Κι είναι δύσκολο γιατί σου αφήνει τελικά... απ' όλα.
Τι να πεις δηλαδή ότι νιώθεις σαν Παναθηναϊκός και να μην έχεις δίκιο;
Το... όχι έτσι, ίσως να συνοψίζει με δυο λέξεις και τα συναισθήματα, αλλά και την εικόνα του παιχνιδιού από καθαρά ποδοσφαιρική άποψη.
Το πάλεψε και μπορούσε να το πάρει το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός. Και το σημαντικότερο δεν το πάλεψε απλά... ηρωϊκά όπως ίσως όλοι περίμεναν ή ακόμα και παρακινούσαν τους παίκτες πριν το παιχνίδι.
Αλλά το πάλεψε καθαρά ποδοσφαιρικά.
Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός σήμερα έπιασε... ταβάνι σ' αυτό που μπορεί να βγάλει μέσα στο γήπεδο.
Μπορεί νάναι κι έτσι, μπορεί και να μην είναι.
Η ουσία όμως σίγουρα είναι, πως όσοι περίμεναν ένα ντέρμπι περίπατο για τον Ολυμπιακό (ακόμα και οι... στοιχηματικές εταιρείες) μάλλον κάτι δεν είχαν μετρήσει σωστά.
Με πρώτο και βασικότερο το βάρος που κουβαλάει αυτή η φανέλα ακόμα και σε ρόλο... Ελ Σιντ πάνω σε ένα ακυβέρνητο άλογο.
Εν πάση περιπτώσει η ουσία είναι ότι με βάση την εικόνα του αγώνα, ο Παναθηναϊκός έχει δίκιο να νιώθει πικραμένος και κάπου και αδικημένος από το τελικό αποτέλεσμα.
Σαν Παναθηναϊκός... παλιάς κοπής, δεν μπορώ και ούτε μου βγαίνει αυτό που ήδη έχω δει σε μερικά σάιτ και θα δω σίγουρα και σε πολλές εφημερίδες αύριο.
Ότι ο Παναθηναϊκός δηλαδή... κοίταξε στα ίσα τον Ολυμπιακό.
Πάει πολύ για τον Παναθηναϊκό σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, να βγάζει τέτοια κουβέντα αναφερόμενος... απλά στον Ολυμπιακό ή σε οποιοδήποτε αντίπαλό του στην Ελλάδα.
Την έχω συνηθίσει αυτή την φράση, να την λέω και να την νιώθω για παιχνίδια κόντρα στην Ρεάλ, την Μπαρτσελόνα και την Μάντσεστερ, οπότε δεν μπορώ να την... χαραμίσω για ένα τέτοιο παιχνίδι.
Αντικειμενικά όμως και με βάση την κατάσταση των δύο ομάδων σε όλα τα επίπεδα σήμερα (εκτός απ' αυτό της ιστορίας και του ονόματος που κουβαλάει η κάθε μια της), ήταν λογικό για τον Παναθηναϊκό να μην νιώθει φαβορί και να μπορεί ακόμα και με μια ισοπαλία να αποχωρήσει ικανοποιημένος από την Λεωφόρο.
Το θέμα όμως είναι, ότι με την απόδοση που έβγαλε, μπορούσε να πάρει πολλά περισσότερα.
Και πάντως σίγουρα να μην χάσει.
Αλλά όπως είπε και ο Αναστασίου, αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Κι όντως αυτό είναι το ποδόσφαιρο.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να είχε την υπεροχή στο πρώτο κυρίως ημίχρονο, αν θέλετε για να είμαι και αντικειμενικός μπορεί να να έδειχνε ότι παίζει με λιγότερο ζόρι και μεγαλύτερη άνεση από τον Παναθηναϊκό μέσα στο γήπεδο, όμως αν στα "σημεία" ενός αγώνα, μετράνε και οι ευκαιρίες, ο Παναθηναϊκός ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν αυτός που είχε το προβάδισμα και σε ποσότητα και κυρίως σε ποιότητα ευκαιριών.
Από κει και πέρα και αν αναφερθούμε σε επί μέρους συμπεράσματα και ποδοσφαιρικές εκτιμήσεις από το παιχνίδι, κυρίως από πλευράς τακτικής και απόδοσης, μπορούμε συνοπτικά να πούμε τα εξής.
Και οι δύο ομάδες έπαιζαν για μεγάλο διάστημα με... δέκα παίκτες η κάθε μία.
Ο Πράνιτς για τον Παναθηναϊκό και ο Σαβιόλα για τον Ολυμπιακό, αν και θεωρητικά ήταν τα δύο μεγάλα ονόματα των ομάδων τους, απλά συμπλήρωναν τον αριθμό "έντεκα" στις αρχικές ενδεκάδες.
Το θέμα είναι ότι ο ένας βγήκε κάποια στιγμή στο δεύτερο ημίχρονο, ο άλλος έμεινε μέχρι τέλους στο γήπεδο.
Κι εκεί άλλαξαν κάπως οι ισορροπίες.
Όχι τόσο στην κυριαρχία στον αγωνιστικό χώρο, καθώς εξακολούθησε να είναι μοιρασμένη ή να γέρνει λίγο και προς την πλευρά του Παναθηναϊκου, αλλά ως προς την επικινδυνότητα στις αντεπιθέσεις του Ολυμπιακού, καθώς είχε σαφέστερα μεγαλύτερη δύναμη και πυκνότητα στο κέντρο.
Στον αντίποδα αυτών των δύο και οι δύο ομάδες, είχαν δυο παίκτες που έπαιζαν και για τους προανφερόμενους, κάνοντας πραγματικά πολύ μεγάλο παιχνίδι.
Ο Ζέκα για τον Παναθηναϊκό και ο Φουστέρ για τον Ολυμπιακό.
Κατά τ' άλλα, δεν μπορείς να βρεις κάποιο ψεγάδι ούτε στον πάγκο ούτε στην απόδοση των ποδοσφαιριστών (και μιλάω εδώ βασικά για τον Παναθηναϊκό).
Εξαίρεση ίσως, η ορατή... γύμνια που έβλεπες στο πρώτο ημίχρονο ειδικά στα πλάγια του Παναθηναϊκού, αλλά αυτό ήταν μάλλον θέα επιλογής από τον πάγκο, καθώς προτίμησε με το σχήμα που κατέβασε να ρίξει αλλού το βάρος του και κυρίως στην εξουδετέρωση σε προσωπικό επίπεδο του Μήτρογλου.
Στο διάστημα αυτό λοιπόν, τόσο ο Σαλίνας από δεξιά όσο και ο Χολέβας από δεξιά ήταν διαρκώς ξεμαρκάριστοι και ανέβαιναν με απίστευτη άνεση και χωρίς εμπόδιο από την περιοχή τους μέχρι έξω από την περιοχή του Παναθηναϊκού.
Δεν βγήκαν όμως αυτό οι φάσεις που έδειχνε η εικόνα από "ψηλά' ότι θα μπορούσαν να βγουν απ' αυτό το κενό που έβρισκαν οι δύο πλάγιοι μπακ του Ολυμπιακού, οπότε μικρή θεωρητικά η ζημιά για τον Παναθηναϊκό.
Κάτι άλλο σημαντικό δεν μπορείς να προσθέσεις για το συγκεκριμένο παιχνίδι, πέρα από το ότι εκτός από τις... στοιχηματικές εταιρείες, μάλλον έπεσαν έξω και ο κυρ-Σάββας όπως και άλλοι από τον Ολυμπιακό που... τραβούσαν από τα μαλλιά τις...ανησυχίες τους όλη την εβδομάδα, σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν κλίμα εν όψει του ντέρμπι.
Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε κάποια άλλη φορά.
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου