Μια φορά… δεν φτάνει. Η Ισπανία θέλει να επαναλάβει τον άθλο του 2006 και να στεφθεί ξανά παγκόσμια πρωταθλήτρια, αυτή τη φορά στο «σπίτι» της. Γι’ αυτό και υπήρξε πανστρατιά στο κάλεσμα του Χουάν Ορένγκα και όλοι οι αστέρες θα είναι παρόντες, αν και για αρκετούς όλα δείχνουν πως θα πρόκειται για την τελευταία συμμετοχή σε μεγάλη διοργάνωση.
Αστέρι: Κάποτε θα λέγαμε Πάου Γκασόλ, τώρα θα πούμε… Μαρκ. Ο σέντερ των Γκρίζλις προέρχεται από καλύτερες σεζόν από τον αδερφό του, είναι εντυπωσιακά βελτιωμένος και συνδυάζει καταλυτική παρουσία στην άμυνα με πολυμορφική συμμετοχή στην επίθεση.
Ατού: Είναι τόσα πολλά. Έδρα (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), ποιότητα, βάθος ρόστερ…
Αδυναμία: Το άγχος του γηπεδούχου. Το είχαν πληρώσει, άλλωστε, οι Ισπανοί στο Ευρωμπάσκετ του 2007 απέναντι στην όχι καλύτερή τους Ρωσία. Ίσως και ο προπονητής να είναι περισσότερο «διαχειριστής» κι όχι δοκιμασμένος κόουτς.
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Ρίκι Ρούμπιο (Τίμπεργουλβς), Χοσέ Καλντερόν (Μάβερικς), Σέρχιο Ροντρίγκεθ (Ρεάλ Μαδρίτης), Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Μπαρτσελόνα), Σέρχιο Γιουλ (Ρεάλ Μαδρίτης).
Φόργουορντ: Άλεξ Αμπρίνες (Μπαρτσελόνα), Ρούντι Φερνάντεθ (Ρεάλ Μαδρίτης), Βίκτορ Κλαβέρ (Μπλέιζερς), Σερζ Ιμπάκα (Θάντερ).
Σέντερ: Πάου Γκασόλ (Μπουλς), Μαρκ Γκασόλ (Γκρίζλις), Φελίπε Ρέγες (Ρεάλ Μαδρίτης).
Σερβία: Στη μετα-«Ντούντα» εποχή
Η πρόκρισή της στο Μουντομπάσκετ ήρθε ανέλπιστα, αφού κανείς δεν περίμενε το «φτωχό» σε ταλέντο και παραστάσεις αλλά γεμάτο ελλείψεις ρόστερ του Ντούσαν Ίβκοβιτς να φτάσει τόσο μακριά. Τώρα οι «πλάβι»-με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς πλέον στο τιμόνι-είναι πληρέστεροι και δείχνουν ικανοί για κάτι καλό. Όχι όμως με βλέψεις να φτάσουν στην κορυφή, όπως το 2002…
Αστέρι: Ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα έκανε καταπληκτικές εμφανίσεις στην προετοιμασία. Ο συμπαίκτης του Αντετοκούνμπο στους Μπακς δίνει όγκο και ποιότητα στη ρακέτα της Σερβίας.
Ατού: Πολλοί ακόμη δεν έχουν πάρει στα… σοβαρά αυτή τη Σερβία. Και ίσως το πληρώσουν. Τα φιλικά ήταν ένα πρώτο δείγμα γραφής.
Αδυναμία: Τεόντοσιτς και Κρστιτς προέρχονται από τραυματισμούς και έχασαν μεγάλο μέρος της προετοιμασίας. Η ενσωμάτωσή τους ίσως μπερδέψει την ομάδα, που έδειχνε να ρολάρει και χωρίς αυτούς.
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Στέφαν Γιόβιτς (Ραντνίτσκι), Μίλος Τεόντοσιτς (ΤΣΣΚΑ Μόσχας), Στέφαν Μάρκοβιτς (Ουνικάχα), Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς (Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ).
Φόργουορντ: Νεμάνια Μπιέλιτσα (Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ), Μάρκο Σιμόνοβιτς, Νίκολα Κάλινιτς, Λούκα Μίτροβιτς (Ερυθρός Αστέρας), Στέφαν Μπίρτσεβιτς (Ραντνίτσκι).
Σέντερ: Νέναντ Κρστιτς (Αναντολού Εφές), Ράσκο Κάτιτς (Ερυθρός Αστέρας), Μίροσλαβ Ραντούλιτσα (Μπακς), Βλάντιμιρ Στίματς (Ουνικάχα).
Γαλλία: Πρωταθλητές, αλλά… ελλιπείς
Η επόμενη μέρα μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ είναι δύσκολη για τη Γαλλία. Ο Πάρκερ έγινε πατέρας και ξεκουράζεται, Νοά, Τουριάφ και Σεραφέν αποφάσισαν να μείνουν στις ΗΠΑ, ενώ ο Ντε Κολό τέθηκε νοκ άουτ με τραυματισμό και προπαραμονή το ίδιο έπαθε ο Ίαν Μαϊνμί. Οι «τρικολόρ» του Βενσάν Κολέ αποτελούν ένα μεγάλο αίνιγμα για το Μουντομπάσκετ.
Αστέρι: Ο Νικολά Μπατούμ είναι ο παίκτης που οι Γάλλοι περιμένουν να σηκώσει στις πλάτες του την ομάδα. Ελλείψει Πάρκερ το βάρος πέφτει στους ώμους του άσου των Μπλέιζερς. Θα λέγαμε τον πρωταθλητή με τους Σπερς στο ΝΒΑ Μπορίς Ντιαό, αλλά έπαιξε ελάχιστα στα φιλικά και μοιάζει βαρύς κι ανέτοιμος.
Ατού: Μετά τις ΗΠΑ έχουν την πιο αθλητική ομάδα υψηλού επιπέδου του τουρνουά. Κι αρκετοί από αυτούς έχουν και ταλέντο. Επίσης παρά τις πολλές και σημαντικές απουσίες, ειδικά στους ψηλούς, οι εναλλακτικές λύσεις μόνο… ανάγκης δεν είναι.
Αδυναμία: Η έλλειψη ενός γκαρντ μεγάλης κλάσης ίσως στοιχίσει στη Γαλλία.
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Τόμας Ερτέλ (Λαμποράλ Κούτσα), Αντουάν Ντιό (Στρασμπούρ), Εβάν Φουρνιέ (Μάτζικ), Σαρλ Καουντί (Λε Μαν), Έντουιν Τζάκσον (Βιλερμπάν).
Φόργουορντ: Νικολά Μπατούμ (Μπλέιζερς), Μπορίς Ντιαό (Σπερς), Μικαέλ Ζελαμπάλ (Χίμκι), Φλοράν Πιετρούς (Νανσί).
Σέντερ: Ρούντι Γκομπέρ (Τζαζ), Τζόφρι Λοβέρν (Χίμκι), Κιμ Τιγί (Λαμποράλ Κούτσα).
Βραζιλία: Να ξεπλύνει τη ντροπή του ποδοσφαίρου
Η ποδοσφαιρική Βραζιλία απέτυχε παταγωδώς και διασύρθηκε στο Μουντιάλ. Η μπασκετική φιλοδοξεί αν μη τι άλλο να σταθεί με μεγαλύτερη αξιοπρέπεια στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας. Μπορεί μια πορεία μέχρι τα ημιτελικά να φαντάζει απίθανη, αλλά η «σελεσάο» έχει αρκετά καλό ρόστερ για να μη διασυρθεί από κανέναν και στον πάγκο της έναν έμπειρο προπονητή, τον Αργεντινό (!) Ρούμπεν Μανιάνο.
Αστέρι: Ο Τιάγκο Σπλίτερ έρχεται σαν πρωταθλητής του ΝΒΑ. Κι αυτό αυτομάτως δίνει αυτόν τον τίτλο στον σέντερ των Σπερς, αν και υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι παίκτες στην ομάδα.
Ατού: Χουέρτας, Μπαρμπόσα, Νενέ, Βαρεζάο και Σπλίτερ αποτελούν μονάδες μεγάλης κλάσης, που δεν έχουν την πολυτέλεια να διαθέτουν πολλές ομάδες.
Αδυναμία: Το βάθος του ρόστερ δεν είναι τόσο μεγάλο. Πέρα από 7-8 παίκτες, οι υπόλοιποι ούτε το ίδιο ταλέντο έχουν, ούτε μεγάλες παραστάσεις.
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Μαρσελίνιο Χουέρτας (Μπαρτσελόνα), Λάρι Τέιλορ (Μπάουρου), Ραούλ Νέτο (Χιπουσκόα), Άλεξ Γκαρσία (Μπάουρου), Λεάντρο Μπαρμπόσα (Σανς).
Φόργουορντ: Μαρσέλο Μασάδο (Φλαμένγκο), Μάρκους Βινίσιους (Φλαμένγκο), Γκιλέρμε Τζιοβανόνι (Μπραζίλια).
Σέντερ: Άντερσον Βαρεζάο (Κλίβελαντ Καβαλίερς), Νενέ Ιλάριο (Ουίζαρντς), Τιάγκο Σπλίτερ (Σπερς), Ράφαελ Χετσχάιμερ.
Αίγυπτος: Χωρίς τύχη
Η δευτεραθλήτρια Αφρικής είχε ούτως ή άλλως λίγες πιθανότητες για κάτι καλό στο Μουντομπάσκετ. Οι σημαντικές απουσίες, αλλά και ο πανίσχυρος όμιλος στον οποίο συμμετέχει, μειώνουν ακόμη περισσότερο τις ελπίδες της για κάτι καλό.
Αστέρι: Όταν οι παίκτες σου αγωνίζονται στην Αίγυπτο ή σε μικρά κολέγια των ΗΠΑ, δεν μπορείς να μιλάς για… αστέρια.
Ατού: Μόνο το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Τίποτε άλλο.
Αδυναμία: Μόνο μία; Απειρία, ελλείψεις (πέντε παίκτες από το ρόστερ του Αφρομπάσκετ θα λείψουν), πανίσχυρος ανταγωνισμός… Θέλετε κι άλλα;
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Μουχάμαντ Ελ Σαμπάγκ (Αλ Ιτιχάντ), Βαέλ Χεντρ (Σπόρτινγκ Αλεξάνδρειας), Σερίφ Αμπντάλα (Γκερίζα), Ιμπραΐμ Ελ Γκαμάλ (Αλ Αχλί), Γιουσέφ Σούσα (Σπόρτινγκ Αλεξάνδρειας).
Φόργουορντ: Μοαμέν Αμπουελανίν (Αλ Ιτιχάντ), Μουσταφά Ελμεκάουι (Ζέμαλεκ), Μοχάμεντ Ελετί Αλιάν (Σπόρτινγκ Αλεξάνδρειας), Αμίρ Ελ Γκεντί (Γκεζίρα), Σραφ Ραμπί (Αλ Ιτιχάντ).
Σέντερ: Ασράφ Ραμπί (Αλ Ιτιχάντ), Σεΐφ Σαμίρ (Αλ Αχλί), Ραμί Αμπντάλα (Αλ Ιτιχάντ), Χαϊτάμ Καλίφα (Αλ Ιτιχάντ), Ομάρ Οράμπι (USC, NCAA).
Ιράν: Στο ποδόσφαιρο τα πάνε καλύτερα
Το Ιράν με φτωχή παράδοση στο μπάσκετ δεν θα μπορούσε παρά να έχει λιγοστές φιλοδοξίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Το πολύ-πολύ να επιθυμεί να έχει μια πορεία ανάλογη της ποδοσφαιρικής ομάδας στο πρόσφατο Μουντιάλ, όπου αν μη τι άλλο στάθηκε αξιοπρεπέστατα. Όμως με την μπάλα στα πόδια οι Ιρανοί μάλλον τα πάνε καλύτερα.
Αστέρι: Ο Χαμέντ Χαντάντι είναι με διαφορά ο καλύτερος παίκτης της ομάδας. Ο ύψους 2,18μ. σέντερ αγωνίζεται στην Τεχεράνη, αλλά έχει περάσει και από το ΝΒΑ.
Ατού: Η… υποτίμηση που δείχνουν παραδοσιακά οι «μεγάλοι» σε τέτοια εθνικά συγκροτήματα, μπορεί να τους δώσει μια κάποια τύχη στο τουρνουά.
Αδυναμία: Όπως και η Αίγυπτος… Δεν έχει ποιότητα, εμπειρία, βάθος και είναι ζσε όμιλο-φωτιά.
Το ρόστερ:
Γκαρντ: Σατζάντ Μασαγεκί (Μάχραμ), Χαμέντ Αφάγκ (Πετροχίμι), Μεντί Καμρανί (Πετροχίμι), Ερφάν Νασατζπούρ (Πετροχίμι), Μπενάμ Γιαχτσαλιντεκόρ (Πετροχίμι).
Φόργουορντ: Μοχάμαντ Τζαμσίντι (Αζάντ), Αρσαλάν Καζέμι (Πετροχίμι), Σαμάντ Νιχά (Μάχραμ), Οσίν Σαχακιάν (Μάχραμ), Αρμάν Ζανγκενέ (Μάχραμ).
Σέντερ: Ρουσμπέ Αργκαφάν (Ζομπ Αχάν), Χαμέντ Χαντάντι (Μάχραμ), Ασγκάρ Καρντούστ (Κάζμα) *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου