πάντως να είναι αισιόδοξοι μετά το πρώτο δείγμα γραφής της ομάδας τους.
Να αναφέρω και ορισμένα στοιχεία του παιχνιδιού που μου προξένησαν εντύπωση.
Πριν το τζάμπολ όλοι περιμέναμε με κομμένη την ανάσα τη μονομαχία Γιανγκ με Ραντούλιτσα και τελικά αμφότεροι πέρασαν και δεν ακούμπησαν από τη ροή της αναμέτρησης.
Ο Κούζμιτς δε διαθέτει τεχνική στο παιχνίδι του, αλλά είναι πολύ χρήσιμος σε κάποια μικρά πράγματα του παιχνιδιού. Ο Σέρβος κάνει εκπληκτικά σκριν!
Ο Χάκετ είναι εντυπωσιακός στο πίσω μέρος του παρκέ. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν πολύ καλός και στην επίθεση, όταν κουράστηκε όμως άρχισε να κουτουλάει μόνος του.
Ο Στρόμπερι δε με ενόχλησε που ήταν άστοχος, αλλά οι επιλογές που είχε. Οι περισσότερες ήταν κακές.
Σε ΥΓ στο pre game blog είχα αναφέρει πως το ματς θα το κρίνουν Λοτζέσκι και Φελντέιν. Ο Δομινικανός του Παναθηναϊκού είναι πολύ καλός παίκτης και παίζει με την απαραίτητη αυτοπεποίθηση η οποία συντροφεύει τους σουτέρ.
Όσο ο Ολυμπιακός δεν βρίσκει επιθετικά λύση από το τρίποντο, τόσο περισσότερες θα είναι οι φορές που θα εκτίθεται ο Βασίλης Σπανούλης στο παρκέ. Ο αρχηγός των πρωταθλητών Ελλάδας χρειάζεται βοήθεια από τους συμπαίκτες του στην περιφέρεια.
Μπαίνει ο Παπαπέτρου στο ματς, πρώτη επαφή με τη μπάλα και σουτάρει τρίποντο. Μπαίνει ο Αγραβάνης στο ματς, πρώτη επαφή με τη μπάλα και σουτάρει τρίποντο. Ρυθμό στο ματς βρίσκεις μέσα από την άμυνα (εκτός αν είσαι ο Σπανούλης) και όχι μέσα από την επίθεση.
ΥΓ: Η σεζόν πέρυσι ξεκίνησε με το ίδιο αποτέλεσμα. Δε σημαίνει πως θα επαναληφθεί η εξέλιξή της. Απλά το αναφέρω διότι οι μεν οπαδοί των ηττημένων μίλησαν για γούρι, οι δε οπαδοί των νικητών μίλησαν για επιστροφή στην κορυφή και Final 4. Υπάρχει δρόμος ακόμη και για τις δύο ομάδες και περίπου 65 ματς για κάθε μία.
ΥΓ 2: Αν ο Ολυμπιακός έβρισκε δύο εύστοχα τρίποντα στα πρώτα τρία δεκάλεπτα, πάλι θα είχε άθλιο ποσοστό, αλλά θα μιλάγαμε για εντελώς διαφορετική εξέλιξη του προημιτελικού.
ΥΓ 3: Αν έλεγες σε φίλο του Παναθηναϊκού πως ο Ραντούλιτσα  θα έπαιζε 11 λεπτά και θα τέλειωνε με 4 πόντους , πόσοι θα πίστευαν στη νίκη; Αυτό είναι credit για τον Τζόρτζεβιτς.
ΥΓ 4: Δύο αιφνιδιασμούς θυμάμαι του Ολυμπιακού. Ο πρώτος κατέληξε σε τάπα του Πάβλοβιτς στον Μάντζαρη και ο άλλος σε καλάθι. Δεν έτρεξαν καθόλου οι γηπεδούχοι.
ΥΓ 5: Κακό μπάσκετ, αστοχία, 64 φάουλ… πώς να έχει ρυθμό το παιχνίδι; Αδύνατον.
ΥΓ 6: Ο Παναθηναϊκός νίκησε δικαιότατα.
ΥΓ 7: Αντί να γίνει +1, έγινε -2. Κάτι δικά μου. Θα σας εξηγήσω κάποια άλλη φορά.

*Πηγή: gazzetta.gr*