Το τσάρτερ της χαράς!

Οκτώ χρόνια μετά την εποποιία της Σαϊτάμα, ο Νίκος Παπαδογιάννης σας προσκαλεί σε πτήση προς τα ουράνια με τη μηχανή του χρόνου.

Mε ρωτάνε, οι κακεντρεχείς, αν έχω κλείσει θέση στο πολυθρύλητο «τσάρτερ της χαράς» του Βασιλακόπουλου. Η απάντηση είναι και φέτος αρνητική, όπως ήταν ξανά και ξανά στο παρελθόν: η ανεξαρτησία δεν εξαγοράζεται έτσι εύκολα.

ADVERTISEMENT

Υπάρχει, όμως, ένας αστερίσκος. Μετά το Μουντομπάσκετ του 2006, οι δημοσιογράφοι που ακολουθήσαμε την Εθνική στην Ιαπωνία μπήκαμε μαζί με τους παίκτες (και με ολίγους παρατρεχάμενους) στο αεροπλάνο που ναύλωσε για την επιστροφή των θριαμβευτών, όχι η ΕΟΚ, αλλά η Πολιτεία.
Τσάρτερ! Της χαράς!
Ελπίζω να συμφωνείτε, ότι οι αθλητές που έγραψαν τη σημαντικότερη σελίδα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ άξιζαν απόλυτα την άνεση ενός «πριβέ» αεροπλάνου.
Το ταξίδι είχε διάρκεια 10-11 ωρών και οι βαλίτσες των μελών της αποστολής ήταν γεμάτες με παγκόσμιο ασήμι, λάφυρο από τον θρίαμβο επί των Αμερικανών στον αλησμόνητο ημιτελικό.
Από το τσάρτερ της χαράς έλειπε μόνο μία κυρία, που απέδρασε απαρατήρητη και αποχώρησε από την Ιαπωνία με το αεροπλάνο των Ισπανών: η Χαρά.
Η συντριβή στον τελικό ράντισε το σούσι με ξύδι και άφησε πικρή γεύση στα χείλη. Χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να βγει ένα, έστω, μετάλλιο, από τις αποσκευές – για το ενσταντανέ βρε αδελφέ!
Ημουν από τους 100, περίπου, τυχερούς, που επέστρεψαν από το Τόκυο με την πτήση της παγκόσμιας καταξίωσης. Απεσταλμένος της Ελευθεροτυπίας και του Sport FM.
Η μικρή φωτογραφική μηχανή που είχα μόλις αγοράσει από τη συνοικία Ικιχάμπαρα έπιασε τόπο. Τα στιγμιότυπα που έμειναν στην ψηφιακή της μνήμη είναι το κύκνειο άσμα μίας παρέας που δεν ξανάζησε ποτέ τέτοιες στιγμές ομόνοιας και μεγαλείου.
Το 2007, η σύνθεση ήταν ίδια, αλλά το κλίμα άλλαξε και η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Ακολούθησαν οι πρώτες αποστρατείες: Χατζηβρέττας, Ντικούδης, Παπαδόπουλος, Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Τσαρτσαρής.
Στο Μουντομπάσκετ του 2014, θα παίξει μόνο ένας από τους 12 ήρωες της Σαϊτάμα, ο Νίκος Ζησης, που τότε επέστρεψε στην Ελλάδα εγχειρισμένος και με μαυρισμένο μάτι.
Ο δράστης της βάναυσης και απρόκλητης επίθεσης, Άντερσον Βαρεζάο, βρίσκεται 250 χιλιόμετρα παραπέρα από τη Σεβίλλη, στη Γρανάδα, όπως και ορισμένοι από τους Ισπανούς πρωταγωνιστές του τελικού του 2006.
Μέχρι να γίνει το τζάμπολ, κοπιάστε για λίγο στη χρονομηχανή. Από τα στιγμιότυπα που ακολουθούν περνάει όλη η 12άδα του 2006, αλλά και οι προπονητές της και οι διοικητικοί της ηγέτες. Μακάρι να ξαναζήσουμε τέτοιες στιγμές.Ας παίξουμε και φέτος τελικό και ας χάσουμε πάλι με 20 πόντους, θα το αντέξουμε…

Ολα ξεκίνησαν με συρτάκι στο παρκέ της Σαϊτάμα Αρένα...

...όπου, επιτέλους, ο Καρμέλο έμαθε τα ονόματα των Ελλήνων διεθνών.

Οι σχολιαστές του ραδιοφώνου βράχνιασαν ανεπανόρθωτα στα ορεινά.

Οι συνεντεύξεις συνεχίστηκαν ακόμα και μέσα στο αεροπλάνο της επιστροφής.

Ο Νίκος Ζήσης πόζαρε με το καλό του προφίλ για να μη φαίνεται το σουβενίρ του Βαρεζάο.

Ο Παπαλουκάς δεν φοβήθηκε τους Αμερικανούς, αλλά τρέμει το αεροπλάνο. Ο πιλότος έσπευσε να τον καθησυχάσει, αλλά ο Θοδωρής πανικοβλήθηκε: "Καπετάνιε, ποιος κρατάει αυτή τη στιγμή το τιμόνι;"

...οπότε ο Τεό πήρε χάπι και κρύφτηκε κάτω από μία κουβέρτα, για να μη τον πιάνει και το κακό το μάτι (του Βασιλόπουλου).

Ο συγχωρεμένος Γιώργος Κολοκυθάς, εξ ευωνύμων του "πατερούλη".

Ο αρχηγός Κακιούζης, συν γυναικί. Τα τέκνα του Μιχάλη και της Αναστασίας έμελλε να ακολουθήσουν.

Ο Αντώνης Φώτσης, στην αγκάλη του Μορφέα και της συζύγου του, Μία. Στην Ιαπωνία είχε ταξιδέψει και ο αδελφός του.

Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, με τα αυτιά ορθάνοιχτα...

..και με τα μάτια ερμητικά κλειστά, αδιαφορώντας για τα αξιοθέατα.

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης ακούει το ραδιοφωνικό σποτάκι από το τρίποντο του Βελιγραδίου ("...ο Διαμαντίδης είναι ο καινούριος θεός του ελληνικού μπάσκετ...").

...ακολούθησε και αναμνηστικός εναγκαλισμός.

Ο Παπαλουκάς ξεθάρρεψε και ήρθε πίσω. "Μάγκες, σε όοοοολο αυτό που βλέπετε είμαι πρωταθλητής", είπε πονηρά όταν είδε τον χάρτη της απέραντης Ρωσίας στον προτζέκτορα του αεροπλάνου. Πάντως, στο Βλαδιβοστόκ δεν πήγε ποτέ με την ΤΣΣΚΑ..

Ο ίδιος χάρτης έγινε αργότερα καμβάς, για να αναδειχθεί το "γαλλικό" προφίλ του Λευτέρη Κακιούση και του Αντώνη Ρέμου.

Στο πηγαδάκι των αδελφοποιτών Σπανούλη-Ζήση, ο λόγος ανήκε στον ασίσταντ Δημήτρη Παπαδόπουλο και στον δημοσιογράφο Γιάννη Ντεντόπουλο (κρυμμένος αριστερά).

Ο βιβλιοφάγος Δμήτρης Καρύδας έκανε ταξίδι-αστραπή στην Ιαπωνία, με δικά του έξοδα, μόνο και μόνο για να δει τον τελικό. Φέρνει γούρι, να τον φωνάξετε στο σπίτι για ποδαρικό.

Ο Βασίλης Σπανούλης, με μία πανευτυχή "πελαργίνα" που τρύπωσε στο αεροπλάνο.

Δεν μπορώ να θυμηθώ πώς βρέθηκε ο Ρέμος στην Ιαπωνία. Μάλλον τυχαία.

Pick'n'roll στη δηλωτή, με πρωταγωνιστές τους Φώτση, Παπαλουκά, Φιλίππου.

Η παρέμβαση του Λάζαρου ήταν αδύνατο να σώσει το δίδυμο των Φ+Φ.

...η παρτίδα συνεχίστηκε μέχρι τη βαθιά νύχτα.

Επιτέλους, εντοπίστηκε ένα μετάλλιο!

Η επίσημη υποδοχή. Το αεροδρόμιο και η Αττική Οδός γέμισαν από κόσμο, παρά την προχωρημένη ώρα.

Ο Παναγιώτης Γιαννάκης στην αγκαλιά του γιου του, σε ελληνικό έδαφος πια. Στην Ιαπωνία τον στήριξαν η σύζυγός του, Ευγενία, και η κόρη του, Κέλλυ.

Πηγή: gazzetta.gr