Ο Χρίστος Χαραλαμπόπουλος γράφει για τον νέο αθλητικό νόμο που πρόκειται να ψηφιστεί στη Βουλή.
Ειδικά στον 20ό αιώνα διαπιστώθηκε ότι η πρόοδος της τεχνολογίας ήταν συχνά η αιτία που υπαγόρευε τις αλλαγές στη νομοθεσία. Και υπήρξε εποχή που η τεχνολογία προχωρούσε με τέτοιους ρυθμούς, που επέτρεπε στις κοινωνίες να «χωνεύουν» τις αλλαγές και να προσαρμόζονται. Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 και μετά η τεχνολογία άρχισε να κινείται με πολύ γρήγορους ρυθμούς.
Τόσο, που οι όποιες θεσμικές (αλλά και νομοθετικές) ρυθμίσεις στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας άρχισαν να... τρέχουν αγχωμένες για να προλάβουν να καλύψουν τον «νέο χώρο» που δημιουργούσαν οι τεχνολογικές ανακαλύψεις. Και πολύ συχνά δεν προλάβαιναν. Ψηφίζονταν νόμοι ή συνταγματικές διατάξεις που ήταν ήδη ξεπερασμένες από τη στιγμή που άρχισαν να εφαρμόζονται. Μέχρι και ολόκληρη η συνταγματική συνθήκη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αυτή του Μάαστριχ, ήταν μία συνθήκη που συντάχθηκε μέσα στο περιβάλλον ενός διπολικού κόσμου και εφαρμόστηκε σε έναν κόσμο πολυπολικό ή μονοπολικό, τουλάχιστον μέχρι την 11η Σεπτεμβρίου του 2001. Φυσικά, όλα τα νομοθετικά σώματα, είτε κοινοβούλια είτε γερουσίες, δεν λειτουργούν με ενιαίο τρόπο. Στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και μετά, από όταν άρχισα να καταλαβαίνω τα πράγματα, ο νόμος που ψηφιζόταν –ο κάθε νόμος– είχε δημιουργηθεί όχι για να ρυθμίσει ένα μέρος της κοινωνικής δράσης, αλλά για να δημιουργήσει την ανάγκη για έναν άλλο –παρεμφερή– νόμο. Δηλαδή, τα ρυθμίζουμε όλα εκτός από ένα-δυο σημεία όπου αφήνουμε «παραθυράκια» για να μπορούν κάποιοι (οι οποίοι γνωρίζουν πού βρίσκονται και πώς ανοίγουν) να κινούνται χωρίς περιορισμούς.
Με την πάροδο του χρόνου αυτοί που περνούν από το παράθυρο διαμορφώνουν μία άλλη κατάσταση, η οποία χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση, οπότε και νέο νόμο, με τις ίδιες «αδυναμίες» για να συντηρείται και η βιομηχανία παραγωγής νόμων. Πώς νομίζετε ότι το βουλευτικό αξίωμα –κυρίως για τα δύο μεγάλα κόμματα– μεταμορφώθηκε σε επαγγελματική θέση με πολλά προνόμια που την «κέρδιζε» κάποιος που είχε να ξοδέψει (ανταποδοτική δαπάνη); Ενα είδος κλειστού επαγγέλματος με υψηλές δόσεις οικογενειοκρατίας και άπειρες δυνατότητες πλουτισμού. Πολλοί μελετητές της ελληνικής διοίκησης έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Οτι ένα, το μεγαλύτερο ίσως, μέρος της ελληνικής κακοδαιμονίας οφείλεται στην πολυνομία και στο φυσικό της επακόλουθο, την ατιμωρησία. Στη Βουλή, τώρα, βρίσκεται ο νέος αθλητικός νόμος. Ενας ακόμα αθλητικός νόμος που φιλοδοξεί να καλύψει τα κενά που άφησαν οι προηγούμενοι.
Αθλητική φιλοσοφία; Last year…
Θεωρητικώς, ένας αθλητικός νόμος θα πρέπει να αποτυπώνει και την αθλητική φιλοσοφία που έχει η κυβέρνηση. Μία φιλοσοφία που θα έχει συμπληρωθεί ή αμφισβητηθεί, έως ένα βαθμό, στη δημόσια διαβούλευση. Στη συνέχεια θα συμπληρωθεί στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, θα τροποποιηθεί και –τέλος– θα ψηφισθεί. Θα πρέπει να θυμίσω αυτό το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, που δεν έχει κανενός είδους νομιμοποίηση, ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου έχει υιοθετήσει την «πρακτική» της μίας ανάγνωσης των υπό ψήφιση νομοσχεδίων. Αυτό για να «κερδηθεί» χρόνος και να προχωρήσουν οι «μεταρρυθμίσεις». Η δική μου εκτίμηση είναι ότι αυτός είναι ένας τρόπος για να μην υπάρξουν αντιδράσεις και πληροφόρηση. Μία πρακτική για να γίνονται οι «δουλειές» γρήγορα. Στον συγκεκριμένο υπό ψήφιση αθλητικό νόμο αποδεικνύεται πως σε ό,τι αφορά την αθλητική φιλοσοφία, οι συντάκτες του κάνουν επίδειξη χιούμορ. Στον νόμο προβλέπεται η σύσταση και η λειτουργία του εθνικού συμβουλίου αθλητικού σχεδιασμού. Ενός σώματος που θα πραγματοποιεί τον αθλητικό σχεδιασμό της χώρας για μία τετραετία. Και, αν μη τι άλλο, σε αυτόν τον σχεδιασμό θα είναι ευδιάκριτη και μία αθλητική φιλοσοφία, μία αθλητική πρόταση. Δεν θέλω να προκαταλάβω τίποτε, αλλά η πολιτική αντίληψη που βρίσκεται στο κέντρο της δημιουργίας τέτοιων οργάνων από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ –διότι μία τέτοια φιλοσοφία έχει αυτός ο υπό ψήφιση νόμος– είναι αφόρητα γραφειοκρατική και αντιπαραγωγική. Το μόνο που «παράγει» είναι χαμένες ώρες ανούσιων συνεδριάσεων που ροκανίζουν το κρατικό χρήμα, με τη μορφή αποζημιώσεων για τους μετέχοντες.
Ζήτω η επιχειρηματικότητα
Για τα περιεχόμενα του υπό ψήφιση νόμου υποθέτω ότι θα έχουμε να πούμε και άλλα τις μέρες που έρχονται. Αλλά για να κλείσω το ζήτημα της φιλοσοφίας του, θα αναφέρω το εξής ενδεικτικό. Στο συγκεκριμένο συμβούλιο προβλέπεται και η συμμετοχή του διευθυντή φυσικής αγωγής του Υπουργείου Παιδείας, αλλά σε ολόκληρο τον υπό ψήφιση νόμο δεν υπάρχει ούτε γραμμή για τον σχολικό αθλητισμό. Επίσης στο συμβούλιο δεν προβλέπεται η συμμετοχή αθλητών και ιδιαίτερα ολυμπιονικών. Λογικό. Τι να την κάνεις την εμπειρία τους;
Στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο εκείνο που «υπηρετείται» είναι η διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας. Ολο το βάρος πέφτει στις ποινές για τη βία, το ντόπινγκ και τους προσυνεννοημένους αγώνες. Αντε και στη διάταξη που ενδιαφέρει τον ΠΑΟ και της οποίας τις συνέπειες είμαι σίγουρος ότι δεν έχουν υποψιαστεί καν.
Πηγή: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου