Αυτό που ζήτησε ο Φερνάντο Σάντος μετά τη νίκη της
Εθνικής μας στο Ισραήλ, να κερδίσουμε δηλαδή τη Λετονία για να μην
ακυρωθεί η σημασία εκείνης της νίκης, τελικά δεν συνέβη και η ευθύνη
είναι και δική του.
Γράφει ο Νίκος Κατσαρός.
Διαφορετικό τελείως ήταν το πρόσωπο της εθνικής ομάδας στη Ρίγα απέναντι σε μια μικρής δυναμικότητας ομάδα και το στραβοπάτημα ήρθε φυσιολογικά, έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Τελικά πήραμε έστω κι έναν -πολύτιμο- βαθμό, λίγο πριν από τη λήξη ενός παιχνιδιού, που και η ήττα μας δεν θα ήταν αδικαιολόγητη.
Σε αντίθεση με τον αγώνα της περασμένης Παρασκευής, χθες δεν λειτούργησε τίποτε σωστά στην ελληνική ομάδα, για να αποδειχθεί ότι παραμένει εγκλωβισμένη στη μόνιμη αδυναμία της να κάνει παραγωγικό παιχνίδι όταν βρίσκεται απέναντι σε έναν αντίπαλο που παίζει κλειστά, με πολλούς παίκτες πίσω από την μπάλα.
Ο Σάντος σκέφτηκε να ξεπεράσει το πρόβλημα παρατάσσοντας ένα επιθετικό σχήμα, πράγμα που δεν του βγήκε, καθώς χωρίς αμυντικό μέσο στην ομάδα δεχθήκαμε ένα εύκολο γκολ από ασίστ στον σκόρερ από τον... Φετφατζίδη, που είχε βρεθεί μέσα στην περιοχή μας, σε μια φάση που κανείς παίκτης της μεσαίας γραμμής και της άμυνας δεν ήταν στη σωστή θέση.
Το γκολ αυτό στο 19' απορρύθμισε την ομάδα μας που δεν βρήκε ποτέ τον καλό εαυτό της εξαιτίας και των απουσιών ποδοσφαιριστών που θα ήταν πολύ χρήσιμοι σε ένα τέτοιο παιχνίδι, όπως ο Τοροσίδης, ο Νίνης, αλλά και ο Κατσουράνης.
Σε ολόκληρο το β' μέρος είχαμε σχεδόν ολοκληρωτική κατοχή μπάλας, η οποία όμως κυκλοφορούσε παράλληλα ή προς τα πίσω, με αποτέλεσμα να μπαίνει πολύ σπάνια και δύσκολα στην αντίπαλη περιοχή.
Η ισοφάριση ήρθε από στημένη φάση, στη μοναδική που οι Λετονοί δεν κατάφεραν να διώξουν σωστά την μπάλα. Αυτό ήταν το περισσότερο που δικαιούμαστε να πάρουμε από ένα παιχνίδι που οι περισσότεροι παίκτες μας είχαν μέτρια έως κακή απόδοση, αλλά και οι εναλλακτικές επιλογές ήταν περιορισμένες.
Σ' ένα μήνα στο Καραϊσκάκη, που θα χρειαζόμαστε απαραίτητα τη νίκη επί της Κροατίας, πρέπει και νομίζω ότι μπορούμε να παρουσιάσουμε ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο.
Πηγή: Goal
Διαφορετικό τελείως ήταν το πρόσωπο της εθνικής ομάδας στη Ρίγα απέναντι σε μια μικρής δυναμικότητας ομάδα και το στραβοπάτημα ήρθε φυσιολογικά, έτσι όπως εξελίχθηκε το παιχνίδι. Τελικά πήραμε έστω κι έναν -πολύτιμο- βαθμό, λίγο πριν από τη λήξη ενός παιχνιδιού, που και η ήττα μας δεν θα ήταν αδικαιολόγητη.
Σε αντίθεση με τον αγώνα της περασμένης Παρασκευής, χθες δεν λειτούργησε τίποτε σωστά στην ελληνική ομάδα, για να αποδειχθεί ότι παραμένει εγκλωβισμένη στη μόνιμη αδυναμία της να κάνει παραγωγικό παιχνίδι όταν βρίσκεται απέναντι σε έναν αντίπαλο που παίζει κλειστά, με πολλούς παίκτες πίσω από την μπάλα.
Ο Σάντος σκέφτηκε να ξεπεράσει το πρόβλημα παρατάσσοντας ένα επιθετικό σχήμα, πράγμα που δεν του βγήκε, καθώς χωρίς αμυντικό μέσο στην ομάδα δεχθήκαμε ένα εύκολο γκολ από ασίστ στον σκόρερ από τον... Φετφατζίδη, που είχε βρεθεί μέσα στην περιοχή μας, σε μια φάση που κανείς παίκτης της μεσαίας γραμμής και της άμυνας δεν ήταν στη σωστή θέση.
Το γκολ αυτό στο 19' απορρύθμισε την ομάδα μας που δεν βρήκε ποτέ τον καλό εαυτό της εξαιτίας και των απουσιών ποδοσφαιριστών που θα ήταν πολύ χρήσιμοι σε ένα τέτοιο παιχνίδι, όπως ο Τοροσίδης, ο Νίνης, αλλά και ο Κατσουράνης.
Σε ολόκληρο το β' μέρος είχαμε σχεδόν ολοκληρωτική κατοχή μπάλας, η οποία όμως κυκλοφορούσε παράλληλα ή προς τα πίσω, με αποτέλεσμα να μπαίνει πολύ σπάνια και δύσκολα στην αντίπαλη περιοχή.
Η ισοφάριση ήρθε από στημένη φάση, στη μοναδική που οι Λετονοί δεν κατάφεραν να διώξουν σωστά την μπάλα. Αυτό ήταν το περισσότερο που δικαιούμαστε να πάρουμε από ένα παιχνίδι που οι περισσότεροι παίκτες μας είχαν μέτρια έως κακή απόδοση, αλλά και οι εναλλακτικές επιλογές ήταν περιορισμένες.
Σ' ένα μήνα στο Καραϊσκάκη, που θα χρειαζόμαστε απαραίτητα τη νίκη επί της Κροατίας, πρέπει και νομίζω ότι μπορούμε να παρουσιάσουμε ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου