Ενεκα ρεπορτάζ σπανίως βρισκόμαστε διά ζώσης σε παιχνίδια του ελληνικού
πρωταθλήματος. Σκεφτείτε πως το τελευταίο μας ήταν η πρεμιέρα της
προηγούμενης σεζόν ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και στην Ξάνθη στο
«Απόστολος Νικολαΐδης».
Αισθανθήκαμε... συγκίνηση χθες όταν, διαβάζοντας για την εθνική ομάδα της Ζάμπιας, διαπιστώσαμε πως ο Κρίστοφερ Κατόνγκο αναγνωρίζεται ως ο απόλυτος ηγέτης της στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Ενεκα ρεπορτάζ (πάλι) τον ποδοσφαιριστή τον γνωρίζαμε από τη θητεία του στο γερμανικό πρωτάθλημα και εκείνο το βράδυ του Αυγούστου τον είχε γνωρίσει καλά και ο Νίκος Σπυρόπουλος. Είχε υποφέρει στο μαρκάρισμά του.
Για να σοβαρευτούμε τώρα, ο Κατόνγκο ουδέν άλλο προσόν έχει πέρα της ταχύτητας. Ατσούμπαλος είναι στην τελική προσπάθεια, οι σέντρες του σπάνια θα βρουν στόχο, οπότε... καταλαβαίνετε και το επίπεδο του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, που τον έχει επίσης πρώτο (μαζί με άλλους πέντε) στη λίστα των σκόρερ του.
Σκασίλα της, βέβαια, της Ζάμπιας που με το (σχετικά τυχερό) 1-0 επί της Γκάνας θα παίξει για τρίτη φορά (1974 ήττα απ' το Ζαΐρ, 1994 ήττα απ' τη Νιγηρία) στον τελικό της διοργάνωσης και θα δει το πλάνο που άρχισε το 2005 να επιβραβεύεται.
Ο τότε προπονητής της Καλούσα Μπάλια (πρόεδρος της ομοσπονδίας της σήμερα) αποφάσισε να φτιάξει εθνική ομάδα με ποδοσφαιριστές μικρής ηλικίας και να τους στηρίξει. Το πέτυχε. Σκεφτείτε πως μοναδικός του ρόστερ που παίζει σε ευρωπαϊκό σύλλογο είναι ο Εμανουέλ Μαγιούκα, ο σκόρερ της στον ημιτελικό.
Στη Γιουνγκ Μπόις αγωνίζεται. Ο... δικός μας, ο Κατόνγκο, βγάζει τα προς το ζην στην Κίνα με τη Χενάν Κονστράκσιονς. Αυτοί οι «άγνωστοι», λοιπόν, απέχουν ένα βήμα από την ολοκλήρωση της ιερής αποστολής τους: της κατάκτησης του τροπαίου ως φόρο τιμής στους ποδοσφαιριστές της εθνικής Ζάμπιας που έχασαν τη ζωή τους το 1993 στο αεροπορικό δυστύχημα στην Γκαμπόν. Το βράδυ της Κυριακής, στο έδαφος της Γκαμπόν, η σταυροφορία τους ολοκληρώνεται.
Πηγή: Goal
Αισθανθήκαμε... συγκίνηση χθες όταν, διαβάζοντας για την εθνική ομάδα της Ζάμπιας, διαπιστώσαμε πως ο Κρίστοφερ Κατόνγκο αναγνωρίζεται ως ο απόλυτος ηγέτης της στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής. Ενεκα ρεπορτάζ (πάλι) τον ποδοσφαιριστή τον γνωρίζαμε από τη θητεία του στο γερμανικό πρωτάθλημα και εκείνο το βράδυ του Αυγούστου τον είχε γνωρίσει καλά και ο Νίκος Σπυρόπουλος. Είχε υποφέρει στο μαρκάρισμά του.
Για να σοβαρευτούμε τώρα, ο Κατόνγκο ουδέν άλλο προσόν έχει πέρα της ταχύτητας. Ατσούμπαλος είναι στην τελική προσπάθεια, οι σέντρες του σπάνια θα βρουν στόχο, οπότε... καταλαβαίνετε και το επίπεδο του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής, που τον έχει επίσης πρώτο (μαζί με άλλους πέντε) στη λίστα των σκόρερ του.
Σκασίλα της, βέβαια, της Ζάμπιας που με το (σχετικά τυχερό) 1-0 επί της Γκάνας θα παίξει για τρίτη φορά (1974 ήττα απ' το Ζαΐρ, 1994 ήττα απ' τη Νιγηρία) στον τελικό της διοργάνωσης και θα δει το πλάνο που άρχισε το 2005 να επιβραβεύεται.
Ο τότε προπονητής της Καλούσα Μπάλια (πρόεδρος της ομοσπονδίας της σήμερα) αποφάσισε να φτιάξει εθνική ομάδα με ποδοσφαιριστές μικρής ηλικίας και να τους στηρίξει. Το πέτυχε. Σκεφτείτε πως μοναδικός του ρόστερ που παίζει σε ευρωπαϊκό σύλλογο είναι ο Εμανουέλ Μαγιούκα, ο σκόρερ της στον ημιτελικό.
Στη Γιουνγκ Μπόις αγωνίζεται. Ο... δικός μας, ο Κατόνγκο, βγάζει τα προς το ζην στην Κίνα με τη Χενάν Κονστράκσιονς. Αυτοί οι «άγνωστοι», λοιπόν, απέχουν ένα βήμα από την ολοκλήρωση της ιερής αποστολής τους: της κατάκτησης του τροπαίου ως φόρο τιμής στους ποδοσφαιριστές της εθνικής Ζάμπιας που έχασαν τη ζωή τους το 1993 στο αεροπορικό δυστύχημα στην Γκαμπόν. Το βράδυ της Κυριακής, στο έδαφος της Γκαμπόν, η σταυροφορία τους ολοκληρώνεται.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου