Είναι πραγματικότητα. Είναι αλήθεια. Η πρόεδρος της Δημοκρατικής
Συμμαχίας τόλμησε. Διάβηκε το Ρουβίκωνα! Το είπε – να «ματώσουν»
επιτέλους κι οι πολιτικοί - και το εννόησε. Αυτή το είπε όμως, κι αυτή
το άκουσε. Θάφτηκε από σχεδόν, το σύνολο του Τύπου. Και δη, από τα
ισχυρά media του τόπου … Παράχωσαν την αξιόλογη κι ευρειών διαστάσεων
απήχησης θέση της Ντόρας Μπακογιάννη.
Αυτό είναι το κακό. Το χειρότερο είναι άλλο. Είναι η σιωπή των 299 ενεργεία αλλά και δεκάδων μη ενεργεία πλέον, συναδέλφων της. Δεν ακούσαμε μήτε φωνή μήτε ψίθυρο συμφωνούντων ή έστω διαφωνούντων με την απλή λογική της Ντόρας Μπακογιάννη. Έχασαν τη λαλιά τους. Δεν ψέλλισαν «κιχ». Είναι πολύ απασχολημένοι, βλέπετε. Ποια είναι η απασχόληση τους; Η σωτηρία μας ! Πανάθεμα τους …
Κι η Ντόρα Μπακογιάννη βέβαια, δεν εξαγνίζεται για τις αμαρτίες της ως πολιτικός με τη θέση της αυτή. Δεν της προσφέρεται άφεση αμαρτιών επειδή διακρίνει επιτέλους, το φως το αληθινό. Είναι όμως, μια λεβέντικη πρόταση. Αγγίζει δε, ευαίσθητες χορδές του λαού. Μέχρι εδώ όμως!
Από εδώ και πέρα; Το «γάντι» της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας δυστυχώς, δεν το σήκωσαν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, υπαρχηγοί και λοιποί παρατρεχάμενοι. Με άλλα λόγια; Η θέση της ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι βουλευτές τη σήμερον ημέρα (χωρίς φυσικά – επαναλαμβάνουμε – να είμαστε απόλυτα ισοπεδωτικοί) δεν διατίθενται, να θυσιαστούν για τους πολίτες. Προτίθενται όμως, να θυσιάσουν τους πολίτες …
Οι κραυγές τους περί διαφωνίας κι αντίρρησης επί του νέου μνημόσυνου … Άντε πάλι! Λάθος μας. Επί του νέου μνημονίου θέλουμε, να πούμε. Αν και η λανθάνουσα γλώσσα – λένε ότι – λέει την αλήθεια. Έτσι ή αλλιώς η …κηδεία μας έχει γίνει επί Γιώργου Παπανδρέου. Με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και την εγκληματική – ναι, εγκληματική - μη τήρηση των όρων του από την χείριστη κυβέρνηση του !
Τώρα επί Λουκά Παπαδήμου μνημόσυνα γίνονται. Τέλος πάντων. Οι κραυγές των βουλευτών λοιπόν, περί διαφωνίας κι αντίρρησης φιλτράρονται από τα προσωπικά και συμφέροντα τους. Εάν πάντως, θέλουν και να φαίνονται (επειδή πιστεύουν, ότι είναι …) δίκαιοι και καθαροί απέναντι στους ψηφοφόρους τους, να στερηθούν. Ακόμη και να παραιτηθούν. Εδώ και τώρα. Να αναγνωρίσουν τις αμαρτίες τους και να στερηθούν. Να παραιτηθούν. Από τη θέση τους και τα δικαιώματα τους. Να φύγουν. Να πάνε αλλού. Εξάλλου η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για συγχώρεση …
«Μα τι λέω, τι λέω … Τι πικρές σκέψεις κάνω και (δεν) κλαίω»!
Να στερηθούν; Να παραιτηθούν από τα καλά και συμφέροντα τους οι πολιτικοί; Προς όφελος των πολιτών; Όνειρο ζω. Μη με ξυπνάτε !
Πηγή: pamesports.gr
Αυτό είναι το κακό. Το χειρότερο είναι άλλο. Είναι η σιωπή των 299 ενεργεία αλλά και δεκάδων μη ενεργεία πλέον, συναδέλφων της. Δεν ακούσαμε μήτε φωνή μήτε ψίθυρο συμφωνούντων ή έστω διαφωνούντων με την απλή λογική της Ντόρας Μπακογιάννη. Έχασαν τη λαλιά τους. Δεν ψέλλισαν «κιχ». Είναι πολύ απασχολημένοι, βλέπετε. Ποια είναι η απασχόληση τους; Η σωτηρία μας ! Πανάθεμα τους …
Κι η Ντόρα Μπακογιάννη βέβαια, δεν εξαγνίζεται για τις αμαρτίες της ως πολιτικός με τη θέση της αυτή. Δεν της προσφέρεται άφεση αμαρτιών επειδή διακρίνει επιτέλους, το φως το αληθινό. Είναι όμως, μια λεβέντικη πρόταση. Αγγίζει δε, ευαίσθητες χορδές του λαού. Μέχρι εδώ όμως!
Από εδώ και πέρα; Το «γάντι» της προέδρου της Δημοκρατικής Συμμαχίας δυστυχώς, δεν το σήκωσαν οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, υπαρχηγοί και λοιποί παρατρεχάμενοι. Με άλλα λόγια; Η θέση της ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι βουλευτές τη σήμερον ημέρα (χωρίς φυσικά – επαναλαμβάνουμε – να είμαστε απόλυτα ισοπεδωτικοί) δεν διατίθενται, να θυσιαστούν για τους πολίτες. Προτίθενται όμως, να θυσιάσουν τους πολίτες …
Οι κραυγές τους περί διαφωνίας κι αντίρρησης επί του νέου μνημόσυνου … Άντε πάλι! Λάθος μας. Επί του νέου μνημονίου θέλουμε, να πούμε. Αν και η λανθάνουσα γλώσσα – λένε ότι – λέει την αλήθεια. Έτσι ή αλλιώς η …κηδεία μας έχει γίνει επί Γιώργου Παπανδρέου. Με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και την εγκληματική – ναι, εγκληματική - μη τήρηση των όρων του από την χείριστη κυβέρνηση του !
Τώρα επί Λουκά Παπαδήμου μνημόσυνα γίνονται. Τέλος πάντων. Οι κραυγές των βουλευτών λοιπόν, περί διαφωνίας κι αντίρρησης φιλτράρονται από τα προσωπικά και συμφέροντα τους. Εάν πάντως, θέλουν και να φαίνονται (επειδή πιστεύουν, ότι είναι …) δίκαιοι και καθαροί απέναντι στους ψηφοφόρους τους, να στερηθούν. Ακόμη και να παραιτηθούν. Εδώ και τώρα. Να αναγνωρίσουν τις αμαρτίες τους και να στερηθούν. Να παραιτηθούν. Από τη θέση τους και τα δικαιώματα τους. Να φύγουν. Να πάνε αλλού. Εξάλλου η αναγνώριση είναι το πρώτο βήμα για συγχώρεση …
«Μα τι λέω, τι λέω … Τι πικρές σκέψεις κάνω και (δεν) κλαίω»!
Να στερηθούν; Να παραιτηθούν από τα καλά και συμφέροντα τους οι πολιτικοί; Προς όφελος των πολιτών; Όνειρο ζω. Μη με ξυπνάτε !
Πηγή: pamesports.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου