Ο «Μικρός ποντικός»

Ένας από τους πλέον γνωστούς παίκτες στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα, ο Λουντοβίκ Ζιουλί, απασχολεί έντονα τον Παναθηναϊκό και σύμφωνα με τα ρεπορτάζ δεν αποκλείεται από του χρόνου να φοράει την πράσινη φανέλα.

Ο sportdog κατέγραψε και παρουσιάζει τους πιο σημαντικούς «σταθμούς» στην πορεία του 33χρονου μέσου που γεννήθηκε στις 10 Ιουλίου 1976. Έχει δίδυμη αδερφή, τη Στεφανί, με την οποία είναι πολύ δεμένος, όπως και γενικότερα με όλα τα μέλη της οικογένειάς του.

Φαν του… πατέρα του

Από μικρός… αφοσιώθηκε στο ποδόσφαιρο, αρχικά ως οπαδός του… πατέρα του. Ο Ντομινίκ Ζιουλί ήταν επαγγελματίας παίκτης και έπαιξε –μεταξύ άλλων- και στην Μπαστιά. Αν και κοντός (και σε αυτό τού έμοιασε ο γιος του μιας και έχει ύψος 1,64, ίσως γι’ αυτό στην Ισπανία των ονόμασαν «μικρό ποντικό») αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως αποχώρησε από την ενεργό δράση στα 41 του χρόνια.

Ο Λουντοβίκ έχοντας ως πρότυπο τον πατέρα του, θέλησε να παίξει και αυτός τερματοφύλακας αλλά οι προπονητές του διαπίστωσαν ότι ήταν προτιμότερο να αγωνίζεται στο χώρο της μεσαίας γραμμής αφού ήταν πολύ γρήγορος και εκρηκτικός. Η πρώτη του ομάδα ήταν η Σασελάι, που εδρεύει λίγο έξω από τη Λυών, την ιδιαίτερη πατρίδα του.

Η… ανακάλυψη από τη Λυών

Η ομώνυμη ομάδα δεν άργησε να τον… ανακαλύψει και τον ενέταξε στο δυναμικό της. Τον είχαν «τσεκάρει», μάλιστα, τόσο ο προπονητής Ζαν Τιγκανά όσο και οι τεχνικοί διευθυντές της ομάδας, Γκι Στεφάν και Μπερνάρντ Λακόμπ και αποφάσισαν να τον φέρουν στη Λυών. Αφού έπαιξε για τρία χρόνια στη συγκεκριμένη ομάδα, αποχώρησε για να συνεχίσει την καριέρα του στη Μονακό, που δεν δίστασε να δαπανήσει περίπου 6,4 εκ. ευρώ, ποσό πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής.

Από το Μονακό…

Αγωνίστηκε για επτά χρόνια στην ομάδα του πριγκιπάτου όπου έζησε ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές. Στη Μονακό κατέκτησε το πρώτο του Πρωτάθλημα το 2003, ενώ την επόμενη χρονιά έφτασε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά γνώρισε την ήττα από την Πόρτο. Τρία χρόνια νωρίτερα, όμως, είχε σταθεί εξαιρετικά άτυχος αφού υπέστη ρήξη χιαστών στο δεξιό γόνατο με συνέπεια να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση και να χάσει μεγάλο μέρος της σεζόν.

…στη Βαρκελώνη

Το καλοκαίρι του 2004 έφυγε για πρώτη φορά από τη Γαλλία. Η Τσέλσι και η Μπαρτσελόνα τον διεκδίκησαν και τελικά υπέγραψε στην ομάδα της Καταλονίας, η οποία διέθεσε το ποσό των επτά εκατομμυρίων ευρώ.

Στην Μπαρτσελόνα πρόσφερε πολλά. Το αγωνιστικό του στιλ, οι ντρίμπλες του και τα γκολ που πέτυχε, αναγνωρίστηκαν ακόμη και με παρατσούκλια που του κόλλησαν. «Αστερίξ» τον βάπτισε ο πρόεδρος Χουάν Λαπόρτα, ενώ οι Ισπανοί δημοσιογράφοι τον έλεγαν «μικρό ποντικό». Με τους «μπλαουγκράνα» έφτασε στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως μετά από τρία χρόνια παρουσίας αποχώρησε για να πάει στην Ιταλία και συγκεκριμένα στη Ρόμα (αντί 3,2 εκατομμυρίων ευρώ). Ωστόσο, εκεί δεν έπαιξε όσο θα ήθελε, γεγονός που τον ώθησε σε νέα αλλαγή.

Επέστρεψε, τελικά, στη Γαλλία για να φορέσει τη φανέλα της Παρί Σεν Ζερμέν, αντί 2,5 εκατομμυρίων ευρώ με την οποία έκανε εξαιρετικό Πρωτάθλημα πέρυσι.

Οι ατυχίες στην Εθνική

Ωστόσο, τα πράγματα δεν ήταν το ίδιο ευχάριστα για τον Ζιουλί σε ό,τι έχει να κάνει με την Εθνική. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στους «τρικολόρ» τον Μάρτιο του 2000 κόντρα στη Σκωτία (από την οποία ηττήθηκαν 2-0), με ομοσπονδιακό προπονητή τον Ροζέ Λεμέρ. Δεν συμπεριλήφθηκε, όμως, στην αποστολή για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ίδιας χρονιάς.

Στη συνέχεια, ο Ζακ Σαντινί, τον εμπιστεύτηκε περισσότερο αλλά ο Ζιουλί δεν έπαιξε ούτε στην Πορτογαλία το 2004 λόγω τραυματισμού.

Ο Ντομενέκ δεν τον πήρε από… ζήλια για την πρώην του!

Το σοκ ήρθε το 2006 όταν ο νέος τεχνικός, ο Ραϊμόν Ντομενέκ δεν τον συμπεριέλαβε στην αποστολή για το Μουντιάλ, καθώς προτίμησε να πάρει μαζί του τον Φρανκ Ριμπερί. Εντούτοις, ο τραυματισμός του Τζιμπρίλ Σισέ σε φιλικό παιχνίδι με την Κίνα, φάνηκε πως άνοιγε την πόρτα στον Ζιουλί. Είχε δηλώσει όμως, μετά την πρώτη επιλογή από την οποία αποκλείστηκε, ότι επρόκειτο να πάει για διακοπές στο Ντουμπάι και δεν θέλησε να περιμένει ως… επιλαχών, κι έτσι η αποστολή «έκλεισε» με τον Σίντνεϊ Γκοβού.

Πάντως, στην αυτοβιογραφία του με τίτλο «Ο Ζιουλί για τον Ζιουλί», τα… έχωσε στον Ντομενέκ και άφησε να εννοηθεί ότι δεν τον πήρε στο Μουντιάλ λόγω της σχέσης που διατηρούσε με την πρώην γυναίκα του ομοσπονδιακού τεχνικού.

Συνολικά, έχει αγωνιστεί 17 φορές με την Εθνική Γαλλίας και στο ενεργητικό του καταγράφονται τρία τέρματα απέναντι σε Ν. Ζηλανδία, Νησιά Φερόε και Κύπρο.

Ο Ζιουλί, τέλος, τρέφει απεριόριστο θαυμασμό για τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, ενώ του αρέσει πολύ η ιππασία με την οποία χαλαρώνει. Η πρώτη του ομάδα, η Σασελάι, για να τον τιμήσει, έχει δώσει το όνομά του στο γήπεδό της, που λέγεται «Stade Ludovic Giuly».