Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλη ομάδα που μπορεί να την κοντράρει. Η
διαφορά κλάσης της από τις υπόλοιπες ομάδες -ακόμα κι αν είσαι τυφλός
και δεν μπορείς να τη δεις- με κάποιον τρόπο μαγικό θα την αισθανθείς.
Ισως αν όλες οι Εθνικές να μπορούσαν αυτή τη στιγμή να φτιάξουν μια
υπερεθνική να τους αντιμετωπίσει στον τελικό ενός Μουντιάλ και πάλι δεν
θα στοιχημάτιζα σε ήττα των Ισπανών. Σε όλο το τουρνουά έπαιζε στο 60%
των δυνατοτήτων της, κάτι αρκετό για ν φτάσει στον τελικό. Εκεί, στο
Κίεβο πάτησε λίγο παραπάνω το γκάζι και διέσυρε μια μεγάλη ομάδα όπως η
Ιταλία.
Όλα ξεκινάνε από το κέντρο. Αυτό το μαγικό, διαστημικό κέντρο των «φούριας ρόχας». Από παίκτες που αδυνατείς να καταλάβεις αν είναι ανασταλτικοί, αν είναι επιθετικοί, αν είναι δημιουργοί, αν είναι ρολίστες, γιατί πολύ απλά είναι όλα μαζί. Παίκτες που μπορούν να κάνουν τα πάντα, να σκεφτούν τα πάντα και το κυριότερο να το υλοποιήσουν. Μια ομάδα για να κερδίσει την εθνική Ισπανίας οφείλει πρώτα -και στον επιθετικό αλλά και στον αμυντικό τομέα- να λύσει τις γεωμετρικές ασκήσεις, τα τρίγωνα ανάμεσα στον Ινιέστα, στον Τσάβι, στον Αλόνσο, στον Μπουσκέτς, στον Φάμπρεγκας. Να καταφέρει να κρατήσει την μπάλα, να την κλέψει από κάποια «ηλεκτρόνια», να την κάνει δική του. Και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου.
Αντίθετα, ποδοσφαιρικά έχει αποδειχθεί το πιο δύσκολο. Χθες ακόμα και ο ιδιοφυής Πίρλο πνίγηκε στις γεωμετρικές ασκήσεις των Ισπανών, μένοντας στάσιμος. Ομάδα με μυαλό, με ταχύτητα, με αίσθηση του χώρου, σημαντικός παράγοντας για να δημιουργήσεις στο ποδόσφαιρο.
Μεγάλη πολυτέλεια να γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή και μόνο από την αναπνοή ποιος συμπαίκτης είναι δίπλα σου, πού σκοπεύει να κινηθεί και τι έχει στα μυαλά του να κάνει. Αυτή η ποδοσφαιρική αρμονία των Ισπανών δεν είναι τυχαία. Είναι σαν να βλέπεις και να απολαμβάνεις μια φιλαρμονική όπου βλέπεις τους μουσικούς να δίνουν πνοή στα όργανά τους, χωρίς να ξεχωρίζεις κάποιον ιδιαίτερα. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι σε αυτή την Ισπανία η Ιταλία. Ισως κάποιες πιο σωστές επιλογές του Πραντέλι να μείωναν το εύρος του τελικού σκορ, αλλά για νίκη ούτε λόγος. Η Ιταλία έφτασε μέχρι τον τελικό, γιατί μέχρι εκεί άξιζε να φτάσει. Τα τελευταία 90 λεπτά της τελικής αναμέτρησης είναι ένας ισπανικός μονόλογος και μια ισπανική πρόταση συγχρόνου ποδοσφαίρου για να διδάσκεται σε όποιον έχει διάθεση και όρεξη να μάθει πώς θα είναι το άθλημα στο μέλλον.
Πηγή: Sportday
Όλα ξεκινάνε από το κέντρο. Αυτό το μαγικό, διαστημικό κέντρο των «φούριας ρόχας». Από παίκτες που αδυνατείς να καταλάβεις αν είναι ανασταλτικοί, αν είναι επιθετικοί, αν είναι δημιουργοί, αν είναι ρολίστες, γιατί πολύ απλά είναι όλα μαζί. Παίκτες που μπορούν να κάνουν τα πάντα, να σκεφτούν τα πάντα και το κυριότερο να το υλοποιήσουν. Μια ομάδα για να κερδίσει την εθνική Ισπανίας οφείλει πρώτα -και στον επιθετικό αλλά και στον αμυντικό τομέα- να λύσει τις γεωμετρικές ασκήσεις, τα τρίγωνα ανάμεσα στον Ινιέστα, στον Τσάβι, στον Αλόνσο, στον Μπουσκέτς, στον Φάμπρεγκας. Να καταφέρει να κρατήσει την μπάλα, να την κλέψει από κάποια «ηλεκτρόνια», να την κάνει δική του. Και δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα του κόσμου.
Αντίθετα, ποδοσφαιρικά έχει αποδειχθεί το πιο δύσκολο. Χθες ακόμα και ο ιδιοφυής Πίρλο πνίγηκε στις γεωμετρικές ασκήσεις των Ισπανών, μένοντας στάσιμος. Ομάδα με μυαλό, με ταχύτητα, με αίσθηση του χώρου, σημαντικός παράγοντας για να δημιουργήσεις στο ποδόσφαιρο.
Μεγάλη πολυτέλεια να γνωρίζεις ανά πάσα στιγμή και μόνο από την αναπνοή ποιος συμπαίκτης είναι δίπλα σου, πού σκοπεύει να κινηθεί και τι έχει στα μυαλά του να κάνει. Αυτή η ποδοσφαιρική αρμονία των Ισπανών δεν είναι τυχαία. Είναι σαν να βλέπεις και να απολαμβάνεις μια φιλαρμονική όπου βλέπεις τους μουσικούς να δίνουν πνοή στα όργανά τους, χωρίς να ξεχωρίζεις κάποιον ιδιαίτερα. Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα απέναντι σε αυτή την Ισπανία η Ιταλία. Ισως κάποιες πιο σωστές επιλογές του Πραντέλι να μείωναν το εύρος του τελικού σκορ, αλλά για νίκη ούτε λόγος. Η Ιταλία έφτασε μέχρι τον τελικό, γιατί μέχρι εκεί άξιζε να φτάσει. Τα τελευταία 90 λεπτά της τελικής αναμέτρησης είναι ένας ισπανικός μονόλογος και μια ισπανική πρόταση συγχρόνου ποδοσφαίρου για να διδάσκεται σε όποιον έχει διάθεση και όρεξη να μάθει πώς θα είναι το άθλημα στο μέλλον.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου