Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο ΠΑΟΚ οικοδόμησε μια ομάδα με σταθερές ποδοσφαιρικές αρχές. Γράφει ο Κωστής Μπότσαρης.
Ξεκίνησε από το μηδέν, αφού πρώτα «έκαψε» συνειδητά την πρώτη σεζόν και
συνέχισε έχοντας συγκεκριμένα πράγματα κατά νου. Να δημιουργήσει ένα
συμπαγές σύνολο που θα «πουλά» ακριβά το τομάρι του σε κάθε περίπτωση.
Απέκτησε αμυντική συνείδηση και μέσα από επιλογές ποιότητας σ' επίπεδο τεχνικής ηγεσίας και ποδοσφαιριστών καρπώθηκε ένα συμπαγές σύνολο που όσο περνάει ο καιρός σου δίνει την εντύπωση πως αργά αλλά σταθερά ανεβάζει το επίπεδό του, δίχως να μπορεί να πει κανείς πως έχει αποτινάξει από πάνω του κάποιες «κακές» συνήθειες. Διαφορετικά θα είχε καταφέρει το ... ιδεατό και με τα δεδομένα που τον περιβάλλουν κάθε άλλο παρά φυσιολογικό θα ήταν.
Από πού ξεκίνησε και που έφτασε ... Την περασμένη Κυριακή νίκησε την ΑΕΚ και μέσα σε τέσσερις ημέρες δίχως δυο από τους πλέον βασικούς του παίκτες (Γκαρσία και Σαλπιγγίδη) πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας, σε μια αναμέτρηση ρώσικη ρουλέτα, ανοικτή σε κάθε αποτέλεσμα έτσι όπως εξελίχθηκε. Εντούτοις, το αποτέλεσμα μετράει. Η Ρούμπιν είναι μια ομάδα με πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό που προσωπικά δε με απασχολεί, όπως επίσης δε μ' ενδιαφέρει η κατάσταση που βρίσκεται, αν δηλαδή είναι ή δεν είναι καλά. Και το αναφέρω επειδή όχι πολύ παλιότερα ανεξαρτήτως των παραπάνω δεδομένων ο ΠΑΟΚ επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με κατεβασμένο το κεφάλι. Πλέον η ισοπαλία προκαλεί απογοήτευση, σ' ένα σημαντικό και διόλου ευκαταφρόνητο σερί ευρωπαϊκών αγώνων.
Μου άρεσε ο σοβαρός, θρασύς «Δικέφαλος» του πρώτου μέρους που ήξερε τί ζητούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο κι απλά επιδόθηκε στο ν' αναζητά τρόπους για να το πάρει. Δε μου άρεσε η παθητική στάση με την έναρξη του δεύτερου μέρους. Δε μου άρεσε το γεγονός ότι χρόνια τώρα δεν μπορεί να γίνει ένα πλάγιο και να ξεκινήσει ορθολογικά μια επίθεση. Δε μου άρεσε πως δυσκολεύεται η ομάδα να ξεκινήσει παιχνίδι από τα στόπερ της κι επιδίδεται σε μακρινές μπαλιές «πουλώντας» την μπάλα. Δε μου άρεσε η υποδοχή των αντίστοιχων μπαλιών από τους Ρώσους δίχως ενόχληση ούτε στον αέρα αλλά ούτε και στο χορτάρι με την προσαρμογή της άμυνας να ξεκινά όταν πλέον ο αντίπαλος έχει γυρίσει πρόσωπο προς τον Κρέσιτς και ψάχνει συμπαίκτες ή ετοιμάζει κάτι στηριζόμενος στον εαυτό του.
Μου άρεσε η αντίδραση της τεχνικής ηγεσίας με τις δυο αλλαγές κι η αντίστοιχη της ομάδας όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-1. Μου άρεσε που κυνήγησε τη νίκη μέχρι τέλους κι ένιωσε δεδηλωμένη πικρία όταν δεν το κατάφερε. Θα μου πει κάποιος, δεν τον ενδιαφέρει τι μου και τι δε μου άρεσε. Σεβαστό αλλά αυτή είναι η δουλειά μου και την πράττω ταπεινά. Αυτά είδα, αυτά κατάλαβα, αυτά καταθέτω.
Ο Λάζαρ ελλείψει αγωνιστικού ρυθμού δεν μπόρεσε να βοηθήσει όσο μπορούσε και σίγουρα όσο θα ήθελε. Από εκεί όμως ξεκινάει μια ολόκληρη αλυσίδα συνεπειών. Είχε το ρόλο του αμυντικού χαφ που θα έδινε βοήθειες ανασταλτικά στον Λίνο. Ο Βραζιλιάνος ενώ διάγει μια εξαιρετική σεζόν επιθετικά, στην άμυνα ταλαιπωρείται από την ατολμία και την αναποφασιστικότητά του, πλην ελαχίστων και μετρημένων στα δάχτυλα ενός χεριού εξαιρέσεων. Για να βελτιωθεί η κατάσταση, επιστρατεύτηκε -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- κι ο Βιεϊρίνια. Κατά συνέπεια όλη η πλευρά ήταν αποδυναμωμένη.
Η είσοδος των Μπαλάφα, Ιβιτς έδωσε ύψος στην ομάδα, αφαίρεσε ταχύτητα αλλά προσέδωσε ποιότητα. Ο Μαλεζάς ένιωσε ακόμη πιο σίγουρος με τον κινητικότατο Τσιρίλο δίπλα του και με τον Μπαλάφα να κερδίζει τις εναέριες μονομαχίες μπροστά από την περιοχή, ο Σέρβος ανέλαβε στρατηγικό ρόλο στο χώρο ανάμεσα στη σέντρα και την αντίπαλη περιοχή κι ο Φωτάκης επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή στο πρόσωπό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το άξιζε και με το παραπάνω. Κόντρα στην ΑΕΚ ο ΠΑΟΚ είχε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σταθερούς απόδοσης. Απέναντι στη Ρούμπιν, επανήλθε στις τμηματικές διακυμάνσεις, αποτέλεσμα του αντιπάλου, των ειδικών συνθηκών και των αλλαγών στα πρόσωπά του.
Εκτιμώ πως αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του προπονητή του. Η δημιουργία ενός συνόλου που θα παραμένει ανεπηρέαστο ανεξαρτήτων προσώπων και σε κάθε παιχνίδι θα διευρύνει το χρονικό πεδίο της σταθερής του απόδοσης. Με δυο βαθμούς κόντρα στους ισχυρότερους του ομίλου, μόνο αισιόδοξος μπορεί να είναι για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Αρκεί να υπάρχει η συνέπεια κι η σταθερότητα στην απόδοση. Αυτή κάνει τη διαφορά. Μέσα σε τρεις ημέρες και με σημαντικές μετακινήσεις ο ΠΑΟΚ δοκιμάζεται σε μια από τις δυσκολότερες έδρες της εντός των συνόρων ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Λίγκας.
Νέα δοκιμασία με εξίσου ή και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από αυτόν της Πέμπτης και πολλαπλά πιθανά οφέλη σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος. Αλλαγές δεν αναμένονται να υπάρχουν πολλές. Κρέσιτς, Ετο, Μαλεζάς, Τσιρίλο, Λίνο στην άμυνα, Γκαρσία και Μπαλάφας ή Λάζαρ ως αμυντικά χαφ με τρίτο της μεσαίας γραμμής τον Φωτάκη. Δεξιά Σαλπιγγίδης, αριστερά Βιεϊρίνια και στην κορυφή ο φορμαρισμένος Αθανασιάδης. Ελπίδα όλων να δούμε έναν καλό αγώνα κι ας νικήσει ο καλύτερος.
Από Δευτέρα ξεκινάει μια δύσκολη εβδομάδα περιμένοντας τις διοικητικές εξελίξεις σε συνάρτηση με το πόρισμα της Επιτροπής Διαφάνειας του Ερασιτέχνη.
Καλή δύναμη σε όλους ...
Πηγή: novasports.gr
Απέκτησε αμυντική συνείδηση και μέσα από επιλογές ποιότητας σ' επίπεδο τεχνικής ηγεσίας και ποδοσφαιριστών καρπώθηκε ένα συμπαγές σύνολο που όσο περνάει ο καιρός σου δίνει την εντύπωση πως αργά αλλά σταθερά ανεβάζει το επίπεδό του, δίχως να μπορεί να πει κανείς πως έχει αποτινάξει από πάνω του κάποιες «κακές» συνήθειες. Διαφορετικά θα είχε καταφέρει το ... ιδεατό και με τα δεδομένα που τον περιβάλλουν κάθε άλλο παρά φυσιολογικό θα ήταν.
Από πού ξεκίνησε και που έφτασε ... Την περασμένη Κυριακή νίκησε την ΑΕΚ και μέσα σε τέσσερις ημέρες δίχως δυο από τους πλέον βασικούς του παίκτες (Γκαρσία και Σαλπιγγίδη) πήρε τον βαθμό της ισοπαλίας, σε μια αναμέτρηση ρώσικη ρουλέτα, ανοικτή σε κάθε αποτέλεσμα έτσι όπως εξελίχθηκε. Εντούτοις, το αποτέλεσμα μετράει. Η Ρούμπιν είναι μια ομάδα με πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό που προσωπικά δε με απασχολεί, όπως επίσης δε μ' ενδιαφέρει η κατάσταση που βρίσκεται, αν δηλαδή είναι ή δεν είναι καλά. Και το αναφέρω επειδή όχι πολύ παλιότερα ανεξαρτήτως των παραπάνω δεδομένων ο ΠΑΟΚ επέστρεφε στη Θεσσαλονίκη με κατεβασμένο το κεφάλι. Πλέον η ισοπαλία προκαλεί απογοήτευση, σ' ένα σημαντικό και διόλου ευκαταφρόνητο σερί ευρωπαϊκών αγώνων.
Μου άρεσε ο σοβαρός, θρασύς «Δικέφαλος» του πρώτου μέρους που ήξερε τί ζητούσε μέσα στον αγωνιστικό χώρο κι απλά επιδόθηκε στο ν' αναζητά τρόπους για να το πάρει. Δε μου άρεσε η παθητική στάση με την έναρξη του δεύτερου μέρους. Δε μου άρεσε το γεγονός ότι χρόνια τώρα δεν μπορεί να γίνει ένα πλάγιο και να ξεκινήσει ορθολογικά μια επίθεση. Δε μου άρεσε πως δυσκολεύεται η ομάδα να ξεκινήσει παιχνίδι από τα στόπερ της κι επιδίδεται σε μακρινές μπαλιές «πουλώντας» την μπάλα. Δε μου άρεσε η υποδοχή των αντίστοιχων μπαλιών από τους Ρώσους δίχως ενόχληση ούτε στον αέρα αλλά ούτε και στο χορτάρι με την προσαρμογή της άμυνας να ξεκινά όταν πλέον ο αντίπαλος έχει γυρίσει πρόσωπο προς τον Κρέσιτς και ψάχνει συμπαίκτες ή ετοιμάζει κάτι στηριζόμενος στον εαυτό του.
Μου άρεσε η αντίδραση της τεχνικής ηγεσίας με τις δυο αλλαγές κι η αντίστοιχη της ομάδας όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ με 2-1. Μου άρεσε που κυνήγησε τη νίκη μέχρι τέλους κι ένιωσε δεδηλωμένη πικρία όταν δεν το κατάφερε. Θα μου πει κάποιος, δεν τον ενδιαφέρει τι μου και τι δε μου άρεσε. Σεβαστό αλλά αυτή είναι η δουλειά μου και την πράττω ταπεινά. Αυτά είδα, αυτά κατάλαβα, αυτά καταθέτω.
Ο Λάζαρ ελλείψει αγωνιστικού ρυθμού δεν μπόρεσε να βοηθήσει όσο μπορούσε και σίγουρα όσο θα ήθελε. Από εκεί όμως ξεκινάει μια ολόκληρη αλυσίδα συνεπειών. Είχε το ρόλο του αμυντικού χαφ που θα έδινε βοήθειες ανασταλτικά στον Λίνο. Ο Βραζιλιάνος ενώ διάγει μια εξαιρετική σεζόν επιθετικά, στην άμυνα ταλαιπωρείται από την ατολμία και την αναποφασιστικότητά του, πλην ελαχίστων και μετρημένων στα δάχτυλα ενός χεριού εξαιρέσεων. Για να βελτιωθεί η κατάσταση, επιστρατεύτηκε -περισσότερο από κάθε άλλη φορά- κι ο Βιεϊρίνια. Κατά συνέπεια όλη η πλευρά ήταν αποδυναμωμένη.
Η είσοδος των Μπαλάφα, Ιβιτς έδωσε ύψος στην ομάδα, αφαίρεσε ταχύτητα αλλά προσέδωσε ποιότητα. Ο Μαλεζάς ένιωσε ακόμη πιο σίγουρος με τον κινητικότατο Τσιρίλο δίπλα του και με τον Μπαλάφα να κερδίζει τις εναέριες μονομαχίες μπροστά από την περιοχή, ο Σέρβος ανέλαβε στρατηγικό ρόλο στο χώρο ανάμεσα στη σέντρα και την αντίπαλη περιοχή κι ο Φωτάκης επιβεβαίωσε την εμπιστοσύνη του προπονητή στο πρόσωπό του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Το άξιζε και με το παραπάνω. Κόντρα στην ΑΕΚ ο ΠΑΟΚ είχε το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σταθερούς απόδοσης. Απέναντι στη Ρούμπιν, επανήλθε στις τμηματικές διακυμάνσεις, αποτέλεσμα του αντιπάλου, των ειδικών συνθηκών και των αλλαγών στα πρόσωπά του.
Εκτιμώ πως αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα του προπονητή του. Η δημιουργία ενός συνόλου που θα παραμένει ανεπηρέαστο ανεξαρτήτων προσώπων και σε κάθε παιχνίδι θα διευρύνει το χρονικό πεδίο της σταθερής του απόδοσης. Με δυο βαθμούς κόντρα στους ισχυρότερους του ομίλου, μόνο αισιόδοξος μπορεί να είναι για τη συνέχεια της διοργάνωσης. Αρκεί να υπάρχει η συνέπεια κι η σταθερότητα στην απόδοση. Αυτή κάνει τη διαφορά. Μέσα σε τρεις ημέρες και με σημαντικές μετακινήσεις ο ΠΑΟΚ δοκιμάζεται σε μια από τις δυσκολότερες έδρες της εντός των συνόρων ποδοσφαιρικής πραγματικότητας, απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες της Λίγκας.
Νέα δοκιμασία με εξίσου ή και μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από αυτόν της Πέμπτης και πολλαπλά πιθανά οφέλη σε περίπτωση θετικού αποτελέσματος. Αλλαγές δεν αναμένονται να υπάρχουν πολλές. Κρέσιτς, Ετο, Μαλεζάς, Τσιρίλο, Λίνο στην άμυνα, Γκαρσία και Μπαλάφας ή Λάζαρ ως αμυντικά χαφ με τρίτο της μεσαίας γραμμής τον Φωτάκη. Δεξιά Σαλπιγγίδης, αριστερά Βιεϊρίνια και στην κορυφή ο φορμαρισμένος Αθανασιάδης. Ελπίδα όλων να δούμε έναν καλό αγώνα κι ας νικήσει ο καλύτερος.
Από Δευτέρα ξεκινάει μια δύσκολη εβδομάδα περιμένοντας τις διοικητικές εξελίξεις σε συνάρτηση με το πόρισμα της Επιτροπής Διαφάνειας του Ερασιτέχνη.
Καλή δύναμη σε όλους ...
Πηγή: novasports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου