Τούτη τη φορά στην ΑΕΚ δεν αρκεί η σκληράδα, ο τσαμπουκάς, το κέφι, το
πάθος, η αυτοσυγκέντρωση, ο χαρακτήρας. Με αυτά τα χαρακτηριστικά πήρε
την ισοπαλία στο ματς του ΟΑΚΑ, εκμεταλλευόμενη τις… μη αποβολές και τη
μαλθακότητα ενός Ολυμπιακού ο οποίος μετά το 0-1 του Μιραλάς με τον
πεντο-ζάλη στον Μανωλά έβγαλε όλα εκείνα τα μειονεκτήματα που τον έφεραν
μέχρι και στο -5 από τον Παναθηναϊκό (μαζί, βεβαίως με τους
τραυματισμούς και τις απώλειες παικτών, που έχει όμως και ο αντίπαλός
του). Δηλαδή το "τουπέ", την αίσθηση ανωτερότητας, τη "χαλαρότητα", την
υποτίμηση του αντιπάλου, ακόμη ακόμη αν θέλετε και τον συμβιβασμό με την
ισοπαλία.
Οι Ερυθρόλευκοι δεν θα παρουσιαστούν έτσι απόψε. Ούτε υπερόπτες θα είναι, ούτε λιγότερο μαχητικοί και ορμητικοί από τους αντιπάλους τους. Εχουν παίξει καλό ποδόσφαιρο («κυριαρχίας») στα τελευταία ματς αρχής γενομένης από το δεύτερο ημίχρονο εναντίον της Ξάνθης (παρότι δεν σκόραραν), είναι πλήρεις, παίζουν σε έδρα που «παρασέρνει» (ορισμένες φορές και προς την απερισκεψία και τον ποδοσφαιρικό παραλογισμό…), θα τα δώσουν όλα για να «καθαρίσουν» το ματς από το πρώτο ημίχρονο, προκειμένου να κάνουν συντήρηση στο δεύτερο ενόψει του αγώνα με την Ρουμπίν Καζάν την Τρίτη.
Είναι αυτός ένας δρόμος που έχει επιλέξει ο Βαλβέρδε, ειδικά στα ματς του «Γ. Καραϊσκάκης» και δεν τον αδικώ: η ασφυκτική πίεση ψηλά, το ασταμάτητο πρέσινγκ στο πρώτο 25λεπτο-30λεπτο (όσο αντέχουν σε αυτόν τον ρυθμό ΟΛΟΙ), με στόχο το σχετικά γρήγορο 1-0, ώστε στα παιχνίδια με τους «μικρούς» να υποχρεωθεί ο αντίπαλος να «ανοιχτεί» σχετικά (για να δεχθεί 2ο ή 3ο σε κενούς χώρους), ώστε στα παιχνίδια με τους μεγάλους να γίνει αφεντικό του ντέρμπι και να έχει τον κυρίαρχο ρόλο και τον έλεγχο του ματς.
Την έχει πληρώσει αυτή την ορμητικότητά του ο Ολυμπιακός και στα δύο εφετινά εντός έδρας ντέρμπι του, διότι ήταν ΑΛΟΓΙΣΤΗ. Και με τον ΠΑΟΚ δέχθηκε το 0-1 από τον Μπαλάφα και με τον Παναθηναϊκό το 0-1 από τον Ζέκα, αφού προηγουμένως είχαν χτυπήσει δύο καμπανάκια σε αντεπιθέσεις των Πρασίνων και πριν από το σουτ του Λέτο στο δοκάρι. Στο ένα νίκησαν 2-1 με ανατροπή, στο άλλο έχασαν δύο βαθμούς και θα μπορούσαν να χάσουν και το ματς αν είχε γίνει το 0-2, λόγω της γκρίνιας που θα είχε η κερκίδα σε κάθε λανθασμένη πάσα και κακή σέντρα, λόγω και του άγχους που θα είχαν οι παίκτες για να «γυρίσουν» το ματς, αφήνοντας μετά πολύ περισσότερους χώρους στον Παναθηναϊκό.
Κι αυτό οφείλεται στην έλλειψη ισορροπίας. Άλλο η ορμητικότητα, άλλο το «πάμε να τους φάμε». Και ο Ορμπάιθ που μένει πίσω ως τρίτος στόπερ μαζί με τον Αβραάμ και τον Μέλμπεργκ όταν ανεβαίνουν οι δύο ακραίοι μπακ δεν είναι… Σιμάο να «καταπίνει» και να «ταπώνει» δεξιά – αριστερά. Είναι πολύ πιο «μπαλάτος», τεχνίτης, και ευφυής ποδοσφαιρικά, αλλά δεν διαθέτει ούτε τη δύναμη, ούτε την ταχύτητα, ούτε την αντοχή που χρειάζεται η θέση αυτή όταν μένει ακάλυπτος από τους χαφ του και τους ακραίους αμυντικούς του.
Αυτός είναι ένας τομέας που καλείται να προσέξει ο Ολυμπιακός στο α’ μέρος. Άλλο πράγμα το μεθοδικό και με αμυντικές καλύψεις πρέσινγκ ψηλά για κλεψίματα, λάθη των αντιπάλων, πίεση και τελικές προσπάθειες στο πρώτο 30λεπτο, άλλο το «γιούρια και τους φάγαμε» αφήνοντας πίσω τους… λαλάκες να τρέχουν και να μην φτάνουν στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Ενας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που τα «φτερά» της Ενωσης δεν είναι για υποτίμηση. Ο διασκελισμός και η φυσική δύναμη του Μπέλεκ μπορούν να προκαλέσουν ζημιές με τον αντίπαλο τον Μαρκάνο, όπως και η ταχύτητα – τεχνική του Λεονάρντο με αντίπαλο τον (εφετινό) Τοροσίδη. Και δεδομένου ότι η ΑΕΚ θα έχει θεωρητικά πλεονέκτημα αριθμητικό στο κέντρο (με Ρίκκα, Βάργκας, Καφέ) πάσες θα βγουν προς τους δύο ακραίους, είτε απευθείας, είτε με «σπόντες» από τον Λυμπερόπουλο.
Γράφω «θεωρητικά», διότι δεν μπορώ να ξέρω τη συμπεριφορά και την ποδοσφαιρική συνέπεια των δύο ακραίων Αμπντούν, Μιραλάς, στις οδηγίες του Βαλβέρδε. Εχω δει τον Αλγερινό και τον Βέλγο να σκυλιάζουν και να επιστρέφουν προς την άμυνα μέχρι το κόρνερ για να μαρκάρουν ή να «ντουμπλάρουν» τον αντίπαλο, τους έχω δει όμως και να περιμένουν κάπου στη μεσαία γραμμή (και προς τα… πάνω) μια πάσα για να φύγουν στο «ένας εναντίον ενός», αμελώντας ότι το μοντέρνο ποδόσφαιρο, αυτό που πρεσβεύει ο Βαλβέρδε, απαιτεί συμπεριφορές… Τσάμπιονς Λιγκ: όλοι συμμετοχή στην άμυνα, όλοι συμμετοχή στην επίθεση, στον βαθμό που αναλογεί σε καθένα ανάλογα με τον ρόλο του και την ικανότητά του μέσα στο γήπεδο.
Για την αμυντική συμπεριφορά της Ενωσης δεν το συζητώ. Ούτε σε ατομικό, ούτε σε ομαδικό επίπεδο. Χώρους δεν θα δώσει, γιατί ο Δέλλας και ο Μανωλάς θα εκτεθούν σ΄ αυτή την περίπτωση. Θα κλειστεί στο καβούκι της, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την κλάση του πιο ποιοτικού παίκτη της (Βάργκας), αλλά πολλά θα εξαρτηθούν και στην Ενωση από την συνέπεια των εξτρέμ αμυντικά (Λεονάρντο, Μπέλεκ, και να πω την αλήθεια δεν τους… πολυπιστεύω σε αυτά τα καθήκοντα και σωστά ο Κωστένογλου επιλέγει τρίτο χαφ αντί του Χοσέ Κάρλος σ΄ αυτό το ματς) για να καλύψει χώρους όσο περισσότερο μπορεί. Και ασφαλώς από την αξιοποίηση των ευκαιριών που θα της δοθούν! Δεν είναι ομάδα (ακόμη και αυτή) η ΑΕΚ που θα φύγει από Φάληρο χωρίς τουλάχιστον 2-3 ευκαιρίες (είτε από στημένα, είτε σε αντεπίθεση, θα «κουφαθώ» αν τα καταφέρει να δημιουργήσει έστω μία κλασική σε «σετ» παιχνίδι). Αν τις αξιοποιήσει (ειδικά στο 0-0 ή έστω στο 1-0), θα οπλιστεί με αυτοπεποίθηση πολύτιμη για τους περισσότερους χωρίς ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα παίκτες της.
Το ματς δεν είναι για 1,25, όσο δίνει ο ΟΠΑΠ τον άσο! Αυτή η βασανισμένη και υπό διάλυση ΑΕΚ έχει τη δυνατότητα να κάνει τη ζημιά. ΜΟΝΟ, όμως, αν της δώσει αυτό το δικαίωμα ο Ολυμπιακός. Είτε στην περίπτωση που θα θελήσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να «τελειώσει» το ματς από το πρώτο 45λεπτο λόγω Ρουμπίν (ενδέχεται να χρειαστεί υπομονή και σε κάθε περίπτωση 4-5άρες τις αποκλείω για σήμερα μετά την περυσινή εξάρα και δεδομένου του αγώνα της Τρίτης στο Καζάν) και δεν δώσει προσοχή στα νώτα του, είτε φτάσει σε ένα γρήγορο 1-0, 2-0 και εν συνεχεία παίξει με τον χρόνο και όχι με τον αντίπαλό του, υποτιμώντας τον.
Αν οι Ερυθρόλευκοι θυμηθούν τον… Σκόκο και έχουν παρακολουθήσει πώς ένας διαγραφόμενος θρίαμβος του Παναθηναϊκού στον πρώτο γύρο λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε μια σούπερ ανατροπή (από 3-0 σε 3-2), θα φύγουν νικητές απόψε από το «Γ. Καραϊσκάκης», εκτός βεβαίως κι αν ο Θεός του ποδοσφαίρου θελήσει να αντιγράψει σε τρεις ημέρες το σενάριο που έφτιαξε στο Παναιτωλικός – Δόξα Δράμας 0-2 αντί 6-3.
πηγή: gazzetta.gr
Οι Ερυθρόλευκοι δεν θα παρουσιαστούν έτσι απόψε. Ούτε υπερόπτες θα είναι, ούτε λιγότερο μαχητικοί και ορμητικοί από τους αντιπάλους τους. Εχουν παίξει καλό ποδόσφαιρο («κυριαρχίας») στα τελευταία ματς αρχής γενομένης από το δεύτερο ημίχρονο εναντίον της Ξάνθης (παρότι δεν σκόραραν), είναι πλήρεις, παίζουν σε έδρα που «παρασέρνει» (ορισμένες φορές και προς την απερισκεψία και τον ποδοσφαιρικό παραλογισμό…), θα τα δώσουν όλα για να «καθαρίσουν» το ματς από το πρώτο ημίχρονο, προκειμένου να κάνουν συντήρηση στο δεύτερο ενόψει του αγώνα με την Ρουμπίν Καζάν την Τρίτη.
Είναι αυτός ένας δρόμος που έχει επιλέξει ο Βαλβέρδε, ειδικά στα ματς του «Γ. Καραϊσκάκης» και δεν τον αδικώ: η ασφυκτική πίεση ψηλά, το ασταμάτητο πρέσινγκ στο πρώτο 25λεπτο-30λεπτο (όσο αντέχουν σε αυτόν τον ρυθμό ΟΛΟΙ), με στόχο το σχετικά γρήγορο 1-0, ώστε στα παιχνίδια με τους «μικρούς» να υποχρεωθεί ο αντίπαλος να «ανοιχτεί» σχετικά (για να δεχθεί 2ο ή 3ο σε κενούς χώρους), ώστε στα παιχνίδια με τους μεγάλους να γίνει αφεντικό του ντέρμπι και να έχει τον κυρίαρχο ρόλο και τον έλεγχο του ματς.
Την έχει πληρώσει αυτή την ορμητικότητά του ο Ολυμπιακός και στα δύο εφετινά εντός έδρας ντέρμπι του, διότι ήταν ΑΛΟΓΙΣΤΗ. Και με τον ΠΑΟΚ δέχθηκε το 0-1 από τον Μπαλάφα και με τον Παναθηναϊκό το 0-1 από τον Ζέκα, αφού προηγουμένως είχαν χτυπήσει δύο καμπανάκια σε αντεπιθέσεις των Πρασίνων και πριν από το σουτ του Λέτο στο δοκάρι. Στο ένα νίκησαν 2-1 με ανατροπή, στο άλλο έχασαν δύο βαθμούς και θα μπορούσαν να χάσουν και το ματς αν είχε γίνει το 0-2, λόγω της γκρίνιας που θα είχε η κερκίδα σε κάθε λανθασμένη πάσα και κακή σέντρα, λόγω και του άγχους που θα είχαν οι παίκτες για να «γυρίσουν» το ματς, αφήνοντας μετά πολύ περισσότερους χώρους στον Παναθηναϊκό.
Κι αυτό οφείλεται στην έλλειψη ισορροπίας. Άλλο η ορμητικότητα, άλλο το «πάμε να τους φάμε». Και ο Ορμπάιθ που μένει πίσω ως τρίτος στόπερ μαζί με τον Αβραάμ και τον Μέλμπεργκ όταν ανεβαίνουν οι δύο ακραίοι μπακ δεν είναι… Σιμάο να «καταπίνει» και να «ταπώνει» δεξιά – αριστερά. Είναι πολύ πιο «μπαλάτος», τεχνίτης, και ευφυής ποδοσφαιρικά, αλλά δεν διαθέτει ούτε τη δύναμη, ούτε την ταχύτητα, ούτε την αντοχή που χρειάζεται η θέση αυτή όταν μένει ακάλυπτος από τους χαφ του και τους ακραίους αμυντικούς του.
Αυτός είναι ένας τομέας που καλείται να προσέξει ο Ολυμπιακός στο α’ μέρος. Άλλο πράγμα το μεθοδικό και με αμυντικές καλύψεις πρέσινγκ ψηλά για κλεψίματα, λάθη των αντιπάλων, πίεση και τελικές προσπάθειες στο πρώτο 30λεπτο, άλλο το «γιούρια και τους φάγαμε» αφήνοντας πίσω τους… λαλάκες να τρέχουν και να μην φτάνουν στις αντεπιθέσεις των αντιπάλων. Ενας λόγος παραπάνω από τη στιγμή που τα «φτερά» της Ενωσης δεν είναι για υποτίμηση. Ο διασκελισμός και η φυσική δύναμη του Μπέλεκ μπορούν να προκαλέσουν ζημιές με τον αντίπαλο τον Μαρκάνο, όπως και η ταχύτητα – τεχνική του Λεονάρντο με αντίπαλο τον (εφετινό) Τοροσίδη. Και δεδομένου ότι η ΑΕΚ θα έχει θεωρητικά πλεονέκτημα αριθμητικό στο κέντρο (με Ρίκκα, Βάργκας, Καφέ) πάσες θα βγουν προς τους δύο ακραίους, είτε απευθείας, είτε με «σπόντες» από τον Λυμπερόπουλο.
Γράφω «θεωρητικά», διότι δεν μπορώ να ξέρω τη συμπεριφορά και την ποδοσφαιρική συνέπεια των δύο ακραίων Αμπντούν, Μιραλάς, στις οδηγίες του Βαλβέρδε. Εχω δει τον Αλγερινό και τον Βέλγο να σκυλιάζουν και να επιστρέφουν προς την άμυνα μέχρι το κόρνερ για να μαρκάρουν ή να «ντουμπλάρουν» τον αντίπαλο, τους έχω δει όμως και να περιμένουν κάπου στη μεσαία γραμμή (και προς τα… πάνω) μια πάσα για να φύγουν στο «ένας εναντίον ενός», αμελώντας ότι το μοντέρνο ποδόσφαιρο, αυτό που πρεσβεύει ο Βαλβέρδε, απαιτεί συμπεριφορές… Τσάμπιονς Λιγκ: όλοι συμμετοχή στην άμυνα, όλοι συμμετοχή στην επίθεση, στον βαθμό που αναλογεί σε καθένα ανάλογα με τον ρόλο του και την ικανότητά του μέσα στο γήπεδο.
Για την αμυντική συμπεριφορά της Ενωσης δεν το συζητώ. Ούτε σε ατομικό, ούτε σε ομαδικό επίπεδο. Χώρους δεν θα δώσει, γιατί ο Δέλλας και ο Μανωλάς θα εκτεθούν σ΄ αυτή την περίπτωση. Θα κλειστεί στο καβούκι της, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την κλάση του πιο ποιοτικού παίκτη της (Βάργκας), αλλά πολλά θα εξαρτηθούν και στην Ενωση από την συνέπεια των εξτρέμ αμυντικά (Λεονάρντο, Μπέλεκ, και να πω την αλήθεια δεν τους… πολυπιστεύω σε αυτά τα καθήκοντα και σωστά ο Κωστένογλου επιλέγει τρίτο χαφ αντί του Χοσέ Κάρλος σ΄ αυτό το ματς) για να καλύψει χώρους όσο περισσότερο μπορεί. Και ασφαλώς από την αξιοποίηση των ευκαιριών που θα της δοθούν! Δεν είναι ομάδα (ακόμη και αυτή) η ΑΕΚ που θα φύγει από Φάληρο χωρίς τουλάχιστον 2-3 ευκαιρίες (είτε από στημένα, είτε σε αντεπίθεση, θα «κουφαθώ» αν τα καταφέρει να δημιουργήσει έστω μία κλασική σε «σετ» παιχνίδι). Αν τις αξιοποιήσει (ειδικά στο 0-0 ή έστω στο 1-0), θα οπλιστεί με αυτοπεποίθηση πολύτιμη για τους περισσότερους χωρίς ισχυρή ποδοσφαιρική προσωπικότητα παίκτες της.
Το ματς δεν είναι για 1,25, όσο δίνει ο ΟΠΑΠ τον άσο! Αυτή η βασανισμένη και υπό διάλυση ΑΕΚ έχει τη δυνατότητα να κάνει τη ζημιά. ΜΟΝΟ, όμως, αν της δώσει αυτό το δικαίωμα ο Ολυμπιακός. Είτε στην περίπτωση που θα θελήσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να «τελειώσει» το ματς από το πρώτο 45λεπτο λόγω Ρουμπίν (ενδέχεται να χρειαστεί υπομονή και σε κάθε περίπτωση 4-5άρες τις αποκλείω για σήμερα μετά την περυσινή εξάρα και δεδομένου του αγώνα της Τρίτης στο Καζάν) και δεν δώσει προσοχή στα νώτα του, είτε φτάσει σε ένα γρήγορο 1-0, 2-0 και εν συνεχεία παίξει με τον χρόνο και όχι με τον αντίπαλό του, υποτιμώντας τον.
Αν οι Ερυθρόλευκοι θυμηθούν τον… Σκόκο και έχουν παρακολουθήσει πώς ένας διαγραφόμενος θρίαμβος του Παναθηναϊκού στον πρώτο γύρο λίγο έλειψε να εξελιχθεί σε μια σούπερ ανατροπή (από 3-0 σε 3-2), θα φύγουν νικητές απόψε από το «Γ. Καραϊσκάκης», εκτός βεβαίως κι αν ο Θεός του ποδοσφαίρου θελήσει να αντιγράψει σε τρεις ημέρες το σενάριο που έφτιαξε στο Παναιτωλικός – Δόξα Δράμας 0-2 αντί 6-3.
πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου