Εντός του λογικού πλαισίου που διέπει την αγορά, με τους κανόνες ζήτησης και προσφοράς που ισχύουν από εμπορευματικής πλευράς, έγινε το παζάρι για τον Βλάντιμιρ Βάις.
Όπως συνέβη με τον Άλμπερτ Ριέρα, τον Κέβιν Μιραλάς, τον Λιούμπομιρ Φέισα, τον Γιάννη Φετφατζίδη, πιο παλιά – και σαφώς όχι στο ίδιο μοτίβο marketing ποδοσφαιριστών στο οποίο κινείται με σταθερότητα και συχνότητα πλέον η πειραϊκή ΠΑΕ – με τους Γεωργάτο και Καστίγιο και, βέβαια, όπως έκανε προ ολίγων 24ώρων η Τσέλσι με τον Μάτα και τη Γιουνάιτεντ, όπως η Μπαρτσελόνα είχε πουλήσει τον Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς στην Παρί Σεν Ζερμέν, ο Σλοβάκος έφυγε για το Κατάρ.
Έχω την απόλυτη σιγουριά και αυτό άλλωστε έχει διαφανεί ξεκάθαρα από την πρακτική που ακολουθεί ο Ολυμπιακός σε περιπτώσεις παικτών του, οι οποίοι τον ενδιαφέρουν άμεσα και κρίνονται ως απαραίτητα γρανάζια στην "ερυθρόλευκη μηχανή", ότι αν ο συμπαθέστατος Βάις είχε πείσει περισσότερο την πλατεία Αλεξάνδρας πως η χρησιμότητά του είναι καίρια και καθοριστική για το παρόν και το μέλλον του συλλόγου, θα παρέμενε στο Ρέντη.
Ο πολύ σπουδαίος αυτός επιθετικός, με τον ελαφρώς αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα, που πληρώθηκε γερά από τον Ολυμπιακό για να αποκτηθεί το περασμένο καλοκαίρι, πιο πολύ προβλημάτισε με τα ατέλειωτα σκαμπανεβάσματα στην απόδοση του, καθώς και με την αβεβαιότητα για το κατά πόσο θα μπορούσε να αποκτήσει κάποτε αγωνιστική σταθερότητα και εγγύηση προσφοράς, παρά για τα "καλούδια" του ταλέντου του.
Παιχταράς, μπαλαδόρος, "σφαίρα κινούμενη" με την μπάλα ή χωρίς αυτήν στα πόδια, σύμφωνοι. Ένα ιδιαίτερα υπολογίσιμο στέλεχος του ρόστερ, που ουδέποτε όμως κατάφερε όλο αυτό το διάστημα να γίνει βασικός στην 11άδα. Έβγαλε τραυματισμούς, "αδιαθεσίες", ψυχολογικές καταπτώσεις, κάποιες γκρίνιες τότε που ο προπονητής αποφάσιζε να τον αφήσει εκτός αποστολής ή τον έκανε αλλαγή στο ματς και στο τέλος της ημέρας, τι έχει να θυμάται ο κόσμος του Ολυμπιακού από το σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα;
Εκείνο το εκθαμβωτικό γκολ-highlight, στην πρεμιέρα των ομίλων του Champions League, που έκανε όλη την άμυνα της Παρί και το ευρωπαϊκό στερέωμα να παραμιλάνε.
Ανεκπλήρωτα όνειρα
Δυστυχώς και για τον Ολυμπιακό και για τον ίδιο, παρά την τεράστια κλάση του και τα σπάνια χαρίσματα που τη συνοδεύουν, ο Βάις δεν έπεισε και παρέμεινε απλά μια από τις πρώτες λύσεις για τον Μίτσελ από τους "παγκίτες".
Όπως δεν έπεισε ποτέ και τη Μάντσεστερ Σίτι, που όταν τον αγόραζε το 2006 από την Ίντερ Μπρατισλάβας, όλοι έκαναν συζήτηση για το νέο μεγάλο αστέρι της Premier και του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι το παιδί αυτό, στα 24 χρόνια του έχει ήδη αλλάξει 7 φανέλες στην καριέρα του, όπως επίσης ότι πήρε μεταγραφή για το Κατάρ σ΄ αυτή την ηλικία, υπογράφοντας συμβόλαιο 4,5 ετών.
Δεσμεύτηκε σε τέτοιο βάθος χρόνου σε ένα μη ανταγωνιστικό περιβάλλον, εκτός πρωταθλητισμού και αστραφτερών προβολέων εστίασης της κοινής γνώμης, λες και είναι 34άρης, 35άρης, στα "χασομέρια" της διαδρομής του στα γήπεδα!
Αυτό και από μόνο του "λέει" τουλάχιστον ότι ο Βλάντο έχει μια δική του οπτική στο θέμα της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας…
Υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, λοιπόν και με τη νοοτροπία (γούστο του, καπέλο του, αλλά οι στόχοι του δεν ταυτίζονται σίγουρα με του Ολυμπιακού...) τα πετροδόλαρα από το Κατάρ ήρθαν ως μάννα εξ ουρανού για τους πρωταθλητές. Που από το πουθενά, βρέθηκαν άκρως ωφελημένοι από την περίπτωση ενός ποδοσφαιριστή, το μέλλον του οποίου δεν διαγραφόταν ευοίωνα και, παράλληλα φυσικά, το κόστος του ήταν δυσανάλογο.
Όσο για το αν θα αντικατασταθεί άμεσα με ακόμα μία χειμερινή μεταγραφή ο Βάις, άποψη μου είναι ότι δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο είχε να ενισχυθούν οι "ερυθρόλευκοι" ενόψει Γιουνάιτεντ στο σημείο που αιφνιδιαστικά "πόνεσαν" με την απρόοπτη ατυχία του Δημήτρη Σιόβα.
Η απόκτηση του Ιβάν Μαρκάνο έγινε από τη διοίκηση για να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες του Μίτσελ, αλλά ασφαλώς και επειδή το όραμα μιας εντυπωσιακής ευρωπαϊκής υπέρβασης για τον Ολυμπιακό, παλεύοντας με καλύτερη δυναμική τις όποιες – έστω λίγες – ελπίδες πρόκρισης έχει σε βάρος της Μάντσεστερ είναι δρομολογημένο και υποστηρίζεται με κάθε τρόπο.
Αυτό αποδείχθηκε για ακόμα μια φορά μέσω του δανεισμού με …200 χιλιάρικα το μήνα του Ισπανού κεντρικού αμυντικού.
Η πολυτέλεια της …χαλαρής συνέπειας
Για το παιχνίδι στα Πηγάδια να πω στον επίλογο ότι ήταν μια από τις δύσκολες αποστολές του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα, σε γερή έδρα, απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που θα το πάλευε – όπως και έγινε – με την προσωπικότητα και τη δυναμική της το ματς και που οι "ερυθρόλευκοι" μπόρεσαν να πάρουν μια σχετικά εύκολη νίκη, χωρίς να παίξουν τίποτα το ιδιαίτερο.
Αυτή είναι η διάσταση των "ερυθρολεύκων" στον ελλαδικό χώρο: Η πολυτέλεια που έχουν να παίζουν όσο χρειάζεται κάποιες φορές για να διευρύνουν τα σερί τους.
Η εμφάνιση του Ολυμπιακού προστέθηκε στις προηγούμενες μέτριες από τις αρχές του ΄14 – ειδικά στο β΄ μέρος αυτή τη φορά – αλλά εκτιμώ ότι δεν αποτελεί αυτό αντικείμενο ανησυχίας για τους ιθύνοντες, αφού το παράδοξο και παράλογο θα ήταν να μην υπάρξει η παραμικρή "κοιλιά" όλη τη χρονιά!
Καμία ομάδα παγκοσμίως δεν βρίσκεται στα "κόκκινα" non stop μια ολόκληρη σεζόν.
Θα κρατήσω περισσότερο μετά τους τρεις βαθμούς της νίκης, την πιο πειστική εμφάνιση του Αβραάμ Παπαδόπουλου από κάθε άλλη φορά, όπως και τη μεστή του Ολαϊτάν. Ο Αφρικανός έβαλε το πρώτο γκολ, σέρβιρε το άλλο στον "Κάνιο" και, γενικά, δικαιώνει τον Μίτσελ που αυτή τη στιγμή τον θεωρεί ως τον πιο φορμαρισμένο επιθετικό του.
Υ.Γ.: Για τη ρατσιστική συμπεριφορά και τις μπανάνες με θύμα τον Μπονγκ, τι να πει κανείς; Τους τα είπε ο ίδιος ο "ερυθρόλευκος" παίκτης όπως τους χρειαζόταν: "Να βάλουν τις μπανάνες στο στόμα τους"…
Πηγή: sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου