Ο Λεβαδειακός ντύθηκε Μπαρτσελόνα στο τελευταίο δεκάλεπτο και ο Άρης απλά… εξαφανίστηκε. Ίσως να φταίει ο υπέρμετρος ενθουσιασμός των ποδοσφαιριστών που είδαν στο 83ο λεπτό να κρατάνε τη νίκη-οξυγόνο στα χέρια τους. Ίσως πιστέψανε ότι η διαφορά των δύο γκολ δεν μπορεί να αλλάξει μέσα σε δέκα λεπτά παιχνιδιού.
Μάλλον ξεχάσανε, όμως, ότι ένας αγώνας ολοκληρώνεται με το άκουσμα του τελευταίου σφυρίγματος από τον διαιτητή. Αυτό που έγινε χθες στην Λιβαδειά πρόκειται περί κατορθώματος. Ο Άρης έδειξε ότι έχει τάσεις αυτοκτονίας. Είναι σαν τον ασθενή, που ενώ βρίσκεται διασωληνωμένος στην εντατική και ξέρει ότι έχει ελπίδες για να κρατηθεί στην ζωή, τα παρατάει και βγάζει μόνος του τα καλώδια. Δείχνει ότι θέλει να…σβήσει. Γιατί όταν από το 83ο λεπτό, το 1-3, γίνεται 4-3 μέσα σε ένα δεκάλεπτο, τότε μόνο αυτοκαταστροφικό μπορείς να χαρακτηρίσεις τον χθεσινό Άρη. Με την λήξη του αγώνα όλοι έψαξαν να…δικαιολογηθούν στον διαιτητή Ιωαννίδη και τον βοηθό του Σωτηρόπουλο. Πράγματι έπαιξαν όλο το παιχνίδι έδρα (δόθηκαν 25 φάουλ κατά του Άρη, τα περισσότερα έξω από την περιοχή!) και προσπαθούσαν να φέρουν τον Λεβαδειακό στην εστία του Άρη. Ήταν εκνευριστικοί. Αλλά μέχρι εκεί.
Γιατί, το 2-3 -πράγματι γίνεται από κόρνερ που δεν υπάρχει- ο Ιντζίδης σκοράρει μόνος του στο κέντρο της άμυνας (δεν φταίει ο Ιωαννίδης γι? αυτό…). Το 3-3 γίνεται με τον Γουναρίδη να κάνει «έξοδο του Μεσολλογίου» (πάλι ο Ιωαννίδης φταίει;). Και τελικά ο εφιάλτης κάνει την εμφάνισή του στο τέλος και ο Άρης δεν παίρνει ούτε βαθμό! Όσα παράπονα κι αν έκαναν οι παίκτες στον διαιτητή, όσα κι αν είπε ο Σούλης Παπαδόπουλος, όσα παράπονα κι αν έκανε ο Σκόρδας, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.Για τη χθεσινή ήττα φταίει ΜΟΝΟ ο Άρης! Τα παράπονα, καλό είναι οι ποδοσφαιριστές και ο τεχνικός της ομάδας να τα κάνουν στον εαυτό τους. Να καθίσουν και να αναλογιστούν πώς έχασαν ένα παιχνίδι που δέκα λεπτά πριν από την λήξη ήταν δικό τους. Αφήνοντας τις δικαιολογίες περί διαιτησίας...
Δυστυχώς τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πάρα πολύ. Γιατί πλέον δεν είναι μόνο αγωνιστικό, είναι και ψυχολογικό. Ο Άρης έχει πάρει την κατηφόρα και αναρωτιέμαι πού θα βρουν τα ψυχικά αποθέματα, μετά το χθεσινό, αυτά τα αμούστακα παιδιά για να παλέψουν. Οφείλουν φυσικά να παλέψουν ως το τέλος. Πρέπει να το κάνουν, για την φανέλα που φοράνε. Με τέτοια αποτελέσματα όμως και τον τρόπο, που έρχονται δεν ξέρω αν και ένα θαύμα μπορεί να είναι αρκετό. Όσο υπάρχουν όμως ελπίδες, καλό είναι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές να μην τις σπαταλάνε και σπρώχνουν κι άλλος προς τον γκρεμό την ομάδα...
Πηγή: metrosport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου