Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Σάντος χωρίς αρχή και τέλος!!

Eδώ και δύο χρόνια υπάρχει μία στασιμότητα στην εξέλιξη της Εθνικής. Η ευτυχία του ομοσπονδιακού τεχνικού σε κάθε χώρα είναι ο άπλετος χρόνος που διαθέτει ώστε να βλέπει, να αναλύει, να δοκιμάζει, να ενημερώνεται για όλα όσα αφορούν την συγκρότηση μιας δυνατής ομάδας, όταν θα έρθει η ώρα ενός παιχνιδιού. Το επίπεδο των παικτών που καταρτίζουν τις εθνικές ομάδες είναι τέτοιο, που σ’ ένα παιχνίδι εκτελούνται οι τακτικές του προπονητή με απόλυτη προσήλωση και έτσι βλέπουμε τι οδηγίες είχε η ομάδα για να αντιμετωπίσει έναν αντίπαλο.
Δεν γίνεται αλλιώς γιατί η ομοιογένεια των παικτών είναι αμφισβητήσιμη λόγω του λίγου χρόνου που βρίσκονται μεταξύ τους και των λίγων παιχνιδιών που δίνουν σε μία σεζόν.
Η Εθνική μας ευτύχησε να μπει στο κλαμπ των ισχυρών θεωρητικά ομάδων από το 2004 και μετά με συγκεκριμένα τακτικά χαρακτηριστικά και ποδοσφαιριστές που αφομοίωσαν ένα συγκεκριμένο σύστημα παιχνιδιού. Ο τότε προπονητής είχε διαγνώσει την αδυναμία παραγωγής φάσεων και πλουραλιστικής ανάπτυξης, ελλείψει προικισμένων τεχνικά ποδοσφαιριστών και πέτυχε δύο προκρίσεις σε EURO και μία πρόκριση σε Μουντιάλ.
Ο Φερνάντο Σάντος ήρθε ως ο συνεχιστής της προσπάθειας με την ιδέα να αρχίσει η ομάδα να αποδίδει περισσότερο παραγωγικό ποδόσφαιρο, να έχει κατοχή μπάλας, να πιέζει σε όλο το γήπεδο και να δείξει ότι δεν ανήκει τυχαία στις 10 κορυφαίες ομάδες του κόσμου.
Το Overlap.gr σε όλες τις αναλύσεις της Εθνικής και με αποκορύφωμα του EURO του 2012 είχε τονίσει ότι ο ομοσπονδιακός προπονητής δεν ξεκινάει σωστά τα παιχνίδια του. Χάνει πάντα ένα ημίχρονο μέχρι να βρει τις κατάλληλες θέσεις και τακτικές για τους παίκτες. Ο αγώνας με την Τσεχία περνάει στο πάνθεον των «ανομολόγητων αμαρτημάτων» για την προχειρότητα και την ανυπαρξία σχεδίου στο δεύτερο ημίχρονο , όταν και το αποτέλεσμα ήταν ήδη 2-0 κατά και δεν μπόρεσε ποτέ να το διαχειριστεί για την ανατροπή.
Ο προκριματικός όμιλος για το Μουντιάλ της Βραζιλίας είχε ένα φαβορί και δύο αουτσάιντερ. Την Ελλάδα στον ρόλο του αδιαμφισβήτητου πρώτου και αγώνας για τα μπαράζ μεταξύ των Βόσνιων και των Σλοβάκων. Αυτό δεν το αρνήθηκε ποτέ κανείς και όλες οι εκτιμήσεις έκλειναν ότι η εθνική έπεσε σε έναν πάρα πολύ βατό όμιλο.
Μετά το πέρας των αγώνων φάνηκε ότι η πρωτιά θα παιχτεί ανάμεσα στην Ελλάδα και την πολύ ποιοτική και «πεινασμένη» για διάκριση Βοσνία των Τζέκο, Ιμπίσεβιτς , Μισίμοβιτς και Πιάνιτς. Όλη η ενέργεια έμενε να βγει σ’ αυτά τα δύο παιχνίδια ώστε η πρόκριση να φαντάζει πιο εύκολη.
Το πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη ήταν η επιτομή της παροιμίας «φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη». Κλειστές άμυνες, έλεγχος του κέντρου, μηδενικό ρίσκο, όλα στο βωμό του να μην υπάρξει ηττημένος. Προσωπικά θεωρώ το πρώτο σημαντικό λάθος του προπονητή εκείνο το παιχνίδι. Όταν είσαι το φαβορί και αγωνίζεσαι στην έδρα σου , έχεις υποχρέωση να παίξεις για την νίκη με όλες τις δυνάμεις για να τελειώνεις την σειρά. Δεν νοείται να περιμένεις πότε θα σου δώσει την ευκαιρία ο αντίπαλος για να νικήσεις. Οπότε το δόγμα του Σάντος για ποδοσφαιρική δημιουργία στο έναν και μοναδικό δύσκολο αγώνα χάθηκε. Φυσικά μετά ήρθε η τυχερή νίκη μέσα στην Σλοβακία και όλοι αναθάρρησαν και επέστρεψαν οι καρδιές στην θέση τους.
Στον αγώνα με την Βοσνία αυτή την φορά στην Ζένιτσα παιζόταν, για δεύτερη φορά, το πλεονέκτημα του ομίλου. Ήταν γνωστή πλέον η δύναμη των Βόσνιων και φυσικά , σ’ αυτό το επίπεδο, ήταν γνωστός και ο τρόπος αντιμετώπισης των ατού των αντιπάλων. Η πιο σημαντική αδυναμία των Βόσνιων είναι η αμυντική της γραμμή. Το ξέρουν όλοι αυτό. Δεν έχουν την αντίστοιχη ποιότητα των μέσων και επιθετικών, οπότε είναι η αρχή της κατάστρωσης των πλάνων του αγώνα. Φρούδες ελπίδες. Η ομάδα δεν πίεσε ποτέ και δεν κατάφερε να απειλήσει σοβαρό ούτε μία φορά. Στο ζήτημα της ανάπτυξης των Βόσνιων υπήρχε ο συνδετικός κρίκος όλων, ο Μισίμοβιτς, που μόνο μυστικό δεν είναι ότι όλο το παιχνίδι περνάει απ’ αυτόν. Κάτω της βάσης η επιτήρησή του. Οι γνωστοί Τζέκο και Ιμπίσεβιτς κάνουν την ζημιά όταν τροφοδοτηθούν. Μόνοι τους δεν θα κάνουν φάση ξεκινώντας από το κέντρο ή τα πλάγια. Και οι δύο έβαλαν τέρματα. Θα δανειστώ μία ρήση των Ιταλών που έχει γραφτεί κατά κόρον αλλά είναι τόσο χαρακτηριστική για το χθεσινό παιχνίδι που μπαίνω στον πειρασμό να την αντιγράψω: «Όταν δεν ξέρεις τι να την κάνει την μπάλα βγάλτην κόρνερ. Αν δεχτείς τέρμα τότε είσαι άξιος της μοίρας σου». Η Εθνική δέχτηκε τέρμα από κόρνερ, από εκτέλεση φάουλ μέσα στην περιοχή και κεφαλιά και από πέναλτι. Κοινώς έλλειψη συγκέντρωσης.
Ο Σάντος πειραματίζεται σε μόνιμη βάση με τους ίδιους παίκτες. Περιμένει να δει διαφορετικά πράγματα από ποδοσφαιριστές που έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Λειτουργεί σαν να θέλει το ριπλέι να έχει διαφορετική κατάληξη από την φάση σε real time.
Επειδή ο αγώνας με την Λιθουανία που ακολουθεί και με την Σλοβακία έγιναν ντέρμπι , με υπαιτιότητα του προπονητή, θεωρώ ότι αν υπάρξει ανάποδο αποτέλεσμα σε έναν από τους δύο αγώνες η παραίτηση του Σάντος πρέπει να γίνει στην συνέντευξη τύπου. Είμαι φαν της Εθνικής από πολλά χρόνια και δεν ανέχομαι να με παραμυθιάζουν με οργανωτικές δομές και νεοσύστατα πρωταθλήματα και η τωρινή ομάδα να μην μπορεί να παρουσιάσει ένα υποτυπώδες ποδόσφαιρο.
Τελειώνοντας , πιστεύω ότι οι πιθανότητες είναι ακόμα πολλές για την πρόκριση στο Μουντιάλ. Χάθηκε ένας σημαντικός αγώνας που αντιμετωπίσθηκε με μία ακατανόητη χαλαρότητα. Ήταν τελικός και ως τέτοιον έπρεπε να τον αντιμετωπίσουν. Τώρα κρεμόμαστε και από άλλα αποτελέσματα , που δεν είναι απίθανο να έρθουν, όσο η Σλοβακία είναι μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης. Είχαμε την ευκαιρία να «καθαρίσουμε» τον όμιλο και να ετοιμάζονται σιγά – σιγά όλοι για την Βραζιλία.
Σίγουρα ο Σάντος θα πάει. Η ομάδα…;
ΠΗΓΗ: Overlap.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: