Ο κόσμος που έρχεται στο γήπεδο, έχει κάθε δίκιο να γιουχάρει όταν βλέπει τον Παναθηναϊκό να σέρνεται απέναντι στον Πλατανιά, έχει κάθε δίκιο να απαιτεί καλό ποδόσφαιρο, νίκες και φυσικά την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Έχει κάθε δίκιο γιατί στα δύσκολα ήταν εκεί, στις κερκίδες της Λεωφόρου, με κρύα και ζέστες, με καύσωνες και βροχές. Για τον ψυχισμό του οπαδού, δύο πρωταθλήματα τα τελευταία είκοσι χρόνια είναι μαχαίρι στην καρδιά! Πόση υπομονή μπορεί να έχει ένας άνθρωπος που ασχολείται με αυτή την ομάδα, με αυτό το ελληνικό ποδόσφαιρο;
Απλά από εδώ και στο εξής, ο κόσμος του Παναθηναϊκού βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο και δύσκολο σταυροδρόμι: Είτε να κάνει στην άκρη-μόνο εύκολο δεν είναι να ξεχάσεις κάτι τόσο ποδοσφαιρικά οδυνηρό, ειδικά από την στιγμή που ο Αναστασίου έχει γίνει... κόκκινο πανί για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι- τον αποκλεισμό από την Καμπάλα, να συσπειρωθεί γύρω από την ομάδα τώρα που μπαίνουμε σε μια σειρά αγώνων «φωτιά» και να γίνει... ταλιμπάν δίνοντας την δική του «μάχη», είτε να συνεχίσει να κρίνει αγώνα με τον αγώνα την ομάδα και...βλέπουμε. Καμία χρονιά, πάντως, δεν τελείωσε στα τέλη Σεπτέμβρη και με -3 από την κορυφή στην πρώτη πεντάδα αγώνων.
Προφανώς για να πάμε στο πρώτο «σενάριο», ο κόσμος πρέπει να δει... κάτι, μια φλόγα που θα ανάψει ξανά την φωτιά, που θα βάλει πίστη και όραμα ενόψει της συνέχειας. Ένα «διπλό» στα Πηγάδια θα έφτιαχνε το κλίμα, μια νέα αποτυχία θα φέρει εξελίξεις, αναγκαίες, καθώς δεν γίνεται να είναι η Λεωφόρος ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί σε κάθε παιχνίδι. Κάνει κακό στον Παναθηναϊκό και δεν είναι να «πετάξεις» την χρονιά από τώρα...
Πάμε τώρα και στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός κόντρα στον εξαιρετικό και άριστα διαβασμένο Πλατανιά, έκανε την πρώτη του φάση στο 29' με το κεφάλι του Μπεργκ και επί της ουσίας πήρε το «τρίποντο» με το γκολ του χειρότερου μέχρι εκείνο το σημείο Ατζαγκούν στο φινάλε του πρώτου μέρους. Στην επανάληψη έπαιξε με την... φωτιά, δεν κάηκε, αν και θα μπορούσε να... καθαρίσει πιο εύκολα, αν ο Σουηδός στράικερ και ο Καλτσάς ήταν πιο εύστοχοι στην τελική προσπάθεια.
Η αξία της χθεσινής νίκης είναι μεγάλη, για έναν και μόνο λόγο. Σε μια πορεία πρωταθλητισμού, όταν δεν βλέπεσαι για πολλούς και διάφορους λόγους, το ζητούμενο είναι να βάζεις στο σακούλι τους τρεις βαθμούς. Είναι οι λεγόμενες «επαγγελματικές» νίκες. Κακά τα ψέμματα ο Πλατανιάς με εξαίρεση μια καλή στιγμή στο πρώτο μέρος, δεν απείλησε καθόλου. Η εικόνα, βέβαια, του τελευταίου τετάρτου, με τον Παναθηναϊκό κλεισμένο στο δικό του μισό γήπεδο δείχνει το πόσο ψυχολογικά πιεσμένη είναι αυτή η ομάδα, δείχνει έλλειψη αυτοπεποίθησης
και καθαρού μυαλού. Πάρε την μπάλα και παίξε, γύρισε την με υπομονή και σπατάλησε τον χρόνο. Το «ταμπούρι» δείχνει ακριβώς αυτά που είπαμε παραπάνω.
Δημιουργικά, όταν ο Παναθηναϊκός «πέφτει» σε αντίπαλο που έχει καλή ανασταλτική λειτουργία και του κλείνει τους χώρους, δεν έχει έναν παίκτη, να κάνει μια ενέργεια, να διασπάσει την άμυνα και να δώσει την λύση...
Όπως και να' χει αξίζει να σταθούμε σε δύο ακόμη στοιχεία:
*Ο Παναθηναϊκός του Αναστασίου έχει ακριβώς την ίδια «μέτρια» εικόνα για τρίτη σερί σεζόν στο ξεκίνημα της χρονιάς. Η διαφορά με πέρυσι και πρόπερσι είναι πως βρίσκει τρόπο να παίρνει αυτό που θέλει, την ώρα που τα δύο μεγάλα συμβόλαια του καλοκαιριού(Εσιέν, Σάντσεθ) δεν έχουν βοηθήσει καθόλου- ο καθένας για διαφορετικούς λόγους- την ώρα που Λουντ και Βέμερ(κάταγμα σε πλευρά, κάταγμα στην μύτη) είναι στα... pits εδώ και ενάμιση μήνα, κι ούτε και εκείνοι έχουν ενσωματωθεί στο αρχικό σχήμα. Μόνο ο Τελάντερ έχει γίνει βασικός,δείχνοντας καλό πρώτο δείγμα γραφής, και ο Καλτσάς αρπάζει τις ευκαιρίες ως αλλαγή, περιμένοντας το «μπες να παίξεις» από την αρχή.
*Όπως γράφουμε κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, ο Παναθηναϊκός πρέπει να βελτιωθεί άμεσα, εδώ και τώρα να δείξει κάτι καλύτερο μέσα στο γήπεδο, από ξεσπάσματα. Να βγάλει διάρκεια. Όχι για το θέαμα και την χαρά του ποδοσφαίρου αλλά για την ουσία. Με εμφανίσεις σαν εκείνη απέναντι στον Πλατανιά ή με καλά πρώτα ημίχρονα όπως με Λεβαδειακό και Καλλονή, δεν φτάνει για να περάσεις από την Ξάνθη, για να κερδίσεις τον ΠΑΟΚ, την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό...
Ατομική βαθμολογία: Στιλ 6, Νάνο 6, Ταυλαρίδης 6, Τελάντερ 6, Κουτρουμπής 6, Πράνιτς 5, Ζέκα 6, Ατζαγκούν 6(κρίνει την αναμέτρηση και... σώνει τον βαθμό του), Καρέλης 5, Μπεργκ 6, Καλτσάς 6, Τριανταφυλλόπουλος(δεν μπορεί να κριθεί), Αμπέντ 4.
Υ.Γ1: Στο προηγούμενο post γράφαμε για τον Δελφάκη. Επειδή είδα σχόλια του στυλ «εσείς φταίτε για την βία» και άλλα τέτοια πιασάρικα, πραγματικά προάγει την βία αυτός που καταγράφει την πραγματικότητα ή αυτός και αυτοί που ευθύνονται για την βρώμα του ελληνικού ποδοσφαίρου; Για να ξέρουμε και τι λέμε.
Πάντως, για να είμαστε δίκαιοι μια χαρά ήταν ο ρέφερι από την Αρκαδία την Κυριακή στην Λεωφόρο. Σωστά δεν δίνει πέναλτι στο πέσιμο του Μπεργκ μέσα στην περιοχή και ας... φώναζε όλο το γήπεδο. Τέτοια σφυρίγματα δεν τα έχει ανάγκη και δεν τα θέλει ο Παναθηναϊκός.
ΥΓ2: Κάρτα φιλάθλου και αηδίες. Αυτό είναι το πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου; Οι φίλαθλοι και τα... ΑΜΚΑ τους ευθύνονται για τις εγκληματικές οργανώσεις και τις «Παράγκες»;
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου