Ως γνωστόν, ο Αρης έχει σήμερα τα γενέθλια του που μάλιστα είναι ιστορικά: έγινε εκατό χρονών ή μάλλον έγινε κατοστΑΡΗΣ! Βεβαίως τούτα τα γενέθλια δεν τα γιορτάζει όπως θα προσδοκούσε -κι όπως, διάβολε, αρμόζουν στο μέγεθος και στην αιωνιότητα του- αλλά το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον!
Στο σημερινό «Goal News», που δημοσιεύει ένα αφιερωματικό ένθετο στην επέτειο, αυτά τα γενέθλια χαρακτηρίζονται ματωμένα. Αν και δουλεύω σε αυτή την εφημερίδα δεν ξέρω -αλλά το θεωρώ πολύ πιθανό-πως ο εμπνευστής του τίτλου είχε στο μυαλό του τον «Ματωμένο γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και σε κάθε περίπτωση του (ευρισκόμενου με το ένα πόδι στη Football League και μαστιζόμενου από ένα σωρό προβλήματα) Αρη αυτά τα γενέθλια του βγαίνουν ξινά!
Δεν θέλω να χρυσώσω το χάπι της απογοήτευσης στους φίλους μου τους Αρειανούς, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ταιριάζει αυτό που τόσες φορές γράφτηκε και αποτελεί παρηγορητικό (και μάλιστα ευλογημένο από τον Οικουμενικό Πατριάρχη) λόγο για τους ΑΕΚτζήδες: Αι ιδέαι δεν αποθνήσκουν!
Βεβαίως η ΑΕΚ έχει δικό της Πατριάρχη, σε αντίθεση με τον Αρη που θα πάει ακήδευτος στη Β' Εθνική, αλλά νομίζω πως αυτό θα είναι ένα σύντομο πέρασμα, όπως και τις προηγούμενες δυο φορές που ήπιε το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού.
Μιας και το' φερε η κουβέντα, ενώ στο ποδόσφαιρο ο Αρης έχει πέσει δυο φορές, στο μπάσκετ αντέχει κι αποδεικνύεται εφτάψυχος! Ελόγου του μαζί με τον Παναθηναϊκό με τον οποίο μια εποχή τσακωνόταν για το ποιος είναι ο αυτοκράτορας (sic) είναι οι μόνες ομάδες που δεν έχουν λείψει ποτέ από το πρωτάθλημα της Α' Εθνικής και βαστάνε ψηλά το λάβαρο της αδιάλειπτης συμμετοχής...
Το έγραψα σε ένα άρθρο μου στο σημερινό «Goal News», αλλά θεωρώ ως ιστορικό (και μη περιοριζόμενο σε ένα Μέσο) χρέος μου να το επαναλάβω: στον Αρη χρωστώ-κι αυτό δεν το λησμονώ, τουναντίον θα το αναγνωρίζω δημοσίως για πάντα- το ευ ζην της καριέρας μου!
Θα ήθελα να βρίσκομαι απόψε στη μεγάλη γιορτή του Αρη στο Nick Gallis Hall, έστω και απρόσκλητος! Οταν η διοίκηση της ΚΑΕ και ο ίδιος ο Γκάλης μου επιδαψίλευσαν τη μεγίστη τιμή να παρουσιάσω την εκδήλωση της 7ης Μαίου, είχα πει στον Βαγγέλη Αγγέλου, με τον οποίο ανεβαίναμε παρέα στη Θεσσαλονίκη (για μια πρόβα της εκδήλωσης) ότι «θα πήγαινα και με τα πόδια ή ακόμη και κολυμπώντας γι αυτή τη γιορτή», που μετά από δέκα μήνες την κρατώ μέσα μου ως μια από τις πιο δυνατές στιγμές της ζωής μου!
Α, για να μην σπεύσουν οι καλοθελητές να πουν την οποιαδήποτε κακία τους, τους προλαβαίνω και τους δηλώνω ότι με τα πόδια και κολυμπώντας θα πήγαινα σε οποιαδήποτε τέτοια απότιση τιμής: πέρα από χρωματισμούς και λοιπές βλακείες, ένας άνθρωπος που λατρεύει τα σπορ, έχει γαλουχηθεί στα νάματα τους και εξακολουθεί να τα διακονεί με την ίδια αφοσίωση, που μάλιστα ξεπερνάει κατά πολύ το επαγγελματικό καθήκον εδώ και κοντά στα σαράντα χρόνια, όχι με τα πόδια, αλλά ακόμη και γονατιστός σαν να είχε κάνει τάμα στη χάρη της Παναγιάς της Τήνου θα πήγαινε. Η ακόμη και έρπειν, σαν να του έκαναν καψόνι στο στρατό!
Σε πείσμα της πολυλογίας μου, νομίζω πως δεν ωφελεί σε τίποτε να απαριθμήσω τους λόγους για τους οποίους οφείλω στον Αρη το ευ ζην μου! Μακαρίζω την αγαθή τύχη μου διότι έπεσα στη συγκυρία της διεθνούς εκτίναξης της ομάδας του μπάσκετ και έζησα συγκλονιστικές και μοναδικές στιγμές για το «πάγωμα» και τη συχνή επίκληση των οποίων, δεν νιώθω καμιά ενοχή: όπως δεν νιώθουν καμιά ενοχή, οι Παναθηναϊκοί, οι Ολυμπιακοί, οι ΑΕΚτζήδες, οι (καμουφλαρισμένοι, ελεώ βεντέτας της πόλης) ΠΑΟκτσήδες που ως υπερήφανοι πανέλληνες στοιχίζονταν στα καραβάνια προς τη Γάνδη, το Μόναχο, τη Σαραγόσα, το Τορίνο...
Εν κατακλείδι, αυτές είναι οι στιγμές που μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά και στοιχειοθετούν την περιβόητη ιστορική μνήμη...
Για να επιστρέψω στον πρόλογο, όντως με τα σενάρια που κυκλόφόρησαν τις τελευταίες ώρες περί Μπόμπι Μπράουν, οι Αρειανοί θα βαράνε τα κεφάλια τους στον τοίχο! Το εννοώ αυτό, διότι αίφνης, ο δις πρωταθλητής Ευρώπης, Ολυμπιακός, μετά τον Μπράιαντ Ντάνστον και τον Κώστα Σλούκα μπορεί να μοστράρει κι έναν τρίτο παίκτη ο οποίος πέρασε από τον Αρη και μάλιστα την ίδια σεζόν, που δεν είναι και τόσο μακρινή (2010-11).
Σαν κίτρινο υβρίδιο ένα πράγμα!
Για να το χοντρύνω ακόμη περισσότερο, πέρα από το υπάρχον το δίδυμο και την ενδεχόμενη δημιουργία μας τριπλέτας, ο Αρης έχει σπείρει τους ανθρώπους του σε ολόκληρη την Ευρωλίγκα: με κίνδυνο να παραλείψω κάποιον, έχω στο νου μου, από πλευράς παικτών, τον Σλούκα και τον Ντάνστον στον Ολυμπιακό, τον (δις πρωταθλητή με τους Πειραιώτες) Κώστα Παπανικολάου στην Μπαρτσελόνα, τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη στη Μακαμπί Τελ Αβίβ, τον Αντον Γκαβέλ στην Μπάμπεργκ, τον Μπλάγκοτα Σέκουλιτς στη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, τον Σπένσερ Νέλσον στη Μοντεπάσκι Σιένα και από πλευράς προπονητών τον Βαγγέλη Αγγέλου στην Αναντολού Εφές και τον Ντέηβιντ Μπλατ στη Μακαμπί!
Πλάκα πλάκα με δυο τρεις προσθήκες στην περιφέρεια ώστε να ανοίξει το rotation, αυτή η δυνητική ομάδα μέχρι που θα έφτανε στο Φάιναλ Φορ του Μιλάνου!
ΥΓ: Ελπίζω πως οι Αρειανοί δεν θα με βρίζουν που διάλεξα τέτοια μέρα να τους πατήσω τον κάλο και να τους ζαλίσω τον έρωτα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου