Η Ελλάδα, με εμφάνιση για σεμινάρια στο «φλογισμένο άντρο» του Βουκουρεστίου, κωφεύοντας στις τρομακτικές απειλές του… Δράκουλα των Καρπαθίων, ήπιε με… το καλαμάκι το αίμα των Ρουμάνων, που απέναντι στους διεθνείς του Σάντος έμοιαζαν – για δεύτερη φορά μετά τη βραδιά στο Καραϊσκάκη – σαν σκόρπια, «αποτυχημένη διαδήλωση».
Η Εθνική μας, πέρα από αήττητη στο «διπλό τελικό» των μπαράζ, ήταν τόσο πειστική στις εμφανίσεις της και στα δύο ματς, που δεν άφησε την παραμικρή αμφιβολία για την υπεροχή και κυριαρχία της έναντι της Ρουμανίας, μέσα από μία εντελώς μονοδιάστατη σύγκριση. Η Ελλάδα θα βρίσκεται το καλοκαίρι στα γήπεδα της Βραζιλίας, ως συνδαιτυμόνας του κορυφαίου ποδοσφαιρικού… meeting της τετραετίας στον πλανήτη, αφήνοντας στη διακριτική ευχέρεια των Ρουμάνων να κάνουν το ίδιο ταξίδι, αλλά αποκλειστικά για «αναψυχή» αν το επιθυμούν.
Γιατί οι διεθνείς μας είναι για παιχνίδια στα γήπεδα, για ποδοσφαιρικά ματς και οι γείτονες Βαλκάνιοι – που δεν διέθεταν ούτε τον στοιχειώδη σεβασμό «κράζοντας» ασταμάτητα στον εθνικό μας ύμνο, πράξη η οποία μαρτυρά και το χαμηλό τους επίπεδο άλλωστε – για… τα καρναβάλια. Όσο για τον Πιτσούρκα, πάει δεν πάει σε μοναστήρι τώρα, μικρή σημασία έχει, αφού είναι κιόλας… lost in space, χάνοντας κατά πάσα βεβαιότητα τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή.
Ένα αυτογκόλ ούτε στο εκατομμύριο!
Αν δεν υπήρχε η ατυχέστατη στιγμή του αυτογκόλ του Βασίλη Τοροσίδη, σε μια σπάνια φάση την οποία – ευτυχώς με χαμόγελο πια όπως εξελίχθηκαν τα πράματα – θα διηγείται και στα εγγόνια του, αφού ένα εκατομμύριο φορές να ξαναδοκιμάσει να διώξει την μπάλα φυσικά και δεν πρόκειται να την στείλει με τόση δύναμη και… μαεστρία στα δίχτυα του Καρνέζη (!), η Εθνική θα έφευγε νικήτρια και από τη ρουμανική πρωτεύουσα.
Κράτησε μακριά τους αντιπάλους από την ελληνική εστία και κατά προέκταση από τη γενναιότερη ή και ακραία ελπίδα τους για πρόκριση στο Mundial. Είχε τον πλήρη έλεγχο του ματς και της κατάστασης, δεν ανησύχησε και δεν ταράχτηκε από την ατμόσφαιρα, ούτε και από την ψυχρολουσία της απίθανης ισοφάρισης από ελληνικό πόδι και, γενικά, διαχειρίστηκε με αξιοθαύμαστη εμπειρία και άνεση τη ρεβάνς στην καυτή ρουμανική έδρα.
Για να μην αδικήσω φυσικά και τον Φερνάντο Σάντος – τον άνθρωπο που μετά το Euro της Πολωνίας ηγείται της πρόκρισης και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας - ασφαλώς και του ανήκει ένα σημαντικό μερίδιο από το θρίαμβο των προκριματικών καθώς και των δύο καθοριστικών μπαράζ με τη Ρουμανία.
Πολύ μεγάλη εμφάνιση από τον Χοσέ Χολέβα, καταπληκτική η παρουσία των Μανιάτη, Τζιόλη, Σαμαρά, Παπασταθόπουλου και Σιόβα, αξιομνημόνευτη η επέμβαση του Καρνέζη λίγο μετά το 1-1 σε μία από τις ελάχιστες απειλές που δέχτηκε σε ολόκληρο το ματς.
Άφησα τελευταίο τον Κώστα Μήτρογλου. Μη βιαστείτε να πείτε: Έλα, εντάξει, βάζει πολύ δυσκολότερα γκολ, γιατί κανένα τετ α τετ δεν είναι απλή υπόθεση. Όσο μεγάλος κι αν είναι ο σκόρερ. Θέλει ψυχραιμία, κρύο αίμα, άγνοια κινδύνου και σοβαρότητας της στιγμής.
Στοιχεία που (και αυτά) χαρακτηρίζουν το δεινό εκτελεστή του Ολυμπιακού ώστε να του διευκολύνουν σχεδόν πάντα το έργο.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου