Στον αθλητισμό, το αποτέλεσμα μετράει. Και μέσα σε δύο μέρες, η ομάδα
που για τους αισιόδοξους ήταν ικανή ακόμα και να διεκδικήσει μετάλλιο
στους Ολυμπιακούς αγώνες, δεν μπήκε καν στην 4αδα του Προολυμπιακού.
Δυστυχώς η Εθνική απέτυχε γιατί στην πιο κακή της βραδιά δεν είχε
δικαίωμα στο λάθος, αλλά φρόντισε να κάνει όλα της τα λάθη μαζεμένα.
Η Ελλάδα αποκλείστηκε από χειρότερη ομάδα και το κακό είναι πως δεν αιφνιδιάστηκε. Το ακόμα πιο κακό είναι ότι οι Αφρικανοί της είχαν στείλει το μήνυμα και στη Βραζιλία, αλλά και στην αρχή του αγώνα. Παρ' όλα αυτά, δεν υπήρξε σωστή διαχείριση της αναμέτρησης από κανέναν και κάπως έτσι το ματς πήγε στον πόντο. Εκεί, δηλαδή, που ήθελε να στείλει το παιχνίδι η Νιγηρία.
Εγινε, λοιπόν, η στραβή κι από εκεί που θα ψάχναμε για τους ήρωες αν είχε έρθει η νίκη, αναζητούμε τα αίτια της αποτυχίας. Γιατί ακόμα κι αν κερδίζαμε με την ψυχή στον στόμα, τώρα θα γράφαμε για τον Παπανικολάου που η πέτυχε το μεγάλο τρίποντο στα 14'', για τον σπουδαίο Σπανούλη, για τον αμυντικό ογκόλιθο Μπράμο και ούτω καθ εξής.
Τώρα λέμε για τα λάθη του Ζούρου, την απουσία του Μπράμου όταν χρειαζόταν βοήθεια η άμυνα, για τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και τις άστοχες βολές. Ως συνήθως δε, οι καλύτεροι παίκτες είναι όσοι δεν έπαιξαν, όσοι έπρεπε να κληθούν και δεν κλήθηκαν, ρίχνουμε το ανάθεμα σε όσους είπαν "όχι" στην Εθνική. Ολα αυτά θα ήταν διαφορετικά αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό.
Ομως έτσι είναι η ζωή. Οι νικητές προχωρούν και αποθεώνονται, οι ηττημένοι επιστρέφουν σπίτι και τα... ακούν. Οι προπονητές, οι αθλητές, οι παράγοντες γνωρίζουν την πραγματικότητα και την αποδέχονται. Στην προκειμένη, η Εθνική είχε μια μεγάλη ευκαιρία να πάρει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την πέταξε.
Απογοήτευσε με την εμφάνισή της απέναντι στη Νιγηρία, που βέβαια δεν είναι καμιά ομάδα της σειράς, ούτε τη χαρακτηρίζει η θέση της στην παγκόσμια κατάταξη. Οι 9 από τους 12 παίκτες της δεν μεγάλωσαν στη Νιγηρία, έχει αξιόλογουs μπασκετμπολίστες, καμία σχέση δεν έχουν με το ρόστερ που κατέβασαν στους Παναφρικανικούς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία.
Η Ελλάδα ήταν και είναι καλύτερη από τη Νιγηρία, αρκεί να χρησιμοποιεί το μυαλό της, την εμπειρία της, να παίζει έξυπνα και ομαδικά. Δεν το έκανε αυτό η ελληνική ομάδα. Εχασε την ψυχραιμία της, δεν διαχειρίστηκε σωστά το προβάδισμα που πήρε στην αρχή της 3ης περιόδου, άφησε τη Νιγηρία να κάνει πάρτι στην επανάληψη.
Με απλό 1 εναντίον 1 και πολλά επιθετικά ριμπάουντ, επέστρεψαν στο παιχνίδι και πήραν τη νίκη. Ναι, έπαιξαν ξύλο, ναι το γύρισαν και στο κατς, αλλά ποια ήταν η αντίδραση; Καμία... Οσο για την άμυνα; Ηταν καλή για ένα ημίχρονο στο ματς με το Πουέρτο Ρίκο και άλλο ένα στο παιχνίδι με τη Νιγηρία. Ε, αυτό δεν φτάνει και το ξέρουν προπονητές και παίκτες.
Πάμε παρακάτω. Είναι μεγάλη η αποτυχία, αλλά δεν είναι εθνική καταστροφή. Είναι η πρώτη ήττα από Αφρικανική ομάδα, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Δεν παίζουμε μόνοι μας μπάσκετ, παίζουν και οι άλλοι. Βέβαια χάθηκε η πρόκριση από χειρότερη ομάδα, αλλά πρέπει όλοι να κοιτάξουν μπροστά.
"Να μην το διαλύσουμε. Χάθηκε το όνειρο, αλλά όχι και ο κόσμος", είπε και ο Κώστας Καϊμακόγλου και είχε δίκιο. Η ομοσπονδία πρέπει να πάρει τις αποφάσεις και μέσα από μια αποτυχία, να βρει το δρόμο για την επιτυχία. Είναι προφανές ότι ο Ηλίας Ζούρος δεν θα μείνει στον πάγκο, άλλωστε είχε συμφωνία για δύο χρόνια. Πέρυσι το έργο του ήταν πετυχημένο με τη θέση στην 6αδα, τώρα είναι αποτυχημένο αφού η Εθνική αποκλείστηκε. Φυσικά και δεν φταίει για όλα τα κακά της γης, αλλά έχει τις ευθύνες που του αναλογούν και είναι μεγάλες. Οπως είχε μεγάλο μερίδιο στην περυσινή πορεία, που ήταν εξαιρετική με βάση το υλικό. Φέτος που είχε καλύτερο ρόστερ, το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο.
Συνεπώς, η Ομοσπονδία πρέπει να αναζητήσει την καλύτερη δυνατή λύση για το μέλλον και παράλληλα οι παίκτες να συνεχίσουν να έχουν όρεξη να προσφέρουν. Ερχονται σπουδαίες φουρνιές, οι παλιοί της Εθνικής δεν είναι μεγάλοι, άλλωστε η Λιθουανία με τον Γιασικεβίτσιους και τον Καουκένας παίζει ακόμα και προχωρά. Χρόνος ξεκούρασης υπάρχει τελικά για τους διεθνείς αυτό το καλοκαίρι, χρόνος θα υπάρχει και το 2013. Και αν επιστρέψουν και οι τραυματίες, είναι μια καλή ευκαιρία να δημιουργηθεί δυνατό ρόστερ. Χάθηκε το τρένο για το Λονδίνο, όμως η Εθνική δεν τελείωσε το 2012. Οπως δεν τελείωσε και στις προηγούμενες αποτυχίες της...Απλά από την Εθνική μπάσκετ υπάρχουν πάντα απαιτήσεις και τούτη τη φορά μας πλήγωσε... Οπως στο παρελθόν μας έχει κάνει πολλές φορές υπερήφανους.
πηγή: gazzetta.gr
Η Ελλάδα αποκλείστηκε από χειρότερη ομάδα και το κακό είναι πως δεν αιφνιδιάστηκε. Το ακόμα πιο κακό είναι ότι οι Αφρικανοί της είχαν στείλει το μήνυμα και στη Βραζιλία, αλλά και στην αρχή του αγώνα. Παρ' όλα αυτά, δεν υπήρξε σωστή διαχείριση της αναμέτρησης από κανέναν και κάπως έτσι το ματς πήγε στον πόντο. Εκεί, δηλαδή, που ήθελε να στείλει το παιχνίδι η Νιγηρία.
Εγινε, λοιπόν, η στραβή κι από εκεί που θα ψάχναμε για τους ήρωες αν είχε έρθει η νίκη, αναζητούμε τα αίτια της αποτυχίας. Γιατί ακόμα κι αν κερδίζαμε με την ψυχή στον στόμα, τώρα θα γράφαμε για τον Παπανικολάου που η πέτυχε το μεγάλο τρίποντο στα 14'', για τον σπουδαίο Σπανούλη, για τον αμυντικό ογκόλιθο Μπράμο και ούτω καθ εξής.
Τώρα λέμε για τα λάθη του Ζούρου, την απουσία του Μπράμου όταν χρειαζόταν βοήθεια η άμυνα, για τα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και τις άστοχες βολές. Ως συνήθως δε, οι καλύτεροι παίκτες είναι όσοι δεν έπαιξαν, όσοι έπρεπε να κληθούν και δεν κλήθηκαν, ρίχνουμε το ανάθεμα σε όσους είπαν "όχι" στην Εθνική. Ολα αυτά θα ήταν διαφορετικά αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό.
Ομως έτσι είναι η ζωή. Οι νικητές προχωρούν και αποθεώνονται, οι ηττημένοι επιστρέφουν σπίτι και τα... ακούν. Οι προπονητές, οι αθλητές, οι παράγοντες γνωρίζουν την πραγματικότητα και την αποδέχονται. Στην προκειμένη, η Εθνική είχε μια μεγάλη ευκαιρία να πάρει το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και την πέταξε.
Απογοήτευσε με την εμφάνισή της απέναντι στη Νιγηρία, που βέβαια δεν είναι καμιά ομάδα της σειράς, ούτε τη χαρακτηρίζει η θέση της στην παγκόσμια κατάταξη. Οι 9 από τους 12 παίκτες της δεν μεγάλωσαν στη Νιγηρία, έχει αξιόλογουs μπασκετμπολίστες, καμία σχέση δεν έχουν με το ρόστερ που κατέβασαν στους Παναφρικανικούς. Αυτό όμως δεν είναι δικαιολογία.
Η Ελλάδα ήταν και είναι καλύτερη από τη Νιγηρία, αρκεί να χρησιμοποιεί το μυαλό της, την εμπειρία της, να παίζει έξυπνα και ομαδικά. Δεν το έκανε αυτό η ελληνική ομάδα. Εχασε την ψυχραιμία της, δεν διαχειρίστηκε σωστά το προβάδισμα που πήρε στην αρχή της 3ης περιόδου, άφησε τη Νιγηρία να κάνει πάρτι στην επανάληψη.
Με απλό 1 εναντίον 1 και πολλά επιθετικά ριμπάουντ, επέστρεψαν στο παιχνίδι και πήραν τη νίκη. Ναι, έπαιξαν ξύλο, ναι το γύρισαν και στο κατς, αλλά ποια ήταν η αντίδραση; Καμία... Οσο για την άμυνα; Ηταν καλή για ένα ημίχρονο στο ματς με το Πουέρτο Ρίκο και άλλο ένα στο παιχνίδι με τη Νιγηρία. Ε, αυτό δεν φτάνει και το ξέρουν προπονητές και παίκτες.
Πάμε παρακάτω. Είναι μεγάλη η αποτυχία, αλλά δεν είναι εθνική καταστροφή. Είναι η πρώτη ήττα από Αφρικανική ομάδα, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Δεν παίζουμε μόνοι μας μπάσκετ, παίζουν και οι άλλοι. Βέβαια χάθηκε η πρόκριση από χειρότερη ομάδα, αλλά πρέπει όλοι να κοιτάξουν μπροστά.
"Να μην το διαλύσουμε. Χάθηκε το όνειρο, αλλά όχι και ο κόσμος", είπε και ο Κώστας Καϊμακόγλου και είχε δίκιο. Η ομοσπονδία πρέπει να πάρει τις αποφάσεις και μέσα από μια αποτυχία, να βρει το δρόμο για την επιτυχία. Είναι προφανές ότι ο Ηλίας Ζούρος δεν θα μείνει στον πάγκο, άλλωστε είχε συμφωνία για δύο χρόνια. Πέρυσι το έργο του ήταν πετυχημένο με τη θέση στην 6αδα, τώρα είναι αποτυχημένο αφού η Εθνική αποκλείστηκε. Φυσικά και δεν φταίει για όλα τα κακά της γης, αλλά έχει τις ευθύνες που του αναλογούν και είναι μεγάλες. Οπως είχε μεγάλο μερίδιο στην περυσινή πορεία, που ήταν εξαιρετική με βάση το υλικό. Φέτος που είχε καλύτερο ρόστερ, το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο.
Συνεπώς, η Ομοσπονδία πρέπει να αναζητήσει την καλύτερη δυνατή λύση για το μέλλον και παράλληλα οι παίκτες να συνεχίσουν να έχουν όρεξη να προσφέρουν. Ερχονται σπουδαίες φουρνιές, οι παλιοί της Εθνικής δεν είναι μεγάλοι, άλλωστε η Λιθουανία με τον Γιασικεβίτσιους και τον Καουκένας παίζει ακόμα και προχωρά. Χρόνος ξεκούρασης υπάρχει τελικά για τους διεθνείς αυτό το καλοκαίρι, χρόνος θα υπάρχει και το 2013. Και αν επιστρέψουν και οι τραυματίες, είναι μια καλή ευκαιρία να δημιουργηθεί δυνατό ρόστερ. Χάθηκε το τρένο για το Λονδίνο, όμως η Εθνική δεν τελείωσε το 2012. Οπως δεν τελείωσε και στις προηγούμενες αποτυχίες της...Απλά από την Εθνική μπάσκετ υπάρχουν πάντα απαιτήσεις και τούτη τη φορά μας πλήγωσε... Οπως στο παρελθόν μας έχει κάνει πολλές φορές υπερήφανους.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου