Η «ράτσα» προπονητή με την ονομασία Βιθέντε δελ Μπόσκε χαρακτηρίζει
τεχνικούς μεγαλόσωμους, εργατικούς, κοινωνικά προσιτούς και πιστούς στο
τακτικό σχέδιό τους και στην ιεραρχία του συνόλου που διαχειρίζονται.
Είναι ράτσα αντιεμπορική. Δεν χαρίζει «γκριμάτσες» και «παιχνίδια» στα ΜΜΕ, δεν προκαλεί ανακατωσούρες, δεν χαρίζει πρωτοσέλιδα. Οπως και οι Αγιοι Βερνάρδοι. Η απόπειρα ανάδειξής τους σε σταρ το 1992 με την κινηματογραφική ταινία «Μπετόβεν» χάρισε πρόσκαιρη εμπορικότητα. Μετά, άλλες ράτσες αποδείχτηκαν πιο αρεστές (διαχρονικά) στα μίντια.
Αν το δούμε χιουμοριστικά, ο Βιθέντε δελ Μπόσκε θα μπορούσε και ένεκα παρουσιαστικού να είναι σκύλος ράτσας Αγίου Βερνάρδου. Κάνει τη δουλειά του άριστα, δεν τρελαίνεται με τη δημοσιότητα, αλλά είναι αυτός που έχει στο παλμαρέ του την πετυχημένη διαχείριση των πρώτων «γκαλάκτικος» της Ρεάλ Μαδρίτης, τη διαχείριση ισχυρών προσωπικοτήτων με τρόπο που τους είχε όλους ευχαριστημένους (και προβεβλημένους) και από το βράδυ της περασμένης Κυριακής τη σύνδεσή του με την πιο πετυχημένη εθνική ομάδα όλων των εποχών.
Δεν θα γράψουμε τη «δική του» εθνική Ισπανίας, διότι η κύρια δουλειά του ήταν να διαχειριστεί, όπως στη Ρεάλ Μαδρίτης, πολλούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές, να τους πείσει πως είναι όλοι τους μέλη ομάδας οικογένειας και πως ανεξαρτήτως συμμετοχής καθένας τους είχε συνεισφορά στο όλο.
Το πέτυχε. Με την καθαρή γραμμή του («προτιμώ το απλό ποδόσφαιρο») αλλά και την ικανότητα να προσαρμόζεται όταν πρέπει («έχω στο μυαλό μου το ιδεατό, αλλά αν οι ποδοσφαιριστές δεν εναρμονίζονται, βρίσκω άλλο») αποδείχτηκε ο κατάλληλος σκύλος στην κατάλληλη αυλή.
Πηγή: Goal
Είναι ράτσα αντιεμπορική. Δεν χαρίζει «γκριμάτσες» και «παιχνίδια» στα ΜΜΕ, δεν προκαλεί ανακατωσούρες, δεν χαρίζει πρωτοσέλιδα. Οπως και οι Αγιοι Βερνάρδοι. Η απόπειρα ανάδειξής τους σε σταρ το 1992 με την κινηματογραφική ταινία «Μπετόβεν» χάρισε πρόσκαιρη εμπορικότητα. Μετά, άλλες ράτσες αποδείχτηκαν πιο αρεστές (διαχρονικά) στα μίντια.
Αν το δούμε χιουμοριστικά, ο Βιθέντε δελ Μπόσκε θα μπορούσε και ένεκα παρουσιαστικού να είναι σκύλος ράτσας Αγίου Βερνάρδου. Κάνει τη δουλειά του άριστα, δεν τρελαίνεται με τη δημοσιότητα, αλλά είναι αυτός που έχει στο παλμαρέ του την πετυχημένη διαχείριση των πρώτων «γκαλάκτικος» της Ρεάλ Μαδρίτης, τη διαχείριση ισχυρών προσωπικοτήτων με τρόπο που τους είχε όλους ευχαριστημένους (και προβεβλημένους) και από το βράδυ της περασμένης Κυριακής τη σύνδεσή του με την πιο πετυχημένη εθνική ομάδα όλων των εποχών.
Δεν θα γράψουμε τη «δική του» εθνική Ισπανίας, διότι η κύρια δουλειά του ήταν να διαχειριστεί, όπως στη Ρεάλ Μαδρίτης, πολλούς αξιόλογους ποδοσφαιριστές, να τους πείσει πως είναι όλοι τους μέλη ομάδας οικογένειας και πως ανεξαρτήτως συμμετοχής καθένας τους είχε συνεισφορά στο όλο.
Το πέτυχε. Με την καθαρή γραμμή του («προτιμώ το απλό ποδόσφαιρο») αλλά και την ικανότητα να προσαρμόζεται όταν πρέπει («έχω στο μυαλό μου το ιδεατό, αλλά αν οι ποδοσφαιριστές δεν εναρμονίζονται, βρίσκω άλλο») αποδείχτηκε ο κατάλληλος σκύλος στην κατάλληλη αυλή.
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου