Εγώ, που λές, αν ήμουν στη θέση του προπονητή του Ολυμπιακού θα σχολίαζα διαφορετικά την κατάσταση. "Λυπάμαι για τον κόσμο του Ολυμπιακού, που χρειάστηκε 20 μήνες για να αναγνωρίσει την αξία μου, τη συμβολή μου". Αυτό θα έλεγα.
Να σημειώσω και το άλλο. Λατρεμένος από την πρώτη ημέρα για τους γάβρους ήταν ο Βαλβέρδε. Αυτό δεν θα το ανέφερα αν ήμουν Μίτσελ. Θα πρόσθετα το άλλο, όμως: "Φωνάξατε το όνομά μου, έστω καθυστερημένα, και σας ευχαριστώ. Απλά, επειδή είμαι ειλικρινής μαζύ σας, σας λέω ότι για μένα έχουν μεγαλύτερη αξία τα καλά λόγια που λένε στην Ισπανία, για τη δουλειά μου στον Ολυμπιακό".
Ο Πελέ κι ο Μέσι στη νίκη του Ολυμπιακού επί της Ατλέτικο, γράφει ο apodytiriakias.gr
Η πουτάνα η νίκη όλα τα σκεπάζει. Πάνω από το ποδόσφαιρο εκείνο που μετράει είναι η νίκη. Όπως αυτό που μένει είναι το γκολ. Να σου πω την αθάνατη αλήθεια της μπάλλας. Ποιος Πελέ!
Λένε, κι έτσι είναι, πως ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής από καταβολής είναι ο Πελέ. Όχι, όμως, επειδή ήταν πράγματι ο πληρέστερος όλων των εποχών! Όλα τα είχε ο Βραζιλιάνος. Πόδι, κεφάλι, σουτ, πάσα, ντρίμπλα.
Όλα τα προσόντα του βασιληά Πελέ δεν θα έφθαναν αν δεν ήταν και γκολτζής! Με τη σέσουλα τα έβαζε. Το ίδιο και ο Μέσι! Δεν θα ήταν ο καλύτερος στον κόσμο κάθε χρόνο αν δεν σκόραρε.
Μπράβο στον Ολυμπιακό, γιατί; Επειδή κέρδισε την Ατλέτικο. Μαγκωμένο θα ήταν το «μπράβο» αν ο Ολυμπιακός δεν κέρδιζε, ακόμα κι αν ήταν κατά πολύ καλύτερος κόντρα στην πρωταθλήτρια Ισπανίας. Πήρες πρέφα;
Μπράβο στον Ολυμπιακό επειδή κέρδισε. Επειδή έβαλε τρεις γκολάρες. Μήπως είναι ασυνήθιστο μια ομάδα να φτάνει στο θρίαμβο χωρίς να παίζει τη μπάλλα της; Όπως επειδή ο αντίπαλος μαλακίστηκε, φλυαρούσε, βρέθηκε σε μέρα μπερδεμένη.
*Πηγή: sportdog.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου