* Αρνορ και Εϊντουρ Γκούνγιονσεν
Φυσικά ο Ριβάλντο και ο διάδοχος του δεν είναι οι μόνοι που έχουν παίξει ταυτόχρονα. Οι αμέσως προηγούμενοι ήταν οι Αρνορ και Εϊντουρ Γκούντγιονσεν. Ο πρώτος δεν ήταν τόσο διάσημος όσο ο γιόκας του, αλλά έκανε καλή καριέρα ως επιθετικός σε Αντερλεχτ, Μπορντό και ήταν διεθνής, πιάνοντας τις 73 συμμετοχές. Το 1996 λοιπόν σε ένα φιλικό κόντρα στην Εσθονία ο μικρός αντικατέστησε τον μεγάλο. Στο αμέσως επόμενο ματς της χώρας τους έπαιξαν μαζί.
1. Τσέζαρε και Πάολο Μαλντίνι
Για τον Πάολο και τα όσα απίστευτα έκανε στην καριέρα του δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Ο πατέρας του όμως επίσης είχε κάνει σπουδαία πορεία με τη Μίλαν, φέρνοντας το πρώτο (1963) από τα πολλά Πρωταθλητριών που κοσμούν την οικογενειακή τροπαιοθήκη.
2. Βαλεντίνο και Σάντρο Ματσόλα
Αμφότεροι σημάδεψαν δύο τρομερές εποχές για το ιταλικό calcio. Ο Βαλεντίνο ήταν ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος του Καμπιονάτο στα 40ς και ηγέτης της Grande Torino των διαδοχικών πρωταθλημάτων. Μόνο που εκείνη η ομαδάρα χάθηκε τόσο άδικα στο αεροπορικό δυστύχημα της Σουπέργκα (1949). Ιστορικά ο γιος του, ο Σάντρο, πέτυχε περισσότερα πράγματα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος ήταν καλύτερος. Και οι δύο ήταν σίγουρα εκπληκτικοί επιθετικοί, με τον νεότερο Ματσόλα να ηγείται της μεγάλης Grande Inter του Ελένιο Ερέρα στα 60ς και να δίνει το παρών σε τρεις τελικούς Πρωταθλητριών, κατακτώντας τους δύο (1964, 1965).
3. Μιγκέλ Ανχελ και Τσάμπι Αλόνσο
Και εάν ο γιος ξεπέρασε σε αυτή την περίπτωση τον πατέρα, δεν σημαίνει ότι ο πρεσβύτερος της οικογένειας Αλόνσο δεν υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ο Μιγκέλ Ανχελ, ο οποίος έγινε γνωστός ως Περίκο, ήταν ένας πολύ σκληρός αμυντικός μέσος που κατάφερε το εκπληκτικό: να πάρει δύο σερί πρωταθλήματα Ισπανίας με τη Ρεάλ Σοσιεδάδ (1981, 1982) και εν συνεχεία να σηκώσει κούπες και με τη Μπαρτσελόνα. Επίσης, με την Εθνική βρέθηκε στο Μουντιάλ του 1982.
4. Κάρλες και Σέρχιο Μπουσκέτς
Αμφότεροι τίμησαν τη φανέλα της Μπαρτσελόνα. Ο μικρός όμως εκτοξεύτηκε, καθώς είναι βασικό στέλεχος της κορυφαίας περιόδου όλων των εποχών του συλλόγου. Ο μπαμπάς πάλι που ήταν τερματοφύλακας, αλλά ουσιαστικά αναπληρωματικός του Αντονι Θουμπιθαρέτα, πήρε το Πρωταθλητριών του 1992, ενώ ήταν βασικός ένα χρόνο νωρίτερα στην ήττα στον τελικό του Κυπελλούχων από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
5. Ζοσέ και Ρουί Αγκουας
Ισως είναι οι λιγότεροι γνωστοί της λίστας, αλλά έκαναν και οι δύο σπουδαία πορεία με την αγαπημένη τους Μπενφίκα. Ο πατέρας ήταν σε αυτή την περίπτωση πιο τρανός, καθώς υπήρξε ο αρχηγός των μεγάλων Αετών της Λισσαβώνας των 60ς των Εουσέμπιο, Κολούνα και των πέντε τελικών Πρωταθλητριών, από τους οποίους νίκησαν στους δύο (1961, 1962). Ως επιθετικός έφτασε στην 3η θέση του Μουντιάλ το 1966. Ο Ρουί πάλι που επίσης ήταν striker, έφτασε με τη σειρά του σε τελικό Πρωταθλητριών με τη Μπενφίκα (1988), αλλά ηττήθηκε από την Αϊντχόφεν. Στη συνέχεια πήρε τίτλους και με την Πόρτο.
6. Πάμπλο και Ντιέγο Φορλάν
Ο Ντιέγο έβγαλε μεγάλα γούστα σε Βιγιαρεάλ και Ατλέτικο και μάγεψε με τις γκολάρες του. Ο πατέρας του όμως ήταν ένας τρομερά σκληρός αμυντικός, ο οποίος άφησε εποχή στην Ουρουγουάη και στη Βραζιλία στα 60ς. Με την Πενιαρόλ ειδικά πήρε Κόπα Λιμπερταδόρες και Διηπειρωτικό, ενώ με την Εθνική το Κόπα Αμέρικα του 1967. Επίσης είναι από τους λίγους που έχει βρεθεί σε τρία Μουντιάλ με τη Σελέστε.
7. Χούλιο και Πάολο Μοντέρο
Ο Πάολο συμπεριλαμβάνεται στους θρύλους αμυντικούς της Γιουβέντους και ας μην κατάφερε να πάρει κάποιον από τους τρεις τελικούς Champions League που διεκδίκησε. Ο πατέρας του πάλι που ήταν αμυντικός μέσος, κατέκτησε με τη Νασιονάλ το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό, αλλά και με την Εθνική Ουρουγουάης το Κόπα Αμέρικα του 1967.
8. Χαουάν Ραμόν και Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν
Τον παλιό τον αποκάλεσαν «La Bruja» και τον νεότερο «La Brujita». Το τι μπάλα έπαιξε η «Μαγισούλα» λοιπόν το βιώσαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια. Οι γηραιότεροι όμως έχουν να λένε για τον «Μάγο», ο οποίος αφού πήρε τα πάντα με την μεγάλη Εστουδιάντες των 60ς, ήρθε στον Παναθηναϊκό, όπου για τρία χρόνια (1972-'75) έκανε τους οπαδούς της ομάδας να τραγουδούν μαγεμένοι: «Ο Βερόν, ο Βερόν, είναι πράγμα φοβερόν»!
9. Μανουέλ Σαντσίς Μαρτίνεθ και Μανουέλ Σαντσίς Οντιγουέλο
Ο Μανουέλ είναι από τους παίκτες με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Ρεάλ και ως αρχηγός σήκωσε το Champions League το 1998 και το 2000. Ο πατέρας τους που ήταν αμυντικός, δεν υπήρξε τόσο καλός ποιοτικά, αλλά ως μέλος της Βασίλισσας πήρε με τη σειρά του το Πρωταθλητριών του 1966.
10 Μιχάλης και Ανθιμος Καψής
Πρόκειται αναμφίβολα για την κορυφαία ελληνική περίπτωση. Και οι δύο σέντερ μπακ άφησαν το σημάδι τους στις δύο πιο ιστορικές ποδοσφαιρικές στιγμές της χώρας μας. Ο πατέρας υπήρξε κέρβερος στην πορεία για τον τελικό του «Γουέμπλεϊ» (1971) και ο μικρός ογκόλιθος στην μυθική κατάκτηση του EURO 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου