Γράφει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος...
Η εθνική Ισπανίας άγγιξε το τέλειο στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με την Ιταλία προχθές στο Κίεβο, σπάζοντας μια σειρά από ρεκόρ και προσφέροντας μια ανάταση στον ισπανικό λαό που μαστίζεται από κρίση και ανεργία. Οι Ισπανοί έγραψαν ιστορία κατακτώντας τρίτο σερί τίτλο σε μεγάλη διοργάνωση μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ενώ έφτασαν τα τρία συνολικά ευρωπαϊκά, όσα και η πολυνίκης Γερμανία. Παράλληλα, το σκορ του τελικού, το εντυπωσιακό 4-0, αποτελεί τη μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Ο Ισπανός τερματοφύλακας Ικερ Κασίγιας έκανε δύο νέα ρεκόρ, διατηρώντας την εστία του απαραβίαστη για πέντε συνεχόμενους αγώνες και έγινε και ο πρώτος παίκτης που έφτασε τις 100 νίκες σε διεθνές επίπεδο, σε 137 αγώνες με το εθνόσημο. Ο Αντρές Ινιέστα επελέγη ως ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά, αφού αναδείχθηκε και κορυφαίος του τελικού. Αυτό πιθανότατα να σημάνει και την ανάδειξή του ως καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς τον Ιανουάριο, πράγμα που ο 28χρονος άσος της Μπαρτσελόνα εδώ και καιρό δικαιούται. Συνολικά βρίσκονται 10 Ισπανοί στην επιλογή της τεχνικής επιτροπής της UEFA για τους καλύτερους 23.
Ρεκόρ σημείωσε και ο κατά τα άλλα ντεφορμέ Φερνάντο Τόρες, αφού σκόραρε σε δύο συνεχόμενους τελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Με το γκολ του στον τελικό κατέκτησε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, καθώς με τα τρία του συνολικά τέρματα και τη μία ασίστ ισοβάθμησε με τον Γερμανό Μάριο Γκόμεζ, αλλά είχε αγωνιστεί για λιγότερα λεπτά κι έτσι αναδείχθηκε αυτός κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης.
Οι «Φούριας Ρόχας» αποτίναξαν και τη στάμπα της βαρετής ομάδας που αλλάζει άσκοπα την μπάλα μόνο και μόνο για να διατηρεί την κατοχή χωρίς ουσία. Οι Ισπανοί φύλαξαν το καλύτερο για το τέλος, σε έναν αγώνα που δίνει το στίγμα για τις μελλοντικές αναφορές στην καλύτερη εθνική ομάδα κατά τις αρχές του 21ου αιώνα.
Το ερώτημα που θέτουν πλέον τα διεθνή μέσα ενημέρωσης είναι εάν αυτή η ισπανική ποδοσφαιρική γενιά αποτελεί την καλύτερη όλων των εποχών, ανώτερη κι από τη θρυλική Βραζιλία του 1970. Αν και πρόκειται για μη συγκρίσιμα μεγέθη, είναι κάτι που σίγουρα οι ποδοσφαιρόφιλοι θα πάρουν φέτος μαζί τους στις παραλίες για κουβέντα.
Πηγή: Καθημερινή
Η εθνική Ισπανίας άγγιξε το τέλειο στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με την Ιταλία προχθές στο Κίεβο, σπάζοντας μια σειρά από ρεκόρ και προσφέροντας μια ανάταση στον ισπανικό λαό που μαστίζεται από κρίση και ανεργία. Οι Ισπανοί έγραψαν ιστορία κατακτώντας τρίτο σερί τίτλο σε μεγάλη διοργάνωση μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2008 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010, ενώ έφτασαν τα τρία συνολικά ευρωπαϊκά, όσα και η πολυνίκης Γερμανία. Παράλληλα, το σκορ του τελικού, το εντυπωσιακό 4-0, αποτελεί τη μεγαλύτερη διαφορά τερμάτων σε τελικό Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Ο Ισπανός τερματοφύλακας Ικερ Κασίγιας έκανε δύο νέα ρεκόρ, διατηρώντας την εστία του απαραβίαστη για πέντε συνεχόμενους αγώνες και έγινε και ο πρώτος παίκτης που έφτασε τις 100 νίκες σε διεθνές επίπεδο, σε 137 αγώνες με το εθνόσημο. Ο Αντρές Ινιέστα επελέγη ως ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά, αφού αναδείχθηκε και κορυφαίος του τελικού. Αυτό πιθανότατα να σημάνει και την ανάδειξή του ως καλύτερου ποδοσφαιριστή της χρονιάς τον Ιανουάριο, πράγμα που ο 28χρονος άσος της Μπαρτσελόνα εδώ και καιρό δικαιούται. Συνολικά βρίσκονται 10 Ισπανοί στην επιλογή της τεχνικής επιτροπής της UEFA για τους καλύτερους 23.
Ρεκόρ σημείωσε και ο κατά τα άλλα ντεφορμέ Φερνάντο Τόρες, αφού σκόραρε σε δύο συνεχόμενους τελικούς του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Με το γκολ του στον τελικό κατέκτησε και τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, καθώς με τα τρία του συνολικά τέρματα και τη μία ασίστ ισοβάθμησε με τον Γερμανό Μάριο Γκόμεζ, αλλά είχε αγωνιστεί για λιγότερα λεπτά κι έτσι αναδείχθηκε αυτός κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης.
Οι «Φούριας Ρόχας» αποτίναξαν και τη στάμπα της βαρετής ομάδας που αλλάζει άσκοπα την μπάλα μόνο και μόνο για να διατηρεί την κατοχή χωρίς ουσία. Οι Ισπανοί φύλαξαν το καλύτερο για το τέλος, σε έναν αγώνα που δίνει το στίγμα για τις μελλοντικές αναφορές στην καλύτερη εθνική ομάδα κατά τις αρχές του 21ου αιώνα.
Το ερώτημα που θέτουν πλέον τα διεθνή μέσα ενημέρωσης είναι εάν αυτή η ισπανική ποδοσφαιρική γενιά αποτελεί την καλύτερη όλων των εποχών, ανώτερη κι από τη θρυλική Βραζιλία του 1970. Αν και πρόκειται για μη συγκρίσιμα μεγέθη, είναι κάτι που σίγουρα οι ποδοσφαιρόφιλοι θα πάρουν φέτος μαζί τους στις παραλίες για κουβέντα.
Πηγή: Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου