Κάτι που είχαν κρύψει όλο το προηγούμενο διάστημα του Euro 2012. Ένα
δεκαπεντάλεπτο για αρχή, σαφές προβάδισμα για την κατάκτηση ακόμη ενός
τροπαίου. Μια καλή επίθεση στη λήξη του α' ημιχρόνου και ένα
δεκαπεντάλεπτο στο β', στη συνέχεια, ήταν αρκετά για να κλειδώσουν οι
Ισπανοί το τρόπαιο στη βαλίτσα και να γράψουν ιστορία.
Ναι, πιθανόν να βλέπαμε καλύτερο β' ημίχρονο, αν δεν του «στράβωνε» το πράγμα τόσο του Πραντέλι με τον Τιάγκο Μότα. Ακόμη και με έντεκα, όμως, οι Ιταλοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα χθες βράδυ, διότι οι Ισπανοί είχαν αποφασίσει να παίξουν για να επικρατήσουν, όχι απλώς για να νικήσουν. Οι Ισπανοί δημοσιογράφοι που ακολουθούν και παρατηρούν στενά την πιο επιτυχημένη εθνική ομάδα της ιστορίας τους «προειδοποιούσαν» προτού αρχίσει ο τελικός για την αλλαγή διάθεσης που διέκριναν στη συμπεριφορά και στο βλέμμα των ποδοσφαιριστών, έκαναν την «πετάει φλόγες το μάτι τους» επισήμανση.
Οι Ιταλοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Μέχρι και την μπάλα κατάφεραν να κρατήσουν, στο α', περισσότερο από τους Ισπανούς, κάτι που δεν συμβαίνει. Η Ισπανία όμως είχε αποφασίσει να παίξει το α λα Μπαρτσελόνα ποδόσφαιρο που την έφερε στην κορυφή του πλανήτη στη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας. Φαινόταν και μόνο στην απόδοση, στη διάθεση και στο πνεύμα του Τσάβι. Εκανε τις πρώτες του ασίστ για γκολ στο τουρνουά. Τρεις σε ένα παιχνίδι. Στον τελικό.
Πέρα από όλα τα άλλα, ο χθεσινός τελικός ήταν μια επίδειξη του «my way» από έναν προπονητή που αν είχε το look του Μουρίνιο, θα είχε γίνει εξώφυλλο στο «TIME» και στα λοιπά κορυφαία περιοδικά του πλανήτη. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε σχεδίασε να παίξει με «ντεμί» φορ σε αυτό το τουρνουά και το έκανε και στον τελικό, εκεί δηλαδή όπου θα άκουγε τα πάντα, αν τυχόν δεν αποδεικνυόταν αποτελεσματική η επιλογή του.
Της άξιζε αυτής της Ισπανίας να γίνει η πρώτη Ευρωπαία εθνική ομάδα που κατακτά τρία σερί μεγάλα τρόπαια. Της άξιζε, για να μνημονεύεται από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως η ομάδα φαινόμενο, την οποία όλοι εμείς έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε ζωντανά.
Πηγή: Sportday
Ναι, πιθανόν να βλέπαμε καλύτερο β' ημίχρονο, αν δεν του «στράβωνε» το πράγμα τόσο του Πραντέλι με τον Τιάγκο Μότα. Ακόμη και με έντεκα, όμως, οι Ιταλοί δεν θα μπορούσαν να κάνουν τίποτα χθες βράδυ, διότι οι Ισπανοί είχαν αποφασίσει να παίξουν για να επικρατήσουν, όχι απλώς για να νικήσουν. Οι Ισπανοί δημοσιογράφοι που ακολουθούν και παρατηρούν στενά την πιο επιτυχημένη εθνική ομάδα της ιστορίας τους «προειδοποιούσαν» προτού αρχίσει ο τελικός για την αλλαγή διάθεσης που διέκριναν στη συμπεριφορά και στο βλέμμα των ποδοσφαιριστών, έκαναν την «πετάει φλόγες το μάτι τους» επισήμανση.
Οι Ιταλοί έκαναν ό,τι μπορούσαν. Μέχρι και την μπάλα κατάφεραν να κρατήσουν, στο α', περισσότερο από τους Ισπανούς, κάτι που δεν συμβαίνει. Η Ισπανία όμως είχε αποφασίσει να παίξει το α λα Μπαρτσελόνα ποδόσφαιρο που την έφερε στην κορυφή του πλανήτη στη διάρκεια της τελευταίας 4ετίας. Φαινόταν και μόνο στην απόδοση, στη διάθεση και στο πνεύμα του Τσάβι. Εκανε τις πρώτες του ασίστ για γκολ στο τουρνουά. Τρεις σε ένα παιχνίδι. Στον τελικό.
Πέρα από όλα τα άλλα, ο χθεσινός τελικός ήταν μια επίδειξη του «my way» από έναν προπονητή που αν είχε το look του Μουρίνιο, θα είχε γίνει εξώφυλλο στο «TIME» και στα λοιπά κορυφαία περιοδικά του πλανήτη. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε σχεδίασε να παίξει με «ντεμί» φορ σε αυτό το τουρνουά και το έκανε και στον τελικό, εκεί δηλαδή όπου θα άκουγε τα πάντα, αν τυχόν δεν αποδεικνυόταν αποτελεσματική η επιλογή του.
Της άξιζε αυτής της Ισπανίας να γίνει η πρώτη Ευρωπαία εθνική ομάδα που κατακτά τρία σερί μεγάλα τρόπαια. Της άξιζε, για να μνημονεύεται από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως η ομάδα φαινόμενο, την οποία όλοι εμείς έχουμε την τύχη να παρακολουθούμε ζωντανά.
Πηγή: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου