Εβδομάδα τελικού Champions League η τρέχουσα και επιτρέψτε μου να μη μιζεριάσουμε από τη στήλη διότι το Σαββατόβραδο το Ιερό Δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου θα έχει νέο κάτοχο.
Οπως επίσης, όποια εκ των Μπάγερν Μονάχου ή Ιντερ το κατακτήσει, θα έχει κάνει ένα ονειρεμένο τρεμπλ.
Οπως επίσης κι ένας εκ των Λουίς Φαν Χάαλ ή Ζοσέ Μουρίνιο θα τοποθετήσει το όνομά του στη μικροσκελή λίστα των προπονητών που έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Πρωταθλητριών με δύο διαφορετικές ομάδες, μαζί με τους Ερνστ Χάπελ και Οτμαρ Χίτσφελντ.
Αποψή μου είναι πως το ματς θα κριθεί από τους πάγκους, ανάμεσα δηλαδή στον προπονητή που αριστεύει το σύγχρονο ποδόσφαιρο (Μουρίνιο) και στον προπονητή που έχει πεισμώσει ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να… επανιδρυθεί, εισάγοντας νέους κανόνες και θεωρίες.
Μιλώντας για θεωρία, όπου δούλεψε τα τελευταία χρόνια ο Φαν Χάαλ φεύγοντας υποχρέωσε τις χώρες να ανοίξουν… σχολές για να τον καταλάβουν. Το 4-3-3 με το οποίο αναγέννησε την ΑΖ Αλκμααρ ήταν τόσο απλό στη σκέψη αλλά τόσο δύσκολο στην εφαρμογή που η ομάδα καταστράφηκε μετά το φευγιό του.
Διότι ουδείς μπορούσε να κατανοήσει τον Ολλανδό όταν έλεγε πως «παίζουμε με 3-4-3». Μα, στο γήπεδο εμφανιζόταν 4-3-3! Ο Φαν Χάαλ έχει τις διατάξεις στο μυαλό του κάθετα, ήτοι 3 παίκτες αριστερά, 3 δεξιά και 4 στο κέντρο. Εννοείται πως οι παίκτες μαθαίνουν από την αρχή στο ποδόσφαιρο με τέτοιες καινοτομίες, άρα απαιτείται χρόνος.
Χρόνο που δεν είχε, προ ετών (με τον Μουρίνιο βοηθό) στην Μπαρτσελόνα. Ούτε υπομονή, έφυγε σαν κυνηγημένος. Οπως θα έφευγε σαν κυνηγημένος από την Μπάγερν αν δεν υπήρχαν δυο-τρεις παράγοντες να τον στηρίξουν. Η Μπάγερν πήρε το νταμπλ φέτος επειδή δόθηκε στον Φαν Χάαλ η απαιτούμενη πίστωση χρόνου, μια πίστωση που στηρίχθηκε σε κάποια αποτελέσματα στην Ευρώπη το φθινόπωρο (όπως το «διπλό» με τη Γιουβέντους) και όχι στη σταθερότητα.
Η σταθερότητα ήρθε μετά τη χειμερινή διακοπή της Bundesliga και η κατάκτηση του τίτλου ήταν θέμα χρόνου.
Ο Φαν Χάαλ ζητάει κοινή κίνηση των γραμμών παράλληλα αν και βάζει τους παίκτες οριζόντια (!), ζητά γρήγορες επιστροφές, ζητά τρέξιμο όσο δεν πάει, εναλλαγή θέσεων μπροστά και χαφ που κάνουν δουλειές για πέντε. Αν μπλέκεις με βεντέτες, δύσκολα επιβιώνεις όμως ακόμη και ο Φρανκ Ριμπερί μπήκε στη διαδικασία. Οσοι δεν άφησαν στην άκρη τους εγωισμούς για χάρη της ομαδικότητας, όπως ο Λούκα Τόνι, τους έφαγε η μαρμάγκα.
Το πρόβλημα του Φαν Χάαλ είναι πως πρόκειται για προπονητή που κατασκευάζει ποδοσφαιρικές «μηχανές» με συγκεκριμένο πλάνο. Δεν προσαρμόζεται ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε αγώνα. Στο Μόναχο κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επέμεινε στο πλάνο του και δικαιώθηκε στο τέλος από τύχη, τη Φιορεντίνα την απέκλεισε με γκολ οφσάιντ και κόντρα στη Λιόν έκανε επίδειξη δύναμης.
Ενάντια στην Ιντερ, το Σαββατόβραδο, η Μπάγερν θα μπει να κάνει το παιχνίδι της σαν να αντιμετωπίζει τη… Χέρτα ή τη Φράιμπουργκ. Τουλάχιστον στο μυαλό του αλαζόνα, εγωίσταρου και σύγχρονου προφήτη του ποδοσφαίρου προπονητή της. Επιμελεια Koubanezos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου