Την πρώτη νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη φωτοβολίδα του Γιαννακόπουλου εναντίον της Πόρτο ή το 1-0 επί του Αγιαξ με τον Αλεξανδρή σκόρερ και το 1-1 στο παγωμένο Ζάγκρεμπ με την Κροάσια, που σφράγισε την πρόκριση στους «8» το 1998-99! Ή και ισοπαλίες οπως το 3-3 που ήταν σαν νίκη με τη Ρεάλ τον Σεπτέμβριο του '99. Οι νεότεροι θυμούνται επίσης το επικό 6-2 επί της Λεβερκούζεν, τις τεράστιες εκτός έδρας νίκες στη Βρέμη και στη Ρώμη το 2007, το 3-1 επί της Ντόρτμουντ το 2011, το περσινό 0-3 στις Βρυξέλλες και το ξεκάθαρο 2-0 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πριν μερικούς μήνες.
Κανένα απ' όλα αυτά τα αποτελέσματα ωστόσο δεν συγκρίνεται -έχω την αίσθηση- με το 3-2 επί της Ατλέτικο Μαδρίτης. Επί μίας ομάδας που δεν είχε δεχτεί τέσσερα χρόνια τώρα (από το 2-3 του Αρη στο «Βιθέντε Καλντερόν» τον Δεκέμβριο του 2010) τρία γκολ σε ένα ενενηντάλεπτο στην Ευρώπη αφού η ήττα της με 4-1 στη Λισσαβώνα τον Μάιο από τη Ρεάλ ήρθε στην παράταση! Μία ομάδα που ήδη ενάμιση μήνα τώρα στην Ισπανία στάθηκε τρεις φορές όρθια κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης και που μόλις λίγα 24ωρα πριν την ήττα της στο Νέο Φάληρο είχε περάσει νικηφόρα από το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου».
Δεν είναι η νίκη που πέτυχε ο πρωταθλητής Ελλάδας, αλλά ο τρόπος με τον οποιο επιβλήθηκε των «ροχιμπλάνκος» που σε κάνει να χαρακτηρίσεις τη βραδιά ως τη σημαντικότερη στα 90 χρόνια του συλλόγου. Φυσικά δεν κρίθηκε τίποτα ακόμη. Ο Μίτσελ, που πατάει γερά στα πόδια του και ξέρει πόσο εύκολα η απογείωση οδηγεί σε απότομη προσγείωση έκανε ήδη λόγο για την επόμενη μέρα. Και ο Ισπανός τεχνικός που έχει περάσει κάτι από το δικό του πρωταγωνιστικό DNA σε αυτή την ομάδα, δεν ανέχεται να θεωρεί κανείς χαμένο κάποιο ματς πριν καν αρχίσει, αλλά ξέρει και πως κάθε μέρα είναι μία καινούργια αρχή!
Ήδη είμαι βέβαιος θα έχει αρχίσει να υπενθυμίζει στους παίκτες πως ακολουθεί το πολύ σημαντικό ματς με τη Μάλμε.
Ομως αυτή η νίκη σε γεμίζει αισιοδοξία επειδη ήρθε, με τον Ολυμπιακό να «πνίγει» την ομάδα του Σιμεόνε, στο πρώτο μέρος με εξαιρετική αλληλοκάλυψη και πίεση ψηλά. Και ο Μίτσελ πιστώνεται πως περίμενε με τον Μήτρογλου μέσα στο ματς τη μία ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο που η Ατλέτικο έβγαινε όλο και περισσότερο στην επίθεση για να ισοφαρίσει! Να κυνηγήσει ένα τρίτο γκολ. Οταν ήρθε, ένιωθες πως η νίκη δεν χάνεται πια.
Τέτοια ματς, το έχω ξαναγράψει, δεν κερδίζονται αν δεν είσαι εσύ σε καταπληκτική βραδιά και ο αντίπαλός σου που έχει μεγαλύτερο όνομα σε μία μέτρια. Και φυσικά ένα ματς ακόμη και αν το φέρεις από νωρίς στα μέτρα σου, οφείλουν όλοι μέσα στο γήπεδο να δίνουν το 150% έως το τελευταίο σφύριγμα! Αυτό το έκαναν οι παίκτες του Ολυμπιακού αψεγάδιαστα.
Οι μετοχές του Μίτσελ ανεβαίνουν εδώ και ένα χρόνο γιατί βελτιώνει την ομάδα επειδή βελτιώνεται και ο ίδιος! Και αυτό είναι το σημαντικό αφού η ομάδα πήρε κάποιες αποφάσεις να πουλήσει βασικά στελέχη και να φέρει αρκετά νέα πρόσωπα που όμως δείχνουν ικανά να δημιουργήσουν ένα αξιόμαχο σύνολο που βασίζεται στην ομαδική δουλειά και ο Ισπανός χωρίς γκρίνια έχει σκύψει πάνω από τη δουλειά του και ασχολείται νυχθημερόν με το πώς θα παρουσιάσει μία ομάδα αξιόμαχη.
Αυτή η νίκη σε αντίθεση με την περσινή επί της Μπενφίκα, για παράδειγμα, που ο Ολυμπιακός, προηγήθηκε νωρίς, αμύνθηκε μετά ηρωικά και κράτησε το τρίποντο από τις αποκρούσεις του Ρομπέρτο, ήρθε επειδή όλη η ενδεκάδα είχε βάλει ως στόχο το παιχνίδι. Δηλαδή το να νικήσει παίζοντας, μπάλα κόντρα στην μπάλα! Ωραία το λες, αλλά δύσκολα το κάνεις και αυτό είναι που αποτελεί το μεγαλύτερο παράσημο του Μίτσελ, από τη μέρα που ανέλαβε. Είπε πως η ομάδα θα παίζει την μπάλα της ανεξαρτήτως αντιπάλου και αυτό σε πλήρη αποθέωση το είδαμε απέναντι στην ομάδα που όλη τη περσινή σεζόν μέχρι τον τελικό δεν γνώρισε την ήττα!
Φυσικά αυτή ήταν η πρώτη μάχη που κέρδισε ο Ολυμπιακός στον όμιλο και είναι νωρίς για θριαμβολογίες. Ωστόσο αν και όλα τα ματς δίνουν τους ίδιους πόντους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα! Και κάποιες μάχες, όπως αποδεικνύει η ιστορία, έχουν την πιο καταλυτική σημασία για την εξέλιξη ενός πολέμου! *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου