Η κερκίδα και η καρέκλα!!

Ο ΠΑΟΚ επικράτησε στο ντέρμπι του μπάσκετ, ο Άρης νίκησε την Δόξα στο ποδόσφαιρο, αλλά ένα σοβαρό ζήτημα που απασχολεί τις ομάδες της Θεσσαλονίκης εδώ και αρκετό καιρό επανήλθε στο προσκήνιο και τείνει να γίνει διαχρονικό. Πρόβλημα; Όχι ακριβώς, αλλά μια εφαρμογή της κλασικής ιστορίας με την υπερβολική αγάπη, που μπορεί να μετατραπεί σε… βάσανο διαρκείας. Γράφει ο Γιώργος Τραπεζανίδης.

Είναι δεδομένη η λατρεία των οπαδών. Αποδεκτή πλήρως, ακόμη και όταν συνοδεύεται από υπερβολές (εντός ορίων…). Το φαινόμενο παρατηρείται κυρίως σε μικρές ηλικίες, κάτι επίσης λογικό και αναμενόμενο. Αλλιώς βλέπει τα πράγματα ένας 20άρης κι αλλιώς κάποιος που έχει περάσει τα 40. Πολύ πιο ενθουσιώδης ο πιτσιρικάς, προσγειωμένος και πιο «σοφός» απ’ όσα έζησε μέχρι τότε ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Οπαδοί. Όλοι τους. Αλλά με διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων…
Η προσήλωση και η πίστη στα ιδανικά της ομάδας εκδηλώνονται στις κερκίδες των γηπέδων. Κατ’ εξαίρεση και στους δρόμους, όπου ο κόσμος έχει διαδηλώσει υπέρ της αγαπημένης του ομάδας, διεκδικώντας πολλές φορές το δίκιο του. Μέχρι και τους αφορισμούς από ανώνυμους σε ραδιοφωνικές εκπομπές μπορώ να αντιληφθώ, καθώς εκεί έχουν μεταφερθεί πλέον οι καφενειακές συζητήσεις άλλων εποχών.
Δυσκολεύομαι, όμως, να καταλάβω πως κάποιες ομάδες οπαδών μπορούν να βάζουν στο ίδιο… θρανίο παράγοντες και ρεπόρτερ για να τους εξηγήσουν την θεωρία τους, τι επιδιώκουν στοχοποιώντας συγκεκριμένα πρόσωπα και βάσει ποιάς λογικής πιστεύουν ότι μπορούν να συνδιοικήσουν μια ΠΑΕ. Το σλόγκαν «επενδυτής ο κόσμος» ή κάτι παρεμφερές, όπου κι αν εφαρμόστηκε, είχε επικοινωνιακό χαρακτήρα, αλλά είναι προφανές ότι παρεξηγήθηκε.
Μια διοίκηση, καλή ή κακή, πρέπει να κριθεί όταν έρθει η ώρα. Υπάρχουν οι συνελεύσεις, οι μέτοχοι, οι μομφές και οι ψηφοφορίες. Ναι, θα ήθελα να ήμουν κι εγώ πρόεδρος ΠΑΕ. Ξέρω και χιλιάδες άλλους, που ευχαρίστως θα καθόταν στην καρέκλα (αρκεί να μην πληρώνουν…). Όμως, από την στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες «εγκατέλειψαν» την Θεσσαλονίκη και εφαρμόζεται ένα συγκεκριμένο μοντέλο διαχείρισης, η καθημερινή αμφισβήτηση και οι λαϊκές εξεγέρσεις δεν ωφελούν σε τίποτα.

πηγή: metrosport.gr