Μια άπειρη ομάδα με έμπειρους παίκτες απέναντι σε έναν μπαρουτοκαπνισμένο αντίπαλο που ξέρει να πηγαίνει τα ματς εκεί που θέλει και με την προσωπικότητα των παικτών του να παίρνει αυτό που θέλει.
Μπορεί να είναι ένα τρίποντο του Διαμαντίδη, μπορεί ένα τρίποντο του Φώτση, μια ασίστ του Καλάθη, η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός που έχει φάει με το κουτάλι τέτοιου είδους καταστάσεις ξέρει να τις αντιμετωπίζει πολύ καλύτερα από την ΑΕΚ και μοιραία πέρασε από μια (ακόμη) δύσκολη έδρα, μετατρέποντας ουσιαστικά την 1η θέση στην κανονική περίοδο σε παιχνίδι για δύο.
Η νίκη του Παναθηναϊκού ήταν πέρα για πέρα επαγγελματική και απόρροια της προετοιμασίας που έκανε για τον συγκεκριμένο αντίπαλο. Από το πρώτο λεπτό η στόχευση του Τζόρτζεβιτς ήταν ξεκάθαρη κι αν ρίξει κανείς μια ματιά στη στατιστική του παιχνιδιού θα καταλάβει πως δεν χρειάζονται περαιτέρω αναλύσεις.
Ο Παναθηναϊκός άφησε την ΑΕΚ χωρίς σκορ από την περιφέρεια, απομόνωσε εντελώς τον Ντι Τζέι Κούπερ (2/11 εντός πεδιάς), έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή του Μαυροκεφαλίδη και αναγκαστικά η «Ενωση» πήγε να νικήσει μ' έναν τρόπο που δεν έχει μάθε μέχρι σήμερα.
Η ΑΕΚ έπαιξε (και με το παραπάνω) την άμυνά της, κράτησε τον ρυθμό, είχε 11 περισσότερα ριμπάουντ, αλλά της έλειπε σκορ. τα κενά στο ρόστερ φωνάζουν και δικαίως ο Ζντοβτς ψάχνει για ένα «2άρι» κι ένα «3άρι» που θα απεμπλέξουν τον Κούπερ και θα δώσουν περισσότερες λύσεις στην περιφέρεια.
Ο Τζόρτζεβιτς δικαιούται να είναι διπλά χαρούμενος. Από τη μία «έκλεψε» τη νίκη επαγγελματικά και με το μίνιμουμ της κούρασης, από την άλλη είδε τον Παπαγιάννη να αναδεικνύεται σε κλειδί του αγώνα. Είναι η απόδειξη πως δεν έχει σημασία πόσο θα παίζει ένας νεαρός, αλλά το πώς παίζει και κυρίως ποιους έχει δίπλα του.
Ο «Σάλε» πήρε ένα μεγάλο ρίσκο, επιλέγοντας να βάλει τον Παπαγιάννη πάνω στον Μαυροκεφαλίδη και ο μικρός όχι μόνο έβαλε όσα έφαγε, αλλά στο κρίσιμο διάστημα πέτυχε πολλά περισσότερα απ' όσα θα περίμενε ο προπονητής του.
Τελείωσε όλες τις τελικές πάσες, ήταν στην κατάλληλη θέση την κατάλληλη ώρα κι όσο για τους 4 σερί πόντους που δέχτηκε από τον Μαυροκεφλίδη κρίνονται απόλυτα φυσιολογικοί, αν αναλογιστούμε πως πρόκειται για έναν από τους καλύτερους σέντερ στην Ευρώπη με τις περισσότερες επιθετικές κινήσεις στη φαρέτρα του. Ο Παπαγιάννης όχι μόνο δεν λύγισε όταν έφαγε τα δύο απανωτά καλάθια, αλλά απάντησε, υψώνοντας ανάστημα και κάνοντας τον Τζόρτζεβιτς να χαμογελάει για το ρίσκο που πήρε.
Πλέον ο νεαρός σέντερ κερδίζει σταδιακά θέση στο rotation, κάνει όλο και περισσότερους να λένε «γιατί να παίζει ο Κούζμιτς;», αλλά αυτό που προς το παρόν κρατάει ο Τζόρτζεβιτς είναι πως μπορεί να υπολογίζει έναν ακόμη παίκτη που μέχρι πριν από ένα μήνα τον βλέπαμε σε ματς με τα Τρίκαλα και την Καβάλα.
Από την άλλη βέβαια υπάρχει και το αρνητικό σ' αυτή την υπόθεση. Το γεγονός δηλαδή ότι ο Παπαγιάννης τελείωσε τον αγώνα με μεγαλύτερη προσφορά απ' ό,τι οι Ραντούλιτσα και Κούζμιτς!
Οι δύο βασικοί σέντερ του Παναθηναϊκού τελείωσαν τον αγώνα με 5 πόντους συνολικά, μόλις 6 ριμπάουντ στο σύνολο κι αν δεν υπήρχε η καταλυτική παρέμβαση του Παπαγιάννη ίσως τώρα να είχαμε τη γνωστή γκρίνια για την προσφορά των σέντερ.
Από 'κει και πέρα, ο Φελντέιν επέστρεψε στα γνώριμα επίπεδα, ο Παππάς προσάρμοσε την απόδοσή του ανάλογα με το χρόνο του που σημαίνει ότι κάνει βήματα προόδου, ενώ ο Καλάθης τελείωσε με 12 πόντους και 9 ασίστ, χωρίς καλά - καλά να το καταλάβει κανείς.
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου