«Τι άλλο να κάνω για να την πάρω;», ήταν η ερώτηση – σλόγκαν που απηύθυνε προς τον εαυτό του ο «σήκωσα κάθε τίτλο που βρήκα μπροστά μου» Φρανκ Ριμπερί. Τίποτα παραπάνω δεν μπορούσε να κάνει ένας ποδοσφαιριστής για να νιώσει ότι του αξίζει και του πρέπει να πάρει αυτός το επίχρυσο κειμήλιο. Το αντιλαμβανόταν ως αυτονόητο. Διότι ήταν πάντα αυτονόητο. Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ότι δόθηκε πολλές φορές η Χρυσή Μπάλα σε ποδοσφαιριστή που δεν κατέκτησε κανέναν τίτλο στη χρονιά, με εξαίρεση τον, τι σύμπτωση, Πορτογάλο Φίγκο..
Στην πραγματικότητα ο Ριμπερί δεν έχασε την χρυσή μπάλα. Πλήρωσε αυτό που συνέβη φέτος, την μετατροπή του ποδοσφαίρου, σε αυτή την ψηφοφορία, σε άθλημα ατομικών επιδόσεων από ομαδικό. Αυτή είναι μια ιστορική ψηφοφορία, διότι αλλοίωσε έναν νόμο της φύσης του αθλήματος, το κατάργησε από ομαδικό και το ανέδειξε σε άθλημα της απόλυτης διάκρισης ανάμεσα στην ομαδική απόδοση και την ατομική. Μέχρι τώρα ο καλύτερος παίκτης της χρονιάς οριζόταν ως ο καλύτερος παίκτης μιας επιτυχημένης ομάδας, η οποία χάρη στην συνεισφορά του είχε κατακτήσει τίτλο ή τίτλους.
Δεν δικαιούνταν ο Ρονάλντο αυτή τη διάκριση, μετά το σερί των τεσσάρων κατακτήσεων από τον Μέσι; Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας προφανώς τον δικαιώνει. Κυρίως ή μόνο για όσα πέτυχε ο ίδιος. Οχι για όσα πέτυχε με τις ομάδες του, αφού με εξαίρεση την Εθνική Πορτογαλίας, η οποία πέτυχε έναν συνηθισμένο στόχο και όχι την κατάκτηση ενός τροπαίου, ο Ρονάλντο δεν πέτυχε τίποτα σπουδαίο με τις ομάδες του.
Για χάρη αυτών των δύο, του Κριστιάνο και του Μέσι, το ποδόσφαιρο αλλάζει τον τρόπο του. Το ώθησε προς αυτή την αλλαγή η ανάγκη της παγκόσμιας αγοράς του ποδοσφαίρου, η οποία χρειάζεται φωτισμένα πρόσωπα, για να τα εκμεταλλευτεί εμπορικά, αφού ζούμε στην εποχή που αυτή η αγορά έχει πιάσει ταβάνι στην εκμετάλλευση των brand names των ομάδων και «καίγεται» να βρει πρόσωπα – brand names για να εκμεταλλευτεί. Εχει πολύ πλάκα ότι ο Ριμπερί βγήκε τρίτος, μετά και από τον Μέσι. Τι έπρεπε να κάνει τελικά; Μάλλον μια πλαστική, για να αλλάξει πρόσωπο...
Το κακό είναι ότι η σημερινή τελετή στέλνει ένα πολύ ανησυχητικό παιδαγωγικό μήνυμα προς τους εκκολαπτόμενος ποδοσφαιριστές. Διότι καταργεί το «να μπαίνει το εγώ στην υπηρεσία του εμείς». Φωτίζει έναν παίκτη που δεν κατάφερε αποτελεσματικά να βοηθήσει το σύνολο να επιτύχει στόχους. Δημιουργεί ένα παράδειγμα που δέχεται τη λάθος ανάγνωση, τον «ο καλύτερος δεν είναι αυτός που βοηθά την ομάδα του να κερδίζει, αλλά αυτός που βάζει τα περισσότερα γκολ» κανόνα. Εναν κανόνα που βάζει σε κίνδυνο την ίδια τη φύση του αθλήματος.
Πηγή: gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου