«Μήπως ήταν αντιαθλητικό κ. Φακίνι;»

Ο Βασίλης Παπανδρέου γράφει για την πιο ευτυχισμένη εποχή του χρόνου. Την εποχή που ασχολείσαι με την Εθνική και ξεχνάς τα «Βαζελέττα» και τα «Γαυρέττα».

Ας ξεκινήσουμε από την επεξήγηση του τίτλου. Εδώ και 10 μέρες η ΝΕΡΙΤ αποφάσισε να κάνει «απόσβεση» των χρημάτων που οι Έλληνες πολίτες «επενδύουν» μέσω της ΔΕΗ στη Δημόσια Τηλεόραση. Και τι δεν είδαμε; Ελλάδα - Γαλλία από το 2005,  Ελλάδα – Σερβία από το 1998, Ελλάδα - ΕΣΣΔ από το 1987 και το 1989, Αργεντινή - ΗΠΑ  και Αργεντινή - Σερβία από το 2002, Ελλάδα - Σερβία και Ελλάδα - Ισπανία από το 1995, φυσικά Ελλάδα - ΗΠΑ από το 2006, το 1994 και το 1990 και πάει λέγοντας. Το τι γίνεται στο Twitter τις ώρες αυτών των αγώνων δεν περιγράφεται!
Πανηγύρι κανονικό και ανάλυση γιατί... δεν είχε πιο πολλά συστήματα ο Αλβέρτης στον ημιτελικό του Μουντομπάσκετ της Αθήνας, γιατί ο Πιτσίλκας δεν έδωσε φάουλ στον Ντίβατς στον ημιτελικό της διοργάνωσης του 2002, τι καλαθάρες έβαζε στα νιάτα του ο Οικονόμου, τι θεός ήταν ο Γκάλης και τι ηγέτης ο Γιαννάκης, τι και από πού τα έβαζαν ο Κακιούζης, ο Ντικούδης και κυρίως ο Σπανούλης το 2006, τι τρέλα ήταν να βλέπεις Διαμαντίδη, Ζήση, Παπαλουκά και Σπανούλη να συνθέτουν μία από τις πιο «γεμάτες» περιφέρειες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ, τι τάπες έριχνε ο Φασούλας, τι έκανε –μα πραγματικά ΤΙ ΕΚΑΝΕ- ο Φάνης και «χάζευε» κάθε αντίπαλο που έβλεπε μπροστά του, τι πλάκα έκανε ο Σαμπόνις όταν ήταν υγιής, τι οργασμό ζούσε στις μεταδόσεις ο Ιωάννου, τι εγκεφαλικά πάθαινε ο Σκουντής στον ημιτελικό της Σαϊτάμα, τι «γκρανγκινιολικά και χιτσκοκικά φινάλε» περιέγραφε ο Χατζηγεωργίου. Ας μείνουμε λίγο στον Σκουντή...

<a href='http://openx2.clients.mediacdn.com/www/delivery/ck.php?n=aef9ec70&amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE' target='_blank'><img src='http://openx2.clients.mediacdn.com/www/delivery/avw.php?zoneid=3&amp;cb=INSERT_RANDOM_NUMBER_HERE&amp;n=aef9ec70&amp;ct0=INSERT_ENCODED_CLICKURL_HERE' border='0' alt='' /></a>

Ελλάδα – ΗΠΑ το 2006, 2 λεπτά πριν το τέλος του 4ο δεκάλεπτου, μπροστά η Ελλάδα με 91-86, ο Παπαλουκάς πασάρει στον Σόφο μέσα στη ρακέτα, ο Χάινριχ κάνει φάουλ και ο Σκουντής ξεστομίζει μία ακόμα θρυλική ατάκα -είχε οίστρο σε εκείνο τον αγώνα- που έμεινε στην ιστορία. «Μήπως ήταν αντιαθλητικό κύριε Φακίνι;;;» ρωτά ο Βασίλης και δεν παίρνει απάντηση! Αλλά από ποιον να πάρει;
Οι χαχόλοι και οι κάφροι, αυτοί που έχουν βαλθεί να διαλύσουν τις πιο ωραίες στιγμές του ελληνικού αθλητισμού, αυτοί που έγραφαν για «την Εθνική του Διαμαντίδη και την Εθνική του Σπανούλη», αυτοί που όλο τον χειμώνα ξερνάνε χωλή στα social media και στα σχόλια κάτω από κάθε κείμενο, οι σεσημασμένοι κρετίνοι, που εύχονται να αποτύχει η Εθνική ομάδα του μπάσκετ ή του ποδοσφαίρου επειδή δεν έχει αρκετούς παίκτες από την ομαδάρα τους, κάνουν διακοπές.
It’s the most wonderful time of the year
Όχι, δεν είναι σε κάποιο νησί... Απλούστατα, η Εθνική, η Επίσημη Αγαπημένη, η ομάδα της παρέας, της πλάκας, του «όλοι μαζί», η ομάδα του Ζήση, που παίζει για 11ο συνεχόμενο καλοκαίρι, του Μπουρούση, που παίζει με σπασμένο χέρι, διαλυμένη μέση και πρησμένο γόνατο, η ομάδα του Βουγιούκα και του Βασιλειάδη, που όλο κόβονταν και όλο δίνουν πρώτοι το «παρών» σε κάθε προετοιμασία, η ομάδα του Πρίντεζη, του Σλούκα και του Μάντζαρη που δεν ασχολούνται με ασφαλιστήρια, η ομάδα του Αντετοκούνμπο, που εδώ και 2 μήνες έχει ένα μόνιμο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του, η ομάδα του Καλάθη, που όπου σταθεί κι όπου βρεθεί λέει πόσο του έλειψε η παρέα πέρσι το καλοκαίρι, η ομάδα του Γλυνιαδάκη, που όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Κουφό (Έλληνας με τα όλα του ο Κώστας και ως κλασικός Έλληνας... συμφεροντολόγος και κωλοτούμπας) έσπασε κάθε ρεκόρ ταχύτητας στο Κρήτη – ΟΑΚΑ, η ομάδα του Παπανικολάου, που είναι έτοιμος να βάλει χέρια, πόδια και κεφάλι στη φωτιά κι ας τον περιμένουν σχεδόν 5 εκατομμύρια δολάρια στο ΝΒΑ, η ομάδα του Καϊμακόγλου που όσο μούσι κουβαλάει, τόση αγάπη και πίστη έχει στην Εθνική, η ομάδα του Κατσικάρη που άφησε τη μισή Ευρώπη να περιμένει γιατί ένιωσε πως ήρθε η στιγμή να μεγαλουργήσει και σε μια ελληνική ομάδα, η ομάδα που σε κάνει να λες ενώ χάνει 11 πόντους 1:30 πριν το τέλος, «εντάξει μωρέ, γυρνάει» η ομάδα αυτή δεν τους αφορά.

Ή μάλλον τους αφορά μόνο για να μετρήσουν πόσους πόντους έβαλαν οι παίκτες της ομάδας τους, πόσα σουτ έχασε ο Σπανούλης, πόσα χρόνια κάνει διακοπές τα καλοκαίρια ο Διαμαντίδης και πώς θα βρίσουν τους Τούρκους (όπως οι ανεκδιήγητοι Μαμελούκοι που εμφανίστηκαν γελοιοποιώντας την ελληνική σημαία στο ΟΑΚΑ) ως γνήσιοι Νεοέλληνες. Όλοι αυτοί μας έχουν κάνει τη χάρη. Όλοι αυτοί είναι ξανά στα καβούκια τους. Σήμερα ξεκινάει η Εθνική στο Μουντομπάσκετ και όλοι οι μπασκετικοί, παίκτες, προπονητές, βετεράνοι, δημοσιογράφοι και φίλαθλοι ζούμε αυτό που αποκαλούν οι Αμερικανοί ”it’s the most wonderful time of the year”, αναφερόμενοι στα Χριστούγεννα.
Για την μπασκετική... Μασονία, που στην πραγματικότητα αριθμεί εκατομμύρια μέλη, η πιο ευτυχισμένη εποχή του χρόνου είναι τώρα και είναι η στιγμή που ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ξεχνάμε την γραφική «κοκορομαχία» των αιωνίων, που έχει διαλύσει τα πάντα και ασχολούμαστε  με την Επίσημη Αγαπημένη.
Πού θα μας βγάλει το φετινό ταξίδι; Άγνωστο! Πέρσι έγραφα και πίστευα ότι ήμασταν γκράντε φαβορί, γι αυτό και η αποτυχία μας ήταν η μεγαλύτερη της ιστορίας μας. Φέτος, πάμε στην Ισπανία με απουσίες, με... ασφαλιστήρια, με νέα και παλιά πρόσωπα, με εμφανή πλεονεκτήματα και εμφανείς αδυναμίες.
Ε και; Πάμε κι όπου μας βγάλει! Κι αν μας βγάλει σε... συρτάκι, ακόμα καλύτερα. «Γεια σας, γεια σας», που φώναζε μεθυσμένος ο Σκουντής στο φινάλε του ημιτελικού του 2006.
Υγ: Λόγω «επαγγελματικής» ενασχόλησης με τα social media, έρχομαι σε επαφή με «φαινόμενα» που αρχικά προκαλούν γέλιο, (οι φίλοι μου με παρακαλούν να τους στέλνω διαλόγους του παραλόγου) αλλά όσο περνάει η ώρα και συνειδητοποιείς το μέγεθος της παράνοιας, προκαλούν... φόβο. Για τους Ολυμπιακούς ο Διαμαντίδης, του οποίου τα τρίποντα, τις ασίστ και την ηγετική ικανότητα αποθέωναν ως το 2008, έγινε «Αγκωνίδης» και «λιποτάκτης» από το 2010 και μετά, που σταμάτησε από την Εθνική. Είναι το ίδιο καλοκαίρι που οι Παναθηναϊκοί, οι οποίοι καμάρωναν για τα «όργια» του Σπανούλη με τη γαλανόλευκη, άρχισαν να γράφουν για τον «Φραγκοφονούλη» που δεν μπορεί να ηγηθεί της Εθνικής.
Έγιναν πολλά εκείνο το καλοκαίρι. Κάποια στιγμή πρέπει να γραφτούν! Το κακό είναι ότι και έγιναν πολλά και γράφτηκαν αίσχη -και όχι μόνο από τους χούλιγκαν του πληκτρολογίου, αλλά και από αυτούς των δημοσιογραφικών- και απείλησαν να χαλάσουν το κλίμα που η Εθνική καλλιεργεί στους κόλπους της και στους Έλληνες φιλάθλους εδώ και 30 χρόνια!
Ευτυχώς το κλίμα δεν χάλασε. Η παρέα άντεξε, είναι και πάλι εδώ με συμμάχους τις όσους επιμένουν να την αγαπούν στις νίκες, μα ακόμα περισσότερο στις ήττες. Οι άλλοι εξάλλου, είναι περαστικοί...
Υγ2: Επιτυχία η 4άδα, αποτυχία το να μείνουμε εκτός 8άδας, ίσα βάρκα ίσα νερά οι θέσεις 5-8.
Υγ3: Για εμένα η Εθνική είναι... αυτό το εκπληκτικό βίντεο του Θανάση Ασπρούλια!

*Πηγή: gazzetta.gr*