Τι γίνεται τώρα με τα ...άκρα του Ολυμπιακού; Γιατί οι... βασικοί, Ντένις Ρόμενταλ και Άλμπερτ Ριέρα αποτέλεσαν παρελθόν;
Η ατυχία που προέκυψε με την υγεία του Λουτσιάνο Γκαλέτι, αλλά και η
απόσυρση του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς άφησαν… γυμνό τον Ολυμπιακό στα άκρα
της μεσοεπιθετικής γραμμής. Έτσι, πέρσι έγιναν οι σπουδαίες (εκ πρώτης
όψεως) μεταγραφές των Άλμπερτ Ριέρα και Ντένις Ρόμενταλ, οι οποίοι
προορίζονταν για το αριστερό και δεξιό άκρο της επίθεσης αντίστοιχα.
Γιατί δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα;
Η «ερυθρόλευκη» σάγκα ενός Βίκινγκ
Ο Ρόμενταλ μεταγράφηκε πέρσι στον Ολυμπιακό, αλλά έφυγε κακήν κακώς, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ερνέστο Βαλβέρδε. Αποτέλεσε, αναμφίβολα, αποτυχημένη μεταγραφή για τους «ερυθρόλευκους».
Μετά τους Σουηδούς, Όλοφ Μέλμπεργκ και Περ Ζέτεμπεργκ, οι οποίοι αποδείχθηκαν «λίρα» εκατό για την ομάδα του Πειραιά, ο σύλλογος αποφάσισε να προσθέσει άλλον έναν Βίκινγκ στο δυναμικό του, τον Ρόμενταλ, ευελπιστώντας πως θα βγει και αυτός «λαχείο».
Τελικά, οι οιωνοί και οι προβλέψεις έπεσαν έξω, καθώς ο Δανός δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας. Γιατί, όμως;
Δεν άντεξε τον ανταγωνισμό της… μοιρασιάς
Έπεσε πάνω στον Γιάννη Φετφατζίδη, ο οποίος είναι Έλληνας και ήταν και η «απαίτηση» του Μαρινάκη να βγουν και να προωθηθούν νεαροί Έλληνες παίκτες, κάτι που είχε ζητήσει και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο μικρός έδειξε σημάδια μεγάλης ποδοσφαιρικής ευφυΐας, αφού έχει την ευχέρεια να ξεπερνάει τους αντιπάλους του ως σταματημένους, να συγκλίνει από τα άκρα και να διεισδύει στη μεγάλη περιοχή, ανοίγοντας δρόμους τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους συμπαίκτες του.
Από την άλλη, υπήρχε και ο «ζογκλέρ», Ζαουάντ Ζαϊρί, ο οποίος έχει παρόμοια στοιχεία με τον Φετφατζίδη και από κάποια στιγμή και μετά άρχισε να ανεβάζει αισθητά την απόδοσή του, κάτι που παραγκώνισε λίγο τον Ρόμενταλ.
Μπορεί οι δύο προηγούμενοι να ήταν και λίγο… επιπόλαιοι, αλλά μοιράστηκαν τη θέση με το Δανό, ο οποίος είναι μεν γρήγορος, κάτι που έχουν και οι άλλοι δύο, αλλά δεν έχει σε τόσο μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένη την ντρίμπλα και δεν έδειξε και κάτι… σπουδαίο που θα τον έκανε να πάρει… σπίτι του τη φανέλα βασικού. Μπορεί να είχε βγει και ένας από τους πιο γρήγορους παίκτες στην Πρέμιερ Λιγκ από την ιστοσελίδα talksport.co.uk, όταν αγωνιζόταν στην Τσάρλτον, ωστόσο είναι περισσότερο για να βγάζει σέντρες, παρά για να μπαίνει στη μεγάλη περιοχή.
Αν σε πάρει η «ρόδα»…
Η καριέρα του είχε πάρει την κατιούσα τα τελευταία χρόνια και ούτε στον Ολυμπιακό κατάφερε να την «αναστήσει».
Η συσχέτιση με τον Μέσι
Είναι το αντίθετο του Λιονέλ Μέσι. Είναι από τους παίκτες που μεταμορφώνονται με την εθνική τους ομάδα, ενώ με τους συλλόγους «παραπαίουν». Ίσως το γεγονός ότι εκπροσωπεί την πατρίδα του, του δίνει παραπάνω έμπνευση, παραπάνω κίνητρο. Ήρθε με περγαμηνές, έχοντας πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις στο Μουντιάλ, αλλά δεν κατάφερε να «στεριώσει» στην ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε.
Δεν είχε Ρι(α)έρα
Παράλληλα, αριστερά είχε καταλειφθεί η θέση από τον Ριέρα, του οποίου το όνομα που κουβαλούσε και τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι’ αυτόν του έδωσαν το… αλάθητο για καιρό και έτσι έμειναν τρεις να διεκδικούν μια θέση στη δεξιά πλευρά.
Βέβαια, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει πλευρά πλέον. Δεξιοπόδαροι και αριστεροπόδαροι πρέπει να έχουν την ίδια ευχέρεια να αγωνιστούν σε οποιαδήποτε πλευρά. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος αποδίδει άριστα όταν αγωνίζεται στα δεξιά, αν και είναι αριστεροπόδαρος.
Αλλά η φήμη του, του έδωσε τη… μονιμοποίηση.
Βέβαια και ο ίδιος ο παίκτης με αυτά που έδειξε και γι’ αυτόν δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να πλησιάζει στην περιοχή, αλλά είναι ο Ριέρα, ήρθε με «δάφνες» από τη Λίβερπουλ και το όνομα και η καριέρα του αποτέλεσαν… άλλοθι γι’ αυτόν.
Ωστόσο, δεν ήταν και τόσο… τραγικός, αφού βγήκε πρώτος στις ασίστ με 8 και δεν είναι και μικρό πράγμα να βοηθάς τους συμπαίκτες σου να σκοράρουν, αλλά δεν ήταν σταθερός και έμοιαζε να μην δίνει πάντα τον καλό του εαυτό, αν και έπαιζε συστηματικά.
Μπορεί να μην απέδωσε τα αναμενόμενα, όμως ο Βαλβέρδε είχε όλη την καλή διάθεση να τον κρατήσει, έτσι ώστε να προσαρμοστεί καλύτερα και ευελπιστούσε σε μια καλύτερη δεύτερη χρονιά του Ισπανού, αλλά τον… έκλεψε η Γαλατάσαραϊ.
Τα νέα… αλχημικά άκρα!
Από τους περσινούς ακραίους έμεινε μόνο ο Φετφατζίδης, ο οποίος είναι ακόμη νεαρός και είναι αβέβαιο κατά πόσον θα μπορέσει να βγάλει μόνος του τα… κάστανα από τη φωτιά.
Από ότι φαίνεται ο Βάσκος προπονητής των «ερυθρόλευκων» θα πρέπει να κάνει κάποιες «αλχημείες» για να βγει η χρονιά, εκτός και αν προχωρήσει και σε άλλες μεταγραφές.
Ο Φρανσίσκο Χαβίτο θα χρειαστεί κάποιο χρόνο να βρει τα πατήματά του, καθώς είχε μείνει σε αγωνιστική απραξία για έξι μήνες από τότε που πήγε στα μέσα της προηγούμενης σεζόν στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ίσως αυτό να έκανε τον Βαλβέρδε να τον αποκλείσει από τη λίστα της UEFA.
Δεν αποκλείεται, λοιπόν, ο Βασίλης Τοροσίδης να αναλάβει δράση στα δεξιά της επίθεσης, από τη στιγμή που υπάρχει και ο Γιάννης Μανιάτης στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα.
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει με τον Χοσέ Χολέμπας στην αριστερή πτέρυγα και να μετακινηθεί στα μπακ ο Ιβάν Μαρκάνο.
Τόσο ο Τοροσίδης, όσο και ο Χολέμπας έχουν επιθετικές αρετές και έχουν δοκιμαστεί σε αυτές τις θέσεις στο παρλθόν και δη στον Ολυμπιακό.
Ο Ραφίκ Τζεμπούρ και ο Κέβιν Μιραλάς μπορούν να δώσουν λύσεις, αλλά όχι επί μονίμου βάσεως. Άλλωστε, έπαιξαν εκεί και πέρσι, όποτε χρειάστηκε. Βέβαια, είναι ολοφάνερο ότι ο Αλγερινός και ο Βέλγος αποδίδουν πολύ καλύτερα στο κέντρο της επίθεσης, αφού είναι δεινοί σκόρερ.
Και ο Νταβίντ Φουστέρ, όμως, μπορεί να αγωνιστεί εξ ανάγκης στα άκρα της επίθεσης.
Σε δουλειά να… βρίσκεται
Ο Βαλβέρδε θα κάνει αγώνα δρόμου για να βρει έναν αριστερό μεσοεπιθετικό στη θέση του Ριέρα, ο οποίος την… έκανε για τη Γαλατάσαραϊ. Το θέμα, όμως, είναι ότι για να μπορέσει μια ομάδα να βρει τη «χημεία» της και να αποδώσει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο σε σταθερή βάση χρόνου, πρέπει ο προπονητής να χρησιμοποιεί έναν κορμό παικτών στην αρχική ενδεκάδα, έτσι ώστε να μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές να μάθουν ο ένας τον άλλον και να συνεργάζονται σωστά. Αλλιώς δεν γίνεται δουλειά…
Πηγή: sday.gr
Η «ερυθρόλευκη» σάγκα ενός Βίκινγκ
Ο Ρόμενταλ μεταγράφηκε πέρσι στον Ολυμπιακό, αλλά έφυγε κακήν κακώς, αφού δεν κατάφερε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του Ερνέστο Βαλβέρδε. Αποτέλεσε, αναμφίβολα, αποτυχημένη μεταγραφή για τους «ερυθρόλευκους».
Μετά τους Σουηδούς, Όλοφ Μέλμπεργκ και Περ Ζέτεμπεργκ, οι οποίοι αποδείχθηκαν «λίρα» εκατό για την ομάδα του Πειραιά, ο σύλλογος αποφάσισε να προσθέσει άλλον έναν Βίκινγκ στο δυναμικό του, τον Ρόμενταλ, ευελπιστώντας πως θα βγει και αυτός «λαχείο».
Τελικά, οι οιωνοί και οι προβλέψεις έπεσαν έξω, καθώς ο Δανός δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της ομάδας. Γιατί, όμως;
Δεν άντεξε τον ανταγωνισμό της… μοιρασιάς
Έπεσε πάνω στον Γιάννη Φετφατζίδη, ο οποίος είναι Έλληνας και ήταν και η «απαίτηση» του Μαρινάκη να βγουν και να προωθηθούν νεαροί Έλληνες παίκτες, κάτι που είχε ζητήσει και ο Σωκράτης Κόκκαλης. Ο μικρός έδειξε σημάδια μεγάλης ποδοσφαιρικής ευφυΐας, αφού έχει την ευχέρεια να ξεπερνάει τους αντιπάλους του ως σταματημένους, να συγκλίνει από τα άκρα και να διεισδύει στη μεγάλη περιοχή, ανοίγοντας δρόμους τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους συμπαίκτες του.
Από την άλλη, υπήρχε και ο «ζογκλέρ», Ζαουάντ Ζαϊρί, ο οποίος έχει παρόμοια στοιχεία με τον Φετφατζίδη και από κάποια στιγμή και μετά άρχισε να ανεβάζει αισθητά την απόδοσή του, κάτι που παραγκώνισε λίγο τον Ρόμενταλ.
Μπορεί οι δύο προηγούμενοι να ήταν και λίγο… επιπόλαιοι, αλλά μοιράστηκαν τη θέση με το Δανό, ο οποίος είναι μεν γρήγορος, κάτι που έχουν και οι άλλοι δύο, αλλά δεν έχει σε τόσο μεγάλο βαθμό ανεπτυγμένη την ντρίμπλα και δεν έδειξε και κάτι… σπουδαίο που θα τον έκανε να πάρει… σπίτι του τη φανέλα βασικού. Μπορεί να είχε βγει και ένας από τους πιο γρήγορους παίκτες στην Πρέμιερ Λιγκ από την ιστοσελίδα talksport.co.uk, όταν αγωνιζόταν στην Τσάρλτον, ωστόσο είναι περισσότερο για να βγάζει σέντρες, παρά για να μπαίνει στη μεγάλη περιοχή.
Αν σε πάρει η «ρόδα»…
Η καριέρα του είχε πάρει την κατιούσα τα τελευταία χρόνια και ούτε στον Ολυμπιακό κατάφερε να την «αναστήσει».
Η συσχέτιση με τον Μέσι
Είναι το αντίθετο του Λιονέλ Μέσι. Είναι από τους παίκτες που μεταμορφώνονται με την εθνική τους ομάδα, ενώ με τους συλλόγους «παραπαίουν». Ίσως το γεγονός ότι εκπροσωπεί την πατρίδα του, του δίνει παραπάνω έμπνευση, παραπάνω κίνητρο. Ήρθε με περγαμηνές, έχοντας πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις στο Μουντιάλ, αλλά δεν κατάφερε να «στεριώσει» στην ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε.
Δεν είχε Ρι(α)έρα
Παράλληλα, αριστερά είχε καταλειφθεί η θέση από τον Ριέρα, του οποίου το όνομα που κουβαλούσε και τα χρήματα που δαπανήθηκαν γι’ αυτόν του έδωσαν το… αλάθητο για καιρό και έτσι έμειναν τρεις να διεκδικούν μια θέση στη δεξιά πλευρά.
Βέβαια, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει πλευρά πλέον. Δεξιοπόδαροι και αριστεροπόδαροι πρέπει να έχουν την ίδια ευχέρεια να αγωνιστούν σε οποιαδήποτε πλευρά. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι ο Λιονέλ Μέσι, ο οποίος αποδίδει άριστα όταν αγωνίζεται στα δεξιά, αν και είναι αριστεροπόδαρος.
Αλλά η φήμη του, του έδωσε τη… μονιμοποίηση.
Βέβαια και ο ίδιος ο παίκτης με αυτά που έδειξε και γι’ αυτόν δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο να πλησιάζει στην περιοχή, αλλά είναι ο Ριέρα, ήρθε με «δάφνες» από τη Λίβερπουλ και το όνομα και η καριέρα του αποτέλεσαν… άλλοθι γι’ αυτόν.
Ωστόσο, δεν ήταν και τόσο… τραγικός, αφού βγήκε πρώτος στις ασίστ με 8 και δεν είναι και μικρό πράγμα να βοηθάς τους συμπαίκτες σου να σκοράρουν, αλλά δεν ήταν σταθερός και έμοιαζε να μην δίνει πάντα τον καλό του εαυτό, αν και έπαιζε συστηματικά.
Μπορεί να μην απέδωσε τα αναμενόμενα, όμως ο Βαλβέρδε είχε όλη την καλή διάθεση να τον κρατήσει, έτσι ώστε να προσαρμοστεί καλύτερα και ευελπιστούσε σε μια καλύτερη δεύτερη χρονιά του Ισπανού, αλλά τον… έκλεψε η Γαλατάσαραϊ.
Τα νέα… αλχημικά άκρα!
Από τους περσινούς ακραίους έμεινε μόνο ο Φετφατζίδης, ο οποίος είναι ακόμη νεαρός και είναι αβέβαιο κατά πόσον θα μπορέσει να βγάλει μόνος του τα… κάστανα από τη φωτιά.
Από ότι φαίνεται ο Βάσκος προπονητής των «ερυθρόλευκων» θα πρέπει να κάνει κάποιες «αλχημείες» για να βγει η χρονιά, εκτός και αν προχωρήσει και σε άλλες μεταγραφές.
Ο Φρανσίσκο Χαβίτο θα χρειαστεί κάποιο χρόνο να βρει τα πατήματά του, καθώς είχε μείνει σε αγωνιστική απραξία για έξι μήνες από τότε που πήγε στα μέσα της προηγούμενης σεζόν στη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ίσως αυτό να έκανε τον Βαλβέρδε να τον αποκλείσει από τη λίστα της UEFA.
Δεν αποκλείεται, λοιπόν, ο Βασίλης Τοροσίδης να αναλάβει δράση στα δεξιά της επίθεσης, από τη στιγμή που υπάρχει και ο Γιάννης Μανιάτης στη θέση του δεξιού οπισθοφύλακα.
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει με τον Χοσέ Χολέμπας στην αριστερή πτέρυγα και να μετακινηθεί στα μπακ ο Ιβάν Μαρκάνο.
Τόσο ο Τοροσίδης, όσο και ο Χολέμπας έχουν επιθετικές αρετές και έχουν δοκιμαστεί σε αυτές τις θέσεις στο παρλθόν και δη στον Ολυμπιακό.
Ο Ραφίκ Τζεμπούρ και ο Κέβιν Μιραλάς μπορούν να δώσουν λύσεις, αλλά όχι επί μονίμου βάσεως. Άλλωστε, έπαιξαν εκεί και πέρσι, όποτε χρειάστηκε. Βέβαια, είναι ολοφάνερο ότι ο Αλγερινός και ο Βέλγος αποδίδουν πολύ καλύτερα στο κέντρο της επίθεσης, αφού είναι δεινοί σκόρερ.
Και ο Νταβίντ Φουστέρ, όμως, μπορεί να αγωνιστεί εξ ανάγκης στα άκρα της επίθεσης.
Σε δουλειά να… βρίσκεται
Ο Βαλβέρδε θα κάνει αγώνα δρόμου για να βρει έναν αριστερό μεσοεπιθετικό στη θέση του Ριέρα, ο οποίος την… έκανε για τη Γαλατάσαραϊ. Το θέμα, όμως, είναι ότι για να μπορέσει μια ομάδα να βρει τη «χημεία» της και να αποδώσει καλό ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο σε σταθερή βάση χρόνου, πρέπει ο προπονητής να χρησιμοποιεί έναν κορμό παικτών στην αρχική ενδεκάδα, έτσι ώστε να μπορέσουν οι ποδοσφαιριστές να μάθουν ο ένας τον άλλον και να συνεργάζονται σωστά. Αλλιώς δεν γίνεται δουλειά…
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου