Έχει μπει στο DNA τους!!

Τρία ντέρμπι στη σειρά από πέρυσι, ο Παναθηναϊκός μπορούσε να τα πάρει και τα τρία, αλλά δεν κέρδισε κανένα. Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, έχει τον τρόπο να παίρνει αυτό που θέλει... Το ντέρμπι της Λεωφόρου ήταν το 3ο στη σειρά μετά τα δύο περσινά, από το οποίο ο Παναθηναϊκός φεύγει με πίκρα. Πέρυσι, δυο φορές το ήξερε πως μπορούσε να κερδίσει, αλλά τελικά πήρε μόνο δυο ισοπαλίες. Φέτος, έχασε κιόλας! Τυχαίο ή κάτι τρέχει;
Στο πρώτο περσινό παιχνίδι, στο ΟΑΚΑ, τότε που ο Μαυρίας ...γλέντησε τον Χολέμπας, ο Παναθηναϊκός πλήρωσε κυρίως τις χαμένες ευκαιρίες του. Στον 2ο γύρο, στο "Καραϊσκάκη", όταν όλοι τον είχαν τελειωμένο, προηγήθηκε με τον Φιγκερόα, αλλά ισοφαρίστηκε στο φινάλε. Φέτος, είχε πάλι τις ευκαιρίες, ειδικά την τελευταία του Φιγκερόα, να βάλει τον αιώνιο αντίπαλό του στα σκοινιά, ωστόσο πάλι στο τέλος γέλασε ο Ολυμπιακός, ο οποίος με την ποιότητα και την εκτελεστική ικανότητα του Μήτρογλου, πήρε το "διπλό" στη Λεωφόρο.
Μιλάμε για τρία ματς που ξεκίνησαν με εντελώς διαφορετικά δεδομένα, αλλά είχαν μια ...περίπου κοινή κατάληξη: ο Παναθηναϊκός ΔΕΝ πήρε αυτό που ενδεχομένως άξιζε. Πέρυσι, στο πρώτο ματς, έχοντας ήδη μπει στο λούκι που τον άφησε εκτός Ευρώπης, έπαιζε με τον Ολυμπιακό για να κρατήσει ζωντανούς τους αγωνιστικούς του στόχους αντλώντας ψυχολογία από μια -πιθανή- μεγάλη νίκη επί του αιωνίου. Στο "Καραϊσκάκη" ...δεν πήγαινε πια για τίποτα κι έπαιζε για τη φανέλα. Φέτος, έψαχνε ένα ματς - ορόσημο για τη νέα αρχή που οραματίζεται η διοίκηση με το πείραμα Αναστασίου. Σε όλες τις περιπτώσεις, ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε αντάξιος των προσδοκιών αγωνιστικά, όμως νίκη δεν πήρε. Το στόχο δεν τον πέτυχε...
Ο Ολυμπιακός, σε αυτά τα τρία ματς, φάνηκε να βρίσκεται προ εκπλήξεων. Πιθανότατα ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν ότι θα είναι τόσο ανταγωνιστικός ο Παναθηναϊκός. Κι αν στο πρώτο περισνό ματς έλεγες "Παναθηναϊκός είναι", στο δεύτερο περίμενες μια ομάδα "σάκο του μποξ" και στο φετινό μια άπειρη, νέα ομάδα που θα υποτασσόταν φυσιολογικά στην ποιότητα και την προφανή -το λέει και η βαθμολογία- ανωτερότητα του αντιπάλου του. Και στις τρεις περιπτώσεις, παρότι ο Ολυμπιακός δεν ήταν αυτός που έπρεπε να είναι, παρότι μπορεί και να υποτίμησε τον αντίπαλο, παρότι κινδύνεψε, έφυγε με το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Γλίτωσε την ήττα σε ένα ματς που θα μπορούσε να φάει πολλά (στο πρώτο περσινό), γλίτωσε ένα κάζο από αντίπαλο μισοδιαλυμένο στα τελευταία λεπτά (πέρυσι στο "Καραϊσκάκη") και φέτος πήρε ένα τρίποντο που μέχρι το 90΄ και την κούρσα του Μήτρογλου, φαινόταν πως δεν θα έπαιρνε.
Τελικά, είναι άτυχος ο Παναθηναϊκός ή τυχερός ο Ολυμπιακός; Μήπως όλα αυτά τα χρόνια της κυριαρχίας των ερυθρόλευκων έχουν δημιουργήσει νέα δεδομένα, διαφοροποιώντας το DNA των δύο αιωνίων; Μήπως ο Ολυμπιακός ...το πιστεύει περισσότερο και ο Παναθηναϊκός λιγότερο; Μήπως το καφενειακό κουβεντολόι περί "λούζερ" έχει τελικά κάποια βάση; Ποιοι άλλοι παράγοντες μπορεί να παίζουν ρόλο; Εσείς τι λέτε;
Πηγή: sportdog.gr