Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την αδιαφορία του Ρεχάγκελ για την
Ελλάδα, η οποία δεν τον προφύλαξε από την ανόητη περιοδεία για χάρη της
Μέρκελ και των ψήφων των ομογενών.
Για κάποιο λόγο η Μπεάτε συμφώνησε με αυτόν που της το πρότεινε, για
λογαριασμό της Μέρκελ, σε αυτό το ταξίδι του Οτο στην Ελλάδα για να
πείσει τους Ελληνες ότι οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Και μας τον
έστειλε. Για το μέγεθος της ανοησίας αυτών που συμβούλεψαν την Μέρκελ
ότι αυτή η επιλογή θα της δώσει τις ψήφους των Ελλήνων της Γερμανίας δεν
έχω τίποτα να προσθέσω στον συλλογισμό του Αλέξη Σπυρόπουλου. Για το μέγεθος του λάθους του Ρεχάγκελ όμως
και το μέγεθος της βλακείας όσων των ορμήνεψαν ότι θα του κάνει καλό
αυτή η καμπάνια σηκώνει πολλή κουβέντα.Με μια απλή ερώτηση στο timeline μου στο twitter (πάτα εδώ) επιβεβαίωσα σε διάστημα μερικών δευτερολέπτων ότι η αντίληψη όλων εμάς, των δημοσιογράφων, συμπίπτει με αυτή των Ελλήνων που δέχονται τούτες τις μέρες το ερέθισμα της περιοδείας του Ρεχάγκελ. “χαλάει μια εικόνα που έφτιαξε με προσπάθεια 8 ετών μέσα σε λίγες μόλις μέρες”, μου έγραψε ένας, “καθρεφτάκια για ιθαγενείς..”, ένας άλλος, “απλά γελοιοποιείται πλήρως...χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο”, “Ο Ρεχάγκελ με αυτό που κάνει τώρα, χάνει κάθε ίχνος κύρους που είχε εδώ”, “με την οργή που υπάρχει και με το φρέσκο αίμα που συνεχώς ψάχνουν όλοι, μάλλον θα γκρεμίσει ότι έχτισε. “, “Διδάσκει πώς μπορεί ένας θρύλος να μισηθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα”, “γκρεμίζει τον μύθο του”. Και πολλά άλλα τέτοια μου γράψατε όλοι εσείς.
“Δεν τα φανταζόταν τα παραπάνω σχόλια ο Οτο;” θα ρωτήσετε. Οχι. Επειδή απλώς δεν τον ενδιαφέρουν. Ποτέ του δεν τον προβλημάτισαν όλα αυτά, διότι ουδέποτε προβληματίστηκε για την ελληνική εικόνα του, δεν ανησύχησε για αυτήν. Οχι επειδή μας υποτιμά ή δεν μας συμπαθεί, αλλά επειδή απλώς δεν θέλησε ποτέ να ζήσει ανάμεσά μας. Ο Ρεχάγκελ δεν το έβαλε όλο αυτό στην ζυγαριά της λήψης της απόφασής του να παίξει τον ρόλο που του ζήτησε το κόμμα της Μέρκελ. Διότι τον αφήνει αδιάφορο. Δεν τον απασχολεί καθόλου τι θα σκεφτούμε όλοι εμείς, οι Ελληνες. Ποτέ δεν τον απασχολούσε στην πραγματικότητα η άποψή μας για αυτόν. Στα ποδοσφαιρικά αυτό του έκανε καλό, διότι κράτησε το μυαλό του αδιάβρωτο από την ελληνική σκουριά του ποδοσφαίρου. Σήμερα όμως διαπράττει ένα πολύ σοβαρό λάθος, μπλέκοντας το ποδόσφαιρο με την πολιτική. Δεν έχω ιδέα αν θα το πληρώσει, αλλά αμφιβάλλω πολύ για αυτό, επειδή είμαι βέβαιος ότι δεν τον ενδιαφέρει. Αν είχε ανοιχτή στο κεφάλι του την προοπτική να ξαναπεράσει από εδώ για διακοπές πιθανόν να είχε αρνηθεί την πρόταση της Μέρκελ, με την ανησυχία ότι μπορεί να εισπράξει σε μια ταβέρνα, μια παραλία ή ένα αξιοθέατο τη δυσαρέσκεια και την στεναχώρια των Ελλήνων για αυτό που κάνει σήμερα. Ο Ρεχάγκελ όμως την έχει διαγράψει από τους επιθυμητούς προορισμούς του την Ελλάδα. Δεν θα του κοστίσει αν ξαφνικά παγώσουμε, αν ξενερώσουμε μαζί του. Κρατά από εμάς το καλύτερο ποδοσφαιρικό αναμνηστικό της καριέρας του, το μετάλλιο και τη ρέπλικα του Euro 2004. Γι' αυτό και μόνο θα μας θυμάται. Επειδή μας έκανε τη χάρη να μας κάνει πρωταθλητές Ευρώπης. Οτιδήποτε άλλο ελληνικό του ήταν εξαρχής, του είναι και θα του είναι για πάντα περιττό και αδιάφορο. Δεν μπαίνει στη διαδικασία να το κατανοήσει ακριβώς επειδή δεν τον απασχολεί.
Στα δικά μας μάτια η περιοδεία του Οτο είναι – το λιγότερο – ένα κακόγουστο αστείο. Στο δικό του μυαλό ήταν ακόμη μια ευκαιρία να νιώσει σημαντικός στα μάτια των συμπατριωτών του, να κάνει χαρούμενες τις πολιτικές συναναστροφές του. Μια χαρά γι' αυτόν, που κάνει τη δουλειά του. Κρίμα για όλους εμάς, που αναγκαζόμαστε να διαλύουμε τον μύθο του.
* Ο τίτλος του κειμένου μου είναι το πιο εμπνευσμένο από τα tweets που μου στείλατε, ανήκει στον @SralphW .πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου