Εδώ είναι πρωτεύουσα!!

Την ώρα τούτη που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, η Εθνική ομάδα μπορεί να έχει ολοκληρώσει τη μία, ή ακόμα και τις δύο προπονήσεις της, σε ένα μικρό βοηθητικό γηπεδάκι κοντά στα προάστια του Βίλνιους... Η μεγάλη σάλα, η Siemens Arena, περιμένει την Ελλάδα να την υποδεχτεί την Πέμπτη το πρωί για πρώτη φορά. Ο Θανάσης Ασπρούλιας αρθρογραφεί.

Το Βίλνιους είναι μία τελείως διαφορετική πόλη από το Αλίτους, όπως και η Αθήνα ή Θεσσαλονίκη σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο τόπο της χώρας που δεν έχει περισσότερους από 50-60 χιλιάδες καοίκους. Εδώ στο Βίλνιους σου φαίνονται όλα πιο μεγάλα, πιο αστικά, πιο ακριβά... Που μπορεί και να μην είναι, αλλά το αποδέχεσαι έτσι κι αλλιώς...
Αυτό που δεν αποδέχεσαι, επ'ουδενί λόγο όμως, είναι η απάντηση του ρεσεψιονίστ στο παράπονο για το δωμάτιο που είναι εξαιρετικό παγωμένο, καθότι θερμαίνεται από ένα τεράστιο σώμα κι όχι με air condition, που... "Το ανοίγει η κεντρική εταιρεία της πόλης συγκεκριμένες ώρες και είναι αδύνατον κάνουμε κάτι για αυτό στην παρούσα φάση. Ξέρετε εξάλλου, αυτή η περίοδος δεν ανήκει σε αυτές που απαιτείται ανάγκη για θέρμανση". Βεβαίως, έξω είχε 13 βαθμούς, τόσο πυκνή ομίχλη που δεν έβλεπες τη μύτη σου (ούτε τη δική μου υπερτροφική) και το δωμάτιο πραγματικά συντηρούσε μέχρι και τρόφιμα.
Βγαίνοντας από το δωμάτιο κάποια στιγμή, με την πρώτη βόλτα στο Βίλνιους αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή είναι η πρωτεύουσα και δεν έχει καμία σχέση με τα χωριά που έχεις γνωρίσει μέχρι τώρα... Τεράστιοι δρόμοι, θεόρατα κτίρια, τα περισσότερα από τα οποία φιλοξενούν εμπορικά κέντρα. Το θέμα είναι ποιος αγοράζει... Και σε ποιες τιμές... Αλλά αυτό θα το ανακαλύψουμε εν ευθέτω...
Αλλοι συνέδελφοι επέλεξαν την πρώτη μέρα να επισκεφθούν το γήπεδο, προσωπικά διάλεξα να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία για να συναντήσω τον παράδεισο. Το ξενοδοχείο της Εθνικής είναι πολύ όμορφο, ευρύχωρο και με πολλές παροχές... Ακόμα και συναισθηματικές... Τουλάχιστον για τρία παιδιά από την Εθνική ομάδα, τον Μπουρούση, τον Καϊμακόγλου και τον Ζήση, που κατέληξαν με την αποστολή στο ίδιο ξενοδοχείο που διέμεναν και το 2002, τότε η εθνική εφήβων κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο αντίστοιχο Ευρωμπάσκετ. Οι χώροι, η κατάσταση που έζησαν, ήταν ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν με την ελπίδα ότι αυτός ο θετικός οιωνός θα διαδραματίσει το δικό του ρόλο.
Ετσι κι αλλιως πάντως, το ξενοδοχείο έχει την αύρα του με τόσους μεγαλοσχήμονες επισκέπτες... Από τον Νοβίτσκι μέχρι τον Γκασόλ κι από τον Πάρκερ μεχρι τον Κιριλένκο... Στο γήπεδο δεν πρόλαβα να πάω ακόμα κι αυτό θα γίνει σήμερα. Παρόλα αυτά ο παράδεισος του ξενοδοχείου είναι μοναδικός. Παίκτες όπως ο Νεστέροβιτς και ο Καλντερόν να μιλούν για το ΝΒΑ, ο Τούρκογλου να κάνει πλάκες σε όποιον βρει μπροστά του, οι παίκτες των αποστολών να γίνονται ένα μείγμα κι εσύ να είσαι στη μέση και να απολαμβάνεις. Με τον πρωταθλητή του ΝΒΑ πάντως δε μπορείς να μιλήσει... Ούτε καν ...δύσκολα! Για αυτό όπως ενημερωθήκαμε Πέμπτη ή Σάββατο θα παραχωρήσει συνέντευξη Τύπου προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των περίπου 100 αιτημάτων που έχει για συνέντευξη, μόνο στο Βίλνιους.
"Εχεις μία επιλογή να τον πιάσεις μόνος σου... Αλλά δε νομίζω ότι έχεις μεγάλη τύχη εκτός κι αν εργάζεσαι στους New York Times... Η κάτι αντίστοιχο" μου είπε ο υπεύθυνος τύπου της Γερμανίας, που είναι και γνωστός υποτίθεται.
Η υποδοχή πάντως στο Βίλνιους έγινε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παρότι το δωμάτιο ήταν παγωμένο εξ'αρχής, η καρδιά ζεστάθηκε όταν στο πρώτο άνοιγμα της τηλεόρασης, πέσαμε πάνω σε ένα απίστευτο ρετρό παιχνίδι. Τον τελικό του ευρωμπάσκετ που έγινε στην Αθήνα το 1995 με τη Λιθουανία να πέφτει πάνω στα νύχια του Τζόρτζεβιτς και των διαιτητών (που έκαναν όργια είναι αλήθεια) και να χάνει το χρυσό μετάλλιο από τη Σερβία. Εχω δει αυτό το βίντεο πάνω από 200 φορές... Ποτέ δεν είδα όμως ότι Αρβιντας Σαμπόνις προς του τέλος του αγώνα, καθηλωμένος στον πάγκο με την ανακάλυψη 5 φάουλ, δακρύζει.
Οπως λέει και το τραγούδι...Celebrate Celebrate Basketball...
Και να είστε σίγουροι ότι αυτό έχουν έρθει να κάνουν όλοι... Η μήπως πιστεύετε ότι οι Φινλανδοί είναι από άλλο ανεκδοτο; "Μετά την ήττα από τα Σκόπια ήμασταν πολυ απγοητευμένοι, αλλά αργά το βράδυ ήρθε ο βοηθός μου, που είναι μαμούνι σε κάτι τέτοια, λέγοντας ότι έχουμε ελπίδες. Μετά τον δικό μας αγώνα με το Μαυροβούνιο και της Ελλάδας με την Κροατία φύγαμε και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Εκεί, μαζεμένοι όλοι οι παίκτες και προπονητές στο δωμάτιο του Κοπόνεν, μόλις σφύριξε τη λήξη τρελαθήκαμε... Απεριόριστη χαρά" μας είπε περιχαρής ο Χένρικ Ντέτμαν... Χαλάλι του πάντως... Η ομάδα του άξιζε που βρέθηκε έως εδώ...
Εχουμε να πούμε κι άλλα πολλά αλλά και οι ημέρες είναι πολλές... Υπομονή!
ΠΗΓΗ: sentragoal.gr