Το… χαστούκι στο Κάουνας, έβαλε σε ακόμα μεγαλύτερες περιπέτειες τον Ολυμπιακό και ο Νίκος Ζέρβας γράφει για τα αίτια του μπερδέματος των πρωταθλητών και τους τρόπους που έχουν για να ξεμπλέξουν.
Στις μεγάλες ομάδες, συγχωρούνται το πολύ ένα-δύο μεγάλα λάθη
μέσα στη σεζόν. Ιδιαίτερα όταν οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί είναι,
έτσι και αλλιώς, εξαιρετικά δύσκολες. Ο Ολυμπιακός, έκανε δύο μαζεμένες
μεγάλες γκέλες και έβαλε τον εαυτό του σε πολύ μεγάλη περιπέτεια. Το
παράδοξο, είναι πως στο ξεκίνημα του δυσκολότερου ομίλου Top 16 που έχει
υπάρξει ποτέ, έκανε δύο νίκες, που πριν γίνουν αρκετοί πόνταραν πως θα
μπορούσαν κάλλιστα να είναι ήττες και έχασαν σε δύο παιχνίδια που
ελάχιστοι έως κανένας θα έβαζε τα χρήματά του σε μη νίκη του.
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Οι «ερυθρόλευκοι», ό,τι έχουν πετύχει μέχρι τώρα τα τελευταία χρόνια, ανέβλυσε μέσα από δυσκολίες και μεγάλες ανατροπές. Μπορεί να είναι ακόμα μόλις η 4η αγωνιστική και όλοι να έχουν κάνει κακές ήττες, αλλά βάσει του προγράμματος «φωτιά» που ακολουθεί, καλούνται να κάνουν μία ακόμα υπέρβαση. Αντί να… στρώσουν με ροδοπέταλα και ένα θεσπέσιο 4-0 τον δρόμο προς τα πλέι οφ, έσπειραν αγκάθια και μάλιστα πολύ ανθεκτικά, διότι μόνο ως τέτοια μπορούν να χαρακτηριστούν οι ήττες από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις. Ιδιαίτερα αυτή στο Κάουνας, «πόνεσε» περισσότερο για δύο λόγους. Πρώτον διότι η σοφή ομάδα αντιδρά, μετά την πρώτη κατραπακιά και δεν επαναλαμβάνει τόσο άμεσα το ίδιο λάθος και δεύτερον, γιατί η εμφάνιση κόντρα στην, περιορισμένων δυνατοτήτων βάσει ταλέντου λιθουανική ομάδα, πήρε ένα τεράστιο μηδενικό.
Αυτό που παρουσιάστηκε στο Κάουνας, απλά δεν ήταν Ολυμπιακός. Μακράν η χειρότερη εμφάνιση επί των ημερών Σφαιρόπουλου. Σύμφωνοι, όλες οι ομάδες δικαιούνται να κάνουν «κοιλιά», όμως επειδή ήρθε στο χειρότερο σημείο, θα πρέπει άμεσα το τσιπάκι να αλλάξει και αυτή να… πέσει. Αν οι πρωταθλητές συνεχίσουν να είναι το ίδιο προβλέψιμοι επιθετικά, άστοχοι από μακριά (τα δεκατέσσερα συνεχόμενα άστοχα τρίποντα μετά το 2/3 στο ξεκίνημα, όπως και οι μόλις επτά πόντοι σε 13 λεπτά δεν έχουν προηγούμενο) και να διευκολύνουν τους αντιπάλους να ταμπουρώνονται κοντά στο καλάθι, τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα. Η Ζαλγκίρις μέχρι το σε βάρος της 24-19 σκόραρε μόνο με βολές, αλλά βλέποντας τους παίκτες του Σφαιρόπουλου να «χτίζουν», πήραν καντάρια αυτοπεποίθησης. Τον αντιμετώπισε με τον δικό του τρόπο (σ.σ σκληράδα) και πέτυχε διάνα.
Αρχισε να εκμεταλλεύεται ο,τιδήποτε της έδινε ο Ολυμπιακός στο παρκέ και μαζί με τον ενθουσιασμό και την αύρα που έβγαζε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σε εντός έδρας παιχνίδι ως head coach, δεν ήθελε και πολύ για να γίνει η ζημιά. Απλά οι πειραιώτες ήταν τόσο κακοί που γνώρισαν τη συντριβή. Ο Λιθουανός, «διάβασε» την αδυναμία του Ολυμπιακού λόγω του ότι έχει μόλις έναν αξιόπιστο σέντερ διαθέσιμο (σ.σ. Χάντερ) και «χτύπησε» στο... ψαχνό με Βουγιούκα-Γιανκούνας, αλλά και διεισδύσεις απ’ όλους (40 ! πόντοι στο ζωγραφιστό). Ουλανόβας και Μότουμ έκαναν το παιχνίδι της ζωής τους, διότι οι περιστροφές στην ελληνική άμυνα και οι βοήθειες δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που παρουσίαζαν πριν δύο εβδομάδες. Σημείο αναφοράς δε βρέθηκε ποτέ στην επίθεση, τα βασικά ατού Σπανούλης, Πρίντεζης (έπαιξε απροπόνητος) και Μάντζαρης αντιμετωπίστηκαν σωστά και όσο και αν προσπάθησαν οι Όντομ και Χάντερ, η ανατροπή δεν έγινε ποτέ.
Πλέον ο Ολυμπιακός ψάχνει ένα μεγάλο «διπλό» και δε ξέρει αν θα του φτάσει για να είναι στα προημιτελικά, αφού κανείς δεν του εξασφαλίζει πως στη δική του έδρα δε θα λαθέψει ξανά. Η επιστροφή του Λοτζέσκι είναι βάλσαμο, διότι με εκείνον διαθέσιμο οι άμυνες θα ανοίγουν πιο εύκολα. Αν και είναι φανερό πως και η προσθήκη του Όντομ έχει μπερδέψει την ισορροπία, ενώ και ο Παπανικολάου, όχι ο ίδιος φυσικά, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αφού όλοι ασχολούνταν με τον 25χρονο παίκτη, έφερε αναταράξεις στο εσωτερικό, που ο Σφαιρόπουλος καλείται να διαχειριστεί. Ίσως με έναν άμεσο επαναπροσδιορισμό-ξεκαθάρισμα ρόλων. Οι παίκτες είναι άνθρωποι και όχι ρομπότ, αν και όταν βρίσκονται στο παρκέ, οφείλουν να τα δίνουν όλα. Το βέβαιο, είναι πως στον Ολυμπιακό ακολουθούν ώρες συζητήσεων στα αποδυτήρια, αναζήτηση της χαμένης αυτοπεποίθησης, θυμός και αυτοκριτική. Όλοι πρέπει να βγουν μπροστά. Πολύς χρόνος δεν υπάρχει λόγω του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Ενδεχόμενη τρίτη ήττα από τον «αιώνιο» μέσα στη σεζόν, θα κλονίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου (τώρα στα δύσκολα χρειάζεται) και αναμφίβολα θα είναι πισωγύρισμα. Ενδεχόμενη νίκη (με προϋπόθεση και το +5), δε θα πρέπει να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το… χαλί, αλλά θα δώσει ώθηση για τα τέσσερα «καυτά» παιχνίδι που ακολουθούν στην Ευρωλίγκα. Επιμένω, πως αν μία ομάδα μπορεί να βγει από τη δύσκολη θέση που από μόνη της μπήκε, είναι ο Ολυμπιακός…
Υ.Γ.: Zαλγκίρις 9 κλεψίματα, Ολυμπιακός, 8 ασίστ… Δε χρειάζεται περεταίρω ανάλυση…
Υ.Γ.1: Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Δημήτρης Ιτούδης εναντίον του Ολυμπιακού με αφορμή τη διαιτησία του αγώνα με την Λαμποράλ Κούτσα (!) ήταν unfair. Όχι λόγω του παρελθόντος του στον Παναθηναϊκό, αλλά για το ελληνικό μπάσκετ, που αν μη τι άλλο στην Ευρώπη (αναφέρομε στους συντελεστές και όχι στους οπαδούς) έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι ενωμένο και αλληλουποστηρίζεται. Δε προσέβαλε μόνο τον σύλλογο, αλλά και τον, συμπατριώτη, συνάδελφό του.
Υ.Γ.2.: Ο Καλνιέτις αποχαιρέτησε συμπαίκτες και οπαδούς της Ζαλγκίρις, τραγουδώντας μέσω video wall στα χρώματα της Αρμάνι και με φόντο το Μιλάνο που θα είναι το νέο του μπασκετικό σπίτι. 13.000 πραγματικοί φίλοι του μπάσκετ στο γήπεδο τον αποθέωσαν. Δε του κράτησαν κακία που αφήνει την αγαπημένη τους ομάδα μεσούσης της περιόδου. Πραγματικός αθλητικός πολιτισμός. Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν σε ανάλογη περίπτωση στην Ελλάδα.
Υ.Γ.3: Όχι άλλοι «προπονητές» και «κολωτούμπες» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν τους αντέχω…
*Πηγή: sport-fm.gr*
Γράφει ο Νίκος Ζέρβας
Οι «ερυθρόλευκοι», ό,τι έχουν πετύχει μέχρι τώρα τα τελευταία χρόνια, ανέβλυσε μέσα από δυσκολίες και μεγάλες ανατροπές. Μπορεί να είναι ακόμα μόλις η 4η αγωνιστική και όλοι να έχουν κάνει κακές ήττες, αλλά βάσει του προγράμματος «φωτιά» που ακολουθεί, καλούνται να κάνουν μία ακόμα υπέρβαση. Αντί να… στρώσουν με ροδοπέταλα και ένα θεσπέσιο 4-0 τον δρόμο προς τα πλέι οφ, έσπειραν αγκάθια και μάλιστα πολύ ανθεκτικά, διότι μόνο ως τέτοια μπορούν να χαρακτηριστούν οι ήττες από Μπάμπεργκ και Ζαλγκίρις. Ιδιαίτερα αυτή στο Κάουνας, «πόνεσε» περισσότερο για δύο λόγους. Πρώτον διότι η σοφή ομάδα αντιδρά, μετά την πρώτη κατραπακιά και δεν επαναλαμβάνει τόσο άμεσα το ίδιο λάθος και δεύτερον, γιατί η εμφάνιση κόντρα στην, περιορισμένων δυνατοτήτων βάσει ταλέντου λιθουανική ομάδα, πήρε ένα τεράστιο μηδενικό.
Αυτό που παρουσιάστηκε στο Κάουνας, απλά δεν ήταν Ολυμπιακός. Μακράν η χειρότερη εμφάνιση επί των ημερών Σφαιρόπουλου. Σύμφωνοι, όλες οι ομάδες δικαιούνται να κάνουν «κοιλιά», όμως επειδή ήρθε στο χειρότερο σημείο, θα πρέπει άμεσα το τσιπάκι να αλλάξει και αυτή να… πέσει. Αν οι πρωταθλητές συνεχίσουν να είναι το ίδιο προβλέψιμοι επιθετικά, άστοχοι από μακριά (τα δεκατέσσερα συνεχόμενα άστοχα τρίποντα μετά το 2/3 στο ξεκίνημα, όπως και οι μόλις επτά πόντοι σε 13 λεπτά δεν έχουν προηγούμενο) και να διευκολύνουν τους αντιπάλους να ταμπουρώνονται κοντά στο καλάθι, τα πράγματα μπορεί να γίνουν ακόμα χειρότερα. Η Ζαλγκίρις μέχρι το σε βάρος της 24-19 σκόραρε μόνο με βολές, αλλά βλέποντας τους παίκτες του Σφαιρόπουλου να «χτίζουν», πήραν καντάρια αυτοπεποίθησης. Τον αντιμετώπισε με τον δικό του τρόπο (σ.σ σκληράδα) και πέτυχε διάνα.
Αρχισε να εκμεταλλεύεται ο,τιδήποτε της έδινε ο Ολυμπιακός στο παρκέ και μαζί με τον ενθουσιασμό και την αύρα που έβγαζε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σε εντός έδρας παιχνίδι ως head coach, δεν ήθελε και πολύ για να γίνει η ζημιά. Απλά οι πειραιώτες ήταν τόσο κακοί που γνώρισαν τη συντριβή. Ο Λιθουανός, «διάβασε» την αδυναμία του Ολυμπιακού λόγω του ότι έχει μόλις έναν αξιόπιστο σέντερ διαθέσιμο (σ.σ. Χάντερ) και «χτύπησε» στο... ψαχνό με Βουγιούκα-Γιανκούνας, αλλά και διεισδύσεις απ’ όλους (40 ! πόντοι στο ζωγραφιστό). Ουλανόβας και Μότουμ έκαναν το παιχνίδι της ζωής τους, διότι οι περιστροφές στην ελληνική άμυνα και οι βοήθειες δεν είχαν καμία σχέση με αυτό που παρουσίαζαν πριν δύο εβδομάδες. Σημείο αναφοράς δε βρέθηκε ποτέ στην επίθεση, τα βασικά ατού Σπανούλης, Πρίντεζης (έπαιξε απροπόνητος) και Μάντζαρης αντιμετωπίστηκαν σωστά και όσο και αν προσπάθησαν οι Όντομ και Χάντερ, η ανατροπή δεν έγινε ποτέ.
Πλέον ο Ολυμπιακός ψάχνει ένα μεγάλο «διπλό» και δε ξέρει αν θα του φτάσει για να είναι στα προημιτελικά, αφού κανείς δεν του εξασφαλίζει πως στη δική του έδρα δε θα λαθέψει ξανά. Η επιστροφή του Λοτζέσκι είναι βάλσαμο, διότι με εκείνον διαθέσιμο οι άμυνες θα ανοίγουν πιο εύκολα. Αν και είναι φανερό πως και η προσθήκη του Όντομ έχει μπερδέψει την ισορροπία, ενώ και ο Παπανικολάου, όχι ο ίδιος φυσικά, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα αφού όλοι ασχολούνταν με τον 25χρονο παίκτη, έφερε αναταράξεις στο εσωτερικό, που ο Σφαιρόπουλος καλείται να διαχειριστεί. Ίσως με έναν άμεσο επαναπροσδιορισμό-ξεκαθάρισμα ρόλων. Οι παίκτες είναι άνθρωποι και όχι ρομπότ, αν και όταν βρίσκονται στο παρκέ, οφείλουν να τα δίνουν όλα. Το βέβαιο, είναι πως στον Ολυμπιακό ακολουθούν ώρες συζητήσεων στα αποδυτήρια, αναζήτηση της χαμένης αυτοπεποίθησης, θυμός και αυτοκριτική. Όλοι πρέπει να βγουν μπροστά. Πολύς χρόνος δεν υπάρχει λόγω του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.
Ενδεχόμενη τρίτη ήττα από τον «αιώνιο» μέσα στη σεζόν, θα κλονίσει και πάλι την εμπιστοσύνη του κόσμου (τώρα στα δύσκολα χρειάζεται) και αναμφίβολα θα είναι πισωγύρισμα. Ενδεχόμενη νίκη (με προϋπόθεση και το +5), δε θα πρέπει να κρύψει τα προβλήματα κάτω από το… χαλί, αλλά θα δώσει ώθηση για τα τέσσερα «καυτά» παιχνίδι που ακολουθούν στην Ευρωλίγκα. Επιμένω, πως αν μία ομάδα μπορεί να βγει από τη δύσκολη θέση που από μόνη της μπήκε, είναι ο Ολυμπιακός…
Υ.Γ.: Zαλγκίρις 9 κλεψίματα, Ολυμπιακός, 8 ασίστ… Δε χρειάζεται περεταίρω ανάλυση…
Υ.Γ.1: Η επίθεση που εξαπέλυσε ο Δημήτρης Ιτούδης εναντίον του Ολυμπιακού με αφορμή τη διαιτησία του αγώνα με την Λαμποράλ Κούτσα (!) ήταν unfair. Όχι λόγω του παρελθόντος του στον Παναθηναϊκό, αλλά για το ελληνικό μπάσκετ, που αν μη τι άλλο στην Ευρώπη (αναφέρομε στους συντελεστές και όχι στους οπαδούς) έχει δείξει όλα αυτά τα χρόνια ότι είναι ενωμένο και αλληλουποστηρίζεται. Δε προσέβαλε μόνο τον σύλλογο, αλλά και τον, συμπατριώτη, συνάδελφό του.
Υ.Γ.2.: Ο Καλνιέτις αποχαιρέτησε συμπαίκτες και οπαδούς της Ζαλγκίρις, τραγουδώντας μέσω video wall στα χρώματα της Αρμάνι και με φόντο το Μιλάνο που θα είναι το νέο του μπασκετικό σπίτι. 13.000 πραγματικοί φίλοι του μπάσκετ στο γήπεδο τον αποθέωσαν. Δε του κράτησαν κακία που αφήνει την αγαπημένη τους ομάδα μεσούσης της περιόδου. Πραγματικός αθλητικός πολιτισμός. Δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν σε ανάλογη περίπτωση στην Ελλάδα.
Υ.Γ.3: Όχι άλλοι «προπονητές» και «κολωτούμπες» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν τους αντέχω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου