ADVERTISEMENT
Στο twitter και όχι μόνο υπήρξαν ακόμα και απειλές κατά της ζωής του Εκτορ Μορένο για το χτύπημα στον Σο
Εκείνος που τον ξεχώρισε και τον πήρε τότε στην Ολλανδία, ήταν ο Λουίς Φαν Χάαλ. «Απ' όσους προπονητές είχα στην καριέρα μου, εκείνος είναι που με σημάδεψε περισσότερο. Τον θεωρώ ακόμα και σήμερα τον προπονητικό πατέρα μου», είχε δηλώσει φέτος το καλοκαίρι σε συνέντευξη του ο Μορένο, καθώς επέστρεφε στην Eredivisie για λογαριασμό της Αϊντχόφεν. Μόνο που μετά την πρεμιέρα στο Champions League και το λυπηρό περιστατικό με τον Λουκ Σο, ήταν ο ίδιος ο πατέρας του που του επιτέθηκε:
«Δεν θέλω να πιστέψω ότι το έκανε επίτηδες. Τον ξέρω και δεν είναι τέτοιος παίκτης. Μόνο που είναι απαράδεκτος ο τρόπος με τον οποίο πήγε στη μπάλα και στο πόδι του Λουκ», ήταν το... πέσιμο του Φαν Χααλ στον άλλοτε πιτσιρικά προστατευόμενο του. Μόνο που πραγματικά ο Μεξικανός σέντερ μπακ δεν το ήθελε. Συνηθίζει ωστόσο, να πέφτει άγαρμπα στα τάκλιν του. Οταν μάλιστα μετά τη λήξη της αναμέτρησης με τη Γιουνάιτεντ έλεγε ότι είναι συντετριμμένος γι' αυτό που συνέβη, επειδή το έχει ζήσει κι εκείνος, έλεγε την αλήθεια. «Προσπάθησα να πάρω τη μπάλα. Αισθάνομαι συγκλονισμένος από τον τραυματισμό του Σο και θέλω να του ευχηθώ να γίνει γρήγορα καλά. Ξέρω πως αισθάνεται, γιατί μου έχει συμβεί κι εμένα».
Κάπως έτσι άτσαλα είχε προσπαθήσει λοιπόν να κόψει και τον Αριεν Ρόμπεν. Ηταν στο Μουντιάλ του 2014 στην αναμέτρηση της χώρας του με την Ολλανδία. Τότε σύρθηκε άτσαλα και έσπασε το πόδι του. Σε ποιο σημείο; Ελάχιστα πιο πάνω απ' ότι του Σο. Μόνο που εκείνου δεν του φάνηκε τόσο άσχημο το σπάσιμο. Βέβαια δύο χειρουργεία και έξι μήνες χρειάστηκε ώστε να επιστρέψει στη δράση. Τότε αγωνιζόταν στην Εσπανιόλ (2011-'15) αν και όσοι είχαν παρακολουθήσει την καριέρα του, είχαν άπαντες την κοινή πεποίθηση ότι αυτός ο κεντρικός αμυντικός ήταν για μεγαλύτερα πράγματα.
Και έτσι θα έπρεπε να έχει εξελιχτεί η καριέρα του. Ειδικά εκείνη η ιστορία με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που στράβωσε δύο φορές, ενώ τον είχαν στο κατόπι Λίβερπουλ, Τότεναμ, Μίλαν, Ρόμα, ακόμα και η Μπαρτσελόνα. Ο Ράφαελ Μάρκες τον είχε χρίσει διάδοχο του για το περιβραχιόνιο της Εθνικής. Γρήγορος, με άμεσες επεμβάσεις, αυτοθυσία, εξυπνάδα, τεχνική και δύναμη στον αέρα, έδινε την εντύπωση ότι θα έπαιρνε αργά ή γρήγορα την μεγάλη μεταγραφή. Αυτό όμως δεν συνέβη ποτέ εξαιτίας των πολλών τραυματισμών του. Και δεν ήταν μόνο οι μυικοί. Εκτός από το κάταγμα κνήμης-περόνης που υπέστη στο Μουντιάλ, είχε προηγηθεί ακόμα ένα στο μετατάρσιο που τον είχε αφήσει πίσω για μήνες. Και κάπως έτσι... ξέμεινε με την φετινή μετακίνηση στην PSV, στα 27 του, στα μεσαία πατώματα της Ευρώπης.
Το κόψιμο που κάνει στα 0,26 δεν έχει προηγούμενο
Και κάπως έτσι φτάσαμε στο μοιραίο βράδυ της Τρίτης και το ραντεβού με τον Λουκ Σο. Οταν ο Εκτορ Μορένο συνειδητοποίησε τι ακριβώς είχε συμβεί, πήγε παραπέρα και έβαλε τα κλάματα. Η αλήθεια είναι πως έτσι ορίζει το παιχνίδι, τα έχει αυτά τα άσχημα. Επειδή όμως ακριβώς αυτό είναι ενίοτε: ένα σκληρό, αντιφατικό παιχνίδι, τα συναισθήματα έρχονται και παρέρχονται. Η λύπη του σε μία στιγμή μετατράπηκε σε χαρά. Εβαλε το γκολ και οδήγησε τους δικούς του στην τεράστια ανατροπή. Το έκανε απέναντι στην ομάδα του ποδοσφαιρικού πατέρα του. Και ευθύς το γιόρτασε. Πανηγύρισε, ξέσπασε, ζήτησε συγνώμη και η ζωή, όπως και το παιχνίδι συνεχίζεται. Οπως συνέβη κάποτε και για εκείνον. Κυλάει, σαν την μπάλα στο χορτάρι. Κρίμα μόνο για αυτό το παιδί που είχε τόσα όνειρα και θα μείνει πίσω. Μακάρι να επανέλθει χωρίς «κουσούρια» αν και τούτο φαντάζει μάλλον απίθανο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου