Τη
φράση ''Zidanes y Pavones'' κόλλησαν στο ρόστερ της Ρεάλ Μαδρίτης στο
ξεκίνημα της περασμένης δεκαετίας, λόγω της πολιτικής του Φλορεντίνο
Πέρεθ στο θέμα των μεταγραφών.
«Μια
μεταγραφή ενός σούπερ σταρ και ταυτόχρονα ένας παίκτης από την ακαδημία
ανεβαίνει στην πρώτη ομάδα». Αυτή ήταν η εξήγηση του «Zidanes y
Pavones» των... συμπαθούντων τη Ρεάλ. Με τον τίτλο φυσικά να βγαίνει από
τη μεταγραφή του Ζινεντίν Ζιντάν και την ταυτόχρονη προώθηση του
Φρανσίσκο Παβόν από την ακαδημία στην πρώτη ομάδα.
Υπήρχε όμως και μια διαφορετική άποψη, αυτή των... άσπονδων φίλων της «βασίλισσας». Σύμφωνα με αυτή, ο Φλορεντίνο Πέρεθ ξόδευε αλόγιστα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για παίκτες που αγωνίζονταν αποκλειστικά στη μεσοεπιθετική γραμμή, δημιουργώντας τους galacticos, ενώ την ίδια ώρα αδιαφορούσε για την άμυνα, στελεχώνοντάς τη με ποδοσφαιριστές, που βρίσκονταν 2-3 σκαλοπάτια πιο κάτω από τους υπόλοιπους.
Όταν αγόραζε το 2000 τον Λουίς Φίγκο, στην πρώτη ομάδα ανέβαινε ο Σέζαρ Νάβας. Το ίδιο έγινε το 2001 με τους Ζιντάν-Παβόν, το 2002 με τους Ρονάλντο-Ρούμπεν Γκονζάλεθ και το 2003 με τους Μπέκαμ-Αλβάρο Μεχία. Με αποτέλεσμα μια αγωνιστική ανισσοροπία, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν γνωστά.
Κάπως έτσι είναι και η φετινή στρατηγική της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο μεταγραφικό παζάρι. Μετά τα 75 εκατομμύρια ευρώ (συν 15 εκατ. για επίτευξη στόχων) για την απόκτηση του Άνχελ Ντι Μαρία και τα 15 εκατομμύρια ευρώ για το δανεισμό του Φαλκάο από τη Μονακό (συν 65 εκατ. οψιόν αγοράς) οι «μπέμπηδες» γίνονται πλέον... υπερηχητικοί από τη μέση και μπροστά. Φαλκάο, Φαν Πέρσι, Ρούνεϊ, Ντι Μαρία και Μάτα αποτελούν μια πεντάδα ποδοσφαιριστών, που όμοιά της ενδεχομένως να μην υπάρχει αυτή τη στιγμή σε κανέναν άλλον ευρωπαϊκό σύλλογο.
Τι υπάρχει όμως πίσω στην άμυνα; Φιλ Τζόουνς, Τζόνι Έβανς, Κρις Σμόλινγκ και ο μικρός Τάιλερ Μπλάκετ. Τέσσερις κεντρικοί αμυντικοί για τρεις θέσεις (σύμφωνα με το 3-4-1-2 του Φαν Χάαλ). Η σούπερ πεντάδα από τη μία (άγνωστο πως θα καταφέρει να τους χωρέσει όλους αυτούς) και μια άμυνα με χαμηλό… ταβάνι από την άλλη.
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την απόκτηση των Λουκ Σο, Άντερ Ερέρα και Ντάλει Μπλιντ δε θα βοηθήσουν στην ανασταλτική ενίσχυση της Γιουνάιτεντ. Ίσως μόνο ο Μάρκους Ρόχο να δώσει λύσεις, αγωνιζόμενος ως αριστερό στόπερ στους τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Αν και σε τετράδα άμυνας είναι αριστερό μπακ.
Σε ένα καλοκαίρι με... οργασμό μεταγραφών κεντρικών αμυντικών, η Γιουνάιτεντ δε φρόντισε να καλύψει τα κενά που άφησαν οι αποχωρήσεις των Φέρντιναντ και Βίντιτς, με τον Λουίς Φαν Χάαλ να την ενισχύει σχεδόν αποκλειστικά μεσοεπιθετικά. Ο Νταβίντ Λουίς στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Τόμας Βερμάαλεν στην Μπαρτσελόνα, ο Μεχντί Μπενάτια στην Μπάγερν Μονάχου, ο Ελιακίμ Μανγκαλά στην Μάντσεστερ Σίτι αποτέλεσαν τις ηχηρότερες μετακινήσεις στόπερ το φετινό καλοκαίρι, με τη Γιουνάιτεντ – των 200 εκατομμυρίων ευρώ για μεταγραφές – να αδυνατεί να κάνει δικό της τον Ματς Χούμελς της Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, το συγκεκριμένο «πείραμα» της Ρεάλ απέτυχε παταγωδώς. Άραγε τώρα θα δικαιωθεί ή όχι ο Φαν Χάαλ για τις επιλογές του;
ADVERTISEMENT
Υπήρχε όμως και μια διαφορετική άποψη, αυτή των... άσπονδων φίλων της «βασίλισσας». Σύμφωνα με αυτή, ο Φλορεντίνο Πέρεθ ξόδευε αλόγιστα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για παίκτες που αγωνίζονταν αποκλειστικά στη μεσοεπιθετική γραμμή, δημιουργώντας τους galacticos, ενώ την ίδια ώρα αδιαφορούσε για την άμυνα, στελεχώνοντάς τη με ποδοσφαιριστές, που βρίσκονταν 2-3 σκαλοπάτια πιο κάτω από τους υπόλοιπους.
Όταν αγόραζε το 2000 τον Λουίς Φίγκο, στην πρώτη ομάδα ανέβαινε ο Σέζαρ Νάβας. Το ίδιο έγινε το 2001 με τους Ζιντάν-Παβόν, το 2002 με τους Ρονάλντο-Ρούμπεν Γκονζάλεθ και το 2003 με τους Μπέκαμ-Αλβάρο Μεχία. Με αποτέλεσμα μια αγωνιστική ανισσοροπία, τα αποτελέσματα της οποίας ήταν γνωστά.
Κάπως έτσι είναι και η φετινή στρατηγική της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο μεταγραφικό παζάρι. Μετά τα 75 εκατομμύρια ευρώ (συν 15 εκατ. για επίτευξη στόχων) για την απόκτηση του Άνχελ Ντι Μαρία και τα 15 εκατομμύρια ευρώ για το δανεισμό του Φαλκάο από τη Μονακό (συν 65 εκατ. οψιόν αγοράς) οι «μπέμπηδες» γίνονται πλέον... υπερηχητικοί από τη μέση και μπροστά. Φαλκάο, Φαν Πέρσι, Ρούνεϊ, Ντι Μαρία και Μάτα αποτελούν μια πεντάδα ποδοσφαιριστών, που όμοιά της ενδεχομένως να μην υπάρχει αυτή τη στιγμή σε κανέναν άλλον ευρωπαϊκό σύλλογο.
Τι υπάρχει όμως πίσω στην άμυνα; Φιλ Τζόουνς, Τζόνι Έβανς, Κρις Σμόλινγκ και ο μικρός Τάιλερ Μπλάκετ. Τέσσερις κεντρικοί αμυντικοί για τρεις θέσεις (σύμφωνα με το 3-4-1-2 του Φαν Χάαλ). Η σούπερ πεντάδα από τη μία (άγνωστο πως θα καταφέρει να τους χωρέσει όλους αυτούς) και μια άμυνα με χαμηλό… ταβάνι από την άλλη.
Τα χρήματα που ξοδεύτηκαν για την απόκτηση των Λουκ Σο, Άντερ Ερέρα και Ντάλει Μπλιντ δε θα βοηθήσουν στην ανασταλτική ενίσχυση της Γιουνάιτεντ. Ίσως μόνο ο Μάρκους Ρόχο να δώσει λύσεις, αγωνιζόμενος ως αριστερό στόπερ στους τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Αν και σε τετράδα άμυνας είναι αριστερό μπακ.
Σε ένα καλοκαίρι με... οργασμό μεταγραφών κεντρικών αμυντικών, η Γιουνάιτεντ δε φρόντισε να καλύψει τα κενά που άφησαν οι αποχωρήσεις των Φέρντιναντ και Βίντιτς, με τον Λουίς Φαν Χάαλ να την ενισχύει σχεδόν αποκλειστικά μεσοεπιθετικά. Ο Νταβίντ Λουίς στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Τόμας Βερμάαλεν στην Μπαρτσελόνα, ο Μεχντί Μπενάτια στην Μπάγερν Μονάχου, ο Ελιακίμ Μανγκαλά στην Μάντσεστερ Σίτι αποτέλεσαν τις ηχηρότερες μετακινήσεις στόπερ το φετινό καλοκαίρι, με τη Γιουνάιτεντ – των 200 εκατομμυρίων ευρώ για μεταγραφές – να αδυνατεί να κάνει δικό της τον Ματς Χούμελς της Μπορούσια Ντόρτμουντ.
Στο ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, το συγκεκριμένο «πείραμα» της Ρεάλ απέτυχε παταγωδώς. Άραγε τώρα θα δικαιωθεί ή όχι ο Φαν Χάαλ για τις επιλογές του;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου