«Είμαι ο Αντρέα και γράφω από το Πορντενόνε για να αναφερθώ στην εμπειρία που βίωσα χθες.
Είμαι οπαδός του Ολυμπιακού, γιατί ο Βασίλης Σπανούλης είναι το είδωλο μου. Και πέρσι και φέτος είχα την ευκαιρία να τον δω να παίζει στο Μιλάνο.
Αυτή τη φορά, ήθελα να βρω εισιτήρια ακριβώς πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού και τα κατάφερα. Ωστόσο, όταν έφτασα στο γήπεδο, συνειδητοποίησα ότι οι πάγκοι είχαν αλλάξει. Ημουν ένας τύπος που φόραγε τη φανέλα του Σπανούλη ανάμεσα στους οπαδούς της Αρμάνι.
Στο ημίχρονο, πήγα στους Ελληνες οπαδούς και βρήκα δύο που μένουν στην Μπολόνια. Με κάλεσαν να κάτσω δίπλα τους στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν χρειάζεται καν να αναφέρω ότι ο Σπανούλης έβαλε το καθοριστικό καλάθι μπροστά από τον πάγκο της Αρμάνι.
Η νύχτα θα μπορούσε να τελειώσει εκεί, αλλά...
Στο τέλος του αγώνα ρώτησα τους Ελληνες που είχαν έρθει από την Ελλάδα, αν θα ταξίδευαν μαζί με την ομάδα. Ηθελα να βρω έναν τρόπο να πλήσιάσω τον Βασίλη.
Οι δύο φίλοι μού με πήραν μαζί τους στο ξενοδοχείο, όπου περιμέναμε την ομάδα. Η αναμονή με σκότωνε, έκανε την καρδιά μου να χτυπά. Υπήρχε η πιθανότητα να συναντήσω το είδωλο μου. Θα ήταν τρελό.
Κατά τη διάρκεια της αναμονής, ρώτησα πως λέμε στα ελληνικά τη φράση "Είσαι το είδωλό μου", ώστε να του το πω. Οταν η ώρα έφτασε, δεν μπορούσα να μιλήσω, η καρδιά μου σταμάτησε, κόντευα να λιποθυμήσω. Τού ειπα τη φράση και γέλασε (μάλλον τα ελληνικά μου ήταν χάλια) και στη συνέχεια μού υπέγραψε στη φανέλα που φορούσα. Απίστευτο.
Ολα αυτά τα λέω για να δείξω πως τέτοια συναισθήματα προκύπτουν μέσω του καλύτερου σπορ: του μπάσκετ.
Ευχαριστώ το μπάσκετ».
*Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου