Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Ο "Μέσι" της Ισπανίας!!

Η copy paced εφαρμογή από τον Βιθέντε Νελ Μπόσκε της τακτικής της Barcelona, είναι γεγονός ότι κάνει το ποδόσφαιρο της Εθνικής Ισπανίας αντι-τουριστικό για δύο λόγους. Γράφει ο Αντώνης Κατσαρός.
Ο "Μέσι" της Ισπανίας
Καταρχήν γιατί τα πλάνα του δεν συμπεριλαμβάνουν τους επιθετικούς που έχει ο ίδιος επιλέξει ως διαθέσιμους στην αποστολή της ομάδας. Λογική που τον οδηγεί να ξεκινάει τον αγώνα με τους Τόρες, Πέδρο, Γιορέντε και Νεγρέδο στον πάγκο. Και δευτερεύοντος επειδή παίκτης που να ισοσκελίζει με την τέχνη του, τη φαντασία και τις κινήσεις ρίσκου που η ποιότητά του επιτρέπει (δηλαδή ο Μέσι), τη φιλοσοφία του σπασίκλα των μονάδων πολυτελείας των «μπλαουγκράνα» (Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς), στην Εθνική δεν υπάρχει. Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε μπορεί και να μην έπαιρνε από τον Ντελ Μπόσκε το περιθώριο να το δείξει. Κατά συνέπεια στον πρώτο νοκ άουτ αγώνα της διοργάνωσης, σκοράρει δύο γκολ ο αμυντικός μέσος Τσάμπι Αλόνσο.
Η τακτική της άμυνας με αντεπιθέσεις που θα «κλέψουν» τη νίκη στον αγώνα, χρεώνεται μονίμως στις αποκαλούμενες μικρές ομάδες, σε παγκόσμιο επίπεδο. Όπως στην Ελλάδα. Όταν αυτή είναι ωστόσο η επιλογή των πρωταθλητών κόσμου και Ευρώπης Ισπανών, απλώς χαρακτηρίζεται ως «ορθή» και «προφανής», με βάση τις μονάδες που διαθέτει ο προπονητής για την κατανομή των ρόλων που αντιστοιχούν στις δυνατότητές τους. Όμως όσο κι αν οι επιλογές που αποδίδουν νικηφόρα αποτελέσματα είναι πάντοτε οι καλύτερες για όλους τους προπονητές του κόσμου, θα μου επιτρέψετε να αποκαλέσω το παιχνίδι που έχει ως προτεραιότητα τις εύστοχες πάσες, ανυπόφορο. Από το 2008 έως και σήμερα, μόνο μία από τις αντιπάλους των Ισπανών σε επίσημο αγώνα κράτησε τη μπάλα στα πόδια της περισσότερη ώρα.
Η Γερμανία (52% - 48%), στον τελικό του Euro, που έγινε πριν τέσσερα χρόνια στη Βιέννη και έφυγε από το γήπεδο ηττημένη, 1-0 από το γκολ του Τόρες! Από μία Ισπανία η ποδοσφαιρική προσέγγιση της οποίας τότε βασιζόταν στο «σκούπισμα» του ώριμου Σένα (και MVP του τουρνουά) μπροστά από την τετράδα της άμυνας, ήταν όμως πιο ελκυστική καθώς εκτός των Τσάβι, Ινιέστα και Σίλβα (που ξεκινούσαν και τότε), η ομάδα έπαιζε με επιθετικό (τον Τόρες), ενώ αντί του Μπουσκέτς που δεν βγαίνει σήμερα από την ενδεκάδα, άρχιζε ο δημιουργικός Φάμπρεγκας. Ο οποίος στις μέρες μας έχει μεταλλαχθεί σε φορ…Από έναν προπονητή που δικαιολογημένα βέβαια αισθάνεται το περιθώριο να κάνει ό,τι περνάει από το μυαλό του, κρατώντας στα χέρια του το τεράστιο επιχείρημα που λέει πως από τον Ιούλιο του 2008 που κάθισε στον πάγκο, η Ισπανία δεν έφυγε νικήτρια από το γήπεδο μόλις σε 9 αγώνες. Και όπως φαίνεται πολύ δύσκολα θα προκύψει ομάδα που θα καταφέρει σε αυτό το τουρνουά να την στεναχωρήσει πάλι…
ΥΓ : Αλήθεια εάν έμενε ο Φάμπρεγκας στην Άρσεναλ, με τον ρόλο που ο Βενγκέρ του είχε χρεώσει κατ αποκλειστικότητα στη μέση του γηπέδου, ποιος θα ξεκινούσε κορυφή στην Ισπανία; Ο Τσάμπι Αλόνσο;…
Πηγή: pamesports.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: