Την
εβδομάδα πριν τον αγώνα Παναθηναϊκού-Άλμπα, διάβαζα τις γερμανικές
εφημερίδες. Ναι, γράφουν και για μπάσκετ. Έγραφαν σε όλους τους τόνους,
ότι η ομάδα του Βερολίνου είχε μπροστά της μία ιστορική ευκαιρία, την
οποία μάλιστα παρουσίαζαν ως σκαλοπάτι εκτόξευσης για το γερμανικό
μπάσκετ.
Το σχέδιό τους είναι να κοιτάξουν στα μάτια τους Ισπανούς, τους Ελληνες, τους Ρώσους και τους Τούρκους μέσα στα επόμενα χρόνια και να βγάλουν μία ομάδα ικανή να διεκδικήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο ως το 2020. Η Μπάγερν του Πέσιτς και η Άλμπα του Σάσα Ομπράντοβιτς προορίζονται για δίδυμος πολιορκητικός κριός.
"Μας λείπει, όμως, η πείρα", έγραφαν. "Ο Διαμαντίδης μόνος του έχει αγωνιστεί σε περισσότερους ευρωπαϊκούς αγώνες απ'ό,τι όλοι οι παίκτες της Άλμπα μαζί".
Και τι μ'αυτό; Στο κρισιμότερο ραντεβού της χρονιάς, ο πολύπειρος Παναθηναϊκός των 6 ευρωπαϊκών τροπαίων εμφανίστηκε αγωνιστικά και πνευματικά ανέτοιμος. Οι Γερμανοί φορούσαν στολή καμικάζι και οι Έλληνες πυτζάμες. Η Άλμπα είχε ...Ομπράντοβιτς, έστω ιμιτασιόν, ενώ ο Παναθηναϊκός 11+1 φαντάσματα. Εξαιρώ μόνο τον σπουδαίο Διαμαντίδη...
Θα είναι άδικο να αποκλειστεί η ομάδα που άλωσε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θα ομολογήσουμε ότι η Άλμπα είναι η καλύτερη ομάδα του Ομίλου πίσω από τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα.
Η δίδυμη αυτοκρατορία των 11 ευρωπαϊκών τροπαίων έχει μία τελευταία ευκαιρία για να σώσει την παρτίδα, με απρόσκλητο παρτενέρ στο καυτό καρέ τον Ερυθρό Αστέρα του Βελιγραδίου. Tην alma mater του Σάσα Ομπράντοβιτς...
Στο 3ο λεπτό του αγώνα, ο Παναθηναϊκός είχε προβάδισμα 9 πόντων στο σακούλι του, αλλά και ένα αχνό χαμόγελο της σφυρίχτρας στα μάτια του: η Άλμπα συμπλήρωσε τα 5 ομαδικά φάουλ πριν πετύχει το πρώτο της καλάθι.
Οι 6/6 βολές (Σλότερ, Διαμαντίδης, Γιάνκοβιτς) που γεννήθηκαν γρήγορα από αυτό το πλεονέκτημα, με φάουλ μακριά από τη φωτιά, ήταν το ιδανικό εφαλτήριο για να εξαφανιστεί στον ορίζοντα και να γεμίσει τους Γερμανούς με τη σκόνη του.
Ο Παναθηναϊκός του άλλου Ομπράντοβιτς, ή του Πεδουλάκη, για να μη πω του Αλβέρτη, δεν θα έχανε τέτοια ευκαιρία. Ο Παναθηναϊκός-λάιτ του Ιβάνοβιτς δεν είναι το ίδιο ανθεκτικός απέναντι σε ομάδες που παίζουν μπάσκετ του προπονητή και που αμύνονται στο όριο του φάουλ.
Ο εύθραυστος Γιάνκοβιτς εξαφανίστηκε, μολονότι ο Ιβάνοβιτς του έδωσε καθήκοντα δεύτερου πλέι-μέικερ για να τον κρατήσει ζεστό. Ο Παππάς και ο Μπλουμς το ίδιο.
Ο Μπατίστα καταπονήθηκε από τις μάχες της ρακέτας και έμεινε εντελώς αβοήθητος, αφού ο Μαυροκεφαλίδης έδωσε ένα νερόβραστο 5λεπτο και ο Λαουάλ παραγκωνίστηκε ασυγχώρητα. Ο Γκιστ δεν ήξερε τι να κάνει μέσα στο γήπεδο. Ο Σλότερ ξεκίνησε καλά αλλά στη συνέχεια υστέρησε.
Η επιθετική παραγωγή καταποντίστηκε στους 66 πόντους, από τους 85 του αγώνα με τη Ρεάλ και τους 86 της Κωνσταντινούπολης. Η τελική ευθεία του αγώνα βρήκε την άμυνα του Παναθηναϊκού μαλακή σαν βούτυρο και τον πάγκο του πελαγωμένο. Όπως συνήθως, επιστρατεύτηκε ο αυτόματος πιλότος και το σύστημα-προσευχή: τρίποντα, Διαμαντίδης και άγιος ο θεός.
Άγιος, αλλά όχι ισχυρός. Ο αρχηγός προσπάθησε να νικήσει την Άλμπα μόνος του, αλλά η άμυνα των Γερμανών ταμπουρώθηκε πίσω και έδωσε τον Παναθηναϊκό μακρυνά σουτ, με χέρια που έτρεμαν.
Ο Νέλσον αστόχησε σε προσπάθεια εκτός ρεπερτορίου, ο Φώτσης αστόχησε από τα 7 μέτρα, ο Σλότερ αστόχησε, το "τριφύλλι" μαράθηκε. Μολονότι ο Διαμαντίδης προερχόταν από τρία εύστοχα σουτ, δεν πήρε ούτε μία προσπάθεια στο τελευταίο δίλεπτο.
Στην τελευταία επίθεση, ο Ιβάνοβιτς χρησιμοποίησε το πυρηνικό του όπλο ως για δόλωμα στο low-post και σκόρπισε τρεις σουτέρ στην περιφέρεια, ωσάν να έφτανε ένα τέχνασμα σχολικής αυλής για να ξεγελαστεί ο Ομπράντοβιτς.
Ο Διαμαντίδης δεν είχε τα πόδια για να παίξει ένας εναντίον ενός και να κερδίσει, έστω, ένα φάουλ. Δύο πόντοι έφταναν, δεν χρειαζόταν τρίποντο. Η πάσα του προς τα έξω έμοιαζε με ανοιχτό βιβλίο, άσχετα αν η ευστροφία του Μπλουμς έδωσε στον Σλότερ μισάνοιχτο ορίζοντα για το σουτ της παρ'ολίγον νίκης.
Τι απογοήτευση...
Υποψιάζομαι ότι ο Παναθηναϊκός θα προκριθεί, άσχετα με το χθεσινό στραπάτσο. Η Μακάμπι δεν θα είναι εύκολο θύμα στο Βερολίνο, αφού θα παίξει για την επιβίωσή της και θα έχει τη συμπαράσταση εκατοντάδων Ισραηλινών.
Στην καλύτερη περίπτωση, ο πρωταθλητής Ελλάδας θα τερματίσει 4ος, αφού η 3η θέση πήγε περίπατο οριστικά και αμετάκλητα. Η αρκούδα θα τον περιμένει στη Μόσχα, όπως και πέρυσι, με τα νύχια ακονισμένα.
Εκτός αν κάνει το θαύμα του απόψε ο χωρίς Σπανούλη Ολυμπιακός! Εκών άκων, ο Παναθηναϊκός τον υποστηρίζει αναφανδόν...
Σημειωτέον, ότι ο αγώνας του Βερολίνου αρχίζει την Πέμπτη στις 9μμ, ενώ αυτός του Βελιγραδίου στις 9.45μμ. Ναι, πρόκειται για άλλο ένα θαύμα στρατηγικής και "διαφάνειας" για την απερίγραπτη διοίκηση του απερίγραπτου Μπερτομέου. Boλικό βεβαίως για τους "πράσινους".
Χθες, δεν έφταιγε του Παναθηναϊκού κανένας Μπερτομέου και καμία αόρατη δύναμη. Αόρατος ήταν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός.
Το σχέδιό τους είναι να κοιτάξουν στα μάτια τους Ισπανούς, τους Ελληνες, τους Ρώσους και τους Τούρκους μέσα στα επόμενα χρόνια και να βγάλουν μία ομάδα ικανή να διεκδικήσει ευρωπαϊκό τρόπαιο ως το 2020. Η Μπάγερν του Πέσιτς και η Άλμπα του Σάσα Ομπράντοβιτς προορίζονται για δίδυμος πολιορκητικός κριός.
"Μας λείπει, όμως, η πείρα", έγραφαν. "Ο Διαμαντίδης μόνος του έχει αγωνιστεί σε περισσότερους ευρωπαϊκούς αγώνες απ'ό,τι όλοι οι παίκτες της Άλμπα μαζί".
Και τι μ'αυτό; Στο κρισιμότερο ραντεβού της χρονιάς, ο πολύπειρος Παναθηναϊκός των 6 ευρωπαϊκών τροπαίων εμφανίστηκε αγωνιστικά και πνευματικά ανέτοιμος. Οι Γερμανοί φορούσαν στολή καμικάζι και οι Έλληνες πυτζάμες. Η Άλμπα είχε ...Ομπράντοβιτς, έστω ιμιτασιόν, ενώ ο Παναθηναϊκός 11+1 φαντάσματα. Εξαιρώ μόνο τον σπουδαίο Διαμαντίδη...
Θα είναι άδικο να αποκλειστεί η ομάδα που άλωσε την Αθήνα και το Τελ Αβίβ. Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, θα ομολογήσουμε ότι η Άλμπα είναι η καλύτερη ομάδα του Ομίλου πίσω από τη Ρεάλ και τη Μπαρτσελόνα.
Η δίδυμη αυτοκρατορία των 11 ευρωπαϊκών τροπαίων έχει μία τελευταία ευκαιρία για να σώσει την παρτίδα, με απρόσκλητο παρτενέρ στο καυτό καρέ τον Ερυθρό Αστέρα του Βελιγραδίου. Tην alma mater του Σάσα Ομπράντοβιτς...
Στο 3ο λεπτό του αγώνα, ο Παναθηναϊκός είχε προβάδισμα 9 πόντων στο σακούλι του, αλλά και ένα αχνό χαμόγελο της σφυρίχτρας στα μάτια του: η Άλμπα συμπλήρωσε τα 5 ομαδικά φάουλ πριν πετύχει το πρώτο της καλάθι.
Οι 6/6 βολές (Σλότερ, Διαμαντίδης, Γιάνκοβιτς) που γεννήθηκαν γρήγορα από αυτό το πλεονέκτημα, με φάουλ μακριά από τη φωτιά, ήταν το ιδανικό εφαλτήριο για να εξαφανιστεί στον ορίζοντα και να γεμίσει τους Γερμανούς με τη σκόνη του.
Ο Παναθηναϊκός του άλλου Ομπράντοβιτς, ή του Πεδουλάκη, για να μη πω του Αλβέρτη, δεν θα έχανε τέτοια ευκαιρία. Ο Παναθηναϊκός-λάιτ του Ιβάνοβιτς δεν είναι το ίδιο ανθεκτικός απέναντι σε ομάδες που παίζουν μπάσκετ του προπονητή και που αμύνονται στο όριο του φάουλ.
Ο εύθραυστος Γιάνκοβιτς εξαφανίστηκε, μολονότι ο Ιβάνοβιτς του έδωσε καθήκοντα δεύτερου πλέι-μέικερ για να τον κρατήσει ζεστό. Ο Παππάς και ο Μπλουμς το ίδιο.
Ο Μπατίστα καταπονήθηκε από τις μάχες της ρακέτας και έμεινε εντελώς αβοήθητος, αφού ο Μαυροκεφαλίδης έδωσε ένα νερόβραστο 5λεπτο και ο Λαουάλ παραγκωνίστηκε ασυγχώρητα. Ο Γκιστ δεν ήξερε τι να κάνει μέσα στο γήπεδο. Ο Σλότερ ξεκίνησε καλά αλλά στη συνέχεια υστέρησε.
Η επιθετική παραγωγή καταποντίστηκε στους 66 πόντους, από τους 85 του αγώνα με τη Ρεάλ και τους 86 της Κωνσταντινούπολης. Η τελική ευθεία του αγώνα βρήκε την άμυνα του Παναθηναϊκού μαλακή σαν βούτυρο και τον πάγκο του πελαγωμένο. Όπως συνήθως, επιστρατεύτηκε ο αυτόματος πιλότος και το σύστημα-προσευχή: τρίποντα, Διαμαντίδης και άγιος ο θεός.
Άγιος, αλλά όχι ισχυρός. Ο αρχηγός προσπάθησε να νικήσει την Άλμπα μόνος του, αλλά η άμυνα των Γερμανών ταμπουρώθηκε πίσω και έδωσε τον Παναθηναϊκό μακρυνά σουτ, με χέρια που έτρεμαν.
Ο Νέλσον αστόχησε σε προσπάθεια εκτός ρεπερτορίου, ο Φώτσης αστόχησε από τα 7 μέτρα, ο Σλότερ αστόχησε, το "τριφύλλι" μαράθηκε. Μολονότι ο Διαμαντίδης προερχόταν από τρία εύστοχα σουτ, δεν πήρε ούτε μία προσπάθεια στο τελευταίο δίλεπτο.
Στην τελευταία επίθεση, ο Ιβάνοβιτς χρησιμοποίησε το πυρηνικό του όπλο ως για δόλωμα στο low-post και σκόρπισε τρεις σουτέρ στην περιφέρεια, ωσάν να έφτανε ένα τέχνασμα σχολικής αυλής για να ξεγελαστεί ο Ομπράντοβιτς.
Ο Διαμαντίδης δεν είχε τα πόδια για να παίξει ένας εναντίον ενός και να κερδίσει, έστω, ένα φάουλ. Δύο πόντοι έφταναν, δεν χρειαζόταν τρίποντο. Η πάσα του προς τα έξω έμοιαζε με ανοιχτό βιβλίο, άσχετα αν η ευστροφία του Μπλουμς έδωσε στον Σλότερ μισάνοιχτο ορίζοντα για το σουτ της παρ'ολίγον νίκης.
Τι απογοήτευση...
Υποψιάζομαι ότι ο Παναθηναϊκός θα προκριθεί, άσχετα με το χθεσινό στραπάτσο. Η Μακάμπι δεν θα είναι εύκολο θύμα στο Βερολίνο, αφού θα παίξει για την επιβίωσή της και θα έχει τη συμπαράσταση εκατοντάδων Ισραηλινών.
Στην καλύτερη περίπτωση, ο πρωταθλητής Ελλάδας θα τερματίσει 4ος, αφού η 3η θέση πήγε περίπατο οριστικά και αμετάκλητα. Η αρκούδα θα τον περιμένει στη Μόσχα, όπως και πέρυσι, με τα νύχια ακονισμένα.
Εκτός αν κάνει το θαύμα του απόψε ο χωρίς Σπανούλη Ολυμπιακός! Εκών άκων, ο Παναθηναϊκός τον υποστηρίζει αναφανδόν...
Σημειωτέον, ότι ο αγώνας του Βερολίνου αρχίζει την Πέμπτη στις 9μμ, ενώ αυτός του Βελιγραδίου στις 9.45μμ. Ναι, πρόκειται για άλλο ένα θαύμα στρατηγικής και "διαφάνειας" για την απερίγραπτη διοίκηση του απερίγραπτου Μπερτομέου. Boλικό βεβαίως για τους "πράσινους".
Χθες, δεν έφταιγε του Παναθηναϊκού κανένας Μπερτομέου και καμία αόρατη δύναμη. Αόρατος ήταν ο ίδιος ο Παναθηναϊκός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου