Κυρίως γιατί δείχνει πως όποιος Ελληνας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής
φύγει από την Ελλάδα μπορεί να κάνει πράξη κάθε του όνειρο αρκεί να
δουλέψει. Ο Ταχτσίδης επιλέχτηκε από τη Ρόμα, όχι γιατί κάποιος μάνατζερ
έπεισε τον Ζντένεκ Ζέμαν να του δώσει μια ευκαιρία, αλλά γιατί έκανε
ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα με τη Βερόνα στην ιταλική Β' Εθνική. Η
πρόοδος ανταμείβεται.
Θυμάμαι τις πρώτες εμφανίσεις του Ταχτσίδη με την ΑΕΚ. Ο «κιτρινόμαυρος» Τύπος παραληρούσε ότι στην «Ενωση» ανακάλυψαν τον νέο Τσιάρτα, ο Μπάγεβιτς πιεζόταν να τον κάνει βασικό, ο ίδιος ο παίκτης ύστερα από δυο-τρία καλούτσικα ματς είχε αποκτήσει υφάκι κι όταν τον έβλεπες καταλάβαινες ότι νομίζει πως είναι έτοιμος ν' αρχίσει να περπατάει πάνω στα νερά της θάλασσας σαν νέος προφήτης. Μετά άρχισαν τα εξώφυλλα, οι γνωριμίες με τη Σάσα Μπάστα, οι αποκαλύψεις πως για να υπογράψει συμβόλαιο θέλει 300 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο (ύστερα από 18 ματς σε τρία χρόνια...) κι άλλα τέτοια ωραία. Ευτυχώς προέκυψε η Τζένοα. Αν έμενε εδώ, είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει πορτιέρης στο Villa Mercedes παρά ποδοσφαιριστής.
Ετοιμος
Στην Τζένοα ο Ταχτσίδης δεν έπιασε, γιατί δεν ήταν έτοιμος. Είχε καλά στοιχεία, αλλά το ποδόσφαιρό του ήταν αναχρονιστικά εγωιστικό. Οι Γενοβέζοι θα μπορούσαν να ασχοληθούν μαζί του, ο -τότε προπονητής του- Γκασπερίνι μιλούσε κολακευτικά για την τεχνική του κατάρτιση, όμως «δεκάρι» στην Τζένοα έπαιζε ο Παλάσιο και κάθε σύγκριση του δικού μας με τον Αργεντινό προκαλούσε ειρωνικά σχόλια. Οι πρακτικοί Ιταλοί διέκριναν και κάτι ακόμα: ότι ο μικρός χρειαζόταν απαραίτητα, πριν γίνει ποδοσφαιριστής, να στρώσει χαρακτήρα.
Αυτό στα καφέ της Γλυφάδας δύσκολα γίνεται: στην κόλαση της ιταλικής Β' Εθνικής, εκεί που για να κερδίσεις δεκαπέντε μέτρα με την μπάλα στα πόδια πρέπει να γλιτώσεις από τρία τάκλιν, είναι πιθανότερο. Ο Ταχτσίδης πρέπει να σοκαρίστηκε όταν βρέθηκε στην Τσεζένα αρχικά και στο Γκροσέτο στη συνέχεια, αλλά όταν κατάλαβε ότι χωρίς δουλειά δεν σου χαρίζει κανένας τίποτα, μεταμορφώθηκε. Στη Βερόνα βρήκε τη γη της Επαγγελίας: τον είχα δει πέρυσι σε ένα ματς Κυπέλλου να παίζει «αμυντικό χαφ – οργανωτής» με ψηλά το κεφάλι και σωστές επιλογές κι έτριβα τα μάτια μου. Απορώ πώς ο Σάντος δεν πήγε ποτέ να τον δει.
Τον είδε
Τον είδε ο Ζέμαν, που ένας προφήτης της ιταλικής Β' Εθνικής ήταν κι αυτός. Τον είδε ως αντίπαλο της δικής του Πεσκάρα (που πέρυσι έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ιταλία) και τον πήρε στη Ρόμα, όχι γιατί τον θεωρεί έτοιμο, αλλά γιατί πιστεύει πως μπορεί να τον βελτιώσει! «Εχει ποιότητα και σωματικά προσόντα. Δεν έχει ταχύτητα και ένταση στο παιχνίδι του, όμως για αυτά υπάρχουν οι προπονητές κι αυτά πρέπει να του διορθώσουμε» τόνισε.
Προσέξτε: ο σοφός κόουτς δεν μίλησε για μεταγραφή που θα δώσει λύσεις, αλλά για ένα παιδί που αξίζει τον κόπο να ποντάρει κανείς πάνω του με την ελπίδα πως -στη βάση μιας δουλειάς- θα βγει. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του τρόπου που αντιμετωπίζονται οι μικροί στην Ελλάδα και σε χώρες όπου υπάρχει ποδοσφαιρική λογική. Εδώ κάθε πιτσιρίκος είναι ατραξιόν –golden boy: γίνεται σταρ πριν καν δούμε τι αντοχές έχει. Στο εξωτερικό διαλέγουν με βάση τα προσόντα και την προοπτική.
Εθνική
Εβλεπα πριν δύο μέρες την Εθνική Νέων (κάτω των 19) με την Ισπανία. Οι πιο πολλοί από τους δικούς μας παίκτες σου δημιουργούσαν την εντύπωση ότι δεν πρόκειται να μάθουν τίποτα παραπάνω από όσα τώρα ξέρουν –προσοχή αυτό δεν έχει να κάνει με τις ικανότητές τους, αλλά με τα υφάκια τους. Οι πιο πολλοί έμοιαζαν φτασμένοι γιατί αγωνίζονται στην Εθνική Νέων: άλλοι διαμαρτύρονταν στους συμπαίκτες τους, άλλοι στους διαιτητές, άλλοι στους αντιπάλους. Σχεδόν όλοι προσπαθούσαν να δείξουν ότι είναι προσωπικότητες πιο πολύ από παίκτες. Επιχειρούσαν μια ντρίμπλα παραπάνω, ένα περίεργο κοντρολ, κάνανε τακουνάκια ή απλά φωνάζανε. Ολοι νόμιζες πως, όσο ποδόσφαιρο ξέρουν, το μάθανε μόνοι τους. Σόρι, αλλά αν δεν τους βελτιώσουν, θα 'ναι δύσκολο το μέλλον για όλους τους.
Επίπεδο
Δεν ξέρω αν ο Ταχτσίδης στη Ρόμα θα τα καταφέρει: το επίπεδο του συναγωνισμού είναι πολύ υψηλό –στη θέση του π.χ. παίζει ο Ντε Ρόσι, ο Ιταλός με το μεγαλύτερο σήμερα συμβόλαιο. Είναι σπουδαίο όμως ότι ένας καλός προπονητής σαν το Ζέμαν είπε ότι αξίζει τον κόπο να δουλέψει μαζί του. Είναι εξίσου σημαντικό ότι η Τζένοα δεν τον πούλησε, αλλά πρότεινε στη Ρόμα τη συνιδιοκτησία του, ώστε να τεστάρει την πρόοδό του. Αυτή που περιμένω κι εγώ από τους δικούς μας μικρούς, γνωρίζοντας ότι εδώ είναι σχεδόν αδύνατη…
Πού θα παίξουν
Η ΕΠΟ πρέπει να πάρει μια απόφαση για το θέμα του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας και πρέπει να το κάνει γρήγορα. Οι δυο ομάδες –αντίθετα από αυτό που πιστεύει ο περισσότερος κόσμος– δεν διαλύθηκαν πέρυσι για τα «στημένα», αλλά γιατί δεν πήραν άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Από τη στιγμή που φέτος πήραν, δικαιούνται να πάρουν μέρος και σε κάποιο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Μόνο που όπως συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη σε ποια κατηγορία πρέπει να αγωνιστούν.
Επειδή το ζήτημα έχει ενδιαφέρον, γνωρίζω ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές εισηγήσεις:
Α) Η πρώτη είναι οι ομάδες να παίξουν στη Γ' Εθνική, δηλαδή στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία. Αν αποφασιστεί αυτό, το σκεπτικό θα είναι ότι οι δυο ξεκινάνε κατά κάποιο τρόπο από την αρχή: κάποιος θα έλεγε ότι επανιδρύονται μετά την αδειοδότησή τους.
Β) Η δεύτερη εισήγηση, η οποία νομίζω βρίσκει σύμφωνο τον Σπύρο Καλογιάννη, πρόεδρο της ΕΠΑΕ, είναι οι ομάδες να αγωνιστούν στη Football League, δηλαδή τη Β' Εθνική. Σε αυτή την περίπτωση θα είναι σαν να δέχεται η ΕΠΟ ότι οι ομάδες πήραν μέρος στη Σούπερ Λίγκα, υποβιβάστηκαν άνευ αγώνων και παίζουν στην επόμενη κατηγορία.
Γ) Τέλος υπάρχει και μια τρίτη εισήγηση: να παίξουν οι ομάδες αυτές στη Super League. Επειδή ωστόσο δεν μπορεί να γίνει, βάσει κανονισμών, αναδιάρθρωση του πρωταθλήματος τώρα, η σκέψη είναι να αποφασιστεί η αναδιάρθρωση φέτος και να αφορά αυτή το επόμενο πρωτάθλημα. Με άλλα λόγια να μην παίξουν οι δυο ομάδες φέτος πουθενά, αλλά να έχουν ένα χρόνο μπροστά τους για να προετοιμαστούν και να επιστρέψουν στη Super League, στην οποία πέρυσι ανήκαν.
Ολες οι προτάσεις έχουν λογικοφανή βάση: να δούμε τι θα αποφασιστεί.
Το καλοκαίρι του Φάνη
Υπερβολές είναι αυτά που λέγονται ότι τάχα μου ο Φάνης ο Κλωνόπουλος κάνει όλες τις φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Δεν τις κάνει όλες ο Φάνης –όλο και κάποιος άλλος αντζέντης θα κάνει κάτι. Και μην ακούτε σαχλαμάρες ότι ο Φάνης είναι πολύ δυνατός και συνέχεια στα γραφεία, γιατί ακόμα πίσω από την κουρτίνα υπάρχει ο Γιάννης, με τον οποίο δούλευε σχεδόν αποκλειστικά. Τον Φάνη στον Παναθηναϊκό τον αγαπούν όλοι και όλοι ξέρουν ότι χωρίς τέσσερις παίκτες του Φάνη δεν γίνεται να πάρει μέρος η ομάδα στο πρωτάθλημα…
ΠΗΓΗ: Sportday
Θυμάμαι τις πρώτες εμφανίσεις του Ταχτσίδη με την ΑΕΚ. Ο «κιτρινόμαυρος» Τύπος παραληρούσε ότι στην «Ενωση» ανακάλυψαν τον νέο Τσιάρτα, ο Μπάγεβιτς πιεζόταν να τον κάνει βασικό, ο ίδιος ο παίκτης ύστερα από δυο-τρία καλούτσικα ματς είχε αποκτήσει υφάκι κι όταν τον έβλεπες καταλάβαινες ότι νομίζει πως είναι έτοιμος ν' αρχίσει να περπατάει πάνω στα νερά της θάλασσας σαν νέος προφήτης. Μετά άρχισαν τα εξώφυλλα, οι γνωριμίες με τη Σάσα Μπάστα, οι αποκαλύψεις πως για να υπογράψει συμβόλαιο θέλει 300 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο (ύστερα από 18 ματς σε τρία χρόνια...) κι άλλα τέτοια ωραία. Ευτυχώς προέκυψε η Τζένοα. Αν έμενε εδώ, είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει πορτιέρης στο Villa Mercedes παρά ποδοσφαιριστής.
Ετοιμος
Στην Τζένοα ο Ταχτσίδης δεν έπιασε, γιατί δεν ήταν έτοιμος. Είχε καλά στοιχεία, αλλά το ποδόσφαιρό του ήταν αναχρονιστικά εγωιστικό. Οι Γενοβέζοι θα μπορούσαν να ασχοληθούν μαζί του, ο -τότε προπονητής του- Γκασπερίνι μιλούσε κολακευτικά για την τεχνική του κατάρτιση, όμως «δεκάρι» στην Τζένοα έπαιζε ο Παλάσιο και κάθε σύγκριση του δικού μας με τον Αργεντινό προκαλούσε ειρωνικά σχόλια. Οι πρακτικοί Ιταλοί διέκριναν και κάτι ακόμα: ότι ο μικρός χρειαζόταν απαραίτητα, πριν γίνει ποδοσφαιριστής, να στρώσει χαρακτήρα.
Αυτό στα καφέ της Γλυφάδας δύσκολα γίνεται: στην κόλαση της ιταλικής Β' Εθνικής, εκεί που για να κερδίσεις δεκαπέντε μέτρα με την μπάλα στα πόδια πρέπει να γλιτώσεις από τρία τάκλιν, είναι πιθανότερο. Ο Ταχτσίδης πρέπει να σοκαρίστηκε όταν βρέθηκε στην Τσεζένα αρχικά και στο Γκροσέτο στη συνέχεια, αλλά όταν κατάλαβε ότι χωρίς δουλειά δεν σου χαρίζει κανένας τίποτα, μεταμορφώθηκε. Στη Βερόνα βρήκε τη γη της Επαγγελίας: τον είχα δει πέρυσι σε ένα ματς Κυπέλλου να παίζει «αμυντικό χαφ – οργανωτής» με ψηλά το κεφάλι και σωστές επιλογές κι έτριβα τα μάτια μου. Απορώ πώς ο Σάντος δεν πήγε ποτέ να τον δει.
Τον είδε
Τον είδε ο Ζέμαν, που ένας προφήτης της ιταλικής Β' Εθνικής ήταν κι αυτός. Τον είδε ως αντίπαλο της δικής του Πεσκάρα (που πέρυσι έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ιταλία) και τον πήρε στη Ρόμα, όχι γιατί τον θεωρεί έτοιμο, αλλά γιατί πιστεύει πως μπορεί να τον βελτιώσει! «Εχει ποιότητα και σωματικά προσόντα. Δεν έχει ταχύτητα και ένταση στο παιχνίδι του, όμως για αυτά υπάρχουν οι προπονητές κι αυτά πρέπει να του διορθώσουμε» τόνισε.
Προσέξτε: ο σοφός κόουτς δεν μίλησε για μεταγραφή που θα δώσει λύσεις, αλλά για ένα παιδί που αξίζει τον κόπο να ποντάρει κανείς πάνω του με την ελπίδα πως -στη βάση μιας δουλειάς- θα βγει. Αυτή είναι η μεγάλη διαφορά του τρόπου που αντιμετωπίζονται οι μικροί στην Ελλάδα και σε χώρες όπου υπάρχει ποδοσφαιρική λογική. Εδώ κάθε πιτσιρίκος είναι ατραξιόν –golden boy: γίνεται σταρ πριν καν δούμε τι αντοχές έχει. Στο εξωτερικό διαλέγουν με βάση τα προσόντα και την προοπτική.
Εθνική
Εβλεπα πριν δύο μέρες την Εθνική Νέων (κάτω των 19) με την Ισπανία. Οι πιο πολλοί από τους δικούς μας παίκτες σου δημιουργούσαν την εντύπωση ότι δεν πρόκειται να μάθουν τίποτα παραπάνω από όσα τώρα ξέρουν –προσοχή αυτό δεν έχει να κάνει με τις ικανότητές τους, αλλά με τα υφάκια τους. Οι πιο πολλοί έμοιαζαν φτασμένοι γιατί αγωνίζονται στην Εθνική Νέων: άλλοι διαμαρτύρονταν στους συμπαίκτες τους, άλλοι στους διαιτητές, άλλοι στους αντιπάλους. Σχεδόν όλοι προσπαθούσαν να δείξουν ότι είναι προσωπικότητες πιο πολύ από παίκτες. Επιχειρούσαν μια ντρίμπλα παραπάνω, ένα περίεργο κοντρολ, κάνανε τακουνάκια ή απλά φωνάζανε. Ολοι νόμιζες πως, όσο ποδόσφαιρο ξέρουν, το μάθανε μόνοι τους. Σόρι, αλλά αν δεν τους βελτιώσουν, θα 'ναι δύσκολο το μέλλον για όλους τους.
Επίπεδο
Δεν ξέρω αν ο Ταχτσίδης στη Ρόμα θα τα καταφέρει: το επίπεδο του συναγωνισμού είναι πολύ υψηλό –στη θέση του π.χ. παίζει ο Ντε Ρόσι, ο Ιταλός με το μεγαλύτερο σήμερα συμβόλαιο. Είναι σπουδαίο όμως ότι ένας καλός προπονητής σαν το Ζέμαν είπε ότι αξίζει τον κόπο να δουλέψει μαζί του. Είναι εξίσου σημαντικό ότι η Τζένοα δεν τον πούλησε, αλλά πρότεινε στη Ρόμα τη συνιδιοκτησία του, ώστε να τεστάρει την πρόοδό του. Αυτή που περιμένω κι εγώ από τους δικούς μας μικρούς, γνωρίζοντας ότι εδώ είναι σχεδόν αδύνατη…
Πού θα παίξουν
Η ΕΠΟ πρέπει να πάρει μια απόφαση για το θέμα του Ολυμπιακού Βόλου και της Καβάλας και πρέπει να το κάνει γρήγορα. Οι δυο ομάδες –αντίθετα από αυτό που πιστεύει ο περισσότερος κόσμος– δεν διαλύθηκαν πέρυσι για τα «στημένα», αλλά γιατί δεν πήραν άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού. Από τη στιγμή που φέτος πήραν, δικαιούνται να πάρουν μέρος και σε κάποιο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Μόνο που όπως συχνά συμβαίνει στην Ελλάδα δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη σε ποια κατηγορία πρέπει να αγωνιστούν.
Επειδή το ζήτημα έχει ενδιαφέρον, γνωρίζω ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικές εισηγήσεις:
Α) Η πρώτη είναι οι ομάδες να παίξουν στη Γ' Εθνική, δηλαδή στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία. Αν αποφασιστεί αυτό, το σκεπτικό θα είναι ότι οι δυο ξεκινάνε κατά κάποιο τρόπο από την αρχή: κάποιος θα έλεγε ότι επανιδρύονται μετά την αδειοδότησή τους.
Β) Η δεύτερη εισήγηση, η οποία νομίζω βρίσκει σύμφωνο τον Σπύρο Καλογιάννη, πρόεδρο της ΕΠΑΕ, είναι οι ομάδες να αγωνιστούν στη Football League, δηλαδή τη Β' Εθνική. Σε αυτή την περίπτωση θα είναι σαν να δέχεται η ΕΠΟ ότι οι ομάδες πήραν μέρος στη Σούπερ Λίγκα, υποβιβάστηκαν άνευ αγώνων και παίζουν στην επόμενη κατηγορία.
Γ) Τέλος υπάρχει και μια τρίτη εισήγηση: να παίξουν οι ομάδες αυτές στη Super League. Επειδή ωστόσο δεν μπορεί να γίνει, βάσει κανονισμών, αναδιάρθρωση του πρωταθλήματος τώρα, η σκέψη είναι να αποφασιστεί η αναδιάρθρωση φέτος και να αφορά αυτή το επόμενο πρωτάθλημα. Με άλλα λόγια να μην παίξουν οι δυο ομάδες φέτος πουθενά, αλλά να έχουν ένα χρόνο μπροστά τους για να προετοιμαστούν και να επιστρέψουν στη Super League, στην οποία πέρυσι ανήκαν.
Ολες οι προτάσεις έχουν λογικοφανή βάση: να δούμε τι θα αποφασιστεί.
Το καλοκαίρι του Φάνη
Υπερβολές είναι αυτά που λέγονται ότι τάχα μου ο Φάνης ο Κλωνόπουλος κάνει όλες τις φετινές μεταγραφές του Παναθηναϊκού. Δεν τις κάνει όλες ο Φάνης –όλο και κάποιος άλλος αντζέντης θα κάνει κάτι. Και μην ακούτε σαχλαμάρες ότι ο Φάνης είναι πολύ δυνατός και συνέχεια στα γραφεία, γιατί ακόμα πίσω από την κουρτίνα υπάρχει ο Γιάννης, με τον οποίο δούλευε σχεδόν αποκλειστικά. Τον Φάνη στον Παναθηναϊκό τον αγαπούν όλοι και όλοι ξέρουν ότι χωρίς τέσσερις παίκτες του Φάνη δεν γίνεται να πάρει μέρος η ομάδα στο πρωτάθλημα…
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου