Στην αυτοβιογραφία του, που κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος, ο Σερ αφιερώνει αρκετά μέρη στον άνθρωπο που ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος ποδοσφαιριστής τις τελευταίες δεκαετίες με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε κάποια στοιχεία για την προσωπικότητά του και τις ποδοσφαιρικές του αξίες, που εξηγούν σε σημαντικό βαθμό γιατί κατάφερε να σταθεί σε υψηλό επίπεδο για τόσα χρόνια...
Παιδί-θαύμα
Ο Σερ Άλεξ ξεκινάει να αφηγείται για τον Ουαλό, όταν τελειώνει την
κουβέντα για τον Σκόουλς. «Ο Ράιαν Γκιγκς ήταν ο πιο ξακουστός
ποδοσφαιριστής από αυτή τη γενιά. Ήταν ο πιο πιθανός από όλους για να
χαρακτηριστεί ως παδί-θαύμα. Όταν τον επιβραβεύσαμε με το ντεμπούτο του
στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα
πρόβλημα που δεν περιμέναμε: Το φαινόμενο Γκιγκς. ένας Ιταλός ατζέντης
μου τηλεφώνησε, όταν ο Ράιαν ήταν παιδί ακόμα και με ρώτησε:"Τι κάνουν οι γιοι σου;"
Είπα:
"Ο Μαρκ είναι στο πτυχίο, ο Τζέισον εργάζεται στην τηλεόραση και ο Ντάρεν είναι στην ομάδα Νέων εδώ".
Είπε:
"Πούλησέ μου τον Γκιγκς και θα τους κάνω πλούσιους". Φυσικά, απέρριψα την προσφορά.
Η σύγκριση με τον Τζορτζ Μπεστ κόλλησε πάνω του αμέσως και ήταν αδύνατον να τον απαλλάξουμε από αυτήν.
"Ρωτήστε τον μάνατζερ", έλεγε σε οποιονδήποτε του ζητούσε συνέντευξη ή επαφή. Δεν ήθελε να δίνει μεγάλες συνεντεύξεις και βρήκε τον τρόπο να μεταθέτει την ευθύνη και την άρνησή του σε εμένα. Ήταν έξυπνος»...
Γιόγκα
«Για να κάνει μια καριέρα στην πρώτη ομάδα για δύο δεκαετίες, ο Ράιαν έπρεπε να ακολουθήσει ένα σχολαστικό πρόγραμμα φυσικής κατάστασης. Η γιόγκα και οι ασκήσεις προθέρμανσης ήταν η ρίζα της αγωνιστικής μακροβιότητάς του. Ο Ράιαν ήταν ευλαβικά πιστός στη γιόγκα. Δυο φορές τη βδομάδα, μετά την προπόνηση, ένας ειδικός ερχόταν για να τον καθοδηγήσει με τις ασκήσεις. Η γιόγκα έγινε ζωτικής σημασίας για αυτόν. Τον καιρό που εμφάνισε ευπάθεια σε τραυματισμούς στον ιγνυακό τένοντα, δεν γνωρίζαμε πόσο θα μπορούσαμε να τον χρησιμοποιήσουμε.Αυτοί οι τραυματισμοί ήταν μια διαρκής ανησυχία. Τον αφήναμε έξω από κάποια παιχνίδια, προκειμένου να τον έχουμε έτοιμο σε κάποια άλλα. Προς το τέλος, μόνο η ηλικία του μας παρακινούσε να τον ξεκουράσουμε. Μπορούσε να παίξει σε τριάντα πέντε
παιχνίδια μέσα σε μια σεζόν, επειδή η φυσική του κατάσταση ήταν φανταστική».
Ευφυΐα
«Η ευφυΐα του Ράιαν τον βοήθησε να κάνει θυσίες στην κοινωνική του ζωή. Είναι ένα συνεσταλμένο άτομο, αλλά από αυτή τη φουρνιά παικτών αυτός ήταν που όλοι θαύμαζαν. Ήταν ο βασιλιάς, ο άνδρας. Υπήρξε μια μικρή περίοδος που αυτός και ο Πολ Ινς φορούσαν κάτι χαζάκοστούμια, αλλά παρήλθε σύντομα. Ο Ράιαν έχει ακόμα αυτό το κοστούμι που με είχε προκαλέσει να ξεστομίσω:
"Τι διάολο είναι αυτό;"
Ο Ίνσι ήταν οπαδός των φανταχτερών ρούχων και ήταν πολύ καλός φίλος με τον Γκιγκς. Ήταν ντουέτο. Ο Ράιαν, όμως, έκανε μια πολύ επαγγελματική ζωή. Είναι αξιοσέβαστος στο σύλλογο, όπου όλοι τον αναγνωρίζουν και τον θαυμάζουν.
Όταν η ταχύτητά του ελαττώθηκε, τον μεταθέσαμε στο κέντρο του γηπέδου. Δεν είχαμε πια την προσδοκία να φεύγει σαν σφαίρα από τους αμυντικούς, όπως έκανε όταν ήταν παιδί. Λίγοι άνθρωποι παρατήρησαν ότι, ακόμα και στην κατοπινή του περίοδο, διατήρησε την αυξομείωση
της ταχύτητάς του, στοιχείο που μερικές φορές είναι πιο σημαντικό από την ακατέργαστη ταχύτητα. Η ισορροπία του, επίσης, έμεινε ανεπηρέαστη».
«Δεν πέφτω κάτω»
«Το φθινόπωρο του 2010 ανατράπηκε μέσα στην περιοχή από τον Τζόναθαν Σπέκτορ της Γουέστ Χαμ και βρήκα την ευκαιρία μου να θέσω ένα ερώτημα: Πόσα πέναλτι έχει κερδίσει ο Ράιαν Γκιγκς σε όλη του την καριέρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Απάντηση: Πέντε. Κι αυτό γιατί μένει πάντα όρθιος. Παραπατάει, αλλά δεν πέφτει ποτέ κάτω. Τον ρωτούσα, έπειτα από ένα σκληρό φάουλ στην περιοχή, γιατί δεν έπεφτε κάτω, πράγμα που δικαιούνταν να κάνει και με κοίταζε σαν να είχα κέρατα. Είχε αυτό κενό βλέμμα: "Δεν πέφτω κάτω", μου έλεγε».
Αντιστάρ και αναπληρωματικός ειδικών αποστολών
«Ο Ράιαν είναι ένα ήσυχο παιδί, πολύ ήρεμος στις προκλήσεις. Περίεργο αυτό που θα πω, αλλά δεν ήταν ποτέ καλός αναπληρωματικός. Ήταν πάντοτε καλύτερος όταν ήταν στη βασική ενδεκάδα.΄Έπαιξε όμως τεράστιο ρόλο για το σύλλογο ως αναπληρωματικός στον τελικό τουΤσάμπιονς Λιγκ στη Μόσχα το 2008, όπως και εναντίον της Γουίγκαν, όταν κατακτήσαμε το Πρωτάθλημα, γιατί μπήκε στο παιχνίδι και πέτυχε το δεύτερο τέρμα μας. Απομάκρυνε την αμφιβολία που είχαμε για το πόσο θα μπορούσε να επιδράσει στο παιχνίδι ως αναπληρωματικός
και ήταν ένα εκπληκτικό πλεονέκτημα που διαθέταμε από τον πάγκο.
Ο Γκιγκς γύρισε την πλάτη του στη δόξα και στη μόστρα. Δεν διέθετε την ιδιοσυγκρασία για τέτοιου επιπέδου έκθεση. Ο χαρακτήρας του ήταν περισσότερο εσωστρεφής. Για να ζήσεις μια τέτοια ζωή, πρέπει να έχεις πολλή ενέργεια ώστε να γυρίζεις σε όλο τον κόσμο και να βάζεις το
πρόσωπό σου μπροστά σε μία κάμερα. Απαιτεί επίσης ένα συγκεκριμένο είδος ματαιοδοξίας: την πεποίθηση ότι αυτό είναι για το οποίο είσαι φτιαγμένος. Διαβάζεις για ηθοποιούς που ήθελαν πάντοτε να βρίσκονται στη σκηνή ή σε ταινίες. Δεν είχα ποτέ αυτή τη μαγνητική έλξη από
τη δόξα».
Προπονητής
«Ο Ράιαν θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μάνατζερ, επειδή είναι πολύ σοφός και οι παίκτες αναπόφευκτα τον σέβονται. Η σχετική ηρεμία του δεν θα ήταν εμπόδιο. Υπάρχουν αρκετοί σιωπηλοί μάνατζερ. Η προσωπικότητά σου, όμως, πρέπει να είναι ισχυρότερη από αυτήν τωνπαικτών. Ή πρέπει να πιστεύεις ότι είναι, για να μπορέσεις να έχεις τον έλεγχο όλης της εικόνας. Έχεις μεγάλους παίκτες, πλούσιους παίκτες, παγκοσμίου φήμης παίκτες και πρέπει να τους κουμαντάρεις, να παραμένεις επικεφαλής. Υπάρχει μόνο ένα αφεντικό στη Μάντσεστερ
Γιουνάιτεντ και αυτό είναι ο μάνατζερ. Ο Ράιαν θα πρέπει να καλλιεργήσει αυτή την πλευρά του.
Στο σχολείο μας ρωτούσαν:
"Τι θέλετε να γίνετε όταν μεγαλώσετε;"
Εγώ έλεγα;
"Ποδοσφαιριστής".
"Πυροσβέστης", ήταν η πιο δημοφιλής απάντηση. Λέγοντας "ποδοσφαιριστής" δεν υπήρχε η επιθυμία να γίνω γνωστός σε όλον τον κόσμο, απλώς και μόνο να βγάζω τα προς το ζην παίζοντας ποδόσφαιρο. Ο Γκιγκς θα μπορούσε να είναι αυτός ο τύπος...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου