Οι Βρετανοί στόχευαν με την Τελετή Εναρξης και να καλύψουν τα οργανωτικά προβλήματα που έχουν και να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο σχετικά με τους Ολυμπιακούς. Ωστόσο, ούτε Ντέηβιντ Μπέκαμ, ούτε Στιβ Ρεντγκρέιβ, ούτε Ντέιλι Τόμπσον, ούτε τίποτα. Κι αν η τελευταία εντύπωση είναι αυτή που μένει, το άναμμα του βωμού στο Ολυμπιακό Στάδιο μπορεί να χαροποίησε τους Βρετανούς - αν και δεν τους είδα να αποχωρούν πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας – αλλά σίγουρα απογοήτευσε το ένα δισεκατομμύριο που υπολογίζεται ότι είδε την Τελετή Εναρξης μέσω της τηλεόρασης.
Οι διοργανωτές είχαν ανεβάσει τον πήχη ψηλά, μην αποκαλύπτοντας το όνομα του τελευταίου λαμπαδηδρόμου και όσο κορυφωνόταν η αγωνία τις τελευταίες ημέρες, τόσο μεγάλωναν οι προσδοκίες. Και μπορεί να ήταν εξαιρετική η ιδέα τους να ανάψουν τελικά τον βωμό επτά νέοι στέλνοντας παντού το μήνυμα ότι αυτοί είναι το μέλλον του κόσμου, η συγκεκριμένη ιδέα χάλασε τη συνταγή που θέλει τον τελευταίο Λαμπαδηδρόμο να κάνει την διαφορά και να είναι το κερασάκι στην τούρτα.
Η Τελετή Εναρξης πάντως, ξεκίνησε με πολλές υποσχέσεις, καθώς οι Βρετανοί έφτασαν στο σημείο να... ρίξουν την Βασίλισσα από το ελικόπτερο για να εξιτάρουν τα πλήθη. Με πλούσια οπτικά και ηχητικά εφέ, το σόου που δημιούργησε ο Ντάνι Μπόιλ έδειχνε να ξεσηκώνει τους θεατές στο Ολυμπιακό Στάδιο. Βασικό συστατικό στοιχείο ήταν η μουσική, τόσο σε ένταση όσο και σε ρυθμό που απογείωνε σιγά – σιγά τον κόσμο.
Η αδιάφορη επαρχία με τις φολκλορικές εικόνες έδωσε τη θέση της στη μεταλλαγή της βρετανικής κοινωνίας από αγροτική σε βιομηχανική, σε ένα από τα καλύτερα μέρη της Τελετής. Το καλύτερο ήρθε μετά, στο βίντεο – δυναμίτης του Τζέιμς Μποντ με την Βασίλισσα Ελισάβετ που συμμετείχε για πρώτη φορά σε κάτι παρόμοιο και την είδαμε να πέφτει πρώτη από το ελικόπτερο με το αλεξίπτωτο, την ώρα που ο κύριος 007 δίσταζε!
Ακραία επίδειξη βρετανικού χιούμορ που έσπαζε κόκαλα και καταχειροκροτήθηκε. Αλλωστε ο φλεγματισμός των Βρετανών ήταν ό,τι καλύτερο σε αυτή την Τελετή καθώς υπογραμμίστηκε εκτός από την… κασκαντέρ Ελισάβετ και με τον Mίστερ Μπιν, τον ηθοποιό Ρόουαν Ατκινσον που έδωσε ρέστα παίζοντας πιάνο ερμηνεύοντας το οσκαρικό αριστούργημα του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τους περίφημους «Δρόμους της Φωτιάς».
Εκτός από το πιάνο, το highlightτου MrBean, ήταν το βίντεο που τον έδειχνε να τρέχει στην παραλία με τους άλλους δρομείς, αλλά επειδή κουράστηκε ανέβηκε σε ένα αυτοκίνητο, τους πέρασε όλους και τελικά έκοψε πρώτος το νήμα. Για να φτάσει στη νίκη βέβαια, χτύπησε και στο καλάμι τον βασικό του αντίπαλο του, που τελικά κατέρρευσε, για να είναι σίγουρος ότι δεν χάνει την πρωτιά!
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία των Τελετών Εναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, που οι διοργανωτές αποφεύγουν την σοβαροφάνεια και χαράσσουν νέους δρόμους με το χιούμορ, υπογραμμίζοντας άλλωστε ότι πάνω απ’ όλα είναι ένα σόου.
Το επόμενο μέρος με την μουσική, τηλεοπτική και κινηματογραφική ιστορία του Ηνωμένου Βασιλείου των τελευταίων ετών, με την ηχητική παρέλαση από τους Beatles, τους Rolling Stones και τον David Βοwie, μέχρι τους Blurκαι τους Prodigy, μετέτρεψε το Ολυμπιακό Στάδιο σε ένα μεγάλο club.
Mέχρι εκεί πήγαιναν όλα καλά, αλλά μετά το πρόγραμμα έκανε… κοιλιά, όπως συμβαίνει άλλωστε πάντα με την παρέλαση των αθλητών. Εμείς φουσκώσαμε από υπερηφάνεια βλέποντας τον δίμετρο Αλέξανδρο Νικολαϊδη να κρατά ψηλά την γαλανόλευκη και χειροκροτήσαμε με δύναμη όλα τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής που πρέπει να ξεχάσουν … Παπαχρήστου και Χονδροκούκη και να ετοιμαστούν για την μεγάλη στιγμή της καριέρας τους.
Μετά την παρέλαση, δυστυχώς το ενδιαφέρον της Τελετής Εναρξης ακολούθησε πτωτική πορεία. Το πιο μελανό σημείο προσωπικά, πιστεύω ότι ήταν η εμφάνιση του Μοχάμεντ Αλι. Όταν βλέπεις τον θρύλο της πυγμαχίας χτυπημένος από τη νόσο του Πάρκινσον και μετά βίας να στηρίζεται στα πόδια του, μόνο μελαγχολία μπορείς να νιώσεις. Τα είδωλα πρέπει να μένουν είδωλα και όχι να προκαλούν την λύπηση.
Αφού είδαμε τον Ντέηβιντ Μπέκαμ σε ρόλο… βαρκάρη (άραγε τι θα σκεφτόταν ο ίδιος) και να μεταφέρει στον Τάμεση την Λαμπαδηδρόμο, η Φλόγα πέρασε στα χέρια του Σερ Στιβ Ρεντγκρέιβ που μπήκε στο Ολυμπιακό Στάδιο εν μέσω αποθέωσης.
Και την στιγμή που όλοι κοιτούσαν τον ουρανό ή έψαχναν την κρύπτη από την οποία θα πεταγόταν ο τελευταίος Λαμπαδηδρόμος, η Ολυμπιακή Φλόγα πέρασε στα χέρια των νεαρών αθλητών που άναψαν τελικά τον βωμό, ο οποίος έμοιαζε περισσότερο με δέντρο. Ο επίλογος γράφτηκε από τον Πολ Μακάρτνει που τραγούδησε HeyJudeχωρίς όμως ούτε αυτός να «απογειώσει» το κοινό.
Οσον αφορά στην ευνόητη ερώτηση που θα κάνουν όλοι οι Ελληνες, σχετικά με το ποια Τελετή ήταν καλύτερη, η απάντηση είναι εύκολη παρότι οι καιροί άλλαξαν και δεν είναι δίκαιο να συγκριθούν οι διοργανώσεις. Η Τελετή Εναρξης της Αθήνας ήταν ένα ταξίδι στο όνειρο που σε μεγάλο βαθμό το επανέλαβαν και οι Κινέζοι το 2008. Οι Βρετανοί αντιθέτως περιορίστηκαν σε πιο γήινα και πεζά πράγματα, διοργανώνοντας ένα πάρτι. Το πάρτι, όμως, μετά το hangover της επόμενης ημέρας το ξεχνάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου