Ο νεαρός Σέρβος φορ έβγαλε περίσσευμα αυτοπεποίθησης και σιγουριάς, στοιχεία εφάμιλλα ενός σκόρερ που έχει «ψωμοτύρι» το γκολ και κόντρα στις ελάχιστες εμφανίσεις του με την «ερυθρόλευκη» στολή, αλλά και υπό το βάρος των αυστηρών κριτηρίων του Μίτσελ σχετικά με το κατά πόσο μπορεί να υπολογίζει σ’ αυτόν. Πρωτίστως στο άμεσο και το απώτερο μέλλον…
Προσοχή: Ούτε υποστηρίζω, ούτε εγγυάται κανείς, ότι ο Σέποβιτς θα αποδειχθεί αντάξιος του ταλέντου του, για το οποίο η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν έδωσε καθόλου λίγα – μάλλον πολλά - λεφτά για να τον φέρει στην Ελλάδα την ύστατη στιγμή της καλοκαιρινής μεταγραφικής εποχής, επενδύοντας μακροπρόθεσμα σε έναν σκόρερ που ενδέχεται να αφήσει εποχή.
Ο διάδοχος του άλλου Μάρκο, του Πάντελιτς, στην Εθνική ομάδα της χώρας τους, τελεί σταθερά υπό κρίση. Έχει πολύ δρόμο ακόμα, όχι γι’ αυτό που εξυπακούεται (να καταφέρει να κερδίσει κάποτε φανέλα βασικού στους πρωταθλητές), αλλά και για να πείσει ότι το καλοκαίρι θα παραμείνει στο «ερυθρόλευκο» δυναμικό και δεν θα δοκιμαστεί σε κάποια άλλη ομάδα για να πάρει παραπάνω λεπτά συμμετοχής και να «τριφτεί» αγωνιστικά.
Θα το προεκτείνω ακόμα πιο πολύ και θα πω: Να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του έστω και στο βαθμό που το έχει κιόλας μπορέσει ο Δημήτρης Διαμαντάκος.
Ένας παίκτης που παίζει στην ίδια θέση με τον Σέποβιτς και το «πόρισμα» από την παρακολούθηση του στον Εργοτέλη όλους αυτούς τους μήνες που είναι κάτοικος Ηρακλείου, είναι ξεκάθαρα θετικό για τον Μίτσελ.
Ο οποίος ήταν πολύ κοντά στο να εισηγηθεί την άμεση άρση του δανεισμού του στο σύλλογο της Κρήτης προκειμένου να επέστρεφε τώρα στο Ρέντη.
Όπως διαφάνηκε, πάντως, ο Σέποβιτς ούτε «παλτό» είναι, ούτε «ανίκανος» να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον στον Πειραιά.
Με το νικητήριο τέρμα που σημείωσε για λογαριασμό του Ολυμπιακού στην Τρίπολη, σαν συνολική κίνηση, ενέργεια και (δύσκολο) τελείωμα, έβαλε προσωπική σφραγίδα στη φάση που έκρινε το παιχνίδι και η οποία ήταν ανάλογη ενός πολύ ικανού σκόρερ.
Με λίγα λόγια, αν δεν «το ‘χεις» το γκολ, δεν κινείσαι, δεν σουτάρεις και δεν σκοράρεις όπως ακριβώς έπραξε ο Σέρβος στο 0-1…
Το δεύτερο «τοπίο όασης» στην εμφάνιση του Ολυμπιακού - που κατόπιν του 4-0 του Καραϊσκάκη, ήταν εκ προοιμίου γνωστό ότι είχε χαρακτήρα τυπικής διαδικασίας και τα ζητούμενα ήταν: Να μη χαθεί το αήττητο της χρονιάς σε καμία διοργάνωση σαν φυσική κατάληξη μιας αποστολής-αγγαρείας στην αρκαδική πρωτεύουσα, αλλά και να τεσταριστεί ο βαθμός ετοιμότητας ποδοσφαιριστών που δεν λογίζονται ως αναντικατάστατοι κρίκοι στην αλυσίδα των βασικών σχημάτων της ομάδας – ήταν ο Αριέλ Ιμπαγάσα.
Θα επιμείνω όπως έχω σημειώσει κι άλλες φορές (κι ας μη μου πέφτει λόγος αφού ο Μίτσελ ξέρει…) ότι και τα κουράγια έχει και η φαντασία και η ποδοσφαιρική απόλαυση τον χρειάζονται παραπάνω αυτόν τον βετεράνο άσο, έστω και στα «τελειώματά του»!
Δώσε κι άλλο λίγο «Κάνιο» στο λαό, σα να λέμε, για να κοσμήσει τις ποδοσφαιρικές βραδιές μας με τη φινέτσα, την απλότητα, την ποιότητα και την τεχνική που διαθέτει αυτός ο παιχταράς.
Α, ρε χρόνε, «ζηλιάρη»
Καταλαβαίνω ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού δεν έχει πολλά περιθώρια στο χτίσιμο της ομάδας με στηρίγματα μονάδες του, οι οποίες είναι εκ των προτέρων γνωστό ότι δεν αντέχουν σε βάθος χρόνου.
Οι επίσημες υποχρεώσεις των Πειραιωτών είναι πολλές και αλληλοδιαδέχονται η μία την άλλη μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα. Την ίδια στιγμή, η πίεση για νίκες και καλό ποδόσφαιρο, είναι άρρηκτα συνυφασμένες με την καθημερινότητα του και τη φύση αυτού του μεγάλου συλλόγου.
Συνεπώς ο Μίτσελ δεν πρόκειται ποτέ να σφυρίζει αδιάφορα απέναντι σ’ αυτές τις συνεχείς προκλήσεις και τους υψηλούς στόχους που αυτός και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού έχουν θέσει από κοινού.
Αυτή, προφανώς, είναι και η αιτία που ο «στρατηγός Ιμπαγάσα» έχει αγωνιστεί ελάχιστα φέτος. Ο χρόνος είναι αλύπητος και οι βιορυθμοί του 37άρη Αργεντινού δεν μπορούν να πάνε κόντρα στη φύση.
Όταν ο «Κάνιο» έχει τα κότσια να παίζει ένα ματς, ίσως ακόμα και σε ολόκληρο, αλλά στη συνέχεια να χάνει 3 και 4 προπονήσεις και, ασφαλώς, τουλάχιστον το αμέσως επόμενο παιχνίδι, η συζήτηση σταματά.
Και η προσδοκία αυτός ο πολύ μεγάλος παίκτης - από τους κορυφαίους που έχουν έρθει ποτέ στην Ελλάδα – να είχε μεταγραφεί στον Ολυμπιακό 2-3 χρόνια νωρίτερα, θα παραμείνει φιλολογική και ανεκπλήρωτη…
Ένα τρίτο θετικό σημείο που αξιολογείται από το απλά υποχρεωτικό ταξίδι των «ερυθρολεύκων» στην Τρίπολη μεσοβδόμαδα και μερικά 24ωρα πριν πετάξουν για την Ξάνθη όπου θα δώσουν ένα από τα δυσκολότερα παιχνίδια της στην επαρχία, ήταν η δεύτερη εμφάνιση του Πελέ.
Ο «φρέσκος» στο ρόστερ Πορτογάλος, αφού χρειάστηκε σχεδόν ένα ημίωρο για να μπει στην ατμόσφαιρα του ματς, αλλά κυρίως στο ρόλο του «ενδεκαδάτου», ανέκτησε σταδιακά σωστά πατήματα στο γήπεδο, έβγαλε κάποιες αρετές από την τεχνική κατάρτιση του και όπως στην πρεμιέρα του στο λιμάνι (στο πρώτο παιχνίδι με τον Αστέρα που είχε μπει αλλαγή), ακόμα πιο πολύ τώρα, ήταν αρκετά πειστικός.
Όταν (και δεν λέω αν…) ο Πελέ βρει ρυθμό και έρθει στη φυσική και την αγωνιστική κατάσταση που επιθυμεί ο Μίτσελ, εκτιμώ ότι πολύ δύσκολα θα «κακοτυχήσει» στο νέο περιβάλλον του.
Ναι, ο Ολυμπιακός φαίνεται ότι μπορεί από τώρα να κάνει μελλοντικές σκέψεις με τον πρώην παίκτη του Εργοτέλη στα σχεδιαστικά πλάνα…
Υ.Γ.: Μεγάλο πράμα η συνεννόηση των κεντρικών μπακ. Απαρέγκλιτος παράγοντας επιτυχίας στη δράση των στόπερ η χημεία τους, που είναι προϊόν πρωτίστως του διαστήματος που συνεργάζονται μεταξύ τους σε αγώνες.
Παπάζογλου και Αβραάμ δεν ήταν ό,τι το καλύτερο και ως εκ τούτου η άμυνα είχε σαφή προβλήματα στην «καρδιά» της.
Υ.Γ.1: Για το «μέγααααα ζήτημααααα» που επαναστάτησε (πάλι) το «πράσινο απωθημένο», ξέρετε, το «φωτογράφεεεεε, τράβα μας μία φωτογραφίααααα», θα προλάβουμε να τα πούμε αμέσως προσεχώς. Πριν το ματς της Κυριακής στα Πηγάδια.Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου