12ο Μουντομπάσκετ
(4-14 Aυγούστου 1994, Χάμιλτον, Τορόντο/Αργεντινή)
Στο βάθρο: 1. ΗΠΑ, 2. Ρωσία, 3. Κροατία. Η Ελλάδα τέταρτη με 4 νίκες-4 ήττες
Τέσσερα χρόνια μετά το Μουντομπάσκετ του 1990, που για πολλούς λόγους αποτελεί και θα μνημονεύεται πάντοτε ως ένα μουσειακό έκθεμα, ο κόσμος είχε αλλάξει για τα καλά. Το 1992 εμφανίστηκε επί σκηνής η «Dream Team» που άρχισε να σαρώνει τα πάντα στο διάβα της (αλλά προϊόντος του χρόνου έμελλε να αποδειχθεί ότι ακόμη και το ΝΒΑ δεν ήταν άτρωτο), ενώ η Σοβιετική Ενωση έβλεπε τις μπάμπουσκες της (και κυρίως τη Λιθουανία και τη Ρωσία) να βγαίνουν από την κοιλιά της και να κάνουν σόλο καριέρα και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Την ίδια στιγμή οι Σέρβοι βρίσκονταν σε κατ' οίκον περιορισμό, υφιστάμενοι-και στον αθλητισμό-τις συνέπειες του εμπάργκο που τους είχε επιβάλει ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών, με αποτέλεσμα να απουσιάσουν από το Ολυμπιακό Τουρνουά του 1992, από το Ευρωμπάσκετ του 1993 και από το Μουντομπάσκετ του 1994.
Πλάκα πλάκα σε αυτή την εποχή των ζυμώσεων, των δομικών (εθνικών και διεθνών) αλλαγών και των θεαματικών ανατροπών, η μόνη σταθερά αξία στο μπάσκετ ήταν η Ελλάδα! Σε πείσμα των ανακατατάξεων η Εθνική παρέμεινε στο μετερίζι της και -διανύοντας πλέον την μετά τον Γκάλη εποχή- συνέχισε να προοδεύει και να ανεβαίνει τα σκαλιά στην παγκόσμια ιεραρχία: δέκατη το 1986, έκτη το 1990 και τέταρτη το 1994, πίσω από τη Dream Team-2, τη (φιναλίστ του Ευρωμπάσκετ του 1993) Ρωσία και την Κροατία, η οποία είχε συνέλθει από το σοκ της απώλειας του Ντράζεν Πέτροβιτς και έγινε ο κακός δαίμονας της ελληνικής ομάδας, από την οποία στέρησε τρία χάλκινα μετάλλια νικώντας την στους μικρούς τελικούς τριών διαδοχικών διοργανώσεων (Ευρωμπάσκετ 1993, Μουντομπάσκετ 1994, Ευρωμπάσκετ 1995).
Το 1990 στο Μπουένος Αϊρες η Εθνική είχε να διαχειριστεί την απουσία του Γκάλη, αλλά τέσσερα χρόνια αργότερα (και προερχόμενη από μια ταραχώδη περίοδο προετοιμασίας που σημαδεύτηκε από δραματικές εξελίξεις) έπρεπε ν' αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!
Όπως σημείωνα και τις προηγούμενες μέρες, περισσότερο από τα αποτελέσματα, τις κατατάξεις και αγωνιστικά γεγονότα (που άλλωστε είναι διαθέσιμα στο Διαδίκτυο, σε ειδικές εκδόσεις και σε αφιερώματα του παρελθόντος), προτιμώ σε αυτό το ταξίδι στον χρόνο να ανακαλέσω εικόνες από το προσωπικό αρχείο και από τη μνήμη η οποία ευτυχώς δεν με έχει προδώσει ακόμη...
Αλησμόνητες εικόνες και περιστατικά τα οποία εκτυλίχθηκαν εντός και εκτός γηπέδου και ξαναγράφουν την ιστορία ενός εκάστου Μουντομπάσκετ και στην προκειμένη περίπτωση εκείνου του 1994...
- Με άλλον προπονητή πήγε να αγωνιστεί η Εθνική σε αυτό το Παγκόσμιο πρωτάθλημα κι άλλος εντέλει κάθισε στον πάγκο της! Προτού εγκατασταθεί στο Τορόντο η ελληνική ομάδα πέρασε από την Ουάσινγκτον για να παίξει δυο φιλικούς αγώνες προετοιμασίας κι εκεί έγινε η κέντα! Μια μέρα που ούτως ή άλλως η ομάδα είχε ρεπό ο Παναγιώτης Φασούλας ζήτησε άδεια από τον Ευθύμη Κιουμουρτζόγου για να ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη και να επιστρέψει το επόμενο πρωί, ώστε να είναι παρών στην προπόνηση. Ο «Κόουτς Κ» αρνείται να του δώσει την άδεια, αλλά ο «Πάνι» που είχε κλείσει ένα ραντεβού στο «Μεγάλο Μήλο» (για μια αγορά διαμερίσματος στο Μανχάταν, σύμφωνα με τον αστικό μύθο των ημερών) αψηφά την απαγόρευση και φεύγει, αφού προηγουμένως ενημερώνει τον αρχηγό αποστολής Κώστα Παρίση. Λίγα λεπτά αργότερα ο Κιουμουρτζόγλου όντας έξω φρενών από το «αντάρτικο» του Φασούλα θέτει το δικό του βέτο προς τη διοίκηση της ΕΟΚ: «Η εγώ ή αυτός». Η αποστολή και οι τρεις δημοσιογράφοι που ήμασταν από την αρχή μαζί της (ο Γιάννης Καραλής και η αφεντιά μου από την ΕΡΤ και ο Γιάννης Κουκουλάς από την «Καθημερινή» ως εκπρόσωπος του ΠΣΑΤ) περνάμε δραματικές στιγμές, που κλονίζουν συθέμελα την Εθνική. Ο Φασούλας βρίσκεται στη Νέα Υόρκη χωρίς να γνωρίζει τα... συντρίμμια που άφησε πίσω του, ενώ ο Κιουμουρτζόγλου είναι αμετακίνητος στην απόφαση του να τιμωρηθεί για το πειθαρχικό παράπτωμα του ο σέντερ του Ολυμπιακού και να αποκλειστεί από την ομάδα. Οι υπόλοιποι παίκτες εμφανίζονται διχασμένοι στις απόψεις τους και ο «γόρδιος δεσμός» λύνεται με την εξ Αθηνών τηλεφωνική παρέμβαση του Γιώργου Βασιλακόπουλου, ο οποίος «αδειάζει» τον προπονητή και από τη στιγμή που αυτός επιμένει στο βέτο του δίνει εντολή να παυθεί και να αναλάβει την τεχνική ηγεσία ο άμεσος συνεργάτης του Μάκης Δενδρινός, όπερ και εγένετο με συνοπτικές διαδικασίες. Την ώρα που ο Φασούλας επιστρέφει στην Ουάσινγκτον και επανεντάσσεται στην αποστολή, ο Ευθύμης φτιάχνει τη βαλίτσα του και παίρνει τον δρόμο της επιστροφής, ενώ ο «Βούδας» ετοιμάζει τα σχέδια του για τους αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος.
- Θέλοντας και μη, σε εκείνο το μακρύ ταξίδι, μου έλαχε ο κλήρος να κάνω και τον ... σκάουτερ! Ενώ η Εθνική βρισκόταν στην Ουάσινγκτον, η Γερμανία που ήταν ο πρώτος αντίπαλος της στο Μουντομπάσκετ έδινε έναν φιλικό αγώνα με τους Αμερικανούς στη Σάρλοτ και ο Κιουμουρτζόγλου ζήτησε από τον Δενδρινό να είναι παρών. Δεν βρέθηκαν όμως αεροπορικά εισιτήρια και προκρίθηκε η λύση του αυτοκινήτου. Ο Μάκης δεν είχε δίπλωμα αυτοκινήτου, άλλωστε το μόνο όχημα που οδηγούσε στην Αθήνα ήταν το... παπάκι του! Ανέλαβε λοιπόν τον ρόλο του οδηγού ο Κουκουλάς, κάθισε μπροστά ο Δενδρινός και πίσω ο Καραλής φύγαμε από την Ουάσινγκτον και μετά από δέκα ώρες και μπόλικες περιπλανήσεις στην αμερικανική ενδοχώρα φτάσαμε στη Σάρλοτ και «κατασκοπεύσαμε» όλοι μαζί τους Γερμανούς! Κατάκοποι από την «Οδύσσεια» κοιμηθήκαμε για τέσσερις ώρες σε ένα μοτέλ που βρήκαμε στο δρόμο και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής που εξελίχθηκε σε μια νέα περιπέτεια, διότι ο Μάκης είχε τον κολεγιακό χαβά του και επέμενε να κάνουμε μια παράκαμψη από τον κεντρικό δρόμο και να πάμε στο Ράλεϊ για να πει μια «καλημέρα» στον Μάικ Σιζέφσκι! Όντως κάναμε την παράκαμψη και φτάσαμε στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου του Duke, αλλά ατυχήσαμε διότι ο Σιζέφσκι έλειπε εκείνη τη μέρα και το μόνο που έκανε ο Δενδρινός ήταν να του αφήσει ένα ιδιόχειρο σημείωμα!
*Πηγή: gazzetta.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου