Ο Γιώργος Κουβεντίδης γράφει για τον ΠΑΟΚ που με
βάση την εικόνα μέχρι σήμερα είναι μια ομάδα που δεν μπορεί να έχει
υψηλές προσδοκίες!
Το καλοκαίρι είχα προβλέψει ότι ο φετινός ΠΑΟΚ θα είναι η ομάδα, που θα
προσπαθήσει να ανταγωνιστεί τον Ολυμπιακό και να κρατήσει το ενδιαφέρον
στο πρωτάθλημα, θεωρώντας ότι ο Παναθηναϊκός θα λύγιζε υπό το βάρος των
προβλημάτων του, ειδικά μετά τους αποκλεισμούς του από την Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός τελικά δεν λύγισε, παραμένει όρθιος κι ότι προβλήματα μπορεί να έχει, τα αφήνει στην άκρη γιατί κερδίζει κάθε Σαββατοκύριακο. Δεν ξέρω αν τελικά θα ανταγωνιστεί μέχρι τέλους τον Ολυμπιακό (το καλό γι΄ αυτόν είναι ότι παίζει ένα ματς την εβδομάδα και κρατά την ενέργειά του), δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Η πρόβλεψη του καλοκαιριού στηριζόταν αφενός στο γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχασε σε δυναμικότητα με τις προσθαφαιρέσεις του καλοκαιριού (ακόμη και τώρα πιστεύω ότι έχει καλύτερο ρόστερ από πέρσι) κι αφετέρου στο γεγονός ότι έχει ένα νέο προπονητή, ο οποίος αν μη, τι άλλο, είναι ένας κανονικός, μπαρουτοκαπνισμένος προπονητής, που στις ομάδες, που δούλεψε, έδειξε ότι έχει τον τρόπο, τουλάχιστο την πρώτη σεζόν, να υλοποιεί τουλάχιστο το βασικό ζητούμενο.
Αφού έχουμε διανύσει σχεδόν το 1/3 του πρωταθλήματος, το συμπέρασμα είναι ότι ο σημερινός ΠΑΟΚ δεν μπορεί να είναι μία ομάδα απαιτήσεων και προσδοκιών. Ακόμη και το αν είναι ομάδα, είναι κάτι που τίθεται σε αμφισβήτηση. Ώρες – ώρες, μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό καφενείο. Ο Μπόλονι προσπάθησε να αλλάξει το DNA της ομάδας και να την μεταλλάξει σε μία πιο ελκυστική ομάδα.
Προς το παρόν, ο ΠΑΟΚ είναι ελκυστικός μόνο για τους αντιπάλους του. Προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο, που τα χαρακτηριστικά του ρόστερ του, δεν μπορούν να το υποστηρίξουν. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να παίξει το “4-3-3 κι αέρα να τους φάμε”.
Το ρόστερ του, μπορεί να υποστηρίξει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από πέρσι, το ποδόσφαιρο που έπαιζε μέχρι πέρσι. Ως εκεί. Φέτος προσπαθεί να παίξει ένα επιθετικό και δήθεν ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά η πραγματικότητα είναι πως ακόμη κι όταν έχει κατοχή της μπάλας, δεν κάνει φάση με τίποτα, ενώ την ίδια ώρα δέχεται το ένα αστείο γκολ μετά το άλλο.
Τίθεται κι ένα θέμα, αν ο ΠΑΟΚ έχει το βάθος, που απαιτείται για να αντέξει και φέτος σε τρία μέτωπα. Νομίζω πως το έχει. Απλά δεν το έχουμε δει, διότι από την αρχή της σεζόν, ο μόνος που δεν έχει τραυματιστεί, είναι ο φροντιστής της ομάδας. Όλοι οι άλλοι, κάποια στιγμή βγήκαν στα πιτς. Και για να λέμε την αλήθεια, όλους αυτούς, δεν τους τραυμάτισε ο Χατζηπετρής.
Ούτε ο Χατζηπετρής έβαλε τον Λίνο να παίξει στο Δουβλίνο, ενώ το ιατρικό τημ έλεγε όχι και τώρα θα μείνει ένα μήνα έξω. Νομίζω πως το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι ούτε το οικονομικό. Οι παίκτες είναι κάποιους μήνες μέσα (άλλοι λίγους, άλλοι πολλούς) κι αυτό δεν είναι κρυφό. Συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες της Λίγκας και στον ΠΑΟΚ συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη κι όταν έκανε πρωταθλητισμό. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν μπορούν να το επικαλούνται ως πρόβλημα.
Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς διανύουν το δεύτερο συμβόλαιό τους στην Τούμπα κι εφόσον το υπέγραψαν, πάει να πει ότι αποδέχτηκαν μια κατάσταση, που βίωσαν και στο πρώτο τους συμβόλαιο. Αν δεν τους άρεσε (που δεν τους άρεσε, γιατί έκαναν απεργίες), θα μπορούσαν να είχαν φύγει (σιγά μην έβρισκαν τέτοια συμβόλαια αλλού...).
Για να μην τα πολυλογούμε, στο τέλος, αργά ή γρήγορα όλοι θα τα πάρουν μέχρι τελευταίου ευρώ. Το ερώτημα είναι αν θα τα έχουν δουλέψει. Κατά βάθος, νομίζω πως το πρόβλημα του ΠΑΟΚ σήμερα, δεν είναι ούτε οι τραυματισμοί κι οι απουσίες, δεν είναι η κούραση, δεν είναι οι ατυχίες, δεν είναι το γεγονός ότι προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο, που δεν μπορεί, δεν είναι το οικονομικό.
Το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ σήμερα κι αυτό που τον βάζει σε κίνδυνο να ζήσει ένα remake της χρονιάς της σαρδέλας (σε μία περίοδο που έχει απείρως καλύτερο υλικό), γιατί δε θέλει και πολύ για να σε πάρει κι από κάτω, είναι το γεγονός ότι έχει πάψει να δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις, που είναι καθημερινότητα σε ομάδες, υψηλών απαιτήσεων και ήταν καθημερινότητα και στον ίδιο, ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια.
Οι ομάδες είναι σύνθεση χαρακτήρων και το παζλ του ΠΑΟΚ είναι φέτος για τα πανηγύρια. Οι παίκτες έχουν χάσει τη φλόγα, που είχαν στα μάτια, είτε παραδόθηκαν σε αυτά, που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν “προβλήματα”. Άλλοι σκέφτονται τα συμβόλαιά τους, που λήγουν, άλλοι βλέπουν τα τραπεζικά τους βιβλιάρια, τρελαίνονται και γίνονται πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς, άλλοι δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, λυγίζουν και γίνονται πιο επιρρεπείς σε "ενοχλήσεις" και ιώσεις.
Ο ΠΑΟΚ εδώ και σχεδόν δυο μήνες έχει πάψει να είναι ομάδα. Η διοίκηση δεν δείχνει σε θέση να πάρει αποφάσεις και να αποκαταστήσει την τάξη, όταν νιώθεις ότι δεν είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, σου είναι δύσκολο να μπεις στα αποδυτήρια και να πετάξεις έξω αυτούς που δεν σέβονται αυτό που λέγεται “ομάδα” ή να δώσεις στους παίκτες να καταλάβουν ότι είναι παίκτες του ΠΑΟΚ, πρωτίστως, κι όχι λ.χ. της Εθνικής Χιλής.
Ο Ζαγοράκης, ειδικότερα, δεν δείχνει τόσο δυνατός, όσο στο παρελθόν, τον τελευταίο χρόνο, άλλωστε, έγινε μια προσπάθεια αποκαθήλωσής του, που τον έχει καταστήσει πιο αδύναμο. Συμβαίνουν πράγματα στον ΠΑΟΚ, που περνούν ασχολίαστα και χωρίς “δράση”, γι΄ αυτό και ξανασυμβαίνουν. Σ' αυτή τη φάση, η “αυτορύθμιση” δε λειτουργεί. Και δε λειτουργεί, γιατί και ο προπονητής είναι φρέσκος και δεν έχει απόλυτη αντίληψη της κατάστασης.
Ο προπονητής, που προσπαθεί να λύσει το αγωνιστικό πρόβλημα, που δημιούργησε η επιλογή του να αλλάξει την ταυτότητα της ομάδας, δεν δείχνει σε θέση από μόνος του να επαναφέρει τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα και να την κάνει να λειτουργεί σωστά. Ένα πρόβλημα στην διαχείριση της κατάστασης και των προσώπων είναι προφανές. Δεν ξέρω πόσο παθιασμένος να το λύσει είναι, αυτό που ξέρω είναι πως μετά το παιχνίδι της Τρίπολης έφυγε από την Ελλάδα και θα γυρίσει την Πέμπτη. Νοέμβρη μήνα, το σενάριο να είναι ο ΠΑΟΚ ανταγωνιστικός στο υψηλό επίπεδο μοιάζει με ανέκδοτο.
Σήμερα που μιλάμε “ανέκδοτο” μπορεί να είναι κι άλλα πράγματα, που ίσως στο κοντινό μέλλον έρθουν και φαίνονται “νορμάλ”. Σε όλους αυτούς, που πρέπει να βγάλουν αυτή τη χρονιά, με το μικρότερο δυνατό “κόστος” (για να δημιουργηθεί το καλοκαίρι, όταν ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει, μία ανταγωνιστική ομάδα), καλή δύναμη...
Πηγή: sentragoal.gr
Ο Παναθηναϊκός τελικά δεν λύγισε, παραμένει όρθιος κι ότι προβλήματα μπορεί να έχει, τα αφήνει στην άκρη γιατί κερδίζει κάθε Σαββατοκύριακο. Δεν ξέρω αν τελικά θα ανταγωνιστεί μέχρι τέλους τον Ολυμπιακό (το καλό γι΄ αυτόν είναι ότι παίζει ένα ματς την εβδομάδα και κρατά την ενέργειά του), δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Η πρόβλεψη του καλοκαιριού στηριζόταν αφενός στο γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ δεν έχασε σε δυναμικότητα με τις προσθαφαιρέσεις του καλοκαιριού (ακόμη και τώρα πιστεύω ότι έχει καλύτερο ρόστερ από πέρσι) κι αφετέρου στο γεγονός ότι έχει ένα νέο προπονητή, ο οποίος αν μη, τι άλλο, είναι ένας κανονικός, μπαρουτοκαπνισμένος προπονητής, που στις ομάδες, που δούλεψε, έδειξε ότι έχει τον τρόπο, τουλάχιστο την πρώτη σεζόν, να υλοποιεί τουλάχιστο το βασικό ζητούμενο.
Αφού έχουμε διανύσει σχεδόν το 1/3 του πρωταθλήματος, το συμπέρασμα είναι ότι ο σημερινός ΠΑΟΚ δεν μπορεί να είναι μία ομάδα απαιτήσεων και προσδοκιών. Ακόμη και το αν είναι ομάδα, είναι κάτι που τίθεται σε αμφισβήτηση. Ώρες – ώρες, μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό καφενείο. Ο Μπόλονι προσπάθησε να αλλάξει το DNA της ομάδας και να την μεταλλάξει σε μία πιο ελκυστική ομάδα.
Προς το παρόν, ο ΠΑΟΚ είναι ελκυστικός μόνο για τους αντιπάλους του. Προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο, που τα χαρακτηριστικά του ρόστερ του, δεν μπορούν να το υποστηρίξουν. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να παίξει το “4-3-3 κι αέρα να τους φάμε”.
Το ρόστερ του, μπορεί να υποστηρίξει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από πέρσι, το ποδόσφαιρο που έπαιζε μέχρι πέρσι. Ως εκεί. Φέτος προσπαθεί να παίξει ένα επιθετικό και δήθεν ελκυστικό ποδόσφαιρο, αλλά η πραγματικότητα είναι πως ακόμη κι όταν έχει κατοχή της μπάλας, δεν κάνει φάση με τίποτα, ενώ την ίδια ώρα δέχεται το ένα αστείο γκολ μετά το άλλο.
Τίθεται κι ένα θέμα, αν ο ΠΑΟΚ έχει το βάθος, που απαιτείται για να αντέξει και φέτος σε τρία μέτωπα. Νομίζω πως το έχει. Απλά δεν το έχουμε δει, διότι από την αρχή της σεζόν, ο μόνος που δεν έχει τραυματιστεί, είναι ο φροντιστής της ομάδας. Όλοι οι άλλοι, κάποια στιγμή βγήκαν στα πιτς. Και για να λέμε την αλήθεια, όλους αυτούς, δεν τους τραυμάτισε ο Χατζηπετρής.
Ούτε ο Χατζηπετρής έβαλε τον Λίνο να παίξει στο Δουβλίνο, ενώ το ιατρικό τημ έλεγε όχι και τώρα θα μείνει ένα μήνα έξω. Νομίζω πως το πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν είναι ούτε το οικονομικό. Οι παίκτες είναι κάποιους μήνες μέσα (άλλοι λίγους, άλλοι πολλούς) κι αυτό δεν είναι κρυφό. Συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες της Λίγκας και στον ΠΑΟΚ συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια, ακόμη κι όταν έκανε πρωταθλητισμό. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν μπορούν να το επικαλούνται ως πρόβλημα.
Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς διανύουν το δεύτερο συμβόλαιό τους στην Τούμπα κι εφόσον το υπέγραψαν, πάει να πει ότι αποδέχτηκαν μια κατάσταση, που βίωσαν και στο πρώτο τους συμβόλαιο. Αν δεν τους άρεσε (που δεν τους άρεσε, γιατί έκαναν απεργίες), θα μπορούσαν να είχαν φύγει (σιγά μην έβρισκαν τέτοια συμβόλαια αλλού...).
Για να μην τα πολυλογούμε, στο τέλος, αργά ή γρήγορα όλοι θα τα πάρουν μέχρι τελευταίου ευρώ. Το ερώτημα είναι αν θα τα έχουν δουλέψει. Κατά βάθος, νομίζω πως το πρόβλημα του ΠΑΟΚ σήμερα, δεν είναι ούτε οι τραυματισμοί κι οι απουσίες, δεν είναι η κούραση, δεν είναι οι ατυχίες, δεν είναι το γεγονός ότι προσπαθεί να παίξει ένα ποδόσφαιρο, που δεν μπορεί, δεν είναι το οικονομικό.
Το πραγματικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ σήμερα κι αυτό που τον βάζει σε κίνδυνο να ζήσει ένα remake της χρονιάς της σαρδέλας (σε μία περίοδο που έχει απείρως καλύτερο υλικό), γιατί δε θέλει και πολύ για να σε πάρει κι από κάτω, είναι το γεγονός ότι έχει πάψει να δίνει την εντύπωση ότι μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις, που είναι καθημερινότητα σε ομάδες, υψηλών απαιτήσεων και ήταν καθημερινότητα και στον ίδιο, ακόμη και τα προηγούμενα χρόνια.
Οι ομάδες είναι σύνθεση χαρακτήρων και το παζλ του ΠΑΟΚ είναι φέτος για τα πανηγύρια. Οι παίκτες έχουν χάσει τη φλόγα, που είχαν στα μάτια, είτε παραδόθηκαν σε αυτά, που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν “προβλήματα”. Άλλοι σκέφτονται τα συμβόλαιά τους, που λήγουν, άλλοι βλέπουν τα τραπεζικά τους βιβλιάρια, τρελαίνονται και γίνονται πιο επιρρεπείς σε τραυματισμούς, άλλοι δεν αντέχουν τον ανταγωνισμό, λυγίζουν και γίνονται πιο επιρρεπείς σε "ενοχλήσεις" και ιώσεις.
Ο ΠΑΟΚ εδώ και σχεδόν δυο μήνες έχει πάψει να είναι ομάδα. Η διοίκηση δεν δείχνει σε θέση να πάρει αποφάσεις και να αποκαταστήσει την τάξη, όταν νιώθεις ότι δεν είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, σου είναι δύσκολο να μπεις στα αποδυτήρια και να πετάξεις έξω αυτούς που δεν σέβονται αυτό που λέγεται “ομάδα” ή να δώσεις στους παίκτες να καταλάβουν ότι είναι παίκτες του ΠΑΟΚ, πρωτίστως, κι όχι λ.χ. της Εθνικής Χιλής.
Ο Ζαγοράκης, ειδικότερα, δεν δείχνει τόσο δυνατός, όσο στο παρελθόν, τον τελευταίο χρόνο, άλλωστε, έγινε μια προσπάθεια αποκαθήλωσής του, που τον έχει καταστήσει πιο αδύναμο. Συμβαίνουν πράγματα στον ΠΑΟΚ, που περνούν ασχολίαστα και χωρίς “δράση”, γι΄ αυτό και ξανασυμβαίνουν. Σ' αυτή τη φάση, η “αυτορύθμιση” δε λειτουργεί. Και δε λειτουργεί, γιατί και ο προπονητής είναι φρέσκος και δεν έχει απόλυτη αντίληψη της κατάστασης.
Ο προπονητής, που προσπαθεί να λύσει το αγωνιστικό πρόβλημα, που δημιούργησε η επιλογή του να αλλάξει την ταυτότητα της ομάδας, δεν δείχνει σε θέση από μόνος του να επαναφέρει τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα και να την κάνει να λειτουργεί σωστά. Ένα πρόβλημα στην διαχείριση της κατάστασης και των προσώπων είναι προφανές. Δεν ξέρω πόσο παθιασμένος να το λύσει είναι, αυτό που ξέρω είναι πως μετά το παιχνίδι της Τρίπολης έφυγε από την Ελλάδα και θα γυρίσει την Πέμπτη. Νοέμβρη μήνα, το σενάριο να είναι ο ΠΑΟΚ ανταγωνιστικός στο υψηλό επίπεδο μοιάζει με ανέκδοτο.
Σήμερα που μιλάμε “ανέκδοτο” μπορεί να είναι κι άλλα πράγματα, που ίσως στο κοντινό μέλλον έρθουν και φαίνονται “νορμάλ”. Σε όλους αυτούς, που πρέπει να βγάλουν αυτή τη χρονιά, με το μικρότερο δυνατό “κόστος” (για να δημιουργηθεί το καλοκαίρι, όταν ο κύκλος αυτής της ομάδας κλείνει, μία ανταγωνιστική ομάδα), καλή δύναμη...
Πηγή: sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου