Ο Χριστόφορος Ευαγγελάτος γράφει για το ματς του Ολυμπιακού με την Άντερλεχτ, σχολιάζοντας τη φάση της αναμέτρησης και τονίζοντας πως οι γηπεδούχοι δεν άξιζαν τη νίκη.
Ασφαλώς και το λάθος του Ρομπέρτο ήταν μεγάλο. Σίγουρα ήταν από
αυτά που όλοι έχουν μάθει να χαρακτηρίζουν ως “δώρο” του τερματοφύλακα
στον αντίπαλο. Γνώμη μας όμως είναι πως η φάση του ματς δεν ήταν το γκολ
που έβαλε ο Κάρα στο 67'. Ήταν αυτό που δεν έβαλε ο Ιντέγε στο ένατο
λεπτό της αναμέτρησης.
Όταν σ' ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς, σου παρουσιάζεται η φάση “έτοιμο γκολ” στο ξεκίνημα του αγώνα κι εσύ στέλνεις τη μπάλα στο δοκάρι, έχεις αυτομάτως μειώσει μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων σου για καλό αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός έχει απαιτήσεις απ' τον Ιντέγε, έχει απαιτήσεις απ' τον σέντερ φορ του τέτοιες φάσεις να τις τελειώνει με τη μπάλα να βρίσκει δίχτυα. Γιατί όταν δεν μπορείς να σκοράρεις σε τέτοια ευκαιρία, το πιθανότερο είναι η μπάλα να σε “τελειώσει” εκεί που δεν το περιμένεις.
Εκεί ο “μάγκα” σέντε φορ τον τελειώνεις τον γκολκίπερ, δεν τον αφήνεις να χειροκροτά την τύχη του, όπως έκανε ο Προτό. Κι αυτό έγινε χθες βράδυ στο “Βάντεν Στοκ”. Άξιζε η Άντερλεχτ τη νίκη; Με βάση την εικόνα των δύο ομάδων και κυρίως τις ευκαιρίες τους, όχι.
Το παιχνίδι είχε αρκετές φάσεις (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο) αλλά αν θελήσει κάποιος να φτιάξει το top 3, θα καταλήξει σε τρεις ευκαιρίες του Ολυμπιακού κι αυτό λέει πολλά. Η πρώτη είναι το πλασέ του Σεμπά, η δεύτερη το δοκάρι του Ιντέγε κι εν συνεχεία το σουτ του Μιλιβόγεβιτς μετά την ωραία μεταβίβαση του Φορτούνη στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε προβλήματα κόντρα στη βελγική ομάδα. Είχε και ορισμένα εξ αυτών ήταν “χτυπητά”, όπως για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο “ταλαιπωρήθηκε” ο Μαζουάκου στο πρώτο ημίχρονο. Ήταν επίσης η κακή συνεργασία των δύο στόπερ στα πρώτα 45 λεπτά, κάτι που ανάγκασε τον Μιλιβόγεβιτς να γυρίσει πολλά μέτρα πίσω για να γίνει τρίτος κεντρικός αμυντικός αφήνοντας μόνο τον Ζντίελαρ στον άξονα της μεσαίας γραμμής.
Επειδή πολύ μεγάλη κουβέντα έγινε για το αν έπρεπε να παίξει ο νεαρός Σέρβος ή ο Κασάμι, η απάντηση δόθηκε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ζντίελαρ έδωσε πολλές “μάχες” ανασταλτικά (έκανε βέβαια και λάθη) ενώ από ενέργειες του βγήκαν και κόντρα επιθέσεις των “ερυθρόλευκων”.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι το παιδί δεν πέρασε απαρατήρητο, δεν ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα όπως άλλοι συμπαίκτες του. Στο 69' ο Ζντίελαρ βγήκε και στο παιχνίδι μπήκε ο Κασάμι. Απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Ασφαλώς και ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να πάρει την πρόκριση στο “Καραϊσκάκη”. Με βάση την εικόνα της Άντερλεχτ, μπορεί εύκολα να εικάσει κάποιος ότι φάσεις θα βρει για να σκοράρει.
Το θέμα όμως είναι αυτές τις φάσεις να τις κάνει γκολ κι εδώ υπάρχει ένα θέμα. Ο Ιντέγε δε σκοράρει και την ίδια ώρα ο Φορτούνης επίσης δεν μπορεί να βρει δίχτυα. Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα η πρόκριση είναι ανοιχτή και οι “ερυθρόλευκοι” καλούνται να επιβεβαιώσουν στην έδρα τους ότι είναι καλύτερη ομάδα απ' την Άντερλεχτ.
Ασχέτως του σκορ στο χθεσινό ματς, ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο του “Βάντεν Στοκ”.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Όταν σ' ένα εκτός έδρας ευρωπαϊκό ματς, σου παρουσιάζεται η φάση “έτοιμο γκολ” στο ξεκίνημα του αγώνα κι εσύ στέλνεις τη μπάλα στο δοκάρι, έχεις αυτομάτως μειώσει μεγάλο μέρος των πιθανοτήτων σου για καλό αποτέλεσμα. Ο Ολυμπιακός έχει απαιτήσεις απ' τον Ιντέγε, έχει απαιτήσεις απ' τον σέντερ φορ του τέτοιες φάσεις να τις τελειώνει με τη μπάλα να βρίσκει δίχτυα. Γιατί όταν δεν μπορείς να σκοράρεις σε τέτοια ευκαιρία, το πιθανότερο είναι η μπάλα να σε “τελειώσει” εκεί που δεν το περιμένεις.
Εκεί ο “μάγκα” σέντε φορ τον τελειώνεις τον γκολκίπερ, δεν τον αφήνεις να χειροκροτά την τύχη του, όπως έκανε ο Προτό. Κι αυτό έγινε χθες βράδυ στο “Βάντεν Στοκ”. Άξιζε η Άντερλεχτ τη νίκη; Με βάση την εικόνα των δύο ομάδων και κυρίως τις ευκαιρίες τους, όχι.
Το παιχνίδι είχε αρκετές φάσεις (ειδικά στο πρώτο ημίχρονο) αλλά αν θελήσει κάποιος να φτιάξει το top 3, θα καταλήξει σε τρεις ευκαιρίες του Ολυμπιακού κι αυτό λέει πολλά. Η πρώτη είναι το πλασέ του Σεμπά, η δεύτερη το δοκάρι του Ιντέγε κι εν συνεχεία το σουτ του Μιλιβόγεβιτς μετά την ωραία μεταβίβαση του Φορτούνη στο ξεκίνημα του δευτέρου μέρους.
Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε προβλήματα κόντρα στη βελγική ομάδα. Είχε και ορισμένα εξ αυτών ήταν “χτυπητά”, όπως για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο “ταλαιπωρήθηκε” ο Μαζουάκου στο πρώτο ημίχρονο. Ήταν επίσης η κακή συνεργασία των δύο στόπερ στα πρώτα 45 λεπτά, κάτι που ανάγκασε τον Μιλιβόγεβιτς να γυρίσει πολλά μέτρα πίσω για να γίνει τρίτος κεντρικός αμυντικός αφήνοντας μόνο τον Ζντίελαρ στον άξονα της μεσαίας γραμμής.
Επειδή πολύ μεγάλη κουβέντα έγινε για το αν έπρεπε να παίξει ο νεαρός Σέρβος ή ο Κασάμι, η απάντηση δόθηκε στον αγωνιστικό χώρο. Ο Ζντίελαρ έδωσε πολλές “μάχες” ανασταλτικά (έκανε βέβαια και λάθη) ενώ από ενέργειες του βγήκαν και κόντρα επιθέσεις των “ερυθρόλευκων”.
Αυτό που θέλουμε να πούμε είναι ότι το παιδί δεν πέρασε απαρατήρητο, δεν ήταν απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα όπως άλλοι συμπαίκτες του. Στο 69' ο Ζντίελαρ βγήκε και στο παιχνίδι μπήκε ο Κασάμι. Απλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Ασφαλώς και ο Ολυμπιακός έχει τη δυνατότητα να πάρει την πρόκριση στο “Καραϊσκάκη”. Με βάση την εικόνα της Άντερλεχτ, μπορεί εύκολα να εικάσει κάποιος ότι φάσεις θα βρει για να σκοράρει.
Το θέμα όμως είναι αυτές τις φάσεις να τις κάνει γκολ κι εδώ υπάρχει ένα θέμα. Ο Ιντέγε δε σκοράρει και την ίδια ώρα ο Φορτούνης επίσης δεν μπορεί να βρει δίχτυα. Όπως και να έχουν πάντως τα πράγματα η πρόκριση είναι ανοιχτή και οι “ερυθρόλευκοι” καλούνται να επιβεβαιώσουν στην έδρα τους ότι είναι καλύτερη ομάδα απ' την Άντερλεχτ.
Ασχέτως του σκορ στο χθεσινό ματς, ο Ολυμπιακός ήταν η καλύτερη ομάδα στον αγωνιστικό χώρο του “Βάντεν Στοκ”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου