Ο βλαμμένος που βάζει μια κουκούλα μέχρι τη μύτη και πάει στα μουλωχτά (γιατί είναι και κότα λειράτη μεταξύ άλλων) να χώσει -μέσα στην αναμπουμπούλα- μια υπόγεια κλωτσιά, γονατιά ή ό,τι άλλο προλάβει στον παίκτη της αντίπαλης ομάδας είναι μια συνηθισμένη εικόνα των ελληνικών γηπέδων.
Γράφει ο Δημήτρης Κωνσταντινίδης.
Η αλήθεια μάλιστα είναι πως δεν είναι μόνο των γηπέδων. Πάντα κάποιος ύπουλος, θρασύδειλος τύπος θα βρεθεί να την κοπανήσει από πίσω σε κάποιον καβγά και μετά να γίνει μπουχός. Αυτό σε τούτη τη ρημάδα την κοινωνία μπορεί να συμβαίνει και πραγματικά, αλλά και μεταφορικά.
Στην περίπτωση του μπάσκετ και της καφρίλας που είδαμε το βράδυ της Κυριακής στο παρκέ του ΟΑΚΑ, που είναι συνέχεια της αντίστοιχης καφρίλας που έχει βγάλει ρίζες στα ελληνικά γήπεδα και στην ελληνική κοινωνία, ο βλαμμένος μπορεί να καταφέρει ακόμα περισσότερα από το να κάνει το «εφέ» του μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα (και υπό το βλέμμα των οργάνων της τάξης που συνήθως μένουν… εκστασιασμένα από το θέαμα). Να αναγκάσει ακόμα και το αφεντικό της ομάδας να κουνήσει μαντίλι!
Δεν λέω ότι η παπαριά ενός οπαδού μπορεί να προκαλέσει την αποχώρηση των Γιαννακόπουλων από τον Παναθηναϊκό. Ούτε ότι οι χθεσινές δηλώσεις του Παύλου προήλθαν από τέτοιες συμπεριφορές. Πολλοί άλλωστε θα πουν πως τον τελευταίο καιρό συχνά-πυκνά επανέρχεται στο θέμα αυτό, όπως και ότι έχουν δει πολλά τα μάτια του τόσα χρόνια στα γήπεδα για να νιώσει τέτοια αποστροφή από μια… κλωτσοπατινάδα παραπάνω.
Δεν διαφωνώ ότι πάνω απ' όλα είναι το συνεχόμενο οικονομικό βάρος που κάνει έναν παράγοντα που είναι συνέχεια με το χέρι στην τσέπη (ακόμα και αν έχει τρέλα με την ομάδα του) να κουραστεί. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως με τα χρόνια οι αντοχές όλων μας γίνονται μικρότερες σε πολλά περισσότερα πράγματα. Οπως και οι ανοχές! Μπορεί δηλαδή να δέχεσαι να πληρώνεις τα εκατομμύριά σου κάθε χρονιά, αλλά να σε πληρώνουν κάποιοι με το… νταβατζιλίκι τους πάει πολύ.
Οσο λοιπόν και αν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έχουν αναπτύξει έναν δικό τους ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και δύσκολα τους τραβάνε το αυτί ακόμα και σε ακρότητες, όσο και αν θέλουν να είναι πάντα παρόντες στην ομάδα, κάποια στιγμή δεν ελέγχεις την κούρασή σου. Αν λοιπόν πιστεύουμε ότι απλά φωνάζουν την επιθυμία τους να φύγουν για να ανανεώνουν τις εκδηλώσεις αγάπης στο πρόσωπό τους είναι πολύ πιθανό να έχουμε άδικο. Πιστεύω πως αυτό το έχουν κερδίσει και δεν το έχουν ανάγκη πλέον. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, αλλά μια φορά σπάει.
Ολα αυτά λίγο απασχολούν τον (οποιονδήποτε) βλαμμένο που θέλει να κλωτσήσει τον αντίπαλο παίκτη για να έχει κάτι να λέει στην παρέα των υπόλοιπων βλαμμένων. Γι' αυτούς η λογική είναι η απλούστατη του… άλλος πληρώνει και άλλος… κλωτσάει. Αφού έχουμε κουραστεί εμείς από αυτό που απλά το βλέπουμε φανταστείτε αυτοί που βάζουν τα λεφτά τους κιόλας.
Πηγή: Εξέδρα
Η αλήθεια μάλιστα είναι πως δεν είναι μόνο των γηπέδων. Πάντα κάποιος ύπουλος, θρασύδειλος τύπος θα βρεθεί να την κοπανήσει από πίσω σε κάποιον καβγά και μετά να γίνει μπουχός. Αυτό σε τούτη τη ρημάδα την κοινωνία μπορεί να συμβαίνει και πραγματικά, αλλά και μεταφορικά.
Στην περίπτωση του μπάσκετ και της καφρίλας που είδαμε το βράδυ της Κυριακής στο παρκέ του ΟΑΚΑ, που είναι συνέχεια της αντίστοιχης καφρίλας που έχει βγάλει ρίζες στα ελληνικά γήπεδα και στην ελληνική κοινωνία, ο βλαμμένος μπορεί να καταφέρει ακόμα περισσότερα από το να κάνει το «εφέ» του μπροστά στην τηλεοπτική κάμερα (και υπό το βλέμμα των οργάνων της τάξης που συνήθως μένουν… εκστασιασμένα από το θέαμα). Να αναγκάσει ακόμα και το αφεντικό της ομάδας να κουνήσει μαντίλι!
Δεν λέω ότι η παπαριά ενός οπαδού μπορεί να προκαλέσει την αποχώρηση των Γιαννακόπουλων από τον Παναθηναϊκό. Ούτε ότι οι χθεσινές δηλώσεις του Παύλου προήλθαν από τέτοιες συμπεριφορές. Πολλοί άλλωστε θα πουν πως τον τελευταίο καιρό συχνά-πυκνά επανέρχεται στο θέμα αυτό, όπως και ότι έχουν δει πολλά τα μάτια του τόσα χρόνια στα γήπεδα για να νιώσει τέτοια αποστροφή από μια… κλωτσοπατινάδα παραπάνω.
Δεν διαφωνώ ότι πάνω απ' όλα είναι το συνεχόμενο οικονομικό βάρος που κάνει έναν παράγοντα που είναι συνέχεια με το χέρι στην τσέπη (ακόμα και αν έχει τρέλα με την ομάδα του) να κουραστεί. Αλλά ας μην ξεχνάμε πως με τα χρόνια οι αντοχές όλων μας γίνονται μικρότερες σε πολλά περισσότερα πράγματα. Οπως και οι ανοχές! Μπορεί δηλαδή να δέχεσαι να πληρώνεις τα εκατομμύριά σου κάθε χρονιά, αλλά να σε πληρώνουν κάποιοι με το… νταβατζιλίκι τους πάει πολύ.
Οσο λοιπόν και αν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έχουν αναπτύξει έναν δικό τους ιδιαίτερο κώδικα επικοινωνίας με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού και δύσκολα τους τραβάνε το αυτί ακόμα και σε ακρότητες, όσο και αν θέλουν να είναι πάντα παρόντες στην ομάδα, κάποια στιγμή δεν ελέγχεις την κούρασή σου. Αν λοιπόν πιστεύουμε ότι απλά φωνάζουν την επιθυμία τους να φύγουν για να ανανεώνουν τις εκδηλώσεις αγάπης στο πρόσωπό τους είναι πολύ πιθανό να έχουμε άδικο. Πιστεύω πως αυτό το έχουν κερδίσει και δεν το έχουν ανάγκη πλέον. Ας μην ξεχνάμε επίσης πως η στάμνα πολλές φορές πάει στη βρύση, αλλά μια φορά σπάει.
Ολα αυτά λίγο απασχολούν τον (οποιονδήποτε) βλαμμένο που θέλει να κλωτσήσει τον αντίπαλο παίκτη για να έχει κάτι να λέει στην παρέα των υπόλοιπων βλαμμένων. Γι' αυτούς η λογική είναι η απλούστατη του… άλλος πληρώνει και άλλος… κλωτσάει. Αφού έχουμε κουραστεί εμείς από αυτό που απλά το βλέπουμε φανταστείτε αυτοί που βάζουν τα λεφτά τους κιόλας.
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου