Αν, από την άλλη, θέλουμε να ψάξουμε για δικαιολογίες, σίγουρα θα
βρούμε πολλές: Την αναγκασταστικά κακή προετοιμασία, την κούραση πολλών
βασικών παικτών, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισαν οι διαιτητές τις
δύο τελευταίες φάσεις που έκριναν το ματς και άλλα πολλά...
Αν όμως θελήσουμε να διεισδύσουμε λίγο πιο βαθιά και να βρούμε σοβαρότερες αιτίες για το κακό που μας βρήκε, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι όλα εδώ πληρώνονται. Γιατί κακά τα ψέματα γύρω από την Εθνική μπάσκετ είχαν συσσωρευθεί τον τελευταίο καιρό αμαρτίες και προβλήματα που δεν μπορούσαν να περνάνε διαρκώς χωρίς συνέπειες.
Για παράδειγμα στο Καράκας οι δύο συνεργάτες του Ζούρου, ο Πρίφτης και ο Μανωλόπουλος αναγκάστηκαν να μείνουν σε ξενοδοχείο που απείχε κάποια χιλιόμετρα από εκείνο της αποστολής. Γιατί έγινε αυτό; Δεν υπήρχαν δωμάτια, δεν υπήρχαν λεφτά, ήταν κακή η συνεννόηση με τους διοργανωτές, ή μήπως κρίθηκαν πιο απαραίτητα για την κεντρική... σκηνή (δηλαδή το επίσημο ξενοδοχείο) πρόσωπα που δεν είχαν καμία ουσιαστική σχέση με την ομάδα;
Όπως κι αν έχει το πράγμα, το βέβαιο είναι ότι ο προπονητής έμεινε μόνος να... κυνηγάει δώδεκα παίκτες, ορισμένοι από τους οποίους δεν είχαν το μυαλό τους μόνο στην Εθνική αλλά και στα μελλοντικά τους συμβόλαια. Ούτε όμως και ο ίδιος αποτελούσε εξαίρεση, αφού βρισκόταν μέσα σε έναν κυκεώνα προτάσεων από συλλόγους που έψαχναν προπονητή για τη νέα περίοδο.
Οι πληροφορίες μου από αξιόπιστες πηγές, λένε ότι αμέσως μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων Εφές Πίλσεν – Ομπράντοβιτς η τουρκική ομάδα κάλεσε τον Ζούρο να συζητήσει νέο συμβόλαιο μαζί της. Η απάντηση που έδωσε ήταν ότι είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, πράγμα που όμως δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη, ίσως γιατί μια τέτοια ανακοίνωση απαιτούσε το κατάλληλο τάιμινγκ και πάνω από όλα κάποιες συνεννοήσεις με την ομοσπονδία μπάσκετ.
Κάποια στιγμή διέρρευσε ότι ο Ολυμπιακός τα βρήκε με άλλον προπονητή, τον Μπαρτζώκα, που όμως κι αυτός, όπως και ο Ζούρος, παρέμενε σιωπηλός και εν αναμονή, γεγονός που ενδεχομένως έφερε τον ομοσπονδιακό προπονητή στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, πόσο μάλλον αφού ήταν υποχρεωμένος να ψάχνει στα τηλέφωνα τους συνεργάτες του οι οποίοι δούλευαν μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά!
Γενικά πάντως με προπονητές παρτ τάιμ που ο ένας εργαζόταν στην Εφές, ο άλλος στην Καβάλα και ο άλλος στον Αρη, το πράγμα από το χειμώνα δεν μπορούσε να συντονιστεί καλά. Το πρόγραμμα προετοιμασίας στην Βραζιλία κλείστηκε διαφωνούντος του προπονητή, σημαντικοί παίκτες (Σχορτσανίτης, Κουφός) πήγαν στο χειρουργείο αντί για τις προπονήσεις της ομάδας, ο Βουγιούκας αποκλείστηκε «γιατί δεν ήταν πολύ ζεστός» και ο Μαυροκεφαλίδης παρέμεινε ένα μεγάλο αναπάντητο ερωτηματικό...
Ταυτόχρονα κάποιοι από τους δώδεκα άρχισαν να παίζουν όχι με το στυλ και τη νοοτροπία που τους είχε καθιερώσει, αλλά με βάση τις οικονομικές απαιτήσεις (ή και προσφορές) που είχαν από την αγορά. Και κάπως έτσι χάσαμε από μια ομάδα που δεν ξέρει τι θα πει συνεργασία, τι θα πει ομαδική προσπάθεια. Από μια ομάδα, τέλος πάντων που παίζει ένα πρωτόγονο μπάσκετ.
Το ότι στο τέλος οι διαιτητές δεν σφύριξαν επιθετικό φάουλ στο νικητήριο καλάθι της Νιγηρίας ούτε το καθαρό φάουλ που έγινε στο τρίποντο που επιχείρησε με τη λήξη ο Σπανούλης, έμοιαζε περισσότερο με θεία δίκη, παρά με αδικία. Γιατί μέχρι τότε βάζαμε μέσον για να χάσουμε. Και όταν χάνεις από τη Νιγηρία δεν μπορεί να φταίνε κάποιοι άλλοι.
Σημειολογικά πάντως να υπογραμμίσουμε ότι την ώρα που οι διαιτητές το έπαιζαν Πόντιοι Πιλάτοι με αποτέλεσμα την ήττα της Εθνικής, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ Γ. Βασιλακόπουλος, αγωνιούσε στην εξέδρα εν μέσω των γνωστών διαιτητοπατέρων Στ. Δουβή και Ν. Ζαβλανού (που χρόνια τώρα υποτίθεται ότι πασχίζουν για το καλό της Εθνικής ομάδας!).
Πηγή: novasports.gr
Αν όμως θελήσουμε να διεισδύσουμε λίγο πιο βαθιά και να βρούμε σοβαρότερες αιτίες για το κακό που μας βρήκε, τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι όλα εδώ πληρώνονται. Γιατί κακά τα ψέματα γύρω από την Εθνική μπάσκετ είχαν συσσωρευθεί τον τελευταίο καιρό αμαρτίες και προβλήματα που δεν μπορούσαν να περνάνε διαρκώς χωρίς συνέπειες.
Για παράδειγμα στο Καράκας οι δύο συνεργάτες του Ζούρου, ο Πρίφτης και ο Μανωλόπουλος αναγκάστηκαν να μείνουν σε ξενοδοχείο που απείχε κάποια χιλιόμετρα από εκείνο της αποστολής. Γιατί έγινε αυτό; Δεν υπήρχαν δωμάτια, δεν υπήρχαν λεφτά, ήταν κακή η συνεννόηση με τους διοργανωτές, ή μήπως κρίθηκαν πιο απαραίτητα για την κεντρική... σκηνή (δηλαδή το επίσημο ξενοδοχείο) πρόσωπα που δεν είχαν καμία ουσιαστική σχέση με την ομάδα;
Όπως κι αν έχει το πράγμα, το βέβαιο είναι ότι ο προπονητής έμεινε μόνος να... κυνηγάει δώδεκα παίκτες, ορισμένοι από τους οποίους δεν είχαν το μυαλό τους μόνο στην Εθνική αλλά και στα μελλοντικά τους συμβόλαια. Ούτε όμως και ο ίδιος αποτελούσε εξαίρεση, αφού βρισκόταν μέσα σε έναν κυκεώνα προτάσεων από συλλόγους που έψαχναν προπονητή για τη νέα περίοδο.
Οι πληροφορίες μου από αξιόπιστες πηγές, λένε ότι αμέσως μετά το ναυάγιο των διαπραγματεύσεων Εφές Πίλσεν – Ομπράντοβιτς η τουρκική ομάδα κάλεσε τον Ζούρο να συζητήσει νέο συμβόλαιο μαζί της. Η απάντηση που έδωσε ήταν ότι είχε συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό, πράγμα που όμως δεν επιβεβαιώθηκε στην πράξη, ίσως γιατί μια τέτοια ανακοίνωση απαιτούσε το κατάλληλο τάιμινγκ και πάνω από όλα κάποιες συνεννοήσεις με την ομοσπονδία μπάσκετ.
Κάποια στιγμή διέρρευσε ότι ο Ολυμπιακός τα βρήκε με άλλον προπονητή, τον Μπαρτζώκα, που όμως κι αυτός, όπως και ο Ζούρος, παρέμενε σιωπηλός και εν αναμονή, γεγονός που ενδεχομένως έφερε τον ομοσπονδιακό προπονητή στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, πόσο μάλλον αφού ήταν υποχρεωμένος να ψάχνει στα τηλέφωνα τους συνεργάτες του οι οποίοι δούλευαν μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά!
Γενικά πάντως με προπονητές παρτ τάιμ που ο ένας εργαζόταν στην Εφές, ο άλλος στην Καβάλα και ο άλλος στον Αρη, το πράγμα από το χειμώνα δεν μπορούσε να συντονιστεί καλά. Το πρόγραμμα προετοιμασίας στην Βραζιλία κλείστηκε διαφωνούντος του προπονητή, σημαντικοί παίκτες (Σχορτσανίτης, Κουφός) πήγαν στο χειρουργείο αντί για τις προπονήσεις της ομάδας, ο Βουγιούκας αποκλείστηκε «γιατί δεν ήταν πολύ ζεστός» και ο Μαυροκεφαλίδης παρέμεινε ένα μεγάλο αναπάντητο ερωτηματικό...
Ταυτόχρονα κάποιοι από τους δώδεκα άρχισαν να παίζουν όχι με το στυλ και τη νοοτροπία που τους είχε καθιερώσει, αλλά με βάση τις οικονομικές απαιτήσεις (ή και προσφορές) που είχαν από την αγορά. Και κάπως έτσι χάσαμε από μια ομάδα που δεν ξέρει τι θα πει συνεργασία, τι θα πει ομαδική προσπάθεια. Από μια ομάδα, τέλος πάντων που παίζει ένα πρωτόγονο μπάσκετ.
Το ότι στο τέλος οι διαιτητές δεν σφύριξαν επιθετικό φάουλ στο νικητήριο καλάθι της Νιγηρίας ούτε το καθαρό φάουλ που έγινε στο τρίποντο που επιχείρησε με τη λήξη ο Σπανούλης, έμοιαζε περισσότερο με θεία δίκη, παρά με αδικία. Γιατί μέχρι τότε βάζαμε μέσον για να χάσουμε. Και όταν χάνεις από τη Νιγηρία δεν μπορεί να φταίνε κάποιοι άλλοι.
Σημειολογικά πάντως να υπογραμμίσουμε ότι την ώρα που οι διαιτητές το έπαιζαν Πόντιοι Πιλάτοι με αποτέλεσμα την ήττα της Εθνικής, ο πρόεδρος της ομοσπονδίας μπάσκετ Γ. Βασιλακόπουλος, αγωνιούσε στην εξέδρα εν μέσω των γνωστών διαιτητοπατέρων Στ. Δουβή και Ν. Ζαβλανού (που χρόνια τώρα υποτίθεται ότι πασχίζουν για το καλό της Εθνικής ομάδας!).
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου